←اقسام شکر
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== اقسام شکر == | == اقسام شکر == | ||
علمای اخلاق، اقسام و مراتبی برای شکر بیان کرده‌اند که آن، [[شکر]] به زبان، شکر به جوارح و شکر به قلب است<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۷/۱۴۴؛ مدنی، ریاض السالکین، ۲/۲۶۱؛ نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۳/۲۳۵.</ref>. شکر زبانی را شکر به [[حمد]] و ثنا، شکر به جوارح را کاربری [[نعمت‌ها]] در راه [[اطاعت خداوند]] و پرهیز از کاربری آنها در [[معاصی]] و شکر قلبی را قصد خیر و پنهان کردن آن از همه [[مردم]] دانسته‌اند<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۷/۱۴۸.</ref>. بعضی نیز شکر زبانی را اعتراف به نعمت و شکر بدنی را مشغول شدن به [[فرمان]] نعمت‌دهنده و [[خدمت]] به او و شکر [[دل]] را دوام [[شهود]] نعمت‌دهنده و نگه داشتن [[حرمت]] او شمرده‌اند<ref>قشیری، رساله قشیریه، ۳۲۲.</ref>.<ref>[[مهدی رضوانی‌پور|رضوانی‌پور، مهدی]]، [[شکر - رضوانی‌پور (مقاله)| مقاله «شکر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۶]]، ص۴۴۰ ـ ۴۴۶.</ref> | علمای اخلاق، اقسام و مراتبی برای شکر بیان کرده‌اند که آن، [[شکر]] به زبان، شکر به جوارح و شکر به قلب است<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۷/۱۴۴؛ مدنی، ریاض السالکین، ۲/۲۶۱؛ نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۳/۲۳۵.</ref>. شکر زبانی را شکر به [[حمد]] و ثنا، شکر به جوارح را کاربری [[نعمت‌ها]] در راه [[اطاعت خداوند]] و پرهیز از کاربری آنها در [[معاصی]] و شکر قلبی را قصد خیر و پنهان کردن آن از همه [[مردم]] دانسته‌اند<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۷/۱۴۸.</ref>. بعضی نیز شکر زبانی را اعتراف به نعمت و شکر بدنی را مشغول شدن به [[فرمان]] نعمت‌دهنده و [[خدمت]] به او و شکر [[دل]] را دوام [[شهود]] نعمت‌دهنده و نگه داشتن [[حرمت]] او شمرده‌اند<ref>قشیری، رساله قشیریه، ۳۲۲.</ref>.<ref>[[مهدی رضوانی‌پور|رضوانی‌پور، مهدی]]، [[شکر - رضوانی‌پور (مقاله)| مقاله «شکر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۶]]، ص۴۴۰ ـ ۴۴۶.</ref> | ||
== آثار شکر == | |||
[[قرآن کریم]] شکر را سبب فزونی [[نعمت]]: {{متن قرآن|لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ}}<ref>«اگر سپاسگزار باشید به یقین بر (نعمت) شما می‌افزایم و اگر ناسپاسی کنید بی‌گمان عذاب من سخت است» سوره ابراهیم، آیه ۷.</ref> و رفع [[عذاب]]: {{متن قرآن|مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا}}<ref>«اگر سپاسگزار باشید و ایمان آورید خداوند را با عذاب شما چه کار؟ و خداوند سپاسداری داناست» سوره نساء، آیه ۱۴۷.</ref> می‌داند که در [[حقیقت]] ثمره آن به خود [[انسان]] بازمی‌گردد: {{متن قرآن|وَمَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ}}<ref>«و هر که سپاس گزارد تنها به سود خویش گزارده است و هر که ناسپاسی کند بی‌گمان پروردگار من بی‌نیازی ارجمند است» سوره نمل، آیه ۴۰.</ref>؛ همچنین در [[روایات]] شکر سبب فزونی نعمت و [[برترین]] زاد و [[توشه آخرت]] شمرده شده است<ref>کلینی، الکافی، ۲/۹۵؛ مجلسی، بحار الانوار، ۷۴/۲۹۴.</ref>. بعضی از علمای اخلاق، [[اعمال]] و حالاتی را که در نتیجه [[معرفت]] نعمت دهنده حاصل می‌شود، مانند [[خضوع]]، [[تحمید]]، [[تعظیم]] و [[تمجید]] نعمت دهنده، از ارکان شکر می‌دانند<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ۷/۱۴۸–۱۵۰.</ref>.<ref>[[مهدی رضوانی‌پور|رضوانی‌پور، مهدی]]، [[شکر - رضوانی‌پور (مقاله)| مقاله «شکر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۶ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۶]]، ص۴۴۰ ـ ۴۴۶.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||