عدل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

عدل در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۷

۴۹٬۶۰۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ سپتامبر ۲۰۲۳

←‏منابع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۴۳

ویرایش

@@ خط ۲۶۴: / خط ۲۶۴: @@
 رعایت [[اعتدال]] و [[میانه‌روی]] در برنامه‌ها و رفتارهای [[مدیریتی]]، ضامن [[درستی]] و صحّت آنها است. [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} در [[مدیریت]] و [[سیاست]] خود، [[نرمی]] و [[ملایمت]] را با شدّت و [[صلابت]] در هم آمیخته بود؛ از یک سو در برابر [[مؤمنان]]، [[اهل]] [[عفو]] و [[نرمش]] و انعطاف بود و از سوی دیگر در برابر [[کفّار]] و [[معاندان]]، [[مقتدر]] و باصلابت {{متن قرآن|فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ}}<ref>«پس با بخشایشی از (سوی) خداوند با آنان نرمخویی ورزیدی و اگر درشتخویی سنگدل می‌بودی از دورت می‌پراکندند؛ پس آنان را ببخشای و برای ایشان آمرزش بخواه و با آنها در کار، رایزنی کن و چون آهنگ (کاری) کردی به خداوند توکل کن که خداوند توکل کنندگان (به خویش) را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref>؛ نفی [[فقر]] و [[تکاثر]]، شرط تحقق عدالت اجتماعی در [[اسلام]] است {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ}}<ref>«ای مؤمنان! بسیاری از دانشوران دینی (اهل کتاب) و راهبان، دارایی‌های مردم را به نادرستی می‌خورند و (مردم را) از راه خداوند باز می‌دارند؛ (ایشان) و آنان را که زر و سیم را می‌انبارند و آن را در راه خداوند نمی‌بخشند به عذابی دردناک نوید ده!» سوره توبه، آیه ۳۴.</ref>، {{متن قرآن|مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنْكُمْ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ}}<ref>«آنچه خداوند از (دارایی‌های) اهل این شهرها بر پیامبرش (به غنیمت) بازگرداند از آن خداوند و پیامبر و خویشاوند و یتیمان و مستمندان و در راه مانده است تا میان توانگران شما دست به دست نگردد و آنچه پیامبر به شما می‌دهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز می‌دارد دست بکشید و از خداوند پروا کنید که خداوند، سخت کیفر است» سوره حشر، آیه ۷.</ref>، {{متن قرآن|أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ ثُمَّ كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ كَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ }}<ref>«زیاده‌خواهی شما را سرگرم داشت، تا با گورها دیدار کردید. هرگز! به زودی خواهید دانست، دگر باره هرگز! به زودی خواهید دانست، هرگز! اگر به «دانش بی‌گمان» بدانید، به راستی دوزخرا خواهید دید» سوره تکاثر، آیه ۱-۶.</ref>. حتی عدالت و میانه‌روی در [[مصرف]] از دیدگاه [[قرآن]] سفارش شده است {{متن قرآن|وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا}}<ref>«و آنان که چون بخشش کنند نه گزافکاری می‌کنند و نه تنگ می‌گیرند و (بخشش آنها) میانگینی  میان این دو، است» سوره فرقان، آیه ۶۷.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[عدل (مقاله)|مقاله «عدل»]]، [[ دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)| دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص916-918.</ref>
+==[[حق تعالی]] [[الهی]] معیار [[عدالت]]==
+از نظر [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، عدالت به معنای [[احقاق حق]] یا اعطای [[حق]] صاحب حق یا وضع هر چیزی در جای حق خودش، جز با حق تعالی نمی‌تواند معنا یابد؛ زیرا اگر حق معیار عدالت دانسته شده<ref>{{متن قرآن|وَمِنْ قَوْمِ مُوسَى أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ}} «و از قوم موسی گروهی هستند که به حق راهنمایی می‌کنند و به حق دادگری می‌ورزند» سوره اعراف، آیه ۱۵۹.</ref> این حق نمی‌تواند بیرون از [[حقیقت]] حق تعالی باشد که حق مطلق است.<ref>{{متن قرآن|سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ}} «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است؛ آیا بسنده نیست که پروردگارت بر همه چیز گواه است؟» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref> از نظر [[قرآن]] خاستگاه هر حقی همان [[خدا]] است<ref>{{متن قرآن|الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ}} «حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.</ref>؛ پس اگر سخن از این است که هر چیزی در جایگاه حق خود قرار گیرد، یعنی باید همان حقی را به هر چیزی داد که خدا برایش مقدر کرده و تعیین نموده است.
+بنابراین لازم است برای [[شناخت حق]] هر صاحب حقی و همچنین [[اقامه عدالت]] در حق آن چیز، از [[عقل]] [[فطری]] و نقل [[وحیانی]] معتبر استفاده کرد. این بدان معناست که اقامه عدالت جز با بهره‌گیری از [[شناختی]] که از طریق عقل فطری و نقل وحیانی به دست می‌‌آید، دست یافتنی و شدنی نیست.
+به سخن دیگر، عقل فطری بسیاری از [[مردم]] گرفتار [[تغییر]] است؛ زیرا تغییر در نفس و [[فطرت]] موجب می‌‌شود تا نفس در مرتبه عقل نتواند [[تعقل]] و [[تفقه]] کند و به حقیقت [[بصیرت]] یابد و حق و مصادیق آن را بشناسد.<ref>{{متن قرآن|وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا * فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا * قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا * وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا}} «و به جان (آدمی) و آنکه آن را بهنجار داشت، * پس به او نافرمانی و پرهیزگاری را الهام کرد، * بی‌گمان آنکه جان را پاکیزه داشت رستگار شد، * و آنکه آن را بیالود نومیدی یافت» سوره شمس، آیه ۷-۱۰؛ {{متن قرآن|خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ * وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ * يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَمَا يَشْعُرُونَ * فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَلَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ * وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ * أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَكِن لاَّ يَشْعُرُونَ * وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُواْ كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاء أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاء وَلَكِن لاَّ يَعْلَمُونَ * وَإِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ * اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ}} «خداوند بر دل‌ها و بر شنوایی آنان مهر نهاده و بر بینایی‌های آنها پرده‌ای است و عذابی سترگ خواهند داشت * و برخی از مردم می‌گویند: به خداوند و روز واپسین ایمان آورده‌ایم با آنکه آنان مؤمن نیستند * با خداوند و با کسانی که ایمان دارند فریب می‌ورزند در حالی که جز خود را نمی‌فریبند و در نمی‌یابند * به دل بیماری‌یی دارند و خداوند بر بیماریشان افزود؛ و برای دروغی که می‌گفتند عذابی دردناک خواهند داشت * و چون به ایشان گفته شود در زمین تباهی نورزید می‌گویند جز این نیست که ما مصلحیم * آگاه باشید! آنانند که تبهکارند امّا در نمی‌یابند * و چون به آنان گویند که مانند (دیگر) مردمان ایمان بیاورید می‌گویند آیا ما چون کم خردان ایمان بیاوریم؟ آگاه باشید! آنان خود کم خردند امّا نمی‌دانند * و هرگاه با کسانی که ایمان آورده‌اند دیدار کنند می‌گویند ایمان آورده‌ایم و چون با شیطان‌های خود تنها شوند می‌گویند ما با شماییم، ما تنها (مؤمنان را) ریشخند می‌کنیم * خداوند است که آنها را به ریشخند می‌گیرد و آنان را در سرکشی‌شان در حالی که سرگشته‌اند فرو می‌گذارد» سوره بقره، آیه ۷-۱۵؛ {{متن قرآن|وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ}} «و بی‌گمان بسیاری از پریان و آدمیان را برای دوزخ آفریده‌ایم؛ (زیرا) دل‌هایی دارند که با آن درنمی‌یابند و دیدگانی که با آن نمی‌نگرند و گوش‌هایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنان چون چارپایانند بلکه گمراه‌ترند؛ آنانند که ناآگاهند» سوره اعراف، آیه ۱۷۹.</ref>
+در صورت که [[عقل]] [[مردم]] [[توانایی]] [[فطری]] خویش در [[شناخت حق]] و مصادیق آن از جمله [[عدالت]] و [[گرایش فطری]] خویش را از دست بدهد، لازم است تا به نقل [[وحیانی]] معتبر مراجعه کرد تا به [[فطرت]] و [[قلب]] کمک کند تا [[درک]] [[درستی]] از [[حقایق]] و مصادیق آن داشته و بدان گرایشی صحیح پیدا کند. از این روست که در [[قرآن]] بیان که [[کافران]] در [[روز قیامت]] می‌‌گویند: اگر می‌‌شنیدم و [[تعقل]] می‌‌ورزیدم از [[اصحاب]] [[دوزخ]] نمی‌شنیدیم.<ref>{{متن قرآن|وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ}} «و می‌گویند: اگر ما سخن نیوش یا خردورز می‌بودیم در زمره دوزخیان نبودیم» سوره ملک، آیه ۱۰.</ref>
+بنابراین، لازم است تا برای [[شناخت]] مصادیق عدالت و تفصیل آن به قرآن مراجعه کرد تا پس از شنیدن و تعقل در آن، مصادیق عدالت را در همه ساحات و ابعاد به کار گرفت و اقامه نمود و این گونه از [[اهل حق]] و عدالت شد.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[مصادیق عدالت از نظر قرآن (مقاله)|مصادیق عدالت از نظر قرآن]].</ref>.
+==مصادیق عدالت در قرآن==
+چنان که گفته شد، مصادیق [[حق]] از جمله مصادیق عدالت و جزئیات آن جز با مراجعه به [[آموزه‌های وحیانی قرآن]] دست یافتنی نیست؛ زیرا [[عقل]] [[فطری]] بسیاری از [[مردم]] گرفتار [[دفن]] و [[دسیسه]] و زنگار گرفتگی یا ختم و طبع شده است؛ بنابراین، بسیاری از کسانی که به [[فطرت]] خویش برای [[شناخت]] مصادیق [[عدالت]] مراجعه می‌‌کنند، نمی‌توانند به چنان تفصیلی دست یابند که [[آموزه‌های وحیانی قرآن]] بیان داشته است.
+برخی از مهم‌ترین ساحات و ابعاد عدالت و مصادیق مهم آن از نظر [[قرآن]] عبارتند از:
+#'''عداالت [[اجتماعی]]''': از نظر [[آموزه‌های وحیانی]] [[قرآنی]]، از مهم‌ترین ساحات عدالت، [[عدالت اجتماعی]] است. [[هدف]] از [[اجرا]] و اقامه عدالت اجتماعی، رفع [[تبعیض]] ها<ref>{{متن قرآن|شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ * وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ * فَلِذَلِكَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتَابٍ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ}} «از دین، همان را برای شما بیان داشت که نوح را بدان سفارش کرده بود و نیز آنچه را که به تو وحی کردیم و آنچه را که به ابراهیم و موسی و عیسی، سفارش کردیم که دین را استوار بدارید و در آن به پراکندگی نیفتید؛ بر مشرکان آنچه آنان را بدان می‌خوانی گران است، خداوند است که هر که را بخواهد به سوی خود برمی‌گزیند و هر که را (به درگاه او) بازگردد به سوی خویش رهنمون می‌گردد * و به پراکندگی نیفتادند مگر پس از آنکه به دانش دست یافتند (آن هم) از سر افزونجویی میان خود و اگر سخنی از سوی پروردگارت تا زمانی معیّن پیشی نگرفته بود بی‌گمان میان آنان داوری می‌شد و آنان که پس از ایشان به کتاب (آسمانی) رسیدند از آن در تردیدی گمان‌انگیزند * پس به همین (یگانگی مردم را) فرا خوان و چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و از هوس‌های آنان پیروی مکن و بگو: به هر کتابی که خداوند فرو فرستاده است ایمان دارم و فرمان یافته‌ام که میان شما دادگری کنم، خداوند پروردگار ما و شماست، کردارهای ما از آن ما و کردارهای شما از آن شما، هیچ چالشی میان ما و شما نیست، خداوند میان ما را جمع می‌گرداند و بازگشت (هر چیز) به سوی اوست» سوره شوری، آیه ۱۳-۱۵.</ref> در میان اقشار مختلف [[مردم]] و [[اجتماع]] است تا هر کسی در محیط [[اجتماعی]] سالم و عادلانه بتواند به [[جایگاه اجتماعی]] خویش دست یابد و از [[حقوق اجتماعی]] بهره مند شود؛ [[حقوقی]] که شامل [[حق مسکن]]، تردد [[آزاد]] در مناطق، [[شغل]] و مانند آنها است. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} برای تحقق [[عدالت اجتماعی]] مامور می‌‌شود تا در [[مقام تبلیغ]]، [[هدایت]] و [[اجرای شریعت]] بین اقشار اجتماعی فرق نگذارد؛ چنان که [[پیامبران]] دیگر نیز این گونه بودند و فرقی میان اقشار مختلف اجتماعی از [[ثروتمندان]] و [[فقیران]] و [[بردگان]] و [[آزادگان]] نمی‌گذاشت.<ref>{{متن قرآن|فَقَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلاَّ بَشَرًا مِّثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلاَّ الَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ وَمَا نَرَى لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ * قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّيَ وَآتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ * وَيَا قَوْمِ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالاً إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَمَا أَنَاْ بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّهُم مُّلاقُوا رَبِّهِمْ وَلَكِنِّيَ أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ * وَيَا قَوْمِ مَن يَنصُرُنِي مِنَ اللَّهِ إِن طَرَدتُّهُمْ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ}} «پس سردستگان کافر از قوم وی گفتند: ما تو را جز بشری مانند خویش نمی‌دانیم و جز این نمی‌بینیم که فرومایگان ما نسنجیده از تو پیروی کرده‌اند و در شما برتری نسبت به خویش نمی‌بینیم بلکه شما را دروغگو می‌پنداریم * گفت: ای قوم من! به من بگویید اگر من برهانی از پروردگارم داشته باشم و به من بخشایشی از سوی خویش داده باشد که از چشم شما پنهان گردانده باشند آیا می‌توانیم شما را به (قبول) آن وا داریم در حالی که شما آن را ناپسند می‌دارید؟ * و ای قوم من! برای آن (پیامبری خود) از شما مالی نمی‌خواهم، پاداش من جز بر (عهده) خداوند نیست و من کسانی را که ایمان آورده‌اند (از خود) نمی‌رانم، بی‌گمان آنان به لقای پروردگار خویش خواهند رسید اما من شما را قومی می‌بینم که نادانی می‌ورزید * و ای قوم من! اگر آنان را از خود برانم چه کسی مرا در برابر خداوند یاری می‌رساند پس آیا پند نمی‌پذیرید؟» سوره هود، آیه ۳۰.</ref> همچنین از نظر [[قرآن]]، [[گواهی]] و [[شهادت به حق]] و برای [[خدا]]، زمینه‌ساز تأمین [[عدالت اجتماعی]] است.<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَى أَنْ تَعْدِلُوا وَإِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا}} «ای مؤمنان! به دادگری بپاخیزید و برای خداوند گواهی دهید هر چند به زیان خود یا پدر و مادر و یا نزدیکان (تان) باشد و اگر (هر یک از دو طرف دعوا) دارا باشد یا نادار، خداوند به (دستگیری از) هر دو سزاوارتر است، پس (در گواهی دادن) از هوا (ی نفس) پیروی نکنید که به یک سو‌گرایید و اگر (در گواهی دادن) زبان بگردانید یا (از آن) رو برتابید بی‌گمان خداوند از آنچه می‌کنید آگاه است» سوره نساء، آیه ۱۳۵.</ref>
+#'''[[عدالت اقتصادی]]''': از دیگر ساحات مهم [[عدالت]]، عدالت اقتصادی است. از همین روست که [[اسلام]] به عنوان [[شریعت الهی]] که مطابق [[هدایت فطری]] [[عقلی]] است<ref>{{متن قرآن|فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ}} «بنابراین با درستی آیین روی (دل) را برای این دین راست بدار! بر همان سرشتی که خداوند مردم را بر آن آفریده است؛ هیچ دگرگونی در آفرینش خداوند راه ندارد؛ این است دین استوار اما بیشتر مردم نمی‌دانند» سوره روم، آیه ۳۰.</ref>، بر [[عدالت اقتصادی]] تاکید دارد و آن را اصلی مهم بر می‌‌شمارد.<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ * فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ * يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَدَايَنْتُمْ بِدَيْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَاكْتُبُوهُ وَلْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ وَلَا يَأْبَ كَاتِبٌ أَنْ يَكْتُبَ كَمَا عَلَّمَهُ اللَّهُ فَلْيَكْتُبْ وَلْيُمْلِلِ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَلَا يَبْخَسْ مِنْهُ شَيْئًا فَإِنْ كَانَ الَّذِي عَلَيْهِ الْحَقُّ سَفِيهًا أَوْ ضَعِيفًا أَوْ لَا يَسْتَطِيعُ أَنْ يُمِلَّ هُوَ فَلْيُمْلِلْ وَلِيُّهُ بِالْعَدْلِ وَاسْتَشْهِدُوا شَهِيدَيْنِ مِنْ رِجَالِكُمْ فَإِنْ لَمْ يَكُونَا رَجُلَيْنِ فَرَجُلٌ وَامْرَأَتَانِ مِمَّنْ تَرْضَوْنَ مِنَ الشُّهَدَاءِ أَنْ تَضِلَّ إِحْدَاهُمَا فَتُذَكِّرَ إِحْدَاهُمَا الْأُخْرَى وَلَا يَأْبَ الشُّهَدَاءُ إِذَا مَا دُعُوا وَلَا تَسْأَمُوا أَنْ تَكْتُبُوهُ صَغِيرًا أَوْ كَبِيرًا إِلَى أَجَلِهِ ذَلِكُمْ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ وَأَقْوَمُ لِلشَّهَادَةِ وَأَدْنَى أَلَّا تَرْتَابُوا إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً حَاضِرَةً تُدِيرُونَهَا بَيْنَكُمْ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَلَّا تَكْتُبُوهَا وَأَشْهِدُوا إِذَا تَبَايَعْتُمْ وَلَا يُضَارَّ كَاتِبٌ وَلَا شَهِيدٌ وَإِنْ تَفْعَلُوا فَإِنَّهُ فُسُوقٌ بِكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَيُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}} «ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و اگر مؤمنید آنچه از ربا که باز مانده است رها کنید * و اگر (رها) نکردید پس، از پیکاری از سوی خداوند و فرستاده وی (با خویش) آگاه باشید و اگر توبه کنید سرمایه‌هایتان از آن شماست، نه ستم می‌ورزید و نه بر شما ستم می‌رود * ای مؤمنان! چون وامی تا سرآمدی معیّن میان شما برقرار شد، آن را به نوشته آورید و باید نویسنده‌ای میان شما دادگرانه بنویسد و هیچ نویسنده‌ای نباید از نوشتن به گونه‌ای که خداوند بدو آموخته است سر، باز زند پس باید بنویسد و آنکه وامدار است باید املا کند و از خداوند، پروردگار خویش، پروا بدارد و چیزی از آن کم ننهد و امّا اگر وامدار، کم خرد یا ناتوان باشد یا نتواند املا کند باید سرپرست او دادگرانه املا کند و دو تن از مردانتان را نیز گواه بگیرید و اگر دو مرد نباشند یک مرد و دو زن از گواهان مورد پسند خود (گواه بگیرید) تا اگر یکی از آن دو زن از یاد برد دیگری به یاد او آورد و چون گواهان (برای گواهی) فرا خوانده شوند نباید سر، باز زنند و تن نزنید از اینکه آن (وام) را چه خرد و چه کلان به سر رسید آن بنویسید، این نزد خداوند دادگرانه‌تر و برای گواه‌گیری، استوارتر و به اینکه دچار تردید نگردید، نزدیک‌تر است؛ مگر داد و ستدی نقد باشد که (دست به دست) میان خود می‌گردانید پس گناهی بر شما نیست که آن را ننویسید و چون داد و ستد می‌کنید گواه بگیرید؛ و نویسنده و گواه نباید زیان بینند و اگر چنین کنید (نشان) نافرمانی شماست و از خداوند پروا کنید؛ و خداوند به شما آموزش می‌دهد؛ و خداوند به هر چیزی داناست» سوره بقره، آیه ۲۷۸ و ۲۷۹ و ۲۸۲.</ref> از نظر [[قرآن]]، [[پیامبران]] [[عدالت اقتصادی]] را به عنوان یک اصل مهم می‌‌دانستند و برای اقامه آن [[تبلیغ]]، [[تشویق]] و [[اقدام]] می‌‌کردند<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ}} «ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کند؛ بی‌گمان خداوند توانمندی پیروزمند است» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>؛ زیرا عدم رعایت [[عدالت اقتصادی]] موجب [[فساد]] و [[تباهی]] [[اجتماع]] و [[فروپاشی]] آن می‌‌شود؛ زیرا [[اقتصاد]] پایه قوام اجتماع است.<ref>هود، آیه ۸۵</ref> از نظر [[قرآن]]، برای تحقق عدالت اقتصادی می‌‌بایست روش‌ها و ابزارهای به کار گرفت که می‌‌تواند شامل ترک مبادلات ربوی<ref>بقره، آیات ۲۷۸ و ۲۷۹</ref>، به‌کارگیری ابزارهای مناسب چون وزن و پیمانه<ref>هود، آیه ۸۵</ref>، [[نگارش]] و [[کتابت]] مسائل مهم [[مالی]]<ref>بقره، آیه ۲۸۲</ref>، [[توزیع ثروت]] در چارچوب [[قانون]] [[انفال]] و فیء<ref>{{متن قرآن|مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنْكُمْ وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ}} «آنچه خداوند از (دارایی‌های) اهل این شهرها بر پیامبرش (به غنیمت) بازگرداند از آن خداوند و پیامبر و خویشاوند و یتیمان و مستمندان و در راه مانده است تا میان توانگران شما دست به دست نگردد و آنچه پیامبر به شما می‌دهد بگیرید و از آنچه شما را از آن باز می‌دارد دست بکشید و از خداوند پروا کنید که خداوند، سخت کیفر است» سوره حشر، آیه ۷.</ref> و مانند آنها باشد. از نظر قرآن، رعایت [[عدل]] و [[انصاف]] [[اقتصادی]] موجب [[عاقبت به خیری]] و [[نیک فرجامی]]<ref>{{متن قرآن|وَأَوْفُوا الْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا}} «و چون پیمانه می‌کنید تمام بپیمایید و با ترازوی درست وزن کنید؛ این بهتر و نیک‌فرجام‌تر است» سوره اسراء، آیه ۳۵؛ {{متن قرآن|وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ قَدْ جَاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}} «و به سوی مدین، برادرشان شعیب را فرستادیم، گفت: ای قوم من! خداوند را بپرستید که جز او خدایی ندارید، بی‌گمان برهانی از سوی پروردگارتان برایتان آمده است پس پیمانه و ترازو را تمام بپیمایید و چیزهای مردم را به آنان کم ندهید و در این سرزمین پس از سامان یافتن آن تباهی نورزید، این برای شما اگر مؤمن باشید بهتر است» سوره اعراف، آیه ۸۵.</ref>، [[رهایی]] از سرانجام بد و [[فروپاشی جامعه]] و مانند آنها است؛ زیرا از نظر [[قرآن]]، مبادلات [[تجاری]] و [[اقتصادی]] یکی از مهم‌ترین لغزشگاه‌های [[بشر]] و [[سقوط]] فردی و جمعی است، در حالی که [[اصلاح جامعه]] در گرو و [[رهن]] [[عدالت اقتصادی]] است.<ref>{{متن قرآن|وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ وَلَا تَنْقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ إِنِّي أَرَاكُمْ بِخَيْرٍ وَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُحِيطٍ * وَيَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ * قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ}} «و به سوی (قوم) مدین، برادرشان شعیب را (فرستادیم که به ایشان) گفت: ای قوم من! خداوند را بپرستید که خدایی جز او ندارید و در پیمانه و ترازو کم ننهید، من شما را در رفاه می‌یابم و بر شما از عذاب روزی فراگیر می‌هراسم * و ای قوم من! پیمانه و ترازو را با دادگری، تمام بپیمایید و چیزهای مردم را به آنان کم ندهید و در زمین تبهکارانه آشوب نورزید * گفت: ای قوم من! به من بگویید که اگر برهانی از پروردگار خود داشته باشم و او نیز از نزد خویش به من روزی نیکویی ارزانی داشته باشد (شما چه خواهید کرد؟) و من در آنچه شما را از آن باز می‌دارم نمی‌خواهم با شما مخالفت کنم، تا آنجا که می‌توانم جز اصلاح نظری ندارم و توفیق من جز با خداوند نیست، بر او توکل دارم و به سوی او باز می‌گردم» سوره هود، آیه ۸۴ و ۸۵ و ۸۸.</ref> از نظر [[قرآن]]، کسانی که قائل به [[توحید]] هستند و به پروردگاری [[خدا]] [[ایمان]] داشته و خدا را [[معبود]] خویش قرار می‌‌دهند و بر اساس [[بینات]] [[الهی]] [[زندگی]] خود را سامان داده‌اند، [[گرایش]] به [[عدالت]] در همه ساحات از جمله ساحت [[اقتصادی]] دارند و به [[اصلاح امور]] و [[انصاف]] و عدالت می‌‌پردازند و از [[رباخواری]]، [[بی‌انصافی]] و [[حرام]] [[خواری]] و مانند آنها اجتناب می‌‌ورزند.<ref>اعراف، آیه ۸۵؛ هود، آیه ۸۴</ref>از نظر قرآن در تنظیم [[اسناد]] اقتصادی چون مطالبات و دیون می‌‌بایست مراعات عدالت شود تا عدالت تحقق یابد<ref>بقره، آیه ۲۸۲</ref>؛ زیرا واژه بالعدل متعلق به «ولیکتب» است.
+#'''عدالت در ارزیابی از شخصیت‌های [[انسان]] ها''': از نظر [[آموزه‌های وحیانی]]، در برآورد [[شخصیت]] [[انسان‌ها]] و گروه‌ها و [[احترام]] به ارزش‌های متعالی آنان روشی الهی چیز [[اجرای عدالت]] نیست.<ref>آل عمران، آیات ۱۶۲ و ۱۶۳؛ نساء، آیه ۹۵؛ مائده، آیه ۱۰۰؛ انعام، آیه ۵۰</ref>
+#'''عدالت در [[حق]] [[اهل کتاب]]''': از نظر قرآن، عدالت امری نیست که محدود به امتی دون امتی یا ملتی دون ملتی باشد، بلکه عدالت امری فراگیر است و می‌‌بایست [[مؤمنان]] آن را در حق همگان از جمله اهل کتاب اقامه کنند.<ref>شوری، آیات ۱۴ و ۱۵</ref>
+#'''عدالت در حق [[دشمنان]]''': از نظر قرآن، عدالت به معنای [[احقاق حق]] و اقامه آن است تا هر کسی به سهم و [[قسط]] خویش برسد؛ پس فرقی میان [[دوست]] و [[دشمن]]، خودی و غیر خودی نیست، بلکه می‌‌بایست همگان از این [[حق الهی]] برخوردار باشند. از این روست که مؤمنان عدالت را در حق دشمنان اقامه می‌‌کنند و اگر [[تعدی]] داشتند به همان [[میزان]] با آن [[مقابله به مثل]] می‌‌شود. در [[حقیقت]] [[اصل مقابله به مثل]] در ساختار [[عدالت]] برای همگان اقامه می‌‌شود.<ref>بقره، آیات ۱۹۰ و ۱۹۴؛ مائده، آیات ۲ و ۸؛ نحل، آیه ۱۲۶؛ حج، آیه ۶۰؛ شوری، آیه ۴۰؛ ممتحنه، آیه ۸</ref>
+#'''عدالت در [[حق]] [[زنان]]''': برخی از افراد [[مردم]] از نظر جهاتی، ضعیف‌تر هستند و امکان [[ظلم]] در حق آنان بیش‌تر است. از جمله اینها می‌‌توان به زنان اشاره کرد. بر این اساس مراعات [[حقوق زنان]] و عدالت در حق ایشان از دستورهای خاص [[الهی]] به [[مؤمنان]] است.<ref>نساء، آیه ۱۲۷</ref>
+# عدالت در حق [[ضعیفان]]: چنان که گفته شد برخی از مردم [[ضعیف]] هستند و در شرایطی قرار دارند که ظلم در حق آنان آسان است. بنابراین، [[دفاع]] از ضعیفان و [[اقامه عدالت]] در حق آنان از مهم‌ترین اموری است که هر مؤمنی می‌‌بایست به آن توجه و التفات داشته باشد.
+#'''عدالت در حق [[فقیران]]''': از نظر [[قرآن]]، فقیران در [[اجتماع]] در شرایطی قرار می‌‌گیرند که ظلم در حق آنان حتی در [[امور اجتماعی]] نیز سرایت می‌‌کند، یعنی افزون بر [[فقر]] که نوعی [[ظلم اقتصادی]] در حق آنان است؛ زیرا [[توزیع ثروت]] به [[درستی]] انجام نشده یا سهم و [[قسط]] آنان ادا نشده و حق «[[سائل]] و [[محروم]]» به عنوان یک [[واجب عقلی]] و [[نقلی]] در حق آنان ادا نشده است، همچنین حق آنان در ساحت [[اجتماعی]] نیز داده نمی‌شود و از [[عدالت اجتماعی]] نیز محروم می‌‌شوند؛ بنابراین توجه به این اقشار اجتماعی لازم است تا عدالت در حق آنان به طور کامل اقامه شود.
+#'''عدالت در حق [[کافران]]''': از نظر قرآن، [[عدالت فراگیر]] است و در حق همگان اقامه می‌‌شود، بنابراین، در حق کافران غیر معاند نیز اقامه می‌‌شود که در [[جنگ]] با [[امت اسلام]] و مؤمنان نیستند.<ref>{{متن قرآن|لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}} «خداوند شما را از نیکی ورزیدن و دادگری با آنان که با شما در کار دین جنگ نکرده‌اند و شما را از خانه‌هایتان بیرون نرانده‌اند باز نمی‌دارد؛ بی‌گمان خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره ممتحنه، آیه ۸.</ref> از نظر [[قرآن]]، [[خدا]] چنان [[عدالت خواهی]] و اقامه آن را [[دوست]] دارد که نگاه خاص و ویژه‌ای به مؤمنانی می‌‌کند که [[عدالت]] را در [[حق]] [[کافران]] غیر معاند اقامه می‌‌کنند؛ زیرا این گروه به عنوان مقسطین [[محبوب خدا]] هستند.
+#'''عدالت در [[حق همسران]]''': از نظر [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، لازم است تا [[عدالت کامل]] از سوی شوهران در حق همسران خویش انجام گیرد. این عدالت به ویژه در شرایطی چون [[تعدد زوجات]] می‌‌بایست مراعات شود؛ هر چند که هیچ کس نمی‌تواند به طور کامل عدالت را در حق همسران در صورت تعدد داشته باشد؛ زیرا [[اختیار]] [[قلب]] [[انسان]] بیرون از [[اراده]] اختیاری است و اگر هم بخواهد نمی‌تواند قلب خویش را تحت [[مدیریت]] قرار دهد؛ پس خواه و ناخواه به زنی متمایل‌تر و [[گرایش]] بیش تری دارد<ref>{{متن قرآن|وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا}} «و هرگز نمی‌توانید میان زنان (خود) دادگری کنید هر چند (به آن) آزمند باشید پس، (از یکی) یکسره رو مگردانید که او را سرگردان واگذارید و اگر (میان خود و او را) سازش دهید و پرهیزگاری ورزید بی‌گمان خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۱۲۹.</ref> چنان که [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: در [[محبت]] و [[دوستی]] نسبت به [[زنان]] نمی‌توانید عدالت را رعایت کنید<ref>کافی، ج ۵، ص۳۶۲، حدیث ۱؛ تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ص۵۵۸، حدیث ۶۰۱</ref>، ولی با این همه شوهر باید تمام تلاش خویش را مبذول کند تا نسبت به [[همسران]] عدالت را در ابعاد دیگر غیر از [[قلبی]] [[اجرا]] و اقامه کند؛ زیرا از نظر قرآن تعدد زوجات زمانی [[مشروعیت]] می‌‌یابد که شوهر بتواند در میان آنان عدالت را اقامه کند.<ref>{{متن قرآن|وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِي الْيَتَامَى فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلَّا تَعُولُوا}} «و اگر می‌هراسید که در مورد یتیمان دادگری نکنید (با آنان ازدواج نکنید و) از زنانی که می‌پسندید، دو دو، و سه سه، و چهار چهار همسر گیرید و اگر بیم دارید که داد نورزید یک زن را و یا کنیز خود را (به همسری گزینید)؛ این کار به آنکه ستم نورزید نزدیک‌تر است» سوره نساء، آیه ۳.</ref> پس اگر مردی نمی‌تواند [[عدالت]] را در صورت [[تعدد زوجات]] داشته باشد، یک [[زن]] دایمی بگیرد و برای نیازهای جنسی دیگر خویش به کنیزان روآورد تا گرفتار [[بی‌عدالتی]] و [[ظلم]] در [[حق]] [[زنان]] نشود. از نظر [[قرآن]]، در مسأله [[پرداخت مهریه]] به [[همسر]] می‌‌بایست مراعات عدالت را بکند و ظلم روا ندارد.<ref>نساء، آیه ۴</ref>
+#'''عدالت در حق [[یتیمان]]''': از نظر قرآن یکی از اقشار [[ضعیف]] که امکان ظلم در حق آنان بسیار است، یتیمان است. از همین روست که [[خدا]] سفارش و توصیه بسیاری در حق آنان داشته است و بر رعایت عدالت در حق آنان تاکید دارد.<ref>نساء، آیات ۴ و ۱۲۷</ref> از نظر قرآن، توجه [[انسان]] به [[علم خداوند]] به کارهای خیر، زمینه‌ساز رعایت [[قسط و عدل]] درباره یتیمان است همچنین از نظر قرآن اجرای قسط و عدل در مورد یتیمان در صورت [[ازدواج]] با آنان<ref>نساء، آیه ۳</ref> شرط اساسی است؛ بنابراین در صورت [[ترس]] از بی‌عدالتی نسبت به آنان، ازدواج با [[دختران]] [[یتیم]] ممنوع است.
+#'''عدالت در [[جنگ]]''': از نظر قرآن، عدالت حتی در میدان [[جنگ با دشمنان]] لازم است و [[مسلمانان]] موظف به رعایت عدالت هستند<ref>بقره، آیات ۱۹۰ و ۱۹۴؛ مائده، آیه ۲</ref> از نظر قرآن هر کسی که عدالت حتی در حق [[دشمنان]] مراعات کند، مورد [[حمایت]] [[الهی]] است؛ زیرا یکی از راه‌های [[جلب حمایت]] الهی، رعایت عدالت در جنگ است.<ref>{{متن قرآن|الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ فَمَنِ اعْتَدَى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَى عَلَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ}} «(این) ماه حرام در برابر (آن) ماه حرام است و حرمت شکنی‌ها قصاص دارد پس هر کس بر شما ستم روا داشت همان‌گونه که با شما ستم روا داشته است با وی ستم روا دارید، و از خداوند پروا کنید و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۱۹۴.</ref>
+#'''[[عدالت]] در سخن''': از نظر [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، در اظهار نظرها و [[سخن گفتن]] باید مراعات عدالت شود<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَبِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ذَلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ}} «و به مال یتیم نزدیک نشوید جز به گونه‌ای که (برای یتیم) نیکوتر است تا به برنایی خود برسد و پیمانه و ترازو را با دادگری، تمام بپیمایید؛ ما بر کسی جز (برابر با) توانش تکلیف نمی‌کنیم؛ و چون سخن می‌گویید با دادگری بگویید هر چند (درباره) خویشاوند باشد؛ و به پیمان با خداوند وفا کنید؛ این است آنچه شما را بدان سفارش کرده است باشد که پند گیرید» سوره انعام، آیه ۱۵۲؛ {{متن قرآن|ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا}} «آنان را به (نام) پدرانشان بخوانید، این نزد خداوند دادگرانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمی‌شناسید برادران دینی و وابستگان شمایند و شما را در آنچه اشتباه کرده‌اید گناهی نیست اما در آنچه دل‌هایتان به قصد، خواسته است (گناهکارید) و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده» سوره احزاب، آیه ۵.</ref> و [[عدالت خواهان]] و اقامه کنندگان عدالت کسانی هستند در مورد [[خویشان]] خویش نیز عدالت را در گفتار مراعات می‌‌کنند و به نفع آنان و به ضرر دیگران سخنی نمی‌گویند. از نظر [[قرآن]] در باره فرزندخوانده‌ها می‌‌بایست مراعات [[عدالت]] در سخن و اظهار نظر را داشت و از آن [[عدول]] نکرد.<ref>احزاب، آیه ۵</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[مصادیق عدالت از نظر قرآن (مقاله)|مصادیق عدالت از نظر قرآن]].</ref>.
 == منابع ==
@@ خط ۲۷۱: / خط ۲۹۹: @@
 # [[پرونده:11124.jpg|22px]] [[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[فقه نظام سیاسی اسلام ج۲ (کتاب)|'''فقه نظام سیاسی اسلام ج۲''']]
 # [[پرونده:10524027.jpg|22px]] [[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[عدل (مقاله)|مقاله «عدل»]]، [[ دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|'''دانشنامه معاصر قرآن کریم''']]
+# [[پرونده:11790.jpg|22px]] [[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[مصادیق عدالت از نظر قرآن (مقاله)|'''مصادیق عدالت از نظر قرآن''']]
 {{پایان منابع}}