امام مهدی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== روایات و [[بشارت]] به [[حضرت مهدی]] {{ع}} == | == روایات و [[بشارت]] به [[حضرت مهدی]] {{ع}} == | ||
صدها [[روایت]] | صدها [[روایت]] مشاهده می‌شود که بر وجود و [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} [[بشارت]] داده‌اند. برخی از این [[روایات]] [[روایت]] قدسی است و برخی از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و بقیه از سایر [[امامان معصوم]]. در اینجا مواردی از [[روایات]] به عنوان نمونه [[نقل]] می‌شود: | ||
# در [[حدیثی]] از [[امام صادق]] {{ع}} از پدرانش از [[پیامبر]] {{صل}} آمده است که در [[شب معراج]] [[خداوند]] فرمود: "سرت را بلند کن، پس سرم را بلند کردم ناگاه [[انوار]] [[علی]] و [[فاطمه]] و [[حسن]] و [[حسین]] و [[علی بن الحسین]] و [[محمد بن علی]] و [[جعفر بن محمد]] و [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی]] و [[محمد بن علی]] و [[علی بن محمد]] و [[حسن بن علی]] و "م ح م د" بن الحسن [[القائم]] که مانند ستاره‌ای درخشان در وسط آنها بود | # در [[حدیثی]] از [[امام صادق]] {{ع}} از پدرانش از [[پیامبر]] {{صل}} آمده است که در [[شب معراج]] [[خداوند]] فرمود: "سرت را بلند کن، پس سرم را بلند کردم ناگاه [[انوار]] [[علی]] و [[فاطمه]] و [[حسن]] و [[حسین]] و [[علی بن الحسین]] و [[محمد بن علی]] و [[جعفر بن محمد]] و [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی]] و [[محمد بن علی]] و [[علی بن محمد]] و [[حسن بن علی]] و "م ح م د" بن الحسن [[القائم]] که مانند ستاره‌ای درخشان در وسط آنها بود مشاهده کردم. گفتم: پروردگارا! اینها چه کسانی هستند؟ فرمود: اینها [[ائمه]] هستند و این [[قائم]] است، کسی که [[حلال]] مرا [[حلال و حرام]] مرا [[حرام]] خواهد کرد ([[احکام الهی]] را تحقّق می‌بخشد) و به واسطه او از دشمنانم [[انتقام]] می‌گیرم (تا آخر [[حدیث]])"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۴۰.</ref>. | ||
# [[امام باقر]] {{ع}} از [[جابر بن عبدالله انصاری]] [[نقل]] کرده است که گفت: "خدمت [[فاطمه]] {{س}} شرفیاب شدم، در دستش لوحی دیدم که در آن نام‌های [[اوصیا]] ([[پیامبر]]) از فرزندانش بود، شمردم [[دوازده نفر]] بودند، آخرین آنها [[قائم]] {{ع}} بود، سه نفر از آنها [[محمد]] و چهار نفر از آنها [[علی]] بودند، [[صلوات]] [[خداوند]] بر همگی آنها باد"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۵۶.</ref>. | # [[امام باقر]] {{ع}} از [[جابر بن عبدالله انصاری]] [[نقل]] کرده است که گفت: "خدمت [[فاطمه]] {{س}} شرفیاب شدم، در دستش لوحی دیدم که در آن نام‌های [[اوصیا]] ([[پیامبر]]) از فرزندانش بود، شمردم [[دوازده نفر]] بودند، آخرین آنها [[قائم]] {{ع}} بود، سه نفر از آنها [[محمد]] و چهار نفر از آنها [[علی]] بودند، [[صلوات]] [[خداوند]] بر همگی آنها باد"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۵۶.</ref>. | ||
# [[عبدالله بن عباس]] از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "من سیّد پیامبرانم و [[علی بن ابی‌طالب]] [[سید]] وصیین است و اوصیای من بعد از من دوازده نفرند. اوّل آنها [[علی بن ابی طالب]] و آخر آنها [[قائم]] {{ع}}"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۶۶.</ref>. | # [[عبدالله بن عباس]] از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "من سیّد پیامبرانم و [[علی بن ابی‌طالب]] [[سید]] وصیین است و اوصیای من بعد از من دوازده نفرند. اوّل آنها [[علی بن ابی طالب]] و آخر آنها [[قائم]] {{ع}}"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۶۶.</ref>. | ||
# [[جابر بن عبدالله انصاری]] از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "[[مهدی]] از [[فرزندان]] من است، اسم او اسم من و کنیه‌اش [[کنیه]] من، شبیه‌ترین [[مردم]]، هم از نظر [[آفرینش]] و هم از نظر [[اخلاق]] به من است، برای او غیبتی خواهد بود که در آن [[دوره غیبت]] امّت‌هایی [[گمراه]] خواهند شد، آنگاه همانند [[شهاب ثاقب]] روی می‌آورد ([[ظهور]] می‌کند) و [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند چنانکه از [[جور]] و [[ظلم]] پر شده است"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۷۱.</ref>. | # [[جابر بن عبدالله انصاری]] از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "[[مهدی]] از [[فرزندان]] من است، اسم او اسم من و کنیه‌اش [[کنیه]] من، شبیه‌ترین [[مردم]]، هم از نظر [[آفرینش]] و هم از نظر [[اخلاق]] به من است، برای او غیبتی خواهد بود که در آن [[دوره غیبت]] امّت‌هایی [[گمراه]] خواهند شد، آنگاه همانند [[شهاب ثاقب]] روی می‌آورد ([[ظهور]] می‌کند) و [[زمین]] را از [[عدل و داد]] پر می‌کند چنانکه از [[جور]] و [[ظلم]] پر شده است"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۷۱.</ref>. | ||
# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "[[انتظار فرج]] [[برترین]] [[عبادت]] است"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۷۲.</ref>. | # [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} از [[پیامبر]] {{صل}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "[[انتظار فرج]] [[برترین]] [[عبادت]] است"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۷۲.</ref>. | ||
# [[عبدالعظیم حسنی]] از [[امام جواد]] {{ع}} از پدرانش از [[امیر المؤمنین]] {{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "برای [[قائم]] از ما غیبتی است که مدّت آن [[غیبت طولانی]] است. گویی [[شیعیان]] را می‌بینم که در [[دوران غیبت]] همانند گوسفندان که به دنبال چراگاه می‌گردند دنبال او می‌گردند و او را نمی‌یابند. هرکس از [[شیعیان]] که بر دینش ثابت بماند و قلبش به خاطر طول مدّت [[غیبت]] امامش قسی نشود، پس او با من در [[روز قیامت]] در [[درجه]] من خواهد بود"، آن گاه | # [[عبدالعظیم حسنی]] از [[امام جواد]] {{ع}} از پدرانش از [[امیر المؤمنین]] {{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "برای [[قائم]] از ما غیبتی است که مدّت آن [[غیبت طولانی]] است. گویی [[شیعیان]] را می‌بینم که در [[دوران غیبت]] همانند گوسفندان که به دنبال چراگاه می‌گردند دنبال او می‌گردند و او را نمی‌یابند. هرکس از [[شیعیان]] که بر دینش ثابت بماند و قلبش به خاطر طول مدّت [[غیبت]] امامش قسی نشود، پس او با من در [[روز قیامت]] در [[درجه]] من خواهد بود"، آن گاه حضرت فرمود: "به [[درستی]] که [[قائم]] از هنگامی که [[قیام]] کند برای هیچ‌کس بر گردنش بیعتی نیست؛ به همین [[دلیل]] تولّدش مخفی است و شخص او غایب است"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۸۷.</ref>. | ||
# از [[امام حسین]] {{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "اگر از [[دنیا]] نماند مگر یک روز [[خداوند]] آن روز را طولانی خواهد کرد تا مردی از [[فرزندان]] من خروج کند و [[زمین]] را پر از [[عدل و قسط]] کند چنانکه پر از [[جور]] و [[ظلم]] شده است. این چنین شنیدم که [[رسول خدا]] {{صل}} می‌فرمود"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۹۸.</ref>. | # از [[امام حسین]] {{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "اگر از [[دنیا]] نماند مگر یک روز [[خداوند]] آن روز را طولانی خواهد کرد تا مردی از [[فرزندان]] من خروج کند و [[زمین]] را پر از [[عدل و قسط]] کند چنانکه پر از [[جور]] و [[ظلم]] شده است. این چنین شنیدم که [[رسول خدا]] {{صل}} می‌فرمود"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۲۹۸.</ref>. | ||
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "هر کس بمیرد در حالی که [[منتظر]] این امر ([[ظهور مهدی]] {{ع}}) باشد، مانند کسی است که با [[قائم]] در خیمه‌اش باشد، نه بلکه مانند کسی است که در [[خدمت]] [[رسول خدا]] {{صل}}[در [[دفاع]] از [[اسلام]]] [[شمشیر]] زده باشد"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۳۱۷.</ref>. | # [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "هر کس بمیرد در حالی که [[منتظر]] این امر ([[ظهور مهدی]] {{ع}}) باشد، مانند کسی است که با [[قائم]] در خیمه‌اش باشد، نه بلکه مانند کسی است که در [[خدمت]] [[رسول خدا]] {{صل}}[در [[دفاع]] از [[اسلام]]] [[شمشیر]] زده باشد"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۳۱۷.</ref>. | ||
# در سخن دیگری فرمود: "مردم امامشان را گم می‌کنند، پس در [[حجّ]] حضور دارد، [[مردم]] را می‌بیند در حالی که او را نمی‌بینند"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۳۲۵.</ref>. | # در سخن دیگری فرمود: "مردم امامشان را گم می‌کنند، پس در [[حجّ]] حضور دارد، [[مردم]] را می‌بیند در حالی که او را نمی‌بینند"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۳۲۵.</ref>. | ||
# [[عبدالعظیم الحسنی]] گوید: [[خدمت]] [[امام جواد]] {{ع}} رسیدم و می‌خواستم از او درباره [[قائم]] بپرسم که آیا همان [[مهدی]] است یا غیر او؟ خود | # [[عبدالعظیم الحسنی]] گوید: [[خدمت]] [[امام جواد]] {{ع}} رسیدم و می‌خواستم از او درباره [[قائم]] بپرسم که آیا همان [[مهدی]] است یا غیر او؟ خود حضرت شروع به سخن کرد و به من فرمود: "ای اباالقاسم! [[قائم]] از ما همان [[مهدی]] که [[واجب]] است در دوران غیبتش منظر او باشیم و در [[دوران ظهور]] [[مطیع]] او و او سوّمین نفر از [[فرزندان]] من است و [[سوگند]] به خدایی که [[محمّد]] {{صل}} را به [[نبوّت]] [[مبعوث]] فرمود و ما را به [[امامت]] اختصاص داد، اگر از [[دنیا]] باقی نمانده باشد مگر یک روز، [[خداوند]] آن روز را طولانی خواهد کرد تا در آن روز او خروج کند، آنگاه [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] می‌کند چنانکه پر از [[جور]] و [[ظلم]] شده باشد و خدای تبارک تعالی امر ([[فرج]]) او را در یک [[شب]] برایش [[اصلاح]] می‌کند، چنانکه امر کلیمش [[موسی]] {{ع}} را هنگامی که رفت تا برای خانواده‌اش [[آتش]] بیاورد [[اصلاح]] کرد، پس در حالی برگشت که [[رسول]] و [[نبی]] بود، سپس [[امام جواد]] {{ع}} فرمود: "برترین [[اعمال شیعیان]] ما [[انتظار فرج]] است"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۳۵۱.</ref>. | ||
# [[صقر بن ابی الف]] در [[حدیثی]] طولانی گوید:... از [[امام هادی]] {{ع}} درباره معنی این [[سخن پیامبر]] {{صل}} پرسیدم که می‌فرماید: "با ایام [[دشمنی]] نکنید که ایام با شما [[دشمنی]] خواهند کرد، | # [[صقر بن ابی الف]] در [[حدیثی]] طولانی گوید:... از [[امام هادی]] {{ع}} درباره معنی این [[سخن پیامبر]] {{صل}} پرسیدم که می‌فرماید: "با ایام [[دشمنی]] نکنید که ایام با شما [[دشمنی]] خواهند کرد، حضرت فرمود: بله، ایام ما هستیم. به سبب ما [[آسمان]] و [[زمین]] بر پا است، پس [[شنبه]]: اسم [[رسول خدا]] {{صل}} است و یکشنبه [[امیرالمؤمنین]] و [[دوشنبه]] [[امام حسن|حسن]] و [[حسین]] و سه [[شنبه]] [[علی بن الحسین]] و [[محمد بن علی الباقر]] و [[جعفر بن محمد الصادق]] و چهارشنبه [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی]] و [[محمد بن علی]] و من و [[پنج‌شنبه]] فرزندم [[حسن]] و [[جمعه]] [[فرزند]] فرزندم و به گرد او گروه نیرومند [[حقّ]] [[اجتماع]] می‌کنند و او کسی است که [[زمین]] را از [[قسط و عدل]] پر می‌کند چنانکه از [[جور]] و [[ظلم]] پر شده است؛ بنابراین معنای ایّام این است و در [[دنیا]] با آنها [[دشمنی]] نکنید که در [[آخرت]] با شما [[دشمنی]] کنند"<ref>کمال الدین، ج۱، ص۳۵۵-۳۵۶.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۵۸-۱۶۱.</ref>. | ||
== [[امام مهدی]] {{ع}} در بیان [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} == | == [[امام مهدی]] {{ع}} در بیان [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} == | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
# در حدیثی دیگر، [[جابر بن عبدالله انصاری]] نقل می‌کند که وقتی خداوند آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ}}<ref>سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> را نازل فرمود، محضر [[پیامبر]] {{صل}} عرض کردم: ای [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]! خدا و [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] را شناختیم، اما {{متن قرآن|أُولِي الأَمْرِ }} که خداوند اطاعتش را قرین اطاعت شما قرار داده است چه کسانی هستند؟ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "ای جابر! آنها جانشینان من و پیشوایان مسلمین بعد از من هستند. اولین آنها [[امام علی|علی بن ابی طالب]] است، سپس [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]، سپس [[امام سجاد|علی بن حسین]]، سپس [[امام باقر|محمد بن علی]] که در تورات به باقر (شکافنده علم) معروف است و تو ای جابر، او را درک می‌کنی! پس هرگاه او را دیدی، سلام مرا بر او برسان پس از او، [[امام صادق|جعفر بن محمد الصادق]]، سپس [[امام کاظم|موسی بن جعفر]]، سپس [[امام رضا|علی بن موسی]]، سپس [[امام هادی|محمد بن علی]]، سپس [[امام نقی|علی بن محمد]]، سپس [[امام عسکری|حسن بن علی]] و پس از او، هم نام و هم کنیه من، که او حجت خدا در زمین و باقی مانده حجج خدا در میان بندگانش است و فرزند [[امام عسکری|حسن بن علی]] است. اوست که خداوند یاد خود را با دستان او بر مشرق و مغرب زمین می‌گشاید و اوست که از [[شیعیان]] و دوستدارانش غائب می‌شود؛ غیبتی که جز کسی که خداوند دلش را برای [[ایمان]] آزموده باشد، بر امامتش ثابت نمی‌ماند. سپس من عرض کردم: ای [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]! آیا شیعیانش در غیبتش از او بهره‌مند می‌شوند؟ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: قسم به خدایی که مرا به نبوت مبعوث کرد، آنها از نور او روشنی می‌یابند و از ولایتش بهره می‌برند، همان طوری که مردم از خورشید بهره‌مند می‌شوند، گرچه ابر آن را بپوشاند. ای جابر! این از اسرار پنهان الهی و گنجینه دانش اوست. آن را مکتوم دار، مگر از اهلش"<ref> {{متن حدیث|هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا ذَاكَ الَّذِي يَغِيبُ عَنْ شِيعَتِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ غَيْبَةً لَا يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ إِلَّا مَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَهَلْ يَقَعُ لِشِيعَتِهِ الِانْتِفَاعُ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ فَقَالَ {{ع}} إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِهِ وَ يَنْتَفِعُونَ بِوَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ تَجَلَّلَهَا سَحَابٌ يَا جَابِرُ هَذَا مِنْ مَكْنُونِ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونِ عِلْمِهِ فَاكْتُمْهُ إِلَّا عَنْ أَهْلِه}}کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۳؛ کفایة الأثر، ص۵۴.</ref>؛ در گزارش دیگری که [[جابر]] از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است، تک تک [[امامان]] {{عم}} به ویژه [[حضرت مهدی]] {{ع}} با خصوصیات کامل معرفی شده‌اند. [[جابر بن عبدالله انصاری]] می‌گوید: از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} درباره [[امامان]] از فرزندان [[امام علی|علی بن ابی طالب]] {{ع}} سؤال کردم. ایشان فرمود: [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]] که سرور جوانان اهل بهشت‌اند؛ سپس [[امام سجاد|علی بن حسین]]، سرور عابدان زمانش؛ سپس باقر، [[امام باقر|محمد بن علی]] که تو ای جابر، او را درک خواهی کرد، پس از جانب من به او سلام برسان سپس صادق، [[امام صادق|جعفر بن محمد]]؛ سپس کاظم، [[امام کاظم|موسی بن جعفر]]؛ سپس رضا، [[امام رضا|علی بن موسی]]؛ سپس تقی، [[امام هادی|محمد بن علی]]؛ سپس نقی، علی بن محمد؛ سپس زکی، [[امام عسکری|حسن بن علی]]؛ سپس فرزندش که قیام کننده به حق و هدایت کننده امتم خواهد بود و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، همان طوری که از ظلم و ستم پر شده باشد. ای جابر! اینان جانشینان و اوصیای من و نیز فرزندان و عترت من هستند؛ هر کس آنها را اطاعت کند، مرا اطاعت کرده، هر کس آنها را نافرمانی کند، مرا نافرمانی کرده و هرکس یکی از آنها را انکار کند، قطعاً مرا انکار کرده است. به وسیله آنهاست که خداوند آسمان را نگه داشته تا بر زمین واقع نشود مگر به اذن او و با آنهاست که خداوند زمین را حفظ کرده تا اهلش را به کام خود نکشد"<ref>{{متن حدیث|الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ ثُمَّ سَيِّدُ الْعَابِدِينَ فِي زَمَانِهِ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ الْبَاقِرُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا أَدْرَكْتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْكَاظِمُ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ الرِّضَا عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ التَّقِيُّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ النَّقِيُّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الزَّكِيُّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ ابْنُهُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ مَهْدِيُّ أُمَّتِي الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً هَؤُلَاءِ يَا جَابِرُ خُلَفَائِي وَ أَوْصِيَائِي وَ أَوْلَادِي وَ عِتْرَتِي مَنْ أَطَاعَهُمْ فَقَدْ أَطَاعَنِي وَ مَنْ عَصَاهُمْ فَقَدْ عَصَانِي وَ مَنْ أَنْكَرَهُمْ أَوْ أَنْكَرَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَنْكَرَنِي بِهِمْ يُمْسِكُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ بِهِمْ يَحْفَظُ اللَّهُ الْأَرْضَ أَنْ تَمِيدَ بِأَهْلِهَا}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۳؛ کفایة الأثر، ص۱۴۵.</ref>. | # در حدیثی دیگر، [[جابر بن عبدالله انصاری]] نقل می‌کند که وقتی خداوند آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ}}<ref>سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> را نازل فرمود، محضر [[پیامبر]] {{صل}} عرض کردم: ای [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]! خدا و [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] را شناختیم، اما {{متن قرآن|أُولِي الأَمْرِ }} که خداوند اطاعتش را قرین اطاعت شما قرار داده است چه کسانی هستند؟ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "ای جابر! آنها جانشینان من و پیشوایان مسلمین بعد از من هستند. اولین آنها [[امام علی|علی بن ابی طالب]] است، سپس [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]]، سپس [[امام سجاد|علی بن حسین]]، سپس [[امام باقر|محمد بن علی]] که در تورات به باقر (شکافنده علم) معروف است و تو ای جابر، او را درک می‌کنی! پس هرگاه او را دیدی، سلام مرا بر او برسان پس از او، [[امام صادق|جعفر بن محمد الصادق]]، سپس [[امام کاظم|موسی بن جعفر]]، سپس [[امام رضا|علی بن موسی]]، سپس [[امام هادی|محمد بن علی]]، سپس [[امام نقی|علی بن محمد]]، سپس [[امام عسکری|حسن بن علی]] و پس از او، هم نام و هم کنیه من، که او حجت خدا در زمین و باقی مانده حجج خدا در میان بندگانش است و فرزند [[امام عسکری|حسن بن علی]] است. اوست که خداوند یاد خود را با دستان او بر مشرق و مغرب زمین می‌گشاید و اوست که از [[شیعیان]] و دوستدارانش غائب می‌شود؛ غیبتی که جز کسی که خداوند دلش را برای [[ایمان]] آزموده باشد، بر امامتش ثابت نمی‌ماند. سپس من عرض کردم: ای [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]! آیا شیعیانش در غیبتش از او بهره‌مند می‌شوند؟ [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: قسم به خدایی که مرا به نبوت مبعوث کرد، آنها از نور او روشنی می‌یابند و از ولایتش بهره می‌برند، همان طوری که مردم از خورشید بهره‌مند می‌شوند، گرچه ابر آن را بپوشاند. ای جابر! این از اسرار پنهان الهی و گنجینه دانش اوست. آن را مکتوم دار، مگر از اهلش"<ref> {{متن حدیث|هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا ذَاكَ الَّذِي يَغِيبُ عَنْ شِيعَتِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ غَيْبَةً لَا يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ إِلَّا مَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَهَلْ يَقَعُ لِشِيعَتِهِ الِانْتِفَاعُ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ فَقَالَ {{ع}} إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِهِ وَ يَنْتَفِعُونَ بِوَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ تَجَلَّلَهَا سَحَابٌ يَا جَابِرُ هَذَا مِنْ مَكْنُونِ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونِ عِلْمِهِ فَاكْتُمْهُ إِلَّا عَنْ أَهْلِه}}کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۳؛ کفایة الأثر، ص۵۴.</ref>؛ در گزارش دیگری که [[جابر]] از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده است، تک تک [[امامان]] {{عم}} به ویژه [[حضرت مهدی]] {{ع}} با خصوصیات کامل معرفی شده‌اند. [[جابر بن عبدالله انصاری]] می‌گوید: از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} درباره [[امامان]] از فرزندان [[امام علی|علی بن ابی طالب]] {{ع}} سؤال کردم. ایشان فرمود: [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]] که سرور جوانان اهل بهشت‌اند؛ سپس [[امام سجاد|علی بن حسین]]، سرور عابدان زمانش؛ سپس باقر، [[امام باقر|محمد بن علی]] که تو ای جابر، او را درک خواهی کرد، پس از جانب من به او سلام برسان سپس صادق، [[امام صادق|جعفر بن محمد]]؛ سپس کاظم، [[امام کاظم|موسی بن جعفر]]؛ سپس رضا، [[امام رضا|علی بن موسی]]؛ سپس تقی، [[امام هادی|محمد بن علی]]؛ سپس نقی، علی بن محمد؛ سپس زکی، [[امام عسکری|حسن بن علی]]؛ سپس فرزندش که قیام کننده به حق و هدایت کننده امتم خواهد بود و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد، همان طوری که از ظلم و ستم پر شده باشد. ای جابر! اینان جانشینان و اوصیای من و نیز فرزندان و عترت من هستند؛ هر کس آنها را اطاعت کند، مرا اطاعت کرده، هر کس آنها را نافرمانی کند، مرا نافرمانی کرده و هرکس یکی از آنها را انکار کند، قطعاً مرا انکار کرده است. به وسیله آنهاست که خداوند آسمان را نگه داشته تا بر زمین واقع نشود مگر به اذن او و با آنهاست که خداوند زمین را حفظ کرده تا اهلش را به کام خود نکشد"<ref>{{متن حدیث|الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ ثُمَّ سَيِّدُ الْعَابِدِينَ فِي زَمَانِهِ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ الْبَاقِرُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا أَدْرَكْتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْكَاظِمُ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ الرِّضَا عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ التَّقِيُّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ النَّقِيُّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الزَّكِيُّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ ابْنُهُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ مَهْدِيُّ أُمَّتِي الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً هَؤُلَاءِ يَا جَابِرُ خُلَفَائِي وَ أَوْصِيَائِي وَ أَوْلَادِي وَ عِتْرَتِي مَنْ أَطَاعَهُمْ فَقَدْ أَطَاعَنِي وَ مَنْ عَصَاهُمْ فَقَدْ عَصَانِي وَ مَنْ أَنْكَرَهُمْ أَوْ أَنْكَرَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَنْكَرَنِي بِهِمْ يُمْسِكُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ وَ بِهِمْ يَحْفَظُ اللَّهُ الْأَرْضَ أَنْ تَمِيدَ بِأَهْلِهَا}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۳؛ کفایة الأثر، ص۱۴۵.</ref>. | ||
# [[پیامبر]] {{صل}} فرمودند: «[[مهدی]] از [[اولاد]] من است نامش نام من و کنیه‌اش [[کنیه]] من می‌باشد. صورت و سیرتش از همه کس به من شبیه‌تر است. غیبتی کند که [[مردم]] دچار [[حیرت]] گردند و بسیاری از [[فرقه‌ها]] [[گمراه]] شوند، آنگاه مانند [[ستاره]] تابانی از پردۀ [[غیبت]] ظاهر شده، [[بدر]] آید و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] کند آن چنانکه پر از [[ظلم و ستم]] شده باشد»<ref>{{متن حدیث|الْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ اسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی أَشْبَهُ النَّاسِ بِی خَلْقاً وَ خُلْقاً تَکُونُ لَهُ غَیْبَةٌ وَ حَیْرَةٌ تَضِلُّ فِیهِ الْأُمَمُ ثُمَّ یُقْبِلُ کَالشِّهَابِ الثَّاقِبِ وَ یَمْلَأُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۲.</ref>. | # [[پیامبر]] {{صل}} فرمودند: «[[مهدی]] از [[اولاد]] من است نامش نام من و کنیه‌اش [[کنیه]] من می‌باشد. صورت و سیرتش از همه کس به من شبیه‌تر است. غیبتی کند که [[مردم]] دچار [[حیرت]] گردند و بسیاری از [[فرقه‌ها]] [[گمراه]] شوند، آنگاه مانند [[ستاره]] تابانی از پردۀ [[غیبت]] ظاهر شده، [[بدر]] آید و [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] کند آن چنانکه پر از [[ظلم و ستم]] شده باشد»<ref>{{متن حدیث|الْمَهْدِیُّ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ اسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی أَشْبَهُ النَّاسِ بِی خَلْقاً وَ خُلْقاً تَکُونُ لَهُ غَیْبَةٌ وَ حَیْرَةٌ تَضِلُّ فِیهِ الْأُمَمُ ثُمَّ یُقْبِلُ کَالشِّهَابِ الثَّاقِبِ وَ یَمْلَأُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً}}؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۲.</ref>. | ||
# همچنین | # همچنین حضرت فرمودند: «[[امامان]] بعد از من، دوازده نفرند که نه نفر آنان از [[نسل]] [[حسین]] هستند و نهمین آنان، [[قائم]] آنان است. [[آگاه]] باشید آنان در میان شما همانند [[کشتی نوح]] هستند پس هرکس بر آن [[کشتی]] متمسک شود، [[نجات]] می‌یابد و هرکه از آن فاصله گیرد، هلاک می‌شود»<ref>{{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ بَعْدِی اثْنَا عَشَرَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْنِ تَاسِعُهُمْ قَائِمُهُمْ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} أَلَا إِنَّ مَثَلَهُمْ فِیکُمْ مَثَلُ سَفِینَةِ نُوحٍ مَنْ رَکِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ}}؛ غایة المرام، ج۳، ص۲۲.</ref><ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۲۶ - ۳۱.</ref> | ||
[[روایات]] از [[رسول خدا]] از حد شماره بیرون است، ولی ما به همین سه [[روایت]] بسنده می‌کنیم. | [[روایات]] از [[رسول خدا]] از حد شماره بیرون است، ولی ما به همین سه [[روایت]] بسنده می‌کنیم. | ||