عزاداری بر امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
←تباکی
(←تعزیه) |
(←تباکی) |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
اصل تعزیه و تعزیت، یعنی تسلیت‌گویی به کسی در [[مصیبت]] و عزایی که بر او واقع شده است. امّا در اصطلاح، به اجرای نمایشنامه مذهبی درباره موضوعات [[دینی]] مثل حادثه [[عاشورا]] گفته می‌شود که به صورت زنده و در حضور [[مردم]] انجام می‌گیرد. به آن "شبیه خوانی" هم می‌گویند و [[هدف]] از آن، نمایش یک حادثه و احیای یاد و خاطره آن است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | اصل تعزیه و تعزیت، یعنی تسلیت‌گویی به کسی در [[مصیبت]] و عزایی که بر او واقع شده است. امّا در اصطلاح، به اجرای نمایشنامه مذهبی درباره موضوعات [[دینی]] مثل حادثه [[عاشورا]] گفته می‌شود که به صورت زنده و در حضور [[مردم]] انجام می‌گیرد. به آن "شبیه خوانی" هم می‌گویند و [[هدف]] از آن، نمایش یک حادثه و احیای یاد و خاطره آن است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | ||
== [[تباکی]] | == تباکی == | ||
{{اصلی|تباکی}} | |||
تباکی یعنی خود را به [[گریه]] زدن، خود را گریان نشان دادن، خود را شبیه [[گریه]] کننده ساختن، حالتِ [[گریه]] به خود گرفتن. تباکی در [[عزاداری]] بدان معناست که شخص، حالات فرد گریه کننده را به خود بگیرد تا در اثر آن، رقت قلب، تأثر [[باطنی]] و گریه برای او حاصل شود. از این جهت تباکی را می‌توان نوعی [[خضوع]] و [[فروتنی]] ظاهری دانست که منجر به [[خشوع]] و فروتنی باطنی می‌شود. در راه احیای [[عاشورا]] و [[سوگواری]] بر عزای حسین {{ع}}، هم [[گریستن]]، هم گریاندن و هم حالتِ [[گریه]] داشتن [[ثواب]] دارد. حتّی اگر کسی نگرید یا گریه‌اش نیاید، گرفتن این حالت، هم در خود شخص حالت [[اندوه]] و تحسّر ایجاد می‌‌کند، هم به مجلس عزا، چهره و رنگ [[غم]] می‌‌بخشد<ref>[[مهدی مسائلی|مسائلی، مهدی]]، [[فرهنگ سوگ شیعی (کتاب)|مقاله «تباکی»، فرهنگ سوگ شیعی]]، ص ۱۱۲؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۱۲؛ [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها]] ص ۷۹.</ref>. | |||
== [[پرده‌خوانی]] == | == [[پرده‌خوانی]] == | ||