نامه امام حسین به مردم بصره: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[امام حسین]]{{ع}} نامه‌ای در یک نسخه به [[پنج تن]] از [[اشراف بصره]] - [[مالک بن مسمع بکری]]، [[احنف بن قیس]]، [[منذر بن جارود]]، [[مسعود بن عمرو]]، [[قیس بن هیثم]] و [[عمرو بن عبیدالله بن معمر]]- به این مضمون نوشت و توسط فرستاده‌ای برای آنان فرستاد. «اما بعد: [[خداوند]] محمد{{صل}} را بر خلقش برگزید و او را به [[پیامبری]] خود گرامی داشت، و برای انجام رسالتش وی را [[انتخاب]] کرد، سپس او را به نزد خویش برد، در حالی که [[حقّ]] [[خیرخواهی]] [[بندگان]] را ادا کرده بود و رسالتش را به [[درستی]] [[ابلاغ]] نمود. (سپس افزود):

ما [[خاندان پیامبر]]{{صل}} و [[اوصیا]] و [[وارثان]] او و [[شایسته‌ترین]] [[مردم]] به [[جانشینی]] وی بودیم، ولی [[قوم]] ما، ما را (به ناحق) کنار زدند و ما نیز (به ناچار) پذیرفتیم،؛ چراکه [[تفرقه]] را ناخوش داشته و [[عافیت]] ([[سلامت]] [[دین]] و [[امت اسلامی]]) را [[دوست]] داشتیم. در حالی که ما به [[یقین]] می‌دانستیم از کسانی که بر این [[مسند]] تکیه زدند، سزاوارتریم....