←مانع نبودن علم غیب از انجام دادن تکالیف ظاهری
(←منابع) |
|||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
بر اساس نقلهای فراوان [[حدیثی]] که در کتب [[تاریخ]] و [[حدیث]]، بهگونهای متواتر به دست ما رسیده، [[امام حسین]] {{ع}} پیش از حرکت به سمت [[مکه]] و [[کربلا]]، از [[شهادت]] خویش، اطلاع داشت<ref>ر.ک: ص۲۲۹ (بخش ششم: پیشگویی درباره شهادت امام حسین {{ع}})</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۲۶۷.</ref>. | بر اساس نقلهای فراوان [[حدیثی]] که در کتب [[تاریخ]] و [[حدیث]]، بهگونهای متواتر به دست ما رسیده، [[امام حسین]] {{ع}} پیش از حرکت به سمت [[مکه]] و [[کربلا]]، از [[شهادت]] خویش، اطلاع داشت<ref>ر.ک: ص۲۲۹ (بخش ششم: پیشگویی درباره شهادت امام حسین {{ع}})</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۲۶۷.</ref>. | ||
== مانع نبودن [[علم غیب]] از انجام دادن [[تکالیف]] ظاهری == | |||
یکی از مسائلی که سبب [[لغزش]] و مغالطه در این مبحث شده، توجه نکردن به این نکته است که علم غیب، مانع از انجام دادن تکالیف ظاهری نیست. به تعبیر دیگر، [[پیامبر]] {{صل}} و امامان {{عم}}، از علم غیب، برخوردار بودند؛ ولی آن [[علم]] را مبنای انجام دادن تکالیف، قرار نمیدادند. [[پیامبر خدا]] {{صل}} در قضاوتها و داوریها و نیز رفتن به میدان [[نبرد]] و [[جنگ]]، به ظاهر، عمل مینمود و میفرمود:{{متن حدیث|إِنَّمَا أَقْضِی بَیْنَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَ الْأَیْمَانِ وَ بَعْضُکُمْ أَلْحَنُ بِحُجَّتِهِ مِنْ بَعْضٍ فَأَیُّمَا رَجُلٍ قَطَعْتُ لَهُ مِنْ مَالِ أَخِیهِ شَیْئاً فَإِنَّمَا قَطَعْتُ لَهُ بِهِ قِطْعَةً مِنَ النَّارِ}}<ref>الکافی، ج۷، ص۴۱۴، ح۱.</ref>. من در میان شما، به بینهها ([[دلایل]] و [[گواهان]] روشن) و [[سوگندها]] [[داوری]] میکنم. برخی از شما در [[استدلال]]، گویاتر از دیگری است. اگر من [به سبب [[ادله]] ظاهری که در واقع، مخدوش بودهاند،] به کسی [[مالی]] را از [[اموال]] برادرش دادم، در واقع، قطعهای از [[آتش]] را به او داده ام. اگر چنین نباشد، توجیه رفتن پیامبر {{صل}} به سوی [[مکه]] و [[محرم]] شدن ایشان و منجر شدن آن به [[صلح حدیبیه]]، جریان [[جنگ احد]] و... و بسیاری از کارهای دیگر ایشان، دشوار خواهد بود<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص۲۶۶.</ref>. | یکی از مسائلی که سبب [[لغزش]] و مغالطه در این مبحث شده، توجه نکردن به این نکته است که علم غیب، مانع از انجام دادن تکالیف ظاهری نیست. به تعبیر دیگر، [[پیامبر]] {{صل}} و امامان {{عم}}، از علم غیب، برخوردار بودند؛ ولی آن [[علم]] را مبنای انجام دادن تکالیف، قرار نمیدادند. [[پیامبر خدا]] {{صل}} در قضاوتها و داوریها و نیز رفتن به میدان [[نبرد]] و [[جنگ]]، به ظاهر، عمل مینمود و میفرمود:{{متن حدیث|إِنَّمَا أَقْضِی بَیْنَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَ الْأَیْمَانِ وَ بَعْضُکُمْ أَلْحَنُ بِحُجَّتِهِ مِنْ بَعْضٍ فَأَیُّمَا رَجُلٍ قَطَعْتُ لَهُ مِنْ مَالِ أَخِیهِ شَیْئاً فَإِنَّمَا قَطَعْتُ لَهُ بِهِ قِطْعَةً مِنَ النَّارِ}}<ref>الکافی، ج۷، ص۴۱۴، ح۱.</ref>. من در میان شما، به بینهها ([[دلایل]] و [[گواهان]] روشن) و [[سوگندها]] [[داوری]] میکنم. برخی از شما در [[استدلال]]، گویاتر از دیگری است. اگر من [به سبب [[ادله]] ظاهری که در واقع، مخدوش بودهاند،] به کسی [[مالی]] را از [[اموال]] برادرش دادم، در واقع، قطعهای از [[آتش]] را به او داده ام. اگر چنین نباشد، توجیه رفتن پیامبر {{صل}} به سوی [[مکه]] و [[محرم]] شدن ایشان و منجر شدن آن به [[صلح حدیبیه]]، جریان [[جنگ احد]] و... و بسیاری از کارهای دیگر ایشان، دشوار خواهد بود<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص۲۶۶.</ref>. | ||