سوء استفاده از بیت المال: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر آثار چنین تصرفاتی آن است که شخص جزو کسانی می‌شود که [[خداوند]] آنان را [[لعن]] کرده است؛ پس [[متصرف]] غیرمجاز در [[انفال]] و [[اموال عمومی]] [[ملعون]] است؛ چنانکه [[امام باقر]]{{ع}} از رسول‌اکرم{{صل}} نقل می‌کند که ایشان فرمودند: پنج کس‌اند که من و هر [[پیامبر]] مستجاب‌الدعوه‌ای، آنان را [[لعنت]] کرده است: آن کس که در [[کتاب خدا]]، آیه‌ای را زیاد گرداند؛ و کسی که [[سنت]] و روش مرا، رها کند و کسی که [[قضا و قدر]] خدا را [[تکذیب]] کند و می‌گوید [[انسان]] [[آزاد]] است؛ و کسی که [[حرمت]] [[اهل بیت]] مرا - که خدا [[واجب]] فرموده - نگه ندارد؛ و کسی که اموال عمومی را، به خود منحصر سازد و تصرف در آن را به نفع خود [[حلال]] شمارد.<ref>الکافی، ج۲، ص۲۹۳</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[احکام و آثار تصرف در بیت المال مسلمین (مقاله)|احکام و آثار تصرف در بیت المال مسلمین]].</ref>

دومین حکمی که درباره [[بیت‌المال]] مطرح است، تقسیم عادلانه آن است. بنابراین هر کسی سهمی از [[بیت‌المال]] دارد که باید به آن برسد. [[سیاست]] [[عدالت]] و [[مساوات]] [[حضرت امیرمؤمنان علی]]{{ع}} سرمشقی برای همه [[عدالت‌خواهان]] است. هر چند چنین عدالتی در سخن آسان و در عمل سخت است و بسیاری آن را علیه خود و [[خویشان]] بر نمی‌تابند و [[اعتراض]] می‌کنند؛ چنانکه سیاست [[امام]]{{ع}}، [[مشکلات]] و اعتراضاتی را درپی داشت. آن حضرت{{ع}} هرگز از مواضع عادلانه خودش [[عقب‌نشینی]] نکرد و در مقابل این [[اعتراضات]] فرمود: «آیا به من دستور می‌دهید که برای [[پیروزی]] خود از [[جور]] و [[ستم]] در [[حق]] کسانی که بر آنها [[حکومت]] می‌کنم [[استمداد]] جویم؟ به [[خدا]] [[سوگند]]، هرگز به چنین کاری دست نمی‌زنم. اگر [[اموال]] از خودم بود، به طور مساوی در میان آنها تقسیم می‌کردم، چه رسد به اینکه این اموال [[مال]] خداست».<ref>نهج‌البلاغه، خطبه۱۲۶</ref>

[[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} به عمربن خطاب فرمود: سه چیز است که اگر آنها را [[حفظ]] کنی و به آنها عمل کنی، از هر چیز دیگر، تو را کافی است و اگر آنها را ترک کنی، چیز دیگری برای تو فایده ندارد. [[عمر]] گفت: آنها چیست؟ امام فرمود: