توحید در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از مهم‌ترین جلوه‌های [[دینداری]] و اولین گام در بندگی خدا، اقرار به توحید و یگانه‌پرستی است: {{متن حدیث|... أَوْ يُقِرُّوا بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي‏ لَا إِلَهَ‏ إِلَّا أَنْتَ‏ وَحْدَكَ‏ لَا شَرِيكَ‏ لَكَ؟}}<ref>نیایش بیست‌و‌هفتم.</ref>؛ «... یا [[اقرار]] نمایند که تو همان خدایی که هیچ معبودی جز تو نیست و یگانه و بی‌انبازی». در [[نیایش]] دیگری از آن [[حضرت]] که [[سیدبن طاووس]] [[نقل]] کرده است می‌خوانیم: {{متن حدیث| اللَّهُمَّ إِنِّي‏ أُشْهِدُكَ‏ بِأَنَّكَ‏ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ‏}}<ref>مهج الدعوات، ص۱۶۵.</ref>؛ «خداوندا! من تو را [[گواه]] می‌گیرم (بر این [[اقرار]]) که تو همان خدای یگانه‌ای هستی که هیچ معبودی جز تو نیست».