ویژگی حکومت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

* از [[آیه]] {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند و کسانی که پس از این کفر ورزند نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref> و بقیه [[آیات]] و [[روایات]] خصوصیّات زیر را می‌توان درباره آن [[دولت]] بازگو کرد:

# '''[[حکومت واحد جهانی]]<ref>ر. ک: در فجر ساحل، محمّد حکیمی، ص۳۶ به بعد.</ref>:''' [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}} [[جهانی]] خواهد بود و شرق و غرب عالم را فرا خواهد گرفت. همه قدرت‌های [[شیطانی]] توسط مهدی{{ع}} نابود میشوند و با اقتدای [[عیسی]] [[روح الله]]{{ع}} به [[حضرت مهدی]] [[پیروان]] دو [[شریعت]] بزرگ [[الهی]] که در جهان وجود دارند یعنی [[اسلام]] و [[مسیحیّت]] از او [[اطاعت]] خواهند کرد. به [[حدیث]] زیر توجّه کنید: {{متن حدیث|عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: إِنَّ خُلَفَائِي وَ أَوْصِيَائِي وَ حُجَجَ اللَّهِ عَلَى الْخَلْقِ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ أَوَّلُهُمْ أَخِي وَ آخِرُهُمْ وَلَدِي قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ أَخُوكَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ قِيلَ فَمَنْ وَلَدُكَ قَالَ الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ فِيهِ وَلَدِيَ الْمَهْدِيُّ فَيَنْزِلَ رُوحُ اللَّهِ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ فَيُصَلِّيَ خَلْفَهُ وَ تُشْرِقَ الْأَرْضُ بِنُورِهِ وَ يَبْلُغَ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِبَ}}<ref>کمال الدین، باب ۲۴، حدیث ۲۷، ص۲۶۵ و ۲۶۶؛ ر. ک: همان، باب ۳۲، ج۱۶، ص۳۱۰.</ref>.

# '''[[حاکمیّت]] [[عدالت]]:''' در [[دولت]] [[حقّ]] امتیازات و انحصارات ناحقّ از بین خواهد رفت و این‌گونه نیست که [[ثروت]] و امتیازات [[اقتصادی]] در [[اختیار]] گروه خاصّی باشد. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا اضْمَحَلَّتِ الْقَطَائِعُ فَلَا قَطَائِعَ...}}<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۹.</ref>؛ هنگامی که [[قائم]]، [[قیام]] کند [[قطایع]] از میان خواهد رفت. قطایع زمین‌هایی بود که از سوی [[حکّام]] به [[نزدیکان]] آنها داده می‌شد و در واقع امتیازات و انحصارات اقتصادی خاصّی بود که در اختیار [[هیئت حاکمه]] قرار داشت و به وسیله آنها [[فاصله طبقاتی]] در [[جامعه]] زیاد‌تر می‌شد. [[امام رضا]]{{ع}} فرمود: "... هنگامی که قائم ما قیام کند، [[زمین]] را به [[نور]] خود [[نورانیّت]] می‌بخشد و [[میزان]] [[عدل]] را میان [[مردم]] برقرار می‌کند، پس هیچ کس به دیگری [[ظلم]] نخواهد کرد"<ref>کمال الدین، باب ۳۵، ج۵، ص۳۴۶.</ref>. و در [[احادیث]] فراوانی آمده است: {{متن حدیث|يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً}}<ref>از جمله کمال الدین، باب ۳۵، ج۷، ص۳۵۱.</ref>؛

# '''[[رشد عقلانی]] و [[علمی]]:''' هر چند [[عقل]] [[بشر]] به طور طبیعی در حال [[رشد]] است و هر چه [[زمان]] میگذرد بیشتر بر آن افزوده می‌شود، ولی در [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} این امر به اوج خود می‌رسد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند دست خود را بر سر [[بندگان]] می‌نهد و خردهای آنان را تمرکز و تجمّع می‌بخشد و دریافت‌های [[عقلانی]] و [[اخلاقیّات]] [[مردم]] را [[تکامل]] می‌بخشد"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۶.</ref>. همچنین فرمود: "به شما همگی [[حکمت]] و [[علم]] داده می‌شود"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۲.</ref>.

# '''[[حاکمیت اسلام]]:''' در [[حدیثی]] از امام باقر{{ع}} نقل شده است: "[[حکومت]] [[مهدی]] شرق و غرب عالم را فرا خواهد گرفت و [[خدای عزّ و جلّ]] [[دین]] خود را بر همه [[دین‌ها]] [[پیروز]] خواهد کرد؛ هر چند [[مشرکان]] نخواهند، آن‌گاه در [[زمین]] معبودی جز خدای عزّ و جلّ باقی نخواهد ماند. اعم از [[بت]] و غیر آن؛ مگر آنکه در [[آتش]] ریخته و سوزانده می‌شود"<ref>کمال الدین، باب ۳۲، ج۱۶، ص۳۱۰.</ref>.

# '''[[فراوانی نعمت]]:''' نتیجه [[پیشرفت]] علمی و عقلانی[[بشر]] استفاده بهتر از مواهب [[طبیعت]] و در نتیجه [[وفور نعمت]] خواهد شد که این [[نعمت‌ها]] نیز در [[جامعه]] به طور مساوی تقسیم می‌شود، در این صورت [[نیازمندی]] باقی نخواهد ماند. امام باقر{{ع}} فرمود: "قائم ما به وسیله [[رعب]] [[یاری]] و با نصر [[الهی]] [[تأیید]] می‌شود، [[زمین]] برای او درنور دیده می‌شود و گنج‌های آن برایش حتما آن آشکار می‌گردد...، پس در زمین جای خرابی باقی نمی‌ماند مگر آنکه حتماً آن را آباد می‌کند"<ref>کمال الدین، باب ۳۲، ج۱۶، ص۳۱۰.</ref>. در [[حدیث]] دیگری [[پیامبر]] فرمود: "در [[روزگار]] مهدی، [[آسمان]] [[باران]] فراوان می‌دهد و زمین هیچ روییدنی را در [[دل]] خود ذخیره نمی‌کند"<ref>الزام الناصب، ص۶۳؛ به نقل از: در فجر ساحل، ص۴۶.</ref>.

# '''[[حاکمیّت]] [[امنیت]]:''' علاوه بر [[آیه]] مذکور - که این مطلب را با صراحت بیان فرموده - [[روایات]] فراوانی نیز از [[امنیّت]] و [[آرامش]] همگانی در [[دولت حضرت مهدی]]{{ع}} خبر می‌دهد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[آسمان]] [[باران]] خود را به قدر لازم باراند و [[زمین]] گیاهان خود را برویاند و [[کینه‌ها]] از دل‌های [[بندگان]] بیرون رود و حیوانات با [[مسالمت]] [[رفتار]] کنند تا جایی که [[زن]] با همه [[زیور]] و [[زینت]] خویش، از [[عراق]] تا [[شام]] برود و گام نمی‌نهد مگر بر [[گیاه]] و هیچ خطری از جمله خطر درندگان او را به [[وحشت]] نمی‌اندازد".

# '''[[حاکمیّت]] [[همیاری]] و صمیمیّت:''' در [[دوران ظهور]] [[مؤمنان]] بسیار به هم نزدیک‌اند و گویی یک [[جان]] هستند در کالبدهای متفاوت تا جایی که هر کس از افراد می‌تواند هر چه نیاز دارد بدون هیچ گونه ممانعتی از جیب دیگری بر دارد<ref>الاختصاص، ص۲۴.</ref>. [[مسلمانان]] در [[معاملات]] بین خود از یکدیگر [[سود]] نگیرند<ref>وسایل الشیعه، ابواب التجارة.</ref>.

# '''اجرای کامل [[احکام الهی]]:''' در [[دولت]] [[حقّ]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} همه [[احکام]] و مقرّرات [[اسلامی]] [[اجرا]] و [[حدود الهی]] اقامه خواهد شد. از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "[[مهدی]]{{ع}} مانع الزکات را می‌کشد"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۵.</ref>. همچنین آمده است که حضرت کسانی را که به سن بیست سالگی رسیده و [[احکام شرعی]] خود را فرا نگرفته‌اند، می‌کشد<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۱۸۶-۱۹۰.</ref>.