جامه سیاه: تفاوت میان نسخه‌ها

رسم است که در سوک عزیزان، [[لباس]] سیاه می‌‌پوشند، در ایام [[محرّم]] نیز [[عزاداران]] در عزای [[سید الشهدا]]، هم خود [[لباس]] سیاه می‌‌پوشند، هم [[مساجد]] و تکایا و سر در ساختمان‌ها را سیاهپوش می‌‌کنند. در تعابیر [[شاعران]] نیز سیاهی شب بعنوان [[جامه]] سیاهی به حساب آمده که [[جهان]] در سوک [[سالار شهیدان]] به بر می‌‌کند، جامه [[نیلی]] هم گفته می‌‌شود. [[نقل]] شده چون [[امام حسین]] {{ع}} [[شهید]] شد، [[زنان]] [[بنی هاشم]] سیاه پوشیدند و [[عزاداری]] کردند و [[امام سجاد]] {{ع}} برای سوک و ماتم آنان غذا تهیّه می‌‌کرد<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۱۸۸.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۳۹.</ref>

== [[لباس]] مشکی بر تن کردن ==

مرسوم و معمول میان [[مردم]] آن است که در غم [[مرگ]] عزیزان، لباس سیاه بر تن می‌کنند و این رنگ لباس را، علامت [[ماتم]] و [[عزا]] می‌دانند. بنابراین، یکی از راه‌ها و شیوه‌های مطلوب عزاداری برای [[خامس آل عبا]]، پوشیدن لباس سیاه در سالروز [[شهادت]] آن حضرت یا ایام [[محرم]] است. در [[تاریخ]] می‌خوانیم: هنگامی که [[حسین بن علی]]{{ع}} به شهادت رسید، [[زنان]] بنی [[هاشمی]] لباس‌های سیاه و [[خشن]] پوشیدند<ref>{{متن حدیث|لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ لَبِسَ نِسَاءُ بَنِي هَاشِمٍ السَّوَادَ وَ الْمُسُوحَ‌}}؛ (بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۸۸).</ref>.

در برخی از [[روایات]] نیز آمده است: هنگامی که (بر اثر خطابه‌ها و افشاگری‌های امام سجاد{{ع}} و [[حضرت زینب]]{{س}}) یزید به [[خاندان]] [[هاشمی]] [[اجازه]] داد در [[دمشق]] [[عزاداری]] کنند، [[زنان]] هاشمی و قرشی لباس سیاه بر تن پوشیدند و به مدت هفت [[روز]] برای [[امام حسین]]{{ع}} و [[شهدای کربلا]] عزاداری کردند<ref>{{متن حدیث|فَلَمْ تَبْقَ هَاشِمِيَّةٌ وَ لَا قُرَشِيَّةٌ إِلَّا وَ لَبِسَتِ السَّوَادَ عَلَى الْحُسَيْنِ{{ع}} وَ نَدَبُوهُ عَلَى مَا نُقِلَ سَبْعَةَ أَيَّامٍ}}؛ (مستدرک الوسائل، ج۳، ص۳۲۷).