صبر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←آسان شدن سختی‌ها
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
=== آسان شدن سختی‌ها=== | === آسان شدن سختی‌ها=== | ||
از مهم‌ترین آثار صبر در دنیا، [[غلبه]] بر سختی‌های [[تکلیف]] و مقابله با تنگناهای [[زندگی]] است. به وسیله صبر، [[آدمی]] بر انجام [[طاعات]] [[توانمند]] شده و از [[گناهان]] دوری می‌کند: | از مهم‌ترین آثار صبر در دنیا، [[غلبه]] بر سختی‌های [[تکلیف]] و مقابله با تنگناهای [[زندگی]] است. به وسیله صبر، [[آدمی]] بر انجام [[طاعات]] [[توانمند]] شده و از [[گناهان]] دوری می‌کند: {{متن قرآن|وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ}}<ref>«از شکیبایی و نماز یاری بجویید و بی‌گمان این کار جز بر فروتنان دشوار است» سوره بقره، آیه ۴۵.</ref><ref>مجمع البیان، ج ۱، ص۲۱۷.</ref> جمع میان صبر و [[نماز]] بهترین وسیله‌ای است که می‌توان از آن در برابر [[ناملایمات]] [[استعانت]] جست.<ref>المیزان، ج ۱۱، ص۵۹.</ref> [[فرمان]] یاد شده به دنبال فرمان‌های دیگری است که در [[آیات]] پیشین به صورت [[واجبات]] و محرماتِ نیازمند به صبر و [[استقامت]] مطرح شده و چنین جایگاهی با سفارش به صبر از یک سو و [[ارتباط با خدا]] از سوی دیگر متناسب است.<ref>تسنیم، ج ۴، ص۱۶۸- ۱۶۹.</ref> صبر است که [[انسان]] را در چنین شرایطی از [[تزلزل]] و [[بی‌تابی]] و مغلوب شدن [[حفظ]] می‌کند.<ref>المیزان، ج ۱۱، ص۵۹.</ref> گرچه بر پایه روایاتی از [[شیعه]] <ref>نور الثقلین، ج ۱، ص۷۶؛ کنز الدقائق، ج ۱، ص۴۰۸.</ref> و [[اهل تسنن]] <ref>تفسیر ابن کثیر، ج ۱، ص۱۵۵.</ref> صبر در آیه یاد شده به [[روزه]] [[تفسیر]] شده، از باب بیان یکی از مصادیق روشن آن است،<ref>نمونه، ج ۱، ص۲۱۸.</ref> زیرا [[روزه‌داری]]، عامل [[پایداری]] دربرابر [[هوای نفس]] است.<ref>مجمع البیان، ج ۱، ص۲۱۷.</ref> | ||
=== بهره‌مندی از [[امداد]] [[خدا]] و [[پیروزی]]=== | === بهره‌مندی از [[امداد]] [[خدا]] و [[پیروزی]]=== | ||
صبر از عوامل بهره‌مندی از امدادهای خدا و گذر از نابسامانی‌ها و رسیدن به [[آسایش]] و پیروزی است؛ برای نمونه، [[انبیای الهی]] با [[شکیبایی]] در برابر [[تکذیب]] و [[آزار]] مخالفان از [[نصرت الهی]] برخوردار شدند: «وَ لَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِکَ فَصَبَرُواْ عَلی‌مَا کُذِّبُواْ وَ أُوذُواْ حَتی أَت ٰ هُمْ نَصْرُنَا».(انعام / ۶، ۳۴) وقتی [[فرعونیان]] اعلام کردند قصد دارند پسران [[بنی‌اسرائیل]] را کشته و زنانشان را به [[خدمت]] بگیرند، [[موسی]] به [[قوم]] خود [[دلداری]] داد و از آنان خواست برای دفع بلای فرعونیان از [[خدا]] مدد گرفته و [[شکیبا]] باشند. در این صورت [[پیروزی]] و فرجام [[نیک]]، همانند دیگر [[پرهیزگاران]] برای آنان خواهد بود: «قالَ مُوسی‌لِقَوْمِهِ اسْتَعینُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یورِثُها مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ». ([[اعراف]] / ۷، ۱۲۸)(۱) چنین شد که [[خداوند]] پس از هلاک فرعونیان، [[بنی‌اسرائیل]] را [[وارث]] و فرمانفرمای مملکت [[شام]] و [[مصر]] کرد و سرزمین‌هایی پهناور را به [[تصرف]] آنها درآورد و [[وعده]] پیروزی را که به موسی و پیروانش داده بود، محقق ساخت: «وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذینَ کانُوا یسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتی‌بارَکْنا فیها وَ تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی‌عَلی‌بَنی‌إِسْرائیلَ بِما صَبَرُوا». (اعراف / ۷، ۱۳۷) مراد از «تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی» تحقق [[وعده الهی]] مبنی بر [[وراثت زمین]] و هلاک شدن دشمنانشان است.(۲) زمانی که خدای متعالی موسی را با [[آیات]] خود به سوی بنی‌اسرائیل فرستاد، به او [[فرمان]] داد قوم خود را از تاریکی‌ها به سوی [[روشنایی]] بیرون آورد و [[ایام‌الله]] (ایام [[نجات]] آنان از فرعونیان) را به آنان یادآوری کند و البته یادآوری ایام‌الله را برای هر صبرپیشه [[سپاسگزاری]] مایه [[عبرت]] دانست: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسی‌بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیامِ اللَّهِ إِنَّ فی‌ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ». (ابراهیم / ۱۴، ۵) برخی «صَبَّار» در این [[آیه]] را به معنای «پُرصبر» بر انجام [[طاعات]] و در برابر [[ناملایمات]] دانسته‌اند.(۳) به گفته برخی [[مفسران]]، مراد از آیات در این آیه، [[عبرت‌ها]] و به گفته برخی [[ادله]] و نشانه‌هاست.(۴) [[عبرت‌آموزی]] یا دلیل بودن [[آیات خدا]] برای [[شکیبایان]] از آن روست که ضمن [[صبر]] بر [[بلایا]] با تلاش خود، به [[پیروزی]] و رسیدن به [[آسایش]] [[امید]] دارند و این [[خصلت]] از آنِ [[مؤمنان راستین]] است.(۵) [[خداوند]] در ۴ مورد از [[همراهی]] با [[صابران]] [[سخن]] گفته است: «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرین » (بقره / ۲، ۱۵۳، ۲۴۹)؛ «وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرین». ([[انفال]] / ۸، ۴۶، ۶۶) همراهی [[خدا]] در این موارد، [[سرپرستی]] خاصی است و [[حمایت]] و [[امداد غیبی]] خدا را نسبت به صابران می‌رساند.(۶) تأکید امر به صبر با جمله «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ» (انفال / ۸، ۴۶) از این روست که صبر نیرومندترین کمک در [[سختی‌ها]] و محکم‌ترین پایه در تصمیم‌گیری‌هاست و صبر است که به [[انسان]] [[فرصت]] [[تفکر]] صحیح می‌دهد.(۷) در جای دیگری به [[مؤمنان]] [[وعده]] داده شده اگر صبر و [[تقوا]] پیشه کنند، از [[کینه]] [[دشمنان]] در [[امان]] خواهند بود: «وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا یضُرُّکُمْ کَیدُهُمْ شَیئاً» ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۲۰) و در آیه‌ای دیگر وعده داده شده که چنانچه صبر و [[پرهیزگاری]] کنند، خدا آنان را با ۵۰۰۰ فرشتۀ نشاندار [[یاری]] خواهد کرد: «بَلی‌إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمینَ» (آل‌عمران / ۳، ۱۲۵)؛ همچنین به [[مسلمانان]] [[بشارت]] داده شده در صورت صبر و [[بردباری]]، ۲۰ نفر از آنان در [[جهاد با کافران]] بر ۲۰۰ نفر و ۱۰۰نفر آنان در صورت صبر، بر ۱۰۰۰ نفر از [[کافران]] چیره می‌شوند: «إِن یکُن مِّنکُمْ عِشْرُونَ صَبِرُونَ یغْلِبُواْ مِاْئَتَیْنِ وَ إِن یکُن مِّنکُم مِّاْئَةٌ یغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِینَ کَفَرُوا». (انفال / ۸، ۶۵) نمونه دیگر از تأثیر صبر در [[امداد]] و پیروزی درباره [[قوم بنی‌اسرائیل]] است: شماری از [[بنی‌اسرائیل]] بر اثر صبر و [[یقین]] به [[آیات خدا]] به [[مقام]] [[پیشوایی]] و [[هدایتگری]] رسیدند: «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یوقِنُونَ». ([[سجده]] / ۳۲، ۲۴) این امر مخصوص بنی‌اسرائیل نیست، بلکه درسی است برای همه [[امت‌ها]] که پایه‌های [[یقین]] خود را محکم کنند و از مشکلاتی که در راه به ثمر رساندن خط [[توحید]] است نهراسند و [[صبر]] و [[مقاومت]] پیشه کنند تا [[پیشوایان]] [[مردم]] و [[رهبر]] امت‌ها در [[تاریخ]] شوند،(۸) چنان‌که تحقق [[وعده خدا]] مبنی بر [[پیروزی]] [[پیامبر اکرم]] و [[عذاب]] دشمنانش در [[دنیا]] به صبر آن حضرت منوط شده است:(۹) «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِینَّکَ بَعْضَ الَّذی نَعِدُهُمْ». ([[غافر]] / ۴۰، ۷۷) [[پیروزی]] [[مسلمانان]] [[صدر اسلام]] نیز در [[سایه]] [[هجرت]] و [[شکیبایی]] و [[توکل بر خدا]] حاصل شد. (نحل / ۱۶، ۴۱ - ۴۲) یوسف نیز رسیدن به [[مقام]] صدارت و [[عزیزی مصر]] را نعمتی [[الهی]] دانست که به شرط [[تقواپیشگی]] و صبر نصیب [[نیکوکاران]] می‌شود: «إِنَّهُ مَنْ یتَّقِ وَ یصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَ». (یوسف / ۱۲، ۹۰) [[طالوت]] و [[سپاهیان]] وی نیز با صبر و [[مقاومت در جهاد]]، از [[خدا]] نصرت‌طلبیدند و به پیروزی شماری اندک بر گروه بسیار [[امیدوار]] و با همین [[روحیه]]، بر [[سپاه]] [[جالوت]] [[پیروز]] شدند و داوود جالوت را کشت. (بقره / ۲، ۲۴۹ - ۲۵۱) | صبر از عوامل بهره‌مندی از امدادهای خدا و گذر از نابسامانی‌ها و رسیدن به [[آسایش]] و پیروزی است؛ برای نمونه، [[انبیای الهی]] با [[شکیبایی]] در برابر [[تکذیب]] و [[آزار]] مخالفان از [[نصرت الهی]] برخوردار شدند: «وَ لَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِّن قَبْلِکَ فَصَبَرُواْ عَلی‌مَا کُذِّبُواْ وَ أُوذُواْ حَتی أَت ٰ هُمْ نَصْرُنَا».(انعام / ۶، ۳۴) وقتی [[فرعونیان]] اعلام کردند قصد دارند پسران [[بنی‌اسرائیل]] را کشته و زنانشان را به [[خدمت]] بگیرند، [[موسی]] به [[قوم]] خود [[دلداری]] داد و از آنان خواست برای دفع بلای فرعونیان از [[خدا]] مدد گرفته و [[شکیبا]] باشند. در این صورت [[پیروزی]] و فرجام [[نیک]]، همانند دیگر [[پرهیزگاران]] برای آنان خواهد بود: «قالَ مُوسی‌لِقَوْمِهِ اسْتَعینُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یورِثُها مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ». ([[اعراف]] / ۷، ۱۲۸)(۱) چنین شد که [[خداوند]] پس از هلاک فرعونیان، [[بنی‌اسرائیل]] را [[وارث]] و فرمانفرمای مملکت [[شام]] و [[مصر]] کرد و سرزمین‌هایی پهناور را به [[تصرف]] آنها درآورد و [[وعده]] پیروزی را که به موسی و پیروانش داده بود، محقق ساخت: «وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذینَ کانُوا یسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتی‌بارَکْنا فیها وَ تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی‌عَلی‌بَنی‌إِسْرائیلَ بِما صَبَرُوا». (اعراف / ۷، ۱۳۷) مراد از «تَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنی» تحقق [[وعده الهی]] مبنی بر [[وراثت زمین]] و هلاک شدن دشمنانشان است.(۲) زمانی که خدای متعالی موسی را با [[آیات]] خود به سوی بنی‌اسرائیل فرستاد، به او [[فرمان]] داد قوم خود را از تاریکی‌ها به سوی [[روشنایی]] بیرون آورد و [[ایام‌الله]] (ایام [[نجات]] آنان از فرعونیان) را به آنان یادآوری کند و البته یادآوری ایام‌الله را برای هر صبرپیشه [[سپاسگزاری]] مایه [[عبرت]] دانست: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسی‌بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیامِ اللَّهِ إِنَّ فی‌ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ». (ابراهیم / ۱۴، ۵) برخی «صَبَّار» در این [[آیه]] را به معنای «پُرصبر» بر انجام [[طاعات]] و در برابر [[ناملایمات]] دانسته‌اند.(۳) به گفته برخی [[مفسران]]، مراد از آیات در این آیه، [[عبرت‌ها]] و به گفته برخی [[ادله]] و نشانه‌هاست.(۴) [[عبرت‌آموزی]] یا دلیل بودن [[آیات خدا]] برای [[شکیبایان]] از آن روست که ضمن [[صبر]] بر [[بلایا]] با تلاش خود، به [[پیروزی]] و رسیدن به [[آسایش]] [[امید]] دارند و این [[خصلت]] از آنِ [[مؤمنان راستین]] است.(۵) [[خداوند]] در ۴ مورد از [[همراهی]] با [[صابران]] [[سخن]] گفته است: «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرین » (بقره / ۲، ۱۵۳، ۲۴۹)؛ «وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرین». ([[انفال]] / ۸، ۴۶، ۶۶) همراهی [[خدا]] در این موارد، [[سرپرستی]] خاصی است و [[حمایت]] و [[امداد غیبی]] خدا را نسبت به صابران می‌رساند.(۶) تأکید امر به صبر با جمله «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ» (انفال / ۸، ۴۶) از این روست که صبر نیرومندترین کمک در [[سختی‌ها]] و محکم‌ترین پایه در تصمیم‌گیری‌هاست و صبر است که به [[انسان]] [[فرصت]] [[تفکر]] صحیح می‌دهد.(۷) در جای دیگری به [[مؤمنان]] [[وعده]] داده شده اگر صبر و [[تقوا]] پیشه کنند، از [[کینه]] [[دشمنان]] در [[امان]] خواهند بود: «وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا یضُرُّکُمْ کَیدُهُمْ شَیئاً» ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۲۰) و در آیه‌ای دیگر وعده داده شده که چنانچه صبر و [[پرهیزگاری]] کنند، خدا آنان را با ۵۰۰۰ فرشتۀ نشاندار [[یاری]] خواهد کرد: «بَلی‌إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا وَ یأْتُوکُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هذا یمْدِدْکُمْ رَبُّکُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِکَةِ مُسَوِّمینَ» (آل‌عمران / ۳، ۱۲۵)؛ همچنین به [[مسلمانان]] [[بشارت]] داده شده در صورت صبر و [[بردباری]]، ۲۰ نفر از آنان در [[جهاد با کافران]] بر ۲۰۰ نفر و ۱۰۰نفر آنان در صورت صبر، بر ۱۰۰۰ نفر از [[کافران]] چیره می‌شوند: «إِن یکُن مِّنکُمْ عِشْرُونَ صَبِرُونَ یغْلِبُواْ مِاْئَتَیْنِ وَ إِن یکُن مِّنکُم مِّاْئَةٌ یغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِینَ کَفَرُوا». (انفال / ۸، ۶۵) نمونه دیگر از تأثیر صبر در [[امداد]] و پیروزی درباره [[قوم بنی‌اسرائیل]] است: شماری از [[بنی‌اسرائیل]] بر اثر صبر و [[یقین]] به [[آیات خدا]] به [[مقام]] [[پیشوایی]] و [[هدایتگری]] رسیدند: «وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنا یوقِنُونَ». ([[سجده]] / ۳۲، ۲۴) این امر مخصوص بنی‌اسرائیل نیست، بلکه درسی است برای همه [[امت‌ها]] که پایه‌های [[یقین]] خود را محکم کنند و از مشکلاتی که در راه به ثمر رساندن خط [[توحید]] است نهراسند و [[صبر]] و [[مقاومت]] پیشه کنند تا [[پیشوایان]] [[مردم]] و [[رهبر]] امت‌ها در [[تاریخ]] شوند،(۸) چنان‌که تحقق [[وعده خدا]] مبنی بر [[پیروزی]] [[پیامبر اکرم]] و [[عذاب]] دشمنانش در [[دنیا]] به صبر آن حضرت منوط شده است:(۹) «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِینَّکَ بَعْضَ الَّذی نَعِدُهُمْ». ([[غافر]] / ۴۰، ۷۷) [[پیروزی]] [[مسلمانان]] [[صدر اسلام]] نیز در [[سایه]] [[هجرت]] و [[شکیبایی]] و [[توکل بر خدا]] حاصل شد. (نحل / ۱۶، ۴۱ - ۴۲) یوسف نیز رسیدن به [[مقام]] صدارت و [[عزیزی مصر]] را نعمتی [[الهی]] دانست که به شرط [[تقواپیشگی]] و صبر نصیب [[نیکوکاران]] می‌شود: «إِنَّهُ مَنْ یتَّقِ وَ یصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا یضیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنینَ». (یوسف / ۱۲، ۹۰) [[طالوت]] و [[سپاهیان]] وی نیز با صبر و [[مقاومت در جهاد]]، از [[خدا]] نصرت‌طلبیدند و به پیروزی شماری اندک بر گروه بسیار [[امیدوار]] و با همین [[روحیه]]، بر [[سپاه]] [[جالوت]] [[پیروز]] شدند و داوود جالوت را کشت. (بقره / ۲، ۲۴۹ - ۲۵۱) | ||