وحدت اجتماعی: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۵۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۸ سپتامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[وحدت اجتماعی در قرآن]] - [[وحدت اجتماعی در حدیث]] - [[وحدت اجتماعی در معارف و سیره نبوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = وحدت| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


== [[هم‌بستگی اجتماعی]] ==
== [[هم‌بستگی اجتماعی]] ==
خط ۷: خط ۷:


بر این اساس، [[مسلمانان]] باید در همه [[سختی‌ها]] و [[مشکلات]]، یاری‌رسان یکدیگر باشند و [[روح]] [[وحدت]] و [[برادری]] را [[حفظ]] کنند.
بر این اساس، [[مسلمانان]] باید در همه [[سختی‌ها]] و [[مشکلات]]، یاری‌رسان یکدیگر باشند و [[روح]] [[وحدت]] و [[برادری]] را [[حفظ]] کنند.
آن‌گاه که [[پیامبر]] پس از حضور در [[مدینه]] درصدد [[تأسیس حکومت اسلامی]] برآمد، با همه [[مردم مدینه]] پیمانی بست که نخستین منشور [[اسلامی]] است. در این [[پیمان]] آمده است:
آن‌گاه که [[پیامبر]] پس از حضور در [[مدینه]] درصدد [[تأسیس حکومت اسلامی]] برآمد، با همه [[مردم مدینه]] پیمانی بست که نخستین منشور [[اسلامی]] است. در این [[پیمان]] آمده است: {{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}} این نوشته‌ای است از محمد {{صل}}، [[پیامبر خدا]] میان [[مؤمنان]] و مسلمانان [[قریش]] و یثرب و کسانی که بر راه ایشان رفتند و به دینشان پیوستند و همراه ایشان [[جهاد]] کردند. اینان در برابر دیگر [[مردمان]]، دستی متحدند. مؤمنان تقواپیشه علیه کسی از خودشان که [[ستم]] کند یا دست‌اندرکار ستم و [[تجاوز]] و [[فساد]] میان مؤمنان شود، همگی هم‌دست خواهند بود<ref>جعفر سبحانی، فروغ ابدیت، ج۱، ص۴۶۲.</ref>.
{{متن قرآن|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}
این نوشته‌ای است از محمد {{صل}}، [[پیامبر خدا]] میان [[مؤمنان]] و مسلمانان [[قریش]] و یثرب و کسانی که بر راه ایشان رفتند و به دینشان پیوستند و همراه ایشان [[جهاد]] کردند. اینان در برابر دیگر [[مردمان]]، دستی متحدند. مؤمنان تقواپیشه علیه کسی از خودشان که [[ستم]] کند یا دست‌اندرکار ستم و [[تجاوز]] و [[فساد]] میان مؤمنان شود، همگی هم‌دست خواهند بود<ref>جعفر سبحانی، فروغ ابدیت، ج۱، ص۴۶۲.</ref>.


بر اساس این پیمان، همه [[اهل]] مدینه با هر [[عقیده]] و مسلکی از [[حقوق شهروندی]] برخوردار شدند و توانستند در کنار یکدیگر، [[زندگی]] مسالمت‌آمیزی داشته باشند. البته [[وحدت ملی]] به این معنا نیست که همه عقیده‌ها و سلیقه‌های [[سیاسی]] یکی شود، بلکه به این معناست که همه بر اشتراکات تکیه کنند و از پراکندگی و [[اختلاف]] بپرهیزند و در مقابل [[دشمنان]]، موضع مشترک بگیرند.
بر اساس این پیمان، همه [[اهل]] مدینه با هر [[عقیده]] و مسلکی از [[حقوق شهروندی]] برخوردار شدند و توانستند در کنار یکدیگر، [[زندگی]] مسالمت‌آمیزی داشته باشند. البته [[وحدت ملی]] به این معنا نیست که همه عقیده‌ها و سلیقه‌های [[سیاسی]] یکی شود، بلکه به این معناست که همه بر اشتراکات تکیه کنند و از پراکندگی و [[اختلاف]] بپرهیزند و در مقابل [[دشمنان]]، موضع مشترک بگیرند.
خط ۱۹: خط ۱۷:
در چنین جامعه‌ای، [[مسلمانان]] در [[غم]] و [[شادی]] در کنار یکدیگرند و نسبت به هم [[دل]] سوز و مسئولند و رسیدگی به حال مسلمانان [[واجب]] است. [[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ أَصْبَحَ لَا يَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ}}؛ «کسی که [[روز]] خود را آغاز کند و به امور مسلمانان اهتمام نورزد، مسلمان نیست»<ref>اصول کافی، ج۲، ص۱۶۳.</ref>. [[رسول اللّه]] {{صل}} [[عنایت خداوندی]] را در [[جماعت]] دانسته است و می‌فرماید: «[[دست خدا]] بر سر جماعت است. هرگاه فردی از جماعت جدا شود، [[شیطان]] او را می‌رباید، همچنان که گرگ، گوسفند جدامانده از رمه را».<ref>{{متن حدیث|يَدُ اللَّهِ عَلَى الْجَمَاعَةِ فَإِذَا الشْتَدَّ الشَّاذُّ مِنْهُمْ اخْتَطَفَهُالشَّيْطَانُ كَمَا یَخْتَطِفُ الذِّئْبُ الشَّاةَ الشَّاذَّةَ مِنَ الْغَنَمِ‌}}؛ کنز العمال، ص۱۰۳۲.</ref>.
در چنین جامعه‌ای، [[مسلمانان]] در [[غم]] و [[شادی]] در کنار یکدیگرند و نسبت به هم [[دل]] سوز و مسئولند و رسیدگی به حال مسلمانان [[واجب]] است. [[رسول اکرم]] {{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|مَنْ أَصْبَحَ لَا يَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ}}؛ «کسی که [[روز]] خود را آغاز کند و به امور مسلمانان اهتمام نورزد، مسلمان نیست»<ref>اصول کافی، ج۲، ص۱۶۳.</ref>. [[رسول اللّه]] {{صل}} [[عنایت خداوندی]] را در [[جماعت]] دانسته است و می‌فرماید: «[[دست خدا]] بر سر جماعت است. هرگاه فردی از جماعت جدا شود، [[شیطان]] او را می‌رباید، همچنان که گرگ، گوسفند جدامانده از رمه را».<ref>{{متن حدیث|يَدُ اللَّهِ عَلَى الْجَمَاعَةِ فَإِذَا الشْتَدَّ الشَّاذُّ مِنْهُمْ اخْتَطَفَهُالشَّيْطَانُ كَمَا یَخْتَطِفُ الذِّئْبُ الشَّاةَ الشَّاذَّةَ مِنَ الْغَنَمِ‌}}؛ کنز العمال، ص۱۰۳۲.</ref>.


[[پریشانی]] و پراکندگی، درد جگرسوز دیروز و امروز ماست. آنان که با [[حسرت]] و [[ندامت]]، رمز [[انحطاط]] و دلیل افول [[اقتدار]] بی‌مانند مسلمانان را جست‌وجو کرده‌اند، یک‌صدا از [[فراموشی]] [[فرمان]] [[خدای حکیم]] در [[اعتصام]] مسلمانان به حبل او و [[پرهیز]] از گروه گروه شدن و عمل نکردن به [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا}}<ref>«و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید و مپرا کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref> <ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|رسول مهربانی]] ص ۹۱.</ref>.
[[پریشانی]] و پراکندگی، درد جگرسوز دیروز و امروز ماست. آنان که با [[حسرت]] و [[ندامت]]، رمز [[انحطاط]] و دلیل افول [[اقتدار]] بی‌مانند مسلمانان را جست‌وجو کرده‌اند، یک‌صدا از [[فراموشی]] [[فرمان]] [[خدای حکیم]] در [[اعتصام]] مسلمانان به حبل او و [[پرهیز]] از گروه گروه شدن و عمل نکردن به [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا}}<ref>«و همگان به ریسمان خداوند بیاویزید و مپرا کنید» سوره آل عمران، آیه ۱۰۳.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|رسول مهربانی]]، ص ۹۱.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۳۲: خط ۳۰:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:وحدت اجتماعی]]
[[رده:وحدت]]
۱۱۶٬۸۹۳

ویرایش