خزانه‌داری علم الهی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ائمه]] {{ع}}، [[نگهبان]] [[دانش خداوند]] هستند و آن را مانند گنجی پر بها، پاس می‌دارند. از برخی [[روایات]] چنین برداشت می‌شود، [[امامان]] {{ع}} خزانه‌دار [[علم خدا]] و صندوق [[وحی]] او و [[حجت]] رسا بر همۀ کسانی هستند که زیر [[آسمان]] و روی زمین‌اند. [[خداوند]] ائمه {{ع}} را پس از [[پیامبر]] {{صل}}، به بخشی از علومی که نزد ذات مقدّسش هست واقف ساخته و آنها گنجینه‌دار این علومند و علومی را در [[اختیار]] ایشان قرار داده که در اختیار احدی از [[مردم]] قرار نداده است؛ زیرا این تعبیر که آنان خزانه‌دار و نگهدارنده [[علم خداوند]] هستند تنها در مورد [[اهل بیت]] {{ع}} به [[کار]] رفته است<ref>ر. ک: [[محمد حسین مظفر|مظفر، محمد حسین]]، [[پژوهشی در باب علم امام (کتاب)|پژوهشی در باب علم امام]]، ص۶۷؛ [[علی نمازی شاهرودی|نمازی شاهرودی، علی]]، [[علم غیب ۲ (کتاب)|علم غیب]]، ص۱۳۰؛ [[عباس طهرانی|طهرانی، عباس]]، [[دین و وجدان (کتاب)|دین و وجدان]]، ص۲۸۶ ـ ۲۸۹؛ [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]، ج ۲، ص۱۲۶ ـ ۱۳۳؛ [[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[امامان گنجینه‌های علم خداوند (مقاله)|امامان گنجینه‌های علم خداوند]]؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره ۴ (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص۷۶ الی ۸۲؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود]]؛ [[حسن مهدی‌فر|مهدی‌فر، حسن]]، [[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن]]؛ [[محمد مهدی محقق فرید|محقق فرید، محمد مهدی]]، [[مفتاح‌ الأسرار فی علم‌ الأئمة الأطهار (کتاب)|مفتاح‌ الأسرار فی علم‌ الأئمة الأطهار]]، ص۶۴، پاورقی شماره ۲۹.</ref>.

واژۀ "خُزّان" و "خزنة" جمع [[خازن]] است به معنای [[حافظ]] و نگهدارنده و "مخزن" به معنای "محلّ [[حفظ]] چیزی" است. "خزانه، اسم مکانی است که در آن چیزی حفظ می‌گردد"<ref>معجم مقاییس اللغه، ص۲۹۶.</ref>. "ریشه این مادّه به معنای جمع و ضبط و نگهداری در محلّ معیّنی است، خواه این امر [[مادّی]] و [[جسمانی]] باشد، یا [[روحانی]]، همانند [[مالی]] که در مخزن [[حفظ]] می‌گردد، یا [[علمی]] که در [[قلب]] حفظ می‌شود و مانند صفاتی که در [[نفس]]، محفوظ می‌گردد"<ref>{{عربی|"أنّ الأصل الواحد فی هذه المادّة هو الجمع و الضبط فی محلّ و مورد معیّن، و هذا المعنی أعمّ من أن یکون المخزون مادّیّا أو معنویّا أو یکون- المخزن جسمانیّا أو روحانیّا، کما فی المال المضبوط فی الخزانة، و العلوم المضبوطة فی‏ القلب‏، و الصفات‏ المخزونة فی‏ النفس"}}؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۴۷.</ref> و به کسی گفته می‌شود که چیزی را اعم از مادی یا [[معنوی]] در جایی [[ذخیره]] و نگهداری می‌کند<ref>فراهیدی، العین، ج ۴، ص۲۰۹؛ ابن‌ منظور، لسان العرب، ج ۱۳، ص۱۳۹.</ref>. خزینه و [[معدن]] یعنی چیزی که کم‌کم و به تناسب نیازهای گوناگون، از آن برداشته شود. آن بزرگواران مخزن [[علم]] و [[دانش]] هستند. در مخزن، [[حقیقت]] هر چیزی وجود دارد، نه صورت و تصویر آن و لذا حقیقت و [[ملکوت]] همۀ موجودات نزد [[ائمه]] {{ع}} حاضر است و این یعنی دسترسی به [[علم غیب]]<ref>ر. ک: [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]، ج ۲، ص۱۲۶ ـ ۱۳۳؛ [[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص۲۱۰؛ [[سید علی هاشمی|هاشمی، سید علی]]، [[علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)|علم امام تام یا محدود]]؛ [[عباس طهرانی|طهرانی، عباس]]، [[دین و وجدان (کتاب)|دین و وجدان]]، ص۲۸۶ ـ ۲۸۹.</ref>.

به مقتضای {{متن حدیث|خُزَّانُ‏ الْعِلْمِ}} هر دو قسم از [[علوم]] نزد ائمه {{ع}} است. [[امامان]] {{ع}} در هر عصری که [[زندگی]] می‌‌کردند از همۀ [[مردم]] آگاه‌تر بودند و لذا تطبیق {{متن حدیث|خُزَّانَ‏ الْعِلْمِ‏}} از نظر [[عقلی]]، [[نقلی]] و واقع [[خارجی]] بر ایشان روشن است<ref>ر. ک: [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]، ج ۲، ص۱۲۶ ـ ۱۳۳.</ref>.