پرش به محتوا

حکومت اسلامی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۷٬۴۹۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۲: خط ۲۲:
بر اساس آموزه‌های وحیانی قرآن، [[حکومت ولایی]] مسئولیت‌هایی اساسی به عهده دارد که اگر آنها را انجام ندهد، به عنوان حکومت ناکارآمد [[مشروعیت]] خویش را از دست می‌‌دهد. به سخن دیگر، اگر [[حکومتی]] بر اساس مبانی و اصول پیش گفته سامان نیابد مشروعیت نمی‌یابد؛ و اگر به وظایف و [[تکالیف]] و مسئولیت‌های تعیین شده از سوی خدا در قرآن عمل نکند، به سبب عدم [[کارآمدی]] مشروعیت خویش را از دست می‌‌دهد.
بر اساس آموزه‌های وحیانی قرآن، [[حکومت ولایی]] مسئولیت‌هایی اساسی به عهده دارد که اگر آنها را انجام ندهد، به عنوان حکومت ناکارآمد [[مشروعیت]] خویش را از دست می‌‌دهد. به سخن دیگر، اگر [[حکومتی]] بر اساس مبانی و اصول پیش گفته سامان نیابد مشروعیت نمی‌یابد؛ و اگر به وظایف و [[تکالیف]] و مسئولیت‌های تعیین شده از سوی خدا در قرآن عمل نکند، به سبب عدم [[کارآمدی]] مشروعیت خویش را از دست می‌‌دهد.


از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، [[دولت]] ولایی اسلامی می‌‌بایست [[مسئولیت]] پذیر باشد؛ زیرا خدا [[مسئولیت‌پذیری]] را برای هر حکومتی [[واجب]] می‌‌داند حتی اگر [[فرعونی]] باشد.<ref>طه، آیه ۴۷</ref> از همین روست که با آنکه [[فرعون]]، شخصاً به [[شکنجه]] [[بنی اسرائیل]] [[اقدام]] نمی‌کرده، بلکه مأموران وی این کار را انجام می‌‌دادند، ولی چون [[فرعون]] [[حاکم]] آنان بوده، [[حضرت موسی]]{{ع}} [[عمل]]شکنجه را به او نسبت داده که نشان دهنده [[مسئولیّت]] هر حاکمی نسبت به [[اعمال]] زیردستان شان است. پس [[دولت اسلامی]] نه تنها خود وظایفی دارد، بلکه دامنه [[مسئولیت‌پذیری]] او شامل [[کارگزاران]] و زیردستان و [[امت اسلامی]] است که تحت دولت اسلامی [[زندگی]] می‌‌کنند.
از نظر آموزه‌های وحیانی قرآن، [[دولت]] ولایی اسلامی می‌‌بایست [[مسئولیت]] پذیر باشد؛ زیرا خدا [[مسئولیت‌پذیری]] را برای هر حکومتی [[واجب]] می‌‌داند حتی اگر [[فرعونی]] باشد.<ref>{{متن قرآن|فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى}} «بنابراین نزد او بروید و بگویید که ما فرستادگان پروردگار توایم پس، بنی اسرائیل را با ما گسیل دار و عذابشان مکن، ما برای تو نشانه‌ای از سوی پروردگارت آورده‌ایم و درود بر کسی که از رهنمود (خداوند) پیروی کند» سوره طه، آیه ۴۷. </ref> از همین روست که با آنکه [[فرعون]]، شخصاً به [[شکنجه]] [[بنی اسرائیل]] [[اقدام]] نمی‌کرده، بلکه مأموران وی این کار را انجام می‌‌دادند، ولی چون [[فرعون]] [[حاکم]] آنان بوده، [[حضرت موسی]]{{ع}} [[عمل]]شکنجه را به او نسبت داده که نشان دهنده [[مسئولیّت]] هر حاکمی نسبت به [[اعمال]] زیردستان شان است. پس [[دولت اسلامی]] نه تنها خود وظایفی دارد، بلکه دامنه [[مسئولیت‌پذیری]] او شامل [[کارگزاران]] و زیردستان و [[امت اسلامی]] است که تحت دولت اسلامی [[زندگی]] می‌‌کنند.


همچنین می‌‌بایست برای تأمین مسئولیتی [[الهی]] که برای او قرار داده شده، اصل [[نظارت]] بر دستگاه و کارگزاران را مهم بشمارد و بداند که نظارت به عنوان یک [[وظیفه]] اساسی برای [[دولت]] ولایی تعریف شده است. بنابراین، دولت ولایی می‌‌بایست دستگاه و کارگزاران را هماره تحت مهار و نظارت و [[مدیریت]] خویش قرار دهد تا جایی که در صورت کوچک‌ترین [[تخلف]] یا حتی احتمال تخلف با بازخواست و [[استخبار]] از موضوع و مسأله [[حکم]] مناسب را صادر کرده و [[مجازات]] را عملیاتی سازد.<ref>نمل، آیه ۲۰</ref> ازاین [[آیه]] به دست می‌‌آید که نظارت دولت ولایی تا پایین‌ترین سطوح از [[کارگزاران نظام]] ولایی را شامل می‌‌شود و تنها محدود به سطوح عالی [[کارگزاری]] نیست.
همچنین می‌‌بایست برای تأمین مسئولیتی [[الهی]] که برای او قرار داده شده، اصل [[نظارت]] بر دستگاه و کارگزاران را مهم بشمارد و بداند که نظارت به عنوان یک [[وظیفه]] اساسی برای [[دولت]] ولایی تعریف شده است. بنابراین، دولت ولایی می‌‌بایست دستگاه و کارگزاران را هماره تحت مهار و نظارت و [[مدیریت]] خویش قرار دهد تا جایی که در صورت کوچک‌ترین [[تخلف]] یا حتی احتمال تخلف با بازخواست و [[استخبار]] از موضوع و مسأله [[حکم]] مناسب را صادر کرده و [[مجازات]] را عملیاتی سازد.<ref>{{متن قرآن|وَتَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِيَ لَا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ الْغَائِبِينَ}} «و از حال مرغان باز پرسید و گفت: مرا چه می‌شود که هدهد را نمی‌بینم یا او از غایبان است؟» سوره نمل، آیه ۲۰. </ref> ازاین [[آیه]] به دست می‌‌آید که نظارت دولت ولایی تا پایین‌ترین سطوح از [[کارگزاران نظام]] ولایی را شامل می‌‌شود و تنها محدود به سطوح عالی [[کارگزاری]] نیست.


از نظر [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، مهم‌ترین [[وظایف]] و تکالیفی که برای [[حکومت ولایی]] مطرح است، عبارتند از:
از نظر [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، مهم‌ترین [[وظایف]] و تکالیفی که برای [[حکومت ولایی]] مطرح است، عبارتند از:
# [[تعلیم و تزکیه]] الهی: البته مراد از تعلیم و تزکیه همان [[تعلیمات الهی]] است که به کسب [[تزکیه]] و رسیدن به [[تقوای الهی]] است که [[انسان]] را در جایگاه [[خلیفه الله]] قرار می‌‌دهد.<ref>بقره، آیات ۱۲۹ و ۱۵۱؛ آل عمران، آیه ۱۶۴؛ جمعه، آیه ۲</ref> باید توجه داشت که تعلیم و تزکیه ای که [[حکومت دینی]] می‌‌بایست به عنوان حکومت ولایی الهی انجام دهد، شامل [[اقامه شعائر]] [[دینی]]، [[نماز]]، [[حج]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، اطلاع رسانی شفاف از [[امور اجتماعی]] و [[فرهنگی]] و مانند آنها است تا [[مردم]] در هنگام [[فتنه‌ها]] بتوانند [[قدرت]] تشخیص داشته باشند و به [[راهنمایی]] و [[تدبیر]] [[رهبران الهی]] از [[فتنه]] عبور کنند.<ref>حج، آیات ۳۹ و ۴۰؛ نساء، آیات ۸۳ و ۵۹</ref>
# [[تعلیم و تزکیه]] الهی: البته مراد از تعلیم و تزکیه همان [[تعلیمات الهی]] است که به کسب [[تزکیه]] و رسیدن به [[تقوای الهی]] است که [[انسان]] را در جایگاه [[خلیفه الله]] قرار می‌‌دهد.<ref>{{متن قرآن|رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ}} «پروردگارا! و در میان آنان از خودشان پیامبری را که آیه‌هایت را برای آنها می‌خواند و به آنان کتاب (آسمانی) و فرزانگی می‌آموزد و به آنها پاکیزگی می‌بخشد، برانگیز! بی‌گمان تویی که پیروزمند فرزانه‌ای» سوره بقره، آیه ۱۲۹. {{متن قرآن|كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ}} «چنان که از خودتان پیامبری در میان شما فرستادیم که آیه‌های ما را بر شما می‌خواند و (جان) شما را پاکیزه می‌گرداند و به شما کتاب آسمانی و فرزانگی می‌آموزد و آنچه را نمی‌دانستید به شما یاد می‌دهد» سوره بقره، آیه ۱۵۱. {{متن قرآن|لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}} «بی‌گمان خداوند بر مؤمنان منّت نهاد که از خودشان فرستاده‌ای در میان آنان برانگیخت که آیات وی را بر آنان می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنها کتاب و فرزانگی  می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۴. {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}} «اوست که در میان نانویسندگان (عرب) ، پیامبری از خود آنان برانگیخت که بر ایشان آیاتش را می‌خواند و آنها را پاکیزه می‌گرداند و به آنان کتاب (قرآن) و فرزانگی می‌آموزد و به راستی پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند» سوره جمعه، آیه ۲. </ref> باید توجه داشت که تعلیم و تزکیه ای که [[حکومت دینی]] می‌‌بایست به عنوان حکومت ولایی الهی انجام دهد، شامل [[اقامه شعائر]] [[دینی]]، [[نماز]]، [[حج]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]]، اطلاع رسانی شفاف از [[امور اجتماعی]] و [[فرهنگی]] و مانند آنها است تا [[مردم]] در هنگام [[فتنه‌ها]] بتوانند [[قدرت]] تشخیص داشته باشند و به [[راهنمایی]] و [[تدبیر]] [[رهبران الهی]] از [[فتنه]] عبور کنند.<ref>{{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ}} «به کسانی که بر آنها جنگ تحمیل می‌شود اجازه (ی جهاد) داده شد زیرا ستم دیده‌اند و بی‌گمان خداوند بر یاری آنان تواناست» سوره حج، آیه ۳۹. {{متن قرآن|الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ}} «همان کسانی که ناحق از خانه‌های خود بیرون رانده شدند و جز این نبود که می‌گفتند: پروردگار ما خداوند است و اگر خداوند برخی مردم را به دست برخی دیگر از میان برنمی‌داشت بی‌گمان دیرها (ی راهبان) و کلیساها (ی مسیحیان) و کنشت‌ها (ی یهودیان) و مسجدهایی که نام خداوند را در آن بسیار می‌برند ویران می‌شد و بی‌گمان خداوند به کسی که وی را یاری کند یاری خواهد رساند که خداوند توانمندی پیروز است» سوره حج، آیه ۴۰؛ {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا}} «و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند و اگر آن را به پیامبر یا پیشوایانشان باز می‌بردند کسانی از ایشان که آن را در می‌یافتند به آن پی می‌بردند و اگر بخشش و بخشایش خداوند بر شما نمی‌بود (همه) جز اندکی، از شیطان پیروی می‌کردید» سوره نساء، آیه ۸۳. {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا}} «ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند  فرمانبرداری کنید و اگر به خداوند و روز بازپسین ایمان دارید، چون در چیزی با هم به ستیز برخاستید آن را به خداوند و پیامبر بازبرید که این بهتر و بازگشت آن نیکوتر است» سوره نساء، آیه ۵۹. </ref>
#تأمین [[امنیت فراگیر]]: [[سعادت]] [[مردم]] در [[دنیا]] در گرو و [[رهن]] [[امنیت]] و آرامشی است که آنان را از گرنه [[خوف]] و [[ترس]] نسبت به امور جانی، عرضی و [[مالی]] در [[امان]] نگه دارد. بر این اساس، از [[وظایف]] [[حکومت و دولت]] ولایی این است که امنیت فراگیر را تأمین کند. این [[تأمین امنیت]] در گرو [[مبارزه]] با همه عوامل [[ناامنی]] شامل مبارزه با [[بغی]]، مبارزه با عوامل ناامنی داخلی و خارجی است.<ref>بقره، آیات ۲۴۶ و ۲۵۱؛ یوسف، آیات ۹۹ تا ۱۰۱</ref>
#تأمین [[امنیت فراگیر]]: [[سعادت]] [[مردم]] در [[دنیا]] در گرو و [[رهن]] [[امنیت]] و آرامشی است که آنان را از گرنه [[خوف]] و [[ترس]] نسبت به امور جانی، عرضی و [[مالی]] در [[امان]] نگه دارد. بر این اساس، از [[وظایف]] [[حکومت و دولت]] ولایی این است که امنیت فراگیر را تأمین کند. این [[تأمین امنیت]] در گرو [[مبارزه]] با همه عوامل [[ناامنی]] شامل مبارزه با [[بغی]]، مبارزه با عوامل ناامنی داخلی و خارجی است.<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ}} «آیا به (سرگذشت) بزرگان بنی اسرائیل پس از موسی ننگریسته‌ای که به پیامبری که داشتند گفتند: پادشاهی بر ما بگمار تا در راه خداوند کارزار کنیم. گفت: آیا گمان نمی‌کنید که اگر جنگ بر شما مقرّر شود، کارزار نکنید؟ گفتند: چرا در راه خداوند جنگ نکنیم در حالی که ما از سرزمینمان رانده و از فرزندانمان مانده‌ایم؛ اما چون بر آنان جنگ مقرر شد جز تنی چند رو گرداندند و خداوند به (احوال) ستمکاران داناست» سوره بقره، آیه ۲۴۶. {{متن قرآن| فَهَزَمُوهُم بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُدُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاء وَلَوْلاَ دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَّفَسَدَتِ الأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ}} «پس آنان را به اذن خداوند تار و مار کردند و داود جالوت را کشت و خداوند به وی پادشاهی و فرزانگی ارزانی داشت و آنچه خود می‌خواست بدو آموخت، و اگر خداوند برخی مردم را با برخی دیگر باز نمی‌داشت، زمین تباه می‌گردید امّا خداوند بر جهانیان بخششی (بزرگ) دارد» سوره بقره، آیه ۲۵۱. {{متن قرآن|فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَقَالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِينَ}} «و چون نزد یوسف درآمدند پدر و مادرش را در آغوش کشید و گفت: اگر خداوند بخواهد بی‌بیم  به مصر در آیید» سوره یوسف، آیه ۹۹. {{متن قرآن|وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَجَاءَ بِكُمْ مِنَ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِمَا يَشَاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ}} «و پدر و مادر خود را بر اورنگ (خویش) فرا برد و همه برای او به فروتنی در افتادند و گفت: پدر جان! این تعبیر خواب پیشین من است که خداوند آن را درست گردانید و بی‌گمان به من نیکی فرمود هنگامی که مرا از زندان بیرون آورد و شما را پس از آنکه شیطان میان من و برادرانم را خراب کرده بود از بیابان (نزد من) آورد؛ به راستی پروردگارم در آنچه بخواهد، نازک‌بین است؛ همانا اوست که دانای فرزانه است» سوره یوسف، آیه ۱۰۰. {{متن قرآن|رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ}} «پروردگارا! به من از فرمانروایی پاره‌ای داده‌ای و از خوابگزاری بخشی آموختی؛ ای آفریدگار آسمان‌ها و زمین! تو سرور من در این جهان و در جهان واپسینی، مرا گردن نهاده (به فرمان خویش) بمیران و به شایستگان بپیوند» سوره یوسف، آیه ۱۰۱. </ref>
#تأمین [[آسایش]] و [[رفاه]]: بی‌گمان سعادت دو مولفه دارد که شامل [[آرامش]] و آسایش است. بنابراین برای [[تأمین سعادت مردم]] لازم است تا [[حکومت ولایی]] به تأمین آسایش و [[رفاه مردم]] بپردازد. از همین روست که برای تحقق چنین آسایشی لازم است تا [[با تدبیر]] [[امور اقتصادی]]، [[آموزش]] منابع [[انسانی]] در راستای تأمین امنیت غذایی با [[حفظ]] و گسترش [[کشاورزی]] و [[دامداری]] و [[محافظت]] از منابع آبی و مانند آنها مردم در آسایش قرار گیرند.<ref>نساء، آیه ۵۳؛ یوسف، آیات۴۷ تا ۵۵؛ بقره، آیه ۲۰۵؛ توبه، آیه ۶۰</ref>
#تأمین [[آسایش]] و [[رفاه]]: بی‌گمان سعادت دو مولفه دارد که شامل [[آرامش]] و آسایش است. بنابراین برای [[تأمین سعادت مردم]] لازم است تا [[حکومت ولایی]] به تأمین آسایش و [[رفاه مردم]] بپردازد. از همین روست که برای تحقق چنین آسایشی لازم است تا [[با تدبیر]] [[امور اقتصادی]]، [[آموزش]] منابع [[انسانی]] در راستای تأمین امنیت غذایی با [[حفظ]] و گسترش [[کشاورزی]] و [[دامداری]] و [[محافظت]] از منابع آبی و مانند آنها مردم در آسایش قرار گیرند.<ref>{{متن قرآن|أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لَا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا}} «آیا ایشان را بهره‌ای از فرمانروایی است؟ که در آن صورت سر سوزنی  به کسی (چیزی) نمی‌دهند» سوره نساء، آیه ۵۳.  {{متن قرآن| قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدتُّمْ فَذَرُوهُ فِي سُنبُلِهِ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّا تَأْكُلُونَ ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّا تُحْصِنُونَ  ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ الَّلاتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ  قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِن سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَاْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَأَنَّ اللَّهَ لاَ يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ  وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مَكِينٌ أَمِينٌ  قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ}} «گفت: هفت سال پیاپی بکارید  و آنچه برمی‌دارید- جز اندکی را که می‌خورید- در خوشه بگذارید. آنگاه پس از آن، هفت سال سخت خواهد آمد، که (مردم) آنچه را برای آن (سال) ها از پیش نهاده‌اید، خواهند خورد جز اندکی را که (در انبارها) نگه می‌دارید. آنگاه پس از آن، سالی خواهد آمد که در آن به فریاد مردم می‌رسند (/ باران می‌یابند) و (مردم) در آن (از دانه‌ها و میوه‌ها) افشره می‌گیرند (/ از خشکسالی رهایی می‌یابند).  و پادشاه گفت: او را پیش من آورید! چون فرستاده نزد او آمد، وی گفت: نزد سرورت باز گرد و از او بپرس: حال زنانی که دست خود را بریدند چه بود؟ بی‌گمان پروردگار من به نیرنگ آنان داناست. (پادشاه به زنان) گفت: آن هنگام که از یوسف کام می‌خواستید حال و کارتان چه بود؟گفتند: پاکا که خداوند است ! ما او را هیچ گناهکار نمی‌دانیم ؛ همسر عزیز (مصر) گفت: اکنون حقّ آشکار گشت: من از او کام خواستم و او از راستگویان است. (یوسف گفت) آن (پرس و جو، از آن رو) است تا (عزیز مصر) بداند که من در نهان به وی خیانت نورزیده‌ام و اینکه خداوند فریب خیانت‌پیشگان را به جایی نمی‌رساند. و من نفس خویش را تبرئه نمی‌کنم که نفس به بدی بسیار فرمان می‌دهد مگر پروردگارم بخشایش آورد؛ به راستی پروردگارم آمرزنده‌ای بخشاینده است.  و پادشاه گفت: او را نزد من آورید تا او را (ندیم) ویژه خود گردانم و چون با او به گفت و گو پرداخت گفت: بی‌گمان تو امروز نزد ما بلند جایگاهی امینی. (یوسف) گفت: مرا بر گنجینه‌های این سرزمین بگمار که من نگاهبانی دانایم.» سوره یوسف، آیه ۴۷-۵۵.  {{متن قرآن|وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ}}«و چون به سرپرستی در کاری دسترسی یابد  می‌کوشد که در زمین تبهکاری ورزد و کشت و پشت  را نابود کند و خداوند تباهی را دوست نمی‌دارد» سوره بقره، آیه ۲۰۵. {{متن قرآن|إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ}}«زکات، تنها از آن تهیدستان و بیچارگان و مأموران (دریافت) آنها و دلجویی‌شدگان و در راه (آزادی) بردگان و از آن وامداران و (هزینه) در راه خداوند و از آن در راه‌ماندگان است که از سوی خداوند واجب گردیده است و خداوند دانایی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۶۰.</ref>
# [[اقامه عدالت]] قسطی: بی‌گمان [[عدالت]] با دامنه و گستره وسیع خویش می‌‌بایست به عنوان یک اصل در همه [[امور حکومتی]] و حاکمیتی مد نظر قرار گیرد؛ اما آن چه مهم‌تر و اساسی‌تر است، «قوامین بالقسط» بودن [[نظام ولایی]] است تا [[دولت اسلامی]] ولایی بتواند [[توزیع عادلانه ثروت]] از [[انفال]]، [[توزیع عادلانه]] [[قدرت]] و مانند آنها به اقامه عدالت قسطی بپردازد و مردم عدالت را در [[زندگی]] خویش به شکل محسوس و ملموس [[ادراک]] کنند؛ زیرا از نظر [[قرآن]]، [[حق]] و [[عدل]] در [[عدالت قسطی]] خود نمایی می‌‌کند و دولت اسلامی اگر بخواهد عدالت را به شکل کامل داشته باشد باید آن را مد نظر قرار دهد.<ref>نساء، آیه ۱۳۵؛ مائده، آیه ۸؛ حدید، آیه ۲۵</ref>
# [[اقامه عدالت]] قسطی: بی‌گمان [[عدالت]] با دامنه و گستره وسیع خویش می‌‌بایست به عنوان یک اصل در همه [[امور حکومتی]] و حاکمیتی مد نظر قرار گیرد؛ اما آن چه مهم‌تر و اساسی‌تر است، «قوامین بالقسط» بودن [[نظام ولایی]] است تا [[دولت اسلامی]] ولایی بتواند [[توزیع عادلانه ثروت]] از [[انفال]]، [[توزیع عادلانه]] [[قدرت]] و مانند آنها به اقامه عدالت قسطی بپردازد و مردم عدالت را در [[زندگی]] خویش به شکل محسوس و ملموس [[ادراک]] کنند؛ زیرا از نظر [[قرآن]]، [[حق]] و [[عدل]] در [[عدالت قسطی]] خود نمایی می‌‌کند و دولت اسلامی اگر بخواهد عدالت را به شکل کامل داشته باشد باید آن را مد نظر قرار دهد.<ref>{{متن قرآن|قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ}} برای آن تلاش کند و هیچ کوتاهی در این باره نداشته باشد.<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَى أَنْ تَعْدِلُوا وَإِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا}} «ای مؤمنان! به دادگری بپاخیزید و برای خداوند گواهی دهید هر چند به زیان خود یا پدر و مادر و یا نزدیکان (تان) باشد و اگر (هر یک از دو طرف دعوا) دارا باشد یا نادار، خداوند به (دستگیری از) هر دو سزاوارتر است، پس (در گواهی دادن) از هوا (ی نفس) پیروی نکنید که به یک سو گرایید و اگر (در گواهی دادن) زبان بگردانید یا (از آن) رو برتابید بی‌گمان خداوند از آنچه می‌کنید آگاه است» سوره نساء، آیه ۱۳۵؛ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ}} «ای مؤمنان! برای خداوند بپاخیزید و با دادگری گواهی دهید  و نباید دشمنی با گروهی شما را وادارد که دادگری نکنید، دادگری ورزید که به پرهیزگاری نزدیک‌تر است و از خداوند پروا کنید که خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره مائده، آیه ۸. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ}} «ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کند؛ بی‌گمان خداوند توانمندی پیروزمند است» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>
# [[عدالت قضایی]]: از دیگر [[وظایف دولت]] ولایی آن است که عدالت قضایی را تحقق بخشد و برای [[احقاق حق]] [[مردم]] [[اقدام]] کند و هیچ کوتاهی نسبت به آن نداشته باشد.<ref>ص، آیه ۲۶؛ یوسف، آیات ۷۸ و ۷۹</ref>
# [[عدالت قضایی]]: از دیگر [[وظایف دولت]] ولایی آن است که عدالت قضایی را تحقق بخشد و برای [[احقاق حق]] [[مردم]] [[اقدام]] کند و هیچ کوتاهی نسبت به آن نداشته باشد.<ref>{{متن قرآن|قَالُوا يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ}} «گفتند: ای عزیز (مصر)! او پدر پیر کهنسالی دارد، یکی از ما را به جای او بگیر، ما تو را از نیکوکاران می‌بینیم» سوره یوسف، آیه ۷۸. {{متن قرآن|قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلَّا مَنْ وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِنْدَهُ إِنَّا إِذًا لَظَالِمُونَ}} «گفت: پناه بر خداوند که جز آن کس را بگیریم که کالای خویش را نزد او یافته‌ایم زیرا آنگاه ستمگر خواهیم بود» سوره یوسف، آیه ۷۹.  {{متن قرآن|يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ}} «ای داود! ما تو را در زمین خلیفه (خویش) کرده‌ایم پس میان مردم به درستی داوری کن و از هوا و هوس پیروی مکن که تو را از راه خداوند گمراه کند؛ به راستی آن کسان که از راه خداوند گمراه گردند، چون روز حساب را فراموش کرده‌اند، عذابی سخت خواهند داشت» سوره ص، آیه ۲۶. </ref>
# [[جهاد]] علیه [[ظالمان]] و [[مستکبران]]: [[مسئولیت]] و [[وظایف دولت]] ولایی محدود به مرزهای جغرافیایی [[سیاسی]] [[دولت اسلامی]] نمی‌شود، بلکه نسبت به [[مردمان]] [[جهان]] [[وظایف]] و تکالیفی دارد که برخاسته از همان [[ولایت الهی]] [[دولت]] ولایی است. از نظر [[قرآن]]، [[جهاد]] علیه ظالمان و مستکبران و [[بسترسازی]] برای این که توده‌های مردم از همه جغرافیای [[زمین]] به [[اقامه عدالت]] قسطی [[قیام]] کنند، از جمله وظایف و [[تکالیف]] بین‌المللی دولت ولایی [[اسلامی]] است.<ref>نساء، آیه ۷۵؛ حدید، آیه ۲۵؛ کهف، آیات ۸۷ و۸۸</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[اصول اساسی و وظایف حکومت ولایی (مقاله)|اصول اساسی و وظایف حکومت ولایی]]</ref>
# [[جهاد]] علیه [[ظالمان]] و [[مستکبران]]: [[مسئولیت]] و [[وظایف دولت]] ولایی محدود به مرزهای جغرافیایی [[سیاسی]] [[دولت اسلامی]] نمی‌شود، بلکه نسبت به [[مردمان]] [[جهان]] [[وظایف]] و تکالیفی دارد که برخاسته از همان [[ولایت الهی]] [[دولت]] ولایی است. از نظر [[قرآن]]، [[جهاد]] علیه ظالمان و مستکبران و [[بسترسازی]] برای این که توده‌های مردم از همه جغرافیای [[زمین]] به [[اقامه عدالت]] قسطی [[قیام]] کنند، از جمله وظایف و [[تکالیف]] بین‌المللی دولت ولایی [[اسلامی]] است.<ref>{{متن قرآن|وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا}} «و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکانی که می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر که مردمش ستمگرند رهایی بخش و از سوی خود برای ما سرپرستی بگذار و از سوی خود برای ما یاوری بگمار» سوره نساء، آیه ۷۵. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ}} «ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کند؛ بی‌گمان خداوند توانمندی پیروزمند است» سوره حدید، آیه ۲۵. {{متن قرآن|قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُكْرًا}} «گفت: امّا آن کس که ستم ورزد عذابش خواهیم کرد سپس به سوی پروردگارش باز گردانده می‌شود و (پروردگار) او را عذابی سهمناک  خواهد کرد» سوره کهف، آیه ۸۷. {{متن قرآن|وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاءً الْحُسْنَى وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا يُسْرًا}} «و امّا آن کس که ایمان آورد و کار شایسته‌ای کند، او را پاداش، نکویی خواهد بود و کار را بر او آسان خواهیم گرفت» سوره کهف، آیه ۸۸. </ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[اصول اساسی و وظایف حکومت ولایی (مقاله)|اصول اساسی و وظایف حکومت ولایی]]</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش