سپاس‌گزاری از دیگران: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قدردانی]] و سپاس‌گزاری از خدمات دیگران در تحکیم پایه‌های [[دوستی]] نقش بسزایی دارد. تشکر و قدردانی از دیگران گاهی با زبان و [[احترام]] ظاهری است و گاهی با کمک و [[یاری]] صورت می‌گیرد. [[خداوند]] از چنین روحیه‌ای در میان [[انسان‌ها]] [[رضایت]] دارد و نسبت به [[کارهای نیک]] [[بندگان]] سپاس‌گزار است. در آیه‌ای از [[قرآن]] می‌خوانیم: {{متن قرآن|وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ}}<ref>«و هر که خود خواسته کاری نیک انجام دهد، خداوند سپاسگزاری داناست» سوره بقره، آیه ۱۵۸.</ref>. بنابراین، تشکر و قدردانی از انسان‌های شایسته از خصلت‌های خداوند است. [[رسول]] [[رحمت]] می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ مَنْ لَمْ يَشْكُرِ النَّاسَ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ‌}}؛ «کسی که از انسان‌ها تشکر نکند، از خدا تشکر نکرده است»<ref>صادق احسان‌بخش، آثار الصادقین، ج۹، ص۴۶۵.</ref>.

در سیره عملی [[رسول الله]] {{صل}} فراوان دیده می‌شود که به صورت‌های مختلف از خدمات دیگران‌قدردانی کرده است. برای نمونه، [[حضرت خدیجه]] {{س}}، نخستین [[همسر پیامبر]]، به رسول اکر م {{صل}} بسیار [[محبت]] و خدمت کرد و تمام [[اموال]] خود را در [[اختیار]] ایشان گذاشت. آن حضرت نیز همه آن اموال را در راه گسترش اسلام [[مصرف]] کرد. پیامبر اکرم {{صل}} به پاس خدمت‌های [[خدیجه]] {{س}}، همواره از او یاد می‌کرد و قدردان خدمت‌های او بود. بر حضرت خدیجه {{س}} [[درود]] می‌فرستاد و از درگاه خدا برای او [[طلب آمرزش]] می‌کرد و می‌فرمود: خدیجه {{س}} وقتی به من پیوست که همه از من دور می‌شدند. او در راه اسلام، هرگز مرا تنها نگذاشت و همواره از من حمایت می‌کرد. [[خدا]] او را [[رحمت]] کند که بانوی پربرکتی بود<ref>بحارالانوار، ج۱۶، ص۱۲.</ref>.

در نمونه دیگری آمده است در دوران شیرخوارگی [[حضرت محمد]] {{صل}}، کنیز [[آزاد]] شده [[ابولهب]] به نام ثُوَیبه چند [[روز]] به او شیر داد و مدتی حلیمه سعدیّه به او شیر داد و او را [[سرپرستی]] کرد. سال‌ها از این ماجرا گذشت، ولی [[پیامبر]] به دلیل محبت‌های ثُویبه در دوران شیرخوارگی، همیشه به او [[احترام]] می‌گذاشت. حتی وقتی به [[مدینه]] [[هجرت]] کرد، برای او که در [[مکه]] می‌زیست، [[لباس]] و [[هدیه]] می‌فرستاد. وقتی ثویبه در [[سال هفتم هجرت]] از [[دنیا]] رفت، پیامبر از [[وفات]] او [[غمگین]] شد. از [[خویشان]] او پرس‌وجو کرد تا از تلاش‌های گذشته‌اش [[سپاس‌گزاری]] کند.

همچنین گفته‌اند یک سال بر اثر خشک‌سالی، [[حلیمه سعدیه]] که [[تهی‌دست]] بود، به مکه آمد تا [[زندگی]] خود را به گونه‌ای تأمین کند. نزد پیامبر آمد و شرح حال خود را بازگفت. پیامبر از [[اموال]] [[خدیجه]]، چهل گوسفند و شتر به حلیمه داد و به پاس خدمات گذشته‌اش، احترام شایانی به او کرد<ref>بحارالانوار، ج۱۵، ص۴۰۱.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[رسول مهربانی (کتاب)|رسول مهربانی]] ص۱۰۶.</ref>