عمرو بن ثابت بن هرمز: تفاوت میان نسخه‌ها

از وی که به گفته آیةاللّه خوئی فردی [[کثیر الروایة]] بوده است، پنجاه [[حدیث]] با عنوان ([[عمرو بن ابی‌المقدام]]) و نوزده روایت با عنوان ([[عمرو بن ثابت]]) نقل کرده‌اند<ref>نک: تهذیب الکمال ۲۱/ ۵۵۳ - ۵۵۹؛ معجم رجال الحدیث ۱۳/ ۷۲ - ۷۹ و نک: کتاب الخصال ۲۰۴، ۲۲۲، ۲۴۶، ۲۷۰، ۳۱۵، ۴۰۵، ۴۴۴؛ کتاب الامالی (مفید) ۳۳، ۱۹۷ و ۱۹۸؛ کتاب التوحید ۴۴ و ۴۵۷ و مستدرکات علم رجال الحدیث ۶/ ۲۳.</ref>. وی از [[امام علی]]{{ع}} روایت کرده است که فرمود: ([[شیعیان]] ما کسانی‌اند که در مسیر [[ولایت]] و [[دوستی]] ما، اهل [[بخشش]]، [[دوستی]] و دیدار از یکدیگرند. اگر [[خشمگین]] شوند، [[ستم]] نمی‌کنند و اگر [[خشنود]] گردند، زیاده روی نمی‌کنند. در کنار هر کس که باشند، مایه [[برکت]] و با هر کس که آمیزش کنند، مایه آرامش‌اند)<ref>الکافی ۲۳۶/ ۲.</ref>. وی در [[روزگار]] [[هارون]] و در سال ۱۷۲ ﻫ.ق درگذشت<ref>الطبقات الکبری ۳۸۳/ ۶؛ کتاب المجروحین ۷۶/ ۲و تهذیب التهذیب ۱۰/ ۸.).</ref>.<ref>[[ح‍س‍ی‍ن‌ ع‍زی‍زی‌|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رس‍ت‍گ‍ار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف‌ ب‍ی‍ات‌|بیات]]، [[راویان مشترک (کتاب)|راویان مشترک]]، ص 95.</ref>