نصب الهی امام در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←نظریه نصب الهی امام در قرن هفتم هجری
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
در قرن ششم، هرچند متکلمان امامیه در اثبات امامت الهی تلاش کرده‌اند؛ غیر از اینکه با افزودن نکاتی به [[برهان لطف]]، به آن استناد کرده‌اند؛ همچنین استدلالی که مرحوم حمصی با عنوان لزوم تعبد شرعی بیان کرده است، تبیین عقلی جدیدی نداشته‌اند. [[ادله]] ایشان، بیشتر تبیین‌های نقلی و با استناد به [[آیات قرآن کریم]] بوده است. [[محمد بن شهرآشوب]] که در اثبات عقلانی این آموزه دلیلی نیاورده است، بیشترین تلاش را در تبیین این موضوع با [[ادله نقلی]] انجام داده است. وی [[آیات]] متعددی را بیانگر [[الهی بودن امامت]] دانسته است که استناد به [[آیات شریفه]] ۳۳ [[آل عمران]]، ۳۲ فاطر، ۸۹ و ۹۰ انعام و ۱۱۵ [[سوره نساء]]، از ادله ابتکاری وی در این موضوع است. آیات شریفه: [[تبلیغ]] و [[اکمال دین]] برای نخستین بار توسط وی، برای [[اثبات امامت امیر مؤمنان]] ابراز گردیده است<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۴۲۳ ـ ۴۳۵.</ref>. | در قرن ششم، هرچند متکلمان امامیه در اثبات امامت الهی تلاش کرده‌اند؛ غیر از اینکه با افزودن نکاتی به [[برهان لطف]]، به آن استناد کرده‌اند؛ همچنین استدلالی که مرحوم حمصی با عنوان لزوم تعبد شرعی بیان کرده است، تبیین عقلی جدیدی نداشته‌اند. [[ادله]] ایشان، بیشتر تبیین‌های نقلی و با استناد به [[آیات قرآن کریم]] بوده است. [[محمد بن شهرآشوب]] که در اثبات عقلانی این آموزه دلیلی نیاورده است، بیشترین تلاش را در تبیین این موضوع با [[ادله نقلی]] انجام داده است. وی [[آیات]] متعددی را بیانگر [[الهی بودن امامت]] دانسته است که استناد به [[آیات شریفه]] ۳۳ [[آل عمران]]، ۳۲ فاطر، ۸۹ و ۹۰ انعام و ۱۱۵ [[سوره نساء]]، از ادله ابتکاری وی در این موضوع است. آیات شریفه: [[تبلیغ]] و [[اکمال دین]] برای نخستین بار توسط وی، برای [[اثبات امامت امیر مؤمنان]] ابراز گردیده است<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۴۲۳ ـ ۴۳۵.</ref>. | ||
== | == نظریه نصب الهی امام در قرن هفتم هجری == | ||
{{اصلی|نظریه نصب الهی امام در قرن هفتم هجری}} | |||
متکلمان امامیه در قرن هفتم، در [[دفاع]] از آموزه [[امامت الهی]]، تبیین‌های جدیدی نیز داشته‌اند که در این میان، سهم مرحوم [[عمادالدین طبری]] بیشتر بوده است. بزرگان این دوران در اثبات عقلی این آموزه، بر همان [[برهان لطف]] و [[برهان]] ویژگی‌های درونی تأکید کرده‌اند. مرحوم [[طبری]] علاوه بر برهان ویژگی‌های درونی، به [[دینی]] بودن موضوع [[امامت]]، [[الهی]] بودن مسائل مربوط به [[دین]]، اهمیت [[نصب امام]] برای [[انسان‌ها]]، معطل ماندن [[وظایف امام]] و [[مالکیت]] انحصاری [[باری تعالی]] بر [[جان]] و [[مال]] دیگران استناد کرده است. [[متکلمان]] این [[قرن]]، در اثبات امامت الهی، استدلال‌های تازه‌ای مطرح کرده‌اند که عبارت‌اند از [[استدلال]] به [[آیه اکمال دین]] توسط [[ابن میثم بحرانی]]، همچنین استدلال به [[آیه شریفه]] [[تبلیغ]]، [[آیات]] ۶۸ [[سوره قصص]] و ۳۸ [[سوره انعام]] توسط مرحوم طبری. در اثبات نصب الهی امیر مؤمنان{{ع}} نیز [[محقق حلی]]، برای نخستین‌بار به آیه نهی از تمایل به ظالمان استناد کرده است. مرحوم طبری نیز در این موضوع به شیوه ابلاغ سوره برائت، همچنین روایات نبوی، متمسک شده است. مطلب دیگر اینکه این محققان [[شیعی]]، از میان ادله قرآنی متعددی که در سابق برای [[اثبات نصب الهی امام]] ذکر شده بود، در مجموع، آیات: [[ولایت]]، [[صادقین]]، [[اولوالامر]] و [[ابتلا]] را برای [[اثبات]] این موضوع برگزیده و تبیین نموده‌اند<ref>[[سید احمد حسینی|حسینی، سید احمد]]، [[نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه (کتاب)|نظریه نصب الهی امام معصوم در تاریخ تفکر امامیه]]، ص۴۳۶ ـ ۴۴۷.</ref>. | |||
== [[نظریه نصب الهی امام در قرن هشتم هجری]] == | == [[نظریه نصب الهی امام در قرن هشتم هجری]] == | ||