دین‌ستیزی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

دین‌ستیزی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۶

۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 #'''[[جدال]] [[باطل]]''': از دیگر روش‌های [[دشمن]] برای [[سلطه]] [[فکری]] و [[فرهنگی]] بر [[مردمان]] به ویژه [[امت اسلام]]، بهره‌گیری از جدال باطل است. جدال به معنای اتخاذ موضع تقابلی است به طوری که هر آن چه که شخصی بیان می‌‌کند و [[عقیده]] دارد، طرف دیگر ضد و مقابل آن را بیان کند. جدال باطل به این معنا است که شخص بدون [[علم]] و [[آگاهی]] و حتی [[اطمینان]] نزدیک به [[یقین]] بلکه تنها بر اساس [[شک]] و [[ظن]]، عقیده‌ای را می‌‌پذیرد و از آن [[دفاع]] می‌‌کند یا بدون علم نسبت به عقیده دیگری تنها بر اساس همان شک و ظن، عقیده او را تخطئه یا او را متهم به سخنی یا عملی یا عقیده‌ای می‌‌کند. این روش از سوی دشمن هماره به کار گرفته می‌‌شود؛ زیرا [[هدف]] دشمن آن است تا با ایجاد تشکیک، [[شبهات]] و [[شبهه افکنی]] [[افکار]] [[مردم]] را مخدوش و [[ذهن]] ایشان را گرفتار دست کم نسبیت در [[حقانیت]] کند که خود موجب تردید عملی نسبت به آن عقیده و [[فکر]] می‌‌شود. در [[حقیقت]] وقتی [[فلسفه]] و بنیان‌های [[فلسفی]] یک [[نظام سیاسی]] و گفتمانی مورد تشکیک قرار می‌‌گیرد، شرایط برای ایجاد تردید عملی در [[پیروان]] فراهم می‌‌آید. همین تشکیک [[علمی]] و تردید عملی موجب می‌‌شود تا [[نظام]] و گفتمان [[سیاسی]] در قالب [[دفاعی]] فرو رفته و توان [[حمله]] و [[هجوم]] را نداشته باشد. کم‌ترین نقش جدال باطل برای گفتمان [[غربی]] – آمریکایی نسبت به گفتمان [[انقلاب اسلامی]]، عدم [[همراهی]] و [[همسویی]] و [[همکاری]] مردم با نظام سیاسی ولایی خواهد بود به طوری که هر گونه [[تعاون]] با گفتمان [[انقلاب اسلامی]] از دست می‌‌رود؛ زیرا آن را نظامی برای ایجاد [[نیکی]] و [[تقوا]] نمی‌دانند و ممکن است حتی گمانه [[همکاری]] و [[تعاون]] با [[ظلم]] و [[عدوان]] و [[گناه]] در اذهان [[امت اسلام]] ایجاد شود. چنین شیوه‌ای بارها از سوی [[دشمن]] در فضاهای گوناگون رسانه‌ای در پیش گرفته شده است؛ به طوری که بسیاری [[مردم]] با انواع [[شبهات]] در حوزه‌های [[فکری]] و [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] و مانند آن مواجه هستند و تردیدهای جدی در عملکرد مردم نسبت به [[حقانیت]] گفتمان انقلاب اسلامی پدید آمده است. بنابراین، لازم است تا این شیوه و حربه دشمن شناخته شده و به [[تقابل]] با آن پرداخت<ref>حج، آیات ۸ و۹</ref>؛ زیرا واژه و اصطلاح «[[سبیل اللّه]]» در این [[آیه]] به معنای [[دین اسلام]] است که دشمن با [[جدال]] [[باطل]] به تقابل با آن برخاسته است. <ref>مجمع البیان، ج ۷ – ۸، ص۱۱۶</ref>
 #'''گسترش [[شرک]]''': همان طوری که دشمن از طریق هنجارشکنی و [[تزیین]] باطل به عنوان [[حق]] و [[آراستن]] آن در قالب [[فتنه‌ها]] و شبهات و [[متشابهات]]<ref>{{متن قرآن|هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاء تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ}} «اوست که این کتاب را بر تو فرو فرستاد؛ برخی از آن، آیات «محکم» (/ استوار/ یک رویه)‌اند، که بنیاد این کتاب‌اند و برخی دیگر (آیات) «متشابه» (/ چند رویه)‌اند؛ اما آنهایی که در دل کژی دارند، از سر آشوب و تأویل جویی، از آیات متشابه آن، پیروی می‌کنند در حالی که تأویل آن را جز خداوند نمی‌داند و استواران در دانش، می‌گویند: ما بدان ایمان داریم، تمام آن از نزد پروردگار ماست و جز خردمندان، کسی در یاد نمی‌گیرد» سوره آل عمران، آیه ۷.</ref> به [[جنگ]] گفتمان انقلاب اسلامی آمده است تا گفتمان [[شرک]] [[غربی]] – آمریکایی خویش را [[سلطه]] بخشد، همچنین تلاش جدی و گسترده‌ای را برای گسترش انواع شرک به کار می‌‌برد؛ زیرا از طریق انواع شرک است که می‌‌توان جلوی تاثیرات [[توحید]] [[ناب]] را در [[زندگی]] [[مردم]] گرفت؛ چراکه از نظر [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، هر سطحی از شرک موجب بازدارندگی از تاثیر مثبت [[فلسفه]] و [[سبک زندگی]] [[توحیدی]] می‌‌شود؛ زیرا [[خدا]] از هر گونه شرکی به شدت [[خشم]] می‌‌گیرد و آثار [[غضب]] در زندگی [[مردمان]] آشکار می‌‌شود. در [[حقیقت]] ایجاد و گسترش شرک در [[جوامع اسلامی]] همانند برداشتن قطعه‌ای از قطعات اتومبیل است که کارآیی خود را از دست می‌‌دهد و اتومبیل توحید ناب از حرکت باز می‌‌ماند. تلاش [[دشمن]] بر این است تا به گونه‌ای با ایجاد و گسترش شرک، کارآیی را از گفتمان [[انقلاب اسلامی]] بگیرد و [[اجازه]] ایجاد و گسترش آن را ندهد.<ref>{{متن قرآن|وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ}} «و چون آدمی را بلایی رسد پروردگارش را با بازگشت به سوی او می‌خواند سپس چون (خداوند) نعمتی از خویش بدو بخشد آنچه را پیش‌تر از درگاه او فرا می‌خواند، از یاد می‌برد و برای خداوند همانندهایی برمی‌سازد تا (دیگران را هم) از راه او گمراه گرداند؛ بگو: چند روزی» سوره زمر، آیه ۸.</ref>
-#'''[[آراستن]] [[دنیاگرایی]] و [[دنیا‌طلبی]]''': از دیگر شیوه‌های دشمن در راستای [[دین‌ستیزی]] و [[اسلام]] ستیزی و بازداشتن مردم از گفتمان انقلاب اسلامی و سبک [[قرآنی]] در زندگی، [[تشویق]] مردم به دنیاگرایی و دنیا‌طلبی به عنوان یک [[ارزش]] است، به طوری که [[آرمان]] برخی از مردم حتی [[رهبران]] یک [[نظام اسلامی]] تبدیل [[کشور]] به سوئیس، ژاپن، یا مالزی بود به طوری که آن را به صراحت در سخنان خویش بیان می‌‌کردند و شرایط [[سازندگی]] [[کشور]] را به گونه‌ای سامان داده و می‌‌دهند که [[سیاست‌ها]] و برنامه‌ها و بودجه‌ها به سمت چنین آرمانی حرکت کند. ایجاد [[اشرافیت]] مدرن در [[مدیریت]] عالی کشور دستاورد همین دنیا‌گرایی و [[دنیا‌طلبی]] است که [[دشمنان]] استکباری آن را [[برنامه‌ریزی]] کرده‌اند. این [[دنیاگرایی]] و [[آراستن]] [[دنیا]] برای [[مسئولان]] و [[مردم]] موجب می‌‌شود تا نوعی [[شکاف طبقاتی]] ایجاد و [[عدالت]] قسطی در پای اشرافیت مدرن مسئولان و [[مردمان]] [[دنیاطلب]] [[ذبح]] شود. پس [[امت اسلام]] و مسئولان در گفتمان [[انقلاب اسلامی]] می‌‌بایست هماره هوشیار و بیدار باشند تا در دام آراستن دنیا از سوی دشمنان و بزک کردن آن نیافتند و از اهداف و مقاصد [[اسلام]] و گفتمان انقلاب اسلامی دور نشوند؛ زیرا [[دشمن]] از این شیوه و روش برای [[انحراف]] مردم و مسئولان بهره می‌‌گیرد و رسانه‌های آنان با [[تبلیغات]] بسیار، دنیاگرایی وتجمل‌گرایی و [[رفاه زدگی]] را به عنوان یک [[هدف]] معرفی و به [[تبلیغ]] [[سبک زندگی]] [[غربی]] – آمریکایی در فیلم‌ها و تبلیغات کالاها می‌‌پردازند<ref>{{متن قرآن|اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}} «آیات خداوند را به بهایی اندک فروختند و (مردم را) از راه او باز داشتند؛ به راستی بد بود رفتاری که آنان می‌کردند» سوره توبه، آیه ۹؛ {{متن قرآن|الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُولَئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ}} «آنان که زندگانی این جهان را از جهان واپسین دوست‌تر دارند و (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند و آن را کج می‌خواهند در گمراهی ژرفی به سر می‌برند» سوره ابراهیم، آیه ۳.</ref>؛ زیرا اصطلاح «[[سبیل اللّه]]» به معنای [[دین خدا]] و اسلام است <ref>روح المعانی، ج ۸، جزء ۱۳، ص۲۶۴</ref> که دشمن با چنین شیوه‌ای به [[جنگ]] اسلام آمده و اسلام ستیزی را در عمل به نمایش می‌‌گذارد و [[دوستان]] داخلی آنان این را تقویت و [[تشویق]] و گسترش می‌‌دهند.
+#'''[[آراستن]] [[دنیاگرایی]] و [[دنیا‌طلبی]]''': از دیگر شیوه‌های دشمن در راستای [[دین‌ستیزی]] و [[اسلام]] ستیزی و بازداشتن مردم از گفتمان انقلاب اسلامی و سبک [[قرآنی]] در زندگی، [[تشویق]] مردم به دنیاگرایی و دنیا‌طلبی به عنوان یک [[ارزش]] است، به طوری که [[آرمان]] برخی از مردم حتی [[رهبران]] یک [[نظام اسلامی]] تبدیل [[کشور]] به سوئیس، ژاپن، یا مالزی بود به طوری که آن را به صراحت در سخنان خویش بیان می‌‌کردند و شرایط [[سازندگی]] [[کشور]] را به گونه‌ای سامان داده و می‌‌دهند که [[سیاست‌ها]] و برنامه‌ها و بودجه‌ها به سمت چنین آرمانی حرکت کند. ایجاد [[اشرافیت]] مدرن در [[مدیریت]] عالی کشور دستاورد همین دنیا‌گرایی و [[دنیا‌طلبی]] است که [[دشمنان]] استکباری آن را [[برنامه‌ریزی]] کرده‌اند. این [[دنیاگرایی]] و [[آراستن]] [[دنیا]] برای [[مسئولان]] و [[مردم]] موجب می‌‌شود تا نوعی [[شکاف طبقاتی]] ایجاد و [[عدالت]] قسطی در پای اشرافیت مدرن مسئولان و [[مردمان]] [[دنیاطلب]] [[ذبح]] شود. پس [[امت اسلام]] و مسئولان در گفتمان [[انقلاب اسلامی]] می‌‌بایست هماره هوشیار و بیدار باشند تا در دام آراستن دنیا از سوی دشمنان و بزک کردن آن نیافتند و از اهداف و مقاصد [[اسلام]] و گفتمان انقلاب اسلامی دور نشوند؛ زیرا [[دشمن]] از این شیوه و روش برای [[انحراف]] مردم و مسئولان بهره می‌‌گیرد و رسانه‌های آنان با [[تبلیغات]] بسیار، دنیاگرایی و تجمل‌گرایی و [[رفاه زدگی]] را به عنوان یک [[هدف]] معرفی و به [[تبلیغ]] [[سبک زندگی]] [[غربی]] – آمریکایی در فیلم‌ها و تبلیغات کالاها می‌‌پردازند<ref>{{متن قرآن|اشْتَرَوْا بِآيَاتِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}} «آیات خداوند را به بهایی اندک فروختند و (مردم را) از راه او باز داشتند؛ به راستی بد بود رفتاری که آنان می‌کردند» سوره توبه، آیه ۹؛ {{متن قرآن|الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُولَئِكَ فِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ}} «آنان که زندگانی این جهان را از جهان واپسین دوست‌تر دارند و (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند و آن را کج می‌خواهند در گمراهی ژرفی به سر می‌برند» سوره ابراهیم، آیه ۳.</ref>؛ زیرا اصطلاح «[[سبیل اللّه]]» به معنای [[دین خدا]] و اسلام است <ref>روح المعانی، ج ۸، جزء ۱۳، ص۲۶۴</ref> که دشمن با چنین شیوه‌ای به [[جنگ]] اسلام آمده و اسلام ستیزی را در عمل به نمایش می‌‌گذارد و [[دوستان]] داخلی آنان این را تقویت و [[تشویق]] و گسترش می‌‌دهند.
 #'''[[کفر]] و [[آیین]] [[شیطانی]]''': هر چند که [[دشمن]] در آغاز ممکن است در جمع [[مؤمنان]]، از [[حمله]] مستقیم به [[توحید]] [[پرهیز]] کند و از طریق شبهه‌سازی و متشابه‌سازی و [[فتنه]] گری [[حق و باطل]] را به هم بیامیزد تا مقاصد شوم خویش را تحقق بخشد، اما گاه در مراحل و مراتبی به [[تشویق]] و [[ترغیب]] علنی [[آیین]] [[کفر]] و [[شیطان]] می‌‌پردازد تا این گونه جلوی [[اسلام]] و گفتمان [[انقلاب اسلامی]] را بگیرد. این گونه است که حمله به [[مراجع تقلید]]، [[مساجد]]، [[قرآن]] سوزی، [[شیطان پرستی]] و نمادهای آن در دستور کار قرار می‌‌گیرد. [[تبلیغات]] رسانه‌های استکباری و شیطانی چنان در این مرتبه و مرحله سنگین و علنی و آشکار است که روسای آن خود مستقیم به میدان آمده از [[کافران]] [[آشوبگر]] به عنوان [[منجیان]] [[بشریت]] و منادیان [[آزادی]] و [[رهایی]] از هر گونه [[قوانین]] [[شریعت اسلام]] یاد کرده و به [[دفاع]] از آنان می‌‌پردازند و [[بیانیه]] صادر کرده و [[حمایت]] [[فکری]]، مادی و [[مالی]] و قانونی در مجامع بین‌المللی از آنها می‌‌کنند تا این گونه اهداف و مقاصد شیطانی و استکباری خویش را در لوای کفر و [[الحاد]] به [[کرسی]] بنشانند. در این میان جریان‌های [[نفوذ]] و [[نفاق]] در داخل [[کشور]] و [[امت اسلام]] نیز تلاش می‌‌کنند تا همان [[شعارها]] را به شکلی دیگر بیان کنند و برای تحقق اهداف خویش و [[دشمنان]] [[سوگند]] خورده اسلام و گفتمان انقلاب اسلامی حتی خواهان خلای [[قدرت]] شده تا این گونه امکان [[آشوب]] و [[هرج و مرج]] فراهم آید و راه بر مؤمنان و [[امت]] بسته شود.<ref>{{متن قرآن|فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ طَيِّبَاتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ وَبِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرًا * وَأَخْذِهِمُ الرِّبَا وَقَدْ نُهُوا عَنْهُ وَأَكْلِهِمْ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا}} «آری، به سزای ستمی از (سوی) یهودیان و اینکه (مردم را) بسیار از راه خداوند باز می‌داشتند چیزهای پاکیزه‌ای را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم * و (نیز) برای رباخواری آنان با آنکه از آن نهی شده بودند و ناروا خوردن دارایی‌های مردم؛ و برای کافرانشان عذابی دردناک آماده کرده‌ایم» سوره نساء، آیه ۱۶۰-۱۶۱؛ {{متن قرآن|الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُمْ بِالْآخِرَةِ كَافِرُونَ}} «همان کسانی که (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند و آن را ناراست (و ناهموار) می‌خواهند و به جهان واپسین انکار می‌ورزند» سوره اعراف، آیه ۴۵؛ {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ}} «بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند؛ به زودی (همه) آن را خواهند بخشید آنگاه برای آنان مایه دریغ خواهد بود سپس مغلوب می‌گردند و کافران به سوی دوزخ گرد آورده می‌شوند» سوره انفال، آیه ۳۶؛ {{متن قرآن|الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يُفْسِدُونَ}} «بر عذاب کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خداوند باز داشتند برای تبهکاری که می‌کردند عذابی می‌افزاییم» سوره نحل، آیه ۸۸؛ {{متن قرآن|الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ * إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَى لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَسَيُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ * إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ} «(خداوند) کردارهای کسانی را که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خداوند باز داشتند بیراه گرداند * به راستی آنان که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خداوند بازداشتند و با پیامبر پس از آنکه رهنمود برای آنان روشن شد ناسازگاری کردند به خداوند هیچ زیانی نمی‌رسانند و به زودی (خداوند) کردارهایشان را از میان می‌برد * بی‌گمان خداوند آنان را که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خداوند باز داشتند سپس در کفر مردند هرگز نمی‌آمرزد» سوره محمد، آیه ۱ و ۳۲ و ۳۴.</ref> باید توجه داشت که [[هدف]] اصلی [[دشمن]] در به‌کارگیری همه این شیوه‌ها و روش‌ها در یک [[جنگ نرم]] [[فکری]] و [[فرهنگی]]، [[سلطه]] [[کفر]] بر [[جهان]] و تأمین [[اهداف]] [[شیطانی]] و حذف [[دین اسلام]] و گفتمان [[الهی]] آن از [[جوامع بشری]] است؛ زیرا اصطلاح [[سبیل الله]] دراین [[آیات]] به معنای همان [[اسلام]] و [[صراط مستقیم الهی]] است.<ref>مجمع البیان، ج ۳ – ۴، ص۲۱۳؛ همان، ج ۹ – ۱۰، ص۱۶۱</ref>
 آن چه بیان شد تنها گوشه‌ای از روش‌ها و شیوه‌های دشمن در اسلام ستیزی و مقابله با گفتمان [[انقلاب اسلامی]] و [[اسلام ناب محمدی]]{{صل}} است که انقلاب اسلامی منادی آن است. در [[آیات قرآنی]] روش‌ها و شیوه‌های دیگری بیان شده که در این جا تنها به مهم‌ترین آنها اشاره شده که بارها از سوی دشمن در همین مدت چهل ساله انقلاب اسلامی بارها در [[ایران]] و [[عراق]] و لبنان و دیگر [[کشورهای اسلامی]] به کار گرفته شده و در بسیاری از موارد نیز موفق بودند هر چند که به دلیل [[بصیرت]] [[مردم]] و [[رهبری]] در ایران [[اسلامی]] بسیاری از این [[توطئه]] و دسیسه‌های دشمن به نتایج مطلوب برای آنان نرسیده و ناکام و [[شکست]] خورده فریاد بر آوردند و [[خشم]] و [[عصبانیت]] خویش را آشکار کردند. بنابراین، ضمن [[هوشیاری]] و بصیرت و [[بیداری]] باید به دشمن گفت: {{متن قرآن|وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ}}<ref>«و چون به خلوت روند سرانگشتان را از خشم بر شما (به دندان) می‌گزند؛ بگو به خشم خود بمیرید؛ خداوند به اندیشه‌ها داناست» سوره آل عمران، آیه ۱۱۹.</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[دین‌ستیزی در جنگ فرهنگی (مقاله)|دین‌ستیزی در جنگ فرهنگی]].</ref>.