حسین بن مسعود بغوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابومحمد حسین بن مسعود بن محمد بغوی]] معروف به [[فراء]] [[فقیه]] و [[محدث]] و [[مفسر]] [[شافعی مذهب]]. وی در [[ماه جمادی الاولی]] [[سال]] ۴۳۳ه متولد شد. او منسوب به بغشور ناحیه‌ای بین هرات و مرورود، ولی ساکن مرورود و پنج ده بود. <ref>معجم البلدان ۱ / ۴۶۸.</ref> ابومحمد [[فقه]] را از [[قاضی]] [[حسین بن محمد مرورودی]] آموخت<ref>وفیات الاعیان ۲ / ۱۳۶.</ref> و از او و محدثانی همچون [[ابوعمر عبدالواحد ملیحی]]، [[ابوالحسن محمد شیرزی]]، [[ابوالحسن علی بن یوسف جوینی]]، [[احمد بن ابی نصر کوفانی]] و دیگران [[حدیث]] شنید. روایتگرانی نیز مانند [[ابومنصور محمد بن اسعد عطاری]]، [[ابوالفتوح محمد بن محمد طائی]]، [[ابوالمکارم فضل اللّه بن محمد نوقانی]] و عده‌ای دیگر از او [[روایت]] کرده‌اند. همچنین [[فخر بن علی بخاری]] از وی [[اجازه روایت]] داشت. درباره [[ویژگی‌های اخلاقی]] وی گفته‌اند فردی [[زاهد]] و قانع بود<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۹ / ۴۳۹.</ref> و همواره با [[طهارت]] در جلسه درس حضور پیدا می‌‌کرد. ابومحمد سرانجام در [[ماه شوال]] سال ۵۱۶ه در مرورود درگذشت و کنار [[مقبره]] استادش قاضی حسین [[دفن]] شد. <ref>وفیات الاعیان ۲ / ۱۳۶.</ref> سال‌های ۵۱۰<ref>المختصر فی اخبار البشر ۲ / ۲۲۹.</ref> و ۵۱۵ه<ref>دول الاسلام ۲۶۷.</ref> زمان‌های دیگری است که برای فوت او ذکر کرده‌اند. آثار او عبارت‌اند از: التهذیب در فقه، شرح السنه در حدیث، معالم التنزیل در [[تفسیر قرآن]]، المصابیح، الجمع بین الصحیحین،<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۹ / ۴۳۹.</ref> ارشاد الانوار فی شمائل النبی المختار، [[ترجمه]] الاحکام در [[فروع]]، الکفایه در فقه، الکفایه در قرائت، معجم الشیوخ، <ref>هدیة العارفین ۱ / ۳۱۲.</ref> فتاوی و تعلیقه ای بر کتاب فتاوی استادش قاضی حسین<ref>طبقات المفسرین (داودی) ۱ / ۱۶۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۴، ص۱۱۶.</ref>