افضلیت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←افضلیت، ویژگی امام
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
این تقسیم هرچند انحصار به شیخ طوسی ندارد و پیش از ایشان نیز [[متکلمان]] این تقسیم را در افضلیت قائل شده‌اند؛ ولی گویا قسم اول هم به قسم دوم بر می‌گردد. وقتی امام قرار باشد در همه چیز برتر از دیگران باشد، از نظر [[میزان]] ثواب نیز می‌بایست این‌چنین باشد، پس دلیلی برای این تقسیم وجود ندارد. | این تقسیم هرچند انحصار به شیخ طوسی ندارد و پیش از ایشان نیز [[متکلمان]] این تقسیم را در افضلیت قائل شده‌اند؛ ولی گویا قسم اول هم به قسم دوم بر می‌گردد. وقتی امام قرار باشد در همه چیز برتر از دیگران باشد، از نظر [[میزان]] ثواب نیز می‌بایست این‌چنین باشد، پس دلیلی برای این تقسیم وجود ندارد. | ||
[[سید مرتضی]] در [[افضلیت امام]] می‌فرماید: "آنچه که دلالت می‌کند بر اینکه امام باید [[برترین]] افراد امت باشد و ثوابش نیز از دیگران بیشتر باشد این است که او در همه [[شئون]] [[دین]] امام و در تمام [[شریعت]] [[رئیس]] است و هیچ | [[سید مرتضی]] در [[افضلیت امام]] می‌فرماید: "آنچه که دلالت می‌کند بر اینکه امام باید [[برترین]] افراد امت باشد و ثوابش نیز از دیگران بیشتر باشد این است که او در همه [[شئون]] [[دین]] امام و در تمام [[شریعت]] [[رئیس]] است و هیچ واجب عقلی و [[عبادت]] [[شرعی]] وجود ندارد مگر اینکه او [[پیشوا]] و امام آن است. تمام این امور به آن بر می‌گردد که او پیشوا در تمام آن است و این امر به خوبی دلالت دارد بر این که امام باید از همه [[مردمان]] برتر باشد"<ref>الذخیرة فی علم الکلام، ص۴۳۴.</ref>. | ||
[[ابن‌میثم بحرانی]] می‌نویسد: "امام باید [[افضل افراد امت]] باشد در همه آنچه که کمال نفسانی شمرده می‌شود به خاطر اینکه امام جلودار امت است و جلودار باید از دیگران افضل باشد؛ زیرا مقدم داشتن ناقص بر کسی که از او برتر و کامل‌تر است از نظر [[عقل]] مردود است"<ref>قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۸۰.</ref>. | [[ابن‌میثم بحرانی]] می‌نویسد: "امام باید [[افضل افراد امت]] باشد در همه آنچه که کمال نفسانی شمرده می‌شود به خاطر اینکه امام جلودار امت است و جلودار باید از دیگران افضل باشد؛ زیرا مقدم داشتن ناقص بر کسی که از او برتر و کامل‌تر است از نظر [[عقل]] مردود است"<ref>قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۸۰.</ref>. | ||
مباحث مربوط به «[[افضلیت امام]]» از آن جهت حائز اهمیت است که در [[استدلال]] [[امامیه]] به [[آیات امامت]] و [[ولایت]] و نیز [[آیات]] [[فضائل ائمه اطهار]] {{عم}} در [[اثبات]] [[جانشینی بلافصل]] [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} و [[ائمه اطهار]] {{عم}} از [[نسل]] ایشان بدان استناد شده و اساساً [[کارایی]] عمده و فراوانی دارد. در واقع [[مفسران]] امامیه با استناد به [[لزوم افضلیت امام]] قائل به | مباحث مربوط به «[[افضلیت امام]]» از آن جهت حائز اهمیت است که در [[استدلال]] [[امامیه]] به [[آیات امامت]] و [[ولایت]] و نیز [[آیات]] [[فضائل ائمه اطهار]] {{عم}} در [[اثبات]] [[جانشینی بلافصل]] [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} و [[ائمه اطهار]] {{عم}} از [[نسل]] ایشان بدان استناد شده و اساساً [[کارایی]] عمده و فراوانی دارد. در واقع [[مفسران]] امامیه با استناد به [[لزوم افضلیت امام]] قائل به خلافت بلافصل امیرمؤمنان علی {{ع}} گردیده و آن را به اثبات رسانده‌اند<ref>[[محمد ساعدی|ساعدی، محمد]]، [[آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار (کتاب)|آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار]]، ص ۶۵.</ref>. | ||
== افضلیت امام از دیدگاه شیعه و اهل سنت == | == افضلیت امام از دیدگاه شیعه و اهل سنت == | ||