عزاداری بر امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

محلّی که برای [[عزاداری]] [[سید الشهدا]] {{ع}}، به‌ویژه در ایّام [[عاشورا]] ساخته و برپا می‌شود. این گونه اماکن، علاوه بر آنکه [[حرمت]] و [[قداست]] خاصّ خود را دارد، [[احکام]] مخصوص [[مساجد]] را ندارد، بنابراین محدودیّت حضور در آن مثل [[مسجد]] نیست. تکیه، یا تکیه‌گاه، بعد از [[مسجد]] در [[حقیقت]] پایگاه [[معنوی]] [[مسلمانان]] خصوصا [[شیعیان]] به حساب می‌آید. جایی که [[مردم]] با تعزیه‌خوانی و [[سوگواری]] [[سالار شهیدان]] و [[یاران]] با وفایش به او متوسّل و متّکی می‌شوند... تکیه با [[تعزیه]] و [[عزاداری]] عجین گشته و این دو را هرگز نتوان از یک‌دیگر جدا کرد<ref>تاریخ تکایا و عزاداری قم، ص۶۹.</ref>. به نظر برخی، پدید آمدن «تکیه»، در مقابل مراکز [[دینی]] وابسته به خلافت‌های غیر [[شیعی]] بوده تا پایگاهی برای هواداران [[نهضت حسینی]] و دور از [[سلطه]] [[حکّام]] باشد<ref>یاد و یادآوران، دکتر علی شریعتی(چاپ حسینیه ارشاد)، ص۳۹ و ۴۰.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۲۷.</ref>