جهاد تبیین در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خدا در قرآن بر این نکته تاکید دارد که این روایت‌‌سازی یهودیان [[زمان]] از حضرت سلیمان نبی{{ع}} [[دروغ]] و [[اتهام]] و بهتانی بزرگ است؛ زیرا حقیقت، آن گونه نیست که یهودیان روایت و گزارش می‌کنند؛ زیرا [[حضرت سلیمان]]{{ع}} [[پیامبری]] [[مؤمن]] بود. او به [[فضل الهی]] همانند پدرش [[داوود]]{{ع}} به [[قدرت]] رسید و [[حکومتی]] بی‌نظیر در اختیارش قرار گرفت.

از نظر [[قرآن]]، [[تحریف گران]] با روایت‌سازی [[دروغین]] [[حق و باطل]] را جا به‌ جا کردند. آنان با بهره‌گیری از همین قدرت و [[شوکت]] [[الهی]] حضرت سلیمان [[نبی]]{{ع}}، این مطلب [[باطل]] را [[القاء]] می‌کنند که اگر قدرت و شوکتی برای آن حضرت{{ع}} است، نه از ناحیه [[ایمان به خدا]] و [[بندگی]] او، بلکه از ناحیه [[کفر به خدا]] و [[ایمان]] به [[شیطان]] و بهره‌گیری از [[سحر]] و جادوی [[شیطانی]] است.<ref>{{متن قرآن|وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُم بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ }}«و (یهودیان) از آنچه شیطان‌ها در فرمانروایی سلیمان (به گوش این و آن) می‌خواندند (که سلیمان جادوگر است)؛ پیروی کردند. و سلیمان کفر نورزید ولی شیطان‌ها کافر شدند که به مردم جادو می‌آموختند و نیز آنچه را بر دو فرشته هاروت و ماروت در (سرزمین) بابل فرو فرستاده شده بود در حالی که این دو به هیچ‌کس آموزشی نمی‌دادند مگر که می‌گفتند: ما تنها (ابزار) آزمونیم پس (با بکارگیری جادو) کافر مشو! اما (مردم) از آن دو چیزی را می‌آموختند که با آن میان مرد و همسرش جدایی می‌افکنند- در حالی که جز به اذن خداوند به کسی زیان نمی‌رساندند- چیزی را می‌آموختند که به آنان زیان می‌رسانید و برای آنها سودی نداشت و خوب می‌دانستند که هر کس خریدار آن باشد در جهان واپسین بهره‌ای ندارد و خود را به بد چیزی فروختند، اگر می‌دانستند» سوره بقره، آیه ۱۰۲.</ref>