آینده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | |||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
منظور از این مدخل آن دسته از آیاتی است که آینده [[بشریت]] را در [[مکتب]] [[پیامبر]] به روشنی ترسیم می‌کند که این خود در هر [[جهان‌بینی]] دارای اهمیت است؛ زیرا یکی از پرسش‌های مهم در [[جهان‌بینی]] [[انسان]]، نگرش به آینده [[بشریت]] و [[جهان]] است. این مسئله در [[فلسفه تاریخ]] و سنت‌های [[اجتماعی]] [[قرآن]] مطرح می‌شود و شاید از مهم‌ترین آنها پرسش از چگونگی آینده در شکل خوب و بد آن است. اهمیت این موضوع به این [[دلیل]] است که [[انسان]] با [[امید به آینده]] [[زندگی]] می‌کند و در [[مبارزه]] با [[ستم‌ها]] و کجروی‌ها، اگر دورنمایی خوش از آینده نداشته باشد، نه تنها خسته می‌شود، که از کار می‌کشد، [[یأس]] و افسردگی به سراغ او می‌آید و [[اضطراب]] و [[سرخوردگی]] اگر باعث [[تسلیم]] به [[دشمن]] نشود، دست کم موجب [[انفعال]]، و تن دادن به پلشتی‌ها خواهد شد. تنها با [[امید به آینده]] و [[اعتقاد]] به [[پیروزی]]، می‌توان با [[سختی‌ها]] و فشارها [[مبارزه]] کرد و آنها را به خوبی و [[نشاط]] [[تحمل]] کرد. این [[اندیشه]] بیش از هر چیز مشتمل بر عنصر خوشبینی نسبت به جریان کلی [[نظام]] طبیعت و سیر تکاملی [[تاریخ]] و [[اطمینان]] به فردا و طرد عنصر بدبینی نسبت به پایان کار [[بشر]] است. در این باره [[قرآن]] سخن‌های بسیار دارد و با ذکر داستان‌های امت‌های پیشین یاد آوری می‌شود و [[قوانین اجتماعی]] حرکت [[تاریخی]] را بیان می‌کند. در این بحث نکات و جهات مختلفی در [[قرآن]] مطرح شده است. | |||
== سمت و سوی [[جهان]] و [[انسان]] == | == سمت و سوی [[جهان]] و [[انسان]] == | ||
#{{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و بی‌گمان پیش از تو پیامبرانی به سوی قوم آنان فرستادیم که برای آنها برهان‌ها (ی روشن) آوردند و ما از گناهکاران انتقام گرفتیم و یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>. | #{{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و بی‌گمان پیش از تو پیامبرانی به سوی قوم آنان فرستادیم که برای آنها برهان‌ها (ی روشن) آوردند و ما از گناهکاران انتقام گرفتیم و یاری مؤمنان بر ما واجب است» سوره روم، آیه ۴۷.</ref>. | ||
| خط ۹: | خط ۱۰: | ||
#{{متن قرآن|وَيُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ * لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ}}<ref>«خداوند می‌خواست که حقّ را با کلمات خویش تحقّق بخشد و ریشه کافران را بر کند * تا حقّ را تحقّق بخشد و باطل را تباه گرداند هرچند بزهکاران نپسندند» سوره انفال، آیه ۷-۸.</ref>. این که فرموده، تا [[خداوند]] [[حق]] را ثابت کند و [[باطل]] را نابود گرداند، هر چند بزهکاران خوش نداشته باشند، در ادامه این بیان شده که [[خدا]] می‌خواهد [[حق]] [[[اسلام]]] را با کلمات خود ثابت، و [[کافران]] را ریشه‌کن کند. و منظور از "احقاق [[حق]]" آشکار کردن و تثبیت آن به ترتیب آثار [[حق]] است، و منظور از کلمات [[خدا]]، تعیین [[سرنوشت]] و سنتی است که در سیر [[تاریخ]] [[بشر]] قرار داده، تا انبیای خود را [[یاری]] کرده و [[دین حق]] را ظاهر سازد. | #{{متن قرآن|وَيُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُحِقَّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ وَيَقْطَعَ دَابِرَ الْكَافِرِينَ * لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ}}<ref>«خداوند می‌خواست که حقّ را با کلمات خویش تحقّق بخشد و ریشه کافران را بر کند * تا حقّ را تحقّق بخشد و باطل را تباه گرداند هرچند بزهکاران نپسندند» سوره انفال، آیه ۷-۸.</ref>. این که فرموده، تا [[خداوند]] [[حق]] را ثابت کند و [[باطل]] را نابود گرداند، هر چند بزهکاران خوش نداشته باشند، در ادامه این بیان شده که [[خدا]] می‌خواهد [[حق]] [[[اسلام]]] را با کلمات خود ثابت، و [[کافران]] را ریشه‌کن کند. و منظور از "احقاق [[حق]]" آشکار کردن و تثبیت آن به ترتیب آثار [[حق]] است، و منظور از کلمات [[خدا]]، تعیین [[سرنوشت]] و سنتی است که در سیر [[تاریخ]] [[بشر]] قرار داده، تا انبیای خود را [[یاری]] کرده و [[دین حق]] را ظاهر سازد. | ||
#{{متن قرآن|وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ * إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ * وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«و درباره بندگانی که فرستاده‌ایم، از سوی ما از پیش سخن رفته است * که آنان یاری شده‌اند * و بی‌گمان تنها سپاه ماست که پیروز است» سوره صافات، آیه ۱۷۱-۱۷۳.</ref>. | #{{متن قرآن|وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ * إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ * وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«و درباره بندگانی که فرستاده‌ایم، از سوی ما از پیش سخن رفته است * که آنان یاری شده‌اند * و بی‌گمان تنها سپاه ماست که پیروز است» سوره صافات، آیه ۱۷۱-۱۷۳.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ * هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«بر آنند که نور خداوند را با دهانهاشان خاموش کنند و خداوند کامل‌کننده نور خویش است هر چند کافران نپسندند * اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره صف، آیه ۸-۹.</ref>. در این ۲ [[آیه]] اشاره به این [[سنت]] شده، که هر چند کسانی می‌خواهند [[نور]] [[خدا]] خاموش شود، [[ولی خدا]] با آن کار شعاع [[نور]] خود را افزایش می‌دهد، و [[دین حق]] را | #{{متن قرآن|يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ * هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«بر آنند که نور خداوند را با دهانهاشان خاموش کنند و خداوند کامل‌کننده نور خویش است هر چند کافران نپسندند * اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره صف، آیه ۸-۹.</ref>. در این ۲ [[آیه]] اشاره به این [[سنت]] شده، که هر چند کسانی می‌خواهند [[نور]] [[خدا]] خاموش شود، [[ولی خدا]] با آن کار شعاع [[نور]] خود را افزایش می‌دهد، و [[دین حق]] را برتری می‌دهد. {{متن قرآن|يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ}}<ref>«بر آنند که نور خداوند را با دهانهاشان خاموش کنند و خداوند کامل‌کننده نور خویش است هر چند کافران نپسندند» سوره صف، آیه ۸.</ref> و همچنین [[وعده]] داده که عباد مرسل خود را [[نصرت]] و [[لشکریان]] خودش را غالب بگرداند: {{متن قرآن|إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ * وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«که آنان یاری شده‌اند * و بی‌گمان تنها سپاه ماست که پیروز است» سوره صافات، آیه ۱۷۲-۱۷۳.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا}}<ref>«و بگو حقّ آمد و باطل از میان رفت؛ بی‌گمان باطل از میان رفتنی است» سوره اسراء، آیه ۸۱.</ref> از این [[آیه]] استفاده می‌شود که در [[سنت]] [[خدا]] این بهروزی است که [[پیامبران]]، [[مؤمنین]] و [[سپاهیان]] [[حق]] را [[نصرت]] می‌دهد و آنان را پیروز می‌گرداند، و می‌گوید: «و بگو [[حق]] آمد و [[باطل]] نابود شد، آری [[باطل]] همواره نابود شدنی است». | #{{متن قرآن|وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا}}<ref>«و بگو حقّ آمد و باطل از میان رفت؛ بی‌گمان باطل از میان رفتنی است» سوره اسراء، آیه ۸۱.</ref> از این [[آیه]] استفاده می‌شود که در [[سنت]] [[خدا]] این بهروزی است که [[پیامبران]]، [[مؤمنین]] و [[سپاهیان]] [[حق]] را [[نصرت]] می‌دهد و آنان را پیروز می‌گرداند، و می‌گوید: «و بگو [[حق]] آمد و [[باطل]] نابود شد، آری [[باطل]] همواره نابود شدنی است». | ||
#{{متن قرآن|كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي}}<ref>«خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد» سوره مجادله، آیه ۲۱.</ref> این که می‌گوید، [[خدا]] نوشته است که محققاً من و فرستادگانم به زودی پیروز خواهیم شد. تعبیر به {{متن قرآن|كَتَبَ}} برای بیان همین [[سنت]] و [[قانون]] [[تکوینی]] است. ظاهر اطلاق کلمه: {{متن قرآن|لَأَغْلِبَنَّ}} برای بیان [[غلبه]] دادن [[حق]] و بدون قید آوردنش، برای این است که [[خدا]] از هر جهت غالب می‌باشد، هم از جهت [[استدلال]] و هم از جهت تأیید غیبی، و هم از جهت [[طبیعت]] [[ایمان به خدا]] و [[رسول]]؛ زیرا [[درک]] [[حق]] و [[خضوع]] در برابر آن فطری [[انسان]] است، اگر [[حق]] را برایش بیان کنند، و مخصوصا از راهی که با آن راه مانوس است روشن سازند، بدون درنگ آن را می‌فهمد، و وقتی فهمید فطرتش به آن اعتراف می‌کند. | #{{متن قرآن|كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي}}<ref>«خداوند مقرّر فرموده است که من و فرستادگانم پیروز خواهیم شد» سوره مجادله، آیه ۲۱.</ref> این که می‌گوید، [[خدا]] نوشته است که محققاً من و فرستادگانم به زودی پیروز خواهیم شد. تعبیر به {{متن قرآن|كَتَبَ}} برای بیان همین [[سنت]] و [[قانون]] [[تکوینی]] است. ظاهر اطلاق کلمه: {{متن قرآن|لَأَغْلِبَنَّ}} برای بیان [[غلبه]] دادن [[حق]] و بدون قید آوردنش، برای این است که [[خدا]] از هر جهت غالب می‌باشد، هم از جهت [[استدلال]] و هم از جهت تأیید غیبی، و هم از جهت [[طبیعت]] [[ایمان به خدا]] و [[رسول]]؛ زیرا [[درک]] [[حق]] و [[خضوع]] در برابر آن فطری [[انسان]] است، اگر [[حق]] را برایش بیان کنند، و مخصوصا از راهی که با آن راه مانوس است روشن سازند، بدون درنگ آن را می‌فهمد، و وقتی فهمید فطرتش به آن اعتراف می‌کند. | ||
از این [[آیات]] استفاده می‌شود که [[سنت]] [[غلبه]] [[حق]] تنها مشمول عباد مرسل و [[جندالله]]، است و دلالت بر حصر و قصر از جمله: {{متن قرآن|إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ}} استفاده می‌شود و [[جبهه]] مخالف آنان کسانی است که منکر و جاحد [[حق]] هستند و [[پیروزی]] [[نور]] بر [[تاریکی]] است. | از این [[آیات]] استفاده می‌شود که [[سنت]] [[غلبه]] [[حق]] تنها مشمول عباد مرسل و [[جندالله]]، است و دلالت بر حصر و قصر از جمله: {{متن قرآن|إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ}} استفاده می‌شود و [[جبهه]] مخالف آنان کسانی است که منکر و جاحد [[حق]] هستند و [[پیروزی]] [[نور]] بر [[تاریکی]] است. | ||
== کسان این | |||
== کسان این آینده == | |||
منظور این است که اگر [[سنت]] [[خدا]] بر آینده‌ای روشن و [[امید بخش]] است، اما برای آن [[قانون]] و قلمرو تعیین کرده است. | منظور این است که اگر [[سنت]] [[خدا]] بر آینده‌ای روشن و [[امید بخش]] است، اما برای آن [[قانون]] و قلمرو تعیین کرده است. | ||
#{{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و راه‌های خویش را به آنان که در (راه) ما بکوشند می‌نماییم و بی‌گمان خداوند با نیکوکاران است» سوره عنکبوت، آیه ۶۹.</ref>. این که [[حق]] پیروز می‌شود، به این معنا نیست که در هر صورت [[پیروزی]] از آن [[پیروان]] [[حق]] است، بلکه از آن کسانی است که تلاش می‌کنند: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا}}. البته در مسیر نهایی همواره و در خط خود [[خداوند]] چیدمان [[جامعه]] را بگونه‌ای فراهم ساخته که کسانی که [[مجاهدت]] می‌کنند، به وجود می‌آیند و آنان این مسیر را به پیش می‌برند و [[خدا]] با [[نیکوکاران]] است. | #{{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و راه‌های خویش را به آنان که در (راه) ما بکوشند می‌نماییم و بی‌گمان خداوند با نیکوکاران است» سوره عنکبوت، آیه ۶۹.</ref>. این که [[حق]] پیروز می‌شود، به این معنا نیست که در هر صورت [[پیروزی]] از آن [[پیروان]] [[حق]] است، بلکه از آن کسانی است که تلاش می‌کنند: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا}}. البته در مسیر نهایی همواره و در خط خود [[خداوند]] چیدمان [[جامعه]] را بگونه‌ای فراهم ساخته که کسانی که [[مجاهدت]] می‌کنند، به وجود می‌آیند و آنان این مسیر را به پیش می‌برند و [[خدا]] با [[نیکوکاران]] است. | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۱: | ||
#{{متن قرآن|تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این از خبرهای غیب است که ما به تو وحی می‌کنیم؛ تو و قومت پیش از این آنها را نمی‌دانستید پس شکیبا باش که سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره هود، آیه ۴۹.</ref>. | #{{متن قرآن|تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این از خبرهای غیب است که ما به تو وحی می‌کنیم؛ تو و قومت پیش از این آنها را نمی‌دانستید پس شکیبا باش که سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره هود، آیه ۴۹.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى}}<ref>«و خانواده‌ات را به نماز فرمان ده و بر آن شکیب کن، ما از تو روزی نمی‌خواهیم که خود، تو را روزی می‌دهیم و سرانجام (نیک) برای پرهیزگاری است» سوره طه، آیه ۱۳۲.</ref>. | #{{متن قرآن|وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا لَا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى}}<ref>«و خانواده‌ات را به نماز فرمان ده و بر آن شکیب کن، ما از تو روزی نمی‌خواهیم که خود، تو را روزی می‌دهیم و سرانجام (نیک) برای پرهیزگاری است» سوره طه، آیه ۱۳۲.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«آنک سرای واپسین! آن را برای کسانی می‌نهیم که بر آنند تا در روی زمین، نه گردنکشی کنند و نه تباهی؛ و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره قصص، آیه ۸۳.</ref>. شرط دیگر موفقیت این است که این مبارزان پروادار باشند، [[هوس]] باز و [[دنیاطلب]] و خود خواه نباشند. اصول [[اخلاقی]] را در [[مبارزه]] و [[هدف]] رعایت کنند. {{متن قرآن|وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى}} سرانجام از آن صاحبان [[تقوا]] است؛ زیرا [[احسان]] [[محسن]]، [[احسان]] کننده را و تقوای باتقوا، متقی را به آن [[هدایت]] می‌کند، و راه می‌نماید. این جمله هر چند کوتاه با عنوان [[تقوا]] بیان شده، اما متناسب با تعیین اهداف | #{{متن قرآن|تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«آنک سرای واپسین! آن را برای کسانی می‌نهیم که بر آنند تا در روی زمین، نه گردنکشی کنند و نه تباهی؛ و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره قصص، آیه ۸۳.</ref>. شرط دیگر موفقیت این است که این مبارزان پروادار باشند، [[هوس]] باز و [[دنیاطلب]] و خود خواه نباشند. اصول [[اخلاقی]] را در [[مبارزه]] و [[هدف]] رعایت کنند. {{متن قرآن|وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى}} سرانجام از آن صاحبان [[تقوا]] است؛ زیرا [[احسان]] [[محسن]]، [[احسان]] کننده را و تقوای باتقوا، متقی را به آن [[هدایت]] می‌کند، و راه می‌نماید. این جمله هر چند کوتاه با عنوان [[تقوا]] بیان شده، اما متناسب با تعیین اهداف آینده [[بشریت]] و مسیر [[مبارزه]] و حرکت [[اجتماعی]] بیان شده، یعنی تقوایی متناسب با عمل [[اجتماعی]] و مبارزه‌ای با [[پروا]] بر علیه [[باطل]]. | ||
#{{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ}}<ref>«ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری می‌کنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.</ref>. [[پیروزی]] و [[نصرت]] تنها به [[پیامبران]] اختصاص ندارد، بلکه کسانی که [[ایمان]] و [[باور]] به راه دارند، و در مسیر [[خدا]] قرار دارند، با همه [[جامعیت]] [[راه الهی]] از سوی [[خدا]] [[نصرت]] خواهند شد: {{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۵۱-۵۴.</ref>. | #{{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ}}<ref>«ما پیامبران خویش و مؤمنان را در زندگی این جهان و در روزی که گواهان (به گواهی) برخیزند یاری می‌کنیم» سوره غافر، آیه ۵۱.</ref>. [[پیروزی]] و [[نصرت]] تنها به [[پیامبران]] اختصاص ندارد، بلکه کسانی که [[ایمان]] و [[باور]] به راه دارند، و در مسیر [[خدا]] قرار دارند، با همه [[جامعیت]] [[راه الهی]] از سوی [[خدا]] [[نصرت]] خواهند شد: {{متن قرآن|إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۵۱-۵۴.</ref>. | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:مفاهیم]] | ||