ذکر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== معناشناسی ==

«ذکر» (به کسر و ضم ذال) به معنای به‌یاد داشتن چیزی و نقیض [[فراموشی]] است.<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۲/۳۵۸؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ۴/۳۰۸.</ref> ذکر در [[قرآن]] دربارهٔ یاد [[خداوند]]،{{متن قرآن|فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ}}<ref>«پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و مرا سپاس بگزارید و با من ناسپاسی نورزید» سوره بقره، آیه ۱۵۲.</ref> قرآن، {{متن قرآن|إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ}}<ref>«بی‌گمان ما خود قرآن را فرو فرستاده‌ایم و به یقین ما نگهبان آن خواهیم بود» سوره حجر، آیه ۹.</ref> [[پیامبران]] گذشته<ref>انبیاء، ۷.</ref> و به‌یاد آوردن<ref>کهف، ۶۳.</ref> به کار رفته است.<ref>راغب، مفردات راغب، ۳۲۸.</ref> در اصطلاح [[اخلاقی]] یاد کردن [[حق‌تعالی]] است<ref>نراقی، احمد، معراج السعادة، ۸۶۷.</ref> و در مواردی متعلق ذکر، یادِ [[قیامت]] و [[مرگ]] است.<ref>فتال نیشابوری، روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ۲/۴۹۵؛ مدنی، ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین{{ع}}، ۵/۳۴۸.</ref> در اصطلاح [[عرفانی]] خلاصی از [[غفلت]] و [[نسیان]]<ref>انصاری، منازل السائرین، ۸۶.</ref> و توجه و یاد [[اسما]] و [[صفات خداوند]]<ref>تهرانی، رساله لب اللباب در سیر و سلوک، ۱۴۱.</ref> است. [[امام خمینی]] نیز ذکر را یاد حق‌تعالی و نعمت‌هایی که خداوند به [[انسان]] عطا می‌کند، می‌داند.<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۱۰.</ref>