پرش به محتوا

قاسطین: تفاوت میان نسخه‌ها

۵٬۸۸۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱۳: خط ۱۳:
== قاسطین ==
== قاسطین ==
سومین گروه مخالف [[امام علی]] {{ع}}، [[معاویه]] و [[یاران]] او بودند که قاسطین (ستم‌گران) نام گرفته‌اند. اینان از آغاز، [[حکومت]] [[امیرمؤمنان]] را به رسمیت نشناختند و [[جنگ]] پر حادثه و طولانی [[صفین]] را پدید آوردند. این جنگ حدود چهار ماه پس از [[واقعه جمل]] آغاز گردید<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۲، ص۳۸۶؛ ابن مزاحم، نصر، وقعة صفین، ص۱۳۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۵۶.</ref> و به کشته شدن شمار فراوانی از [[سپاهیان]] دو طرف انجامید. این [[نبرد]] طولانی، [[شهادت]] ۲۵ هزار نفر از سپاهیان امام علی {{ع}} و کشته شدن ۴۵ هزار تن از [[لشکریان معاویه]] را در پی داشت<ref>البلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج۳، ص۹۸؛ المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۲، ص۴۰۵ – ۴۰۶؛ همچنین ر. ک: ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۴، ص۳۱۹.</ref> و در حالی که بیش از چند [[ساعت]] به [[پیروزی]] نهایی [[سپاه امام]] باقی نمانده بود، با [[حیله‌گری]] [[عمرو بن عاص]] و [[ساده‌لوحی]] و [[خیانت]] برخی از [[لشکریان امام علی]] {{ع}}، به [[سود]] معاویه پایان یافت و با پدید آوردن ماجرای [[حکمیت]]، خود، سرآغاز فتنه‌ای دیگر گشت.<ref>[[حسن یوسفیان|یوسفیان]] و [[احمد حسین شریفی|شریفی]]، [[امام علی و مخالفان (مقاله)| مقاله «امام علی و مخالفان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۶]]، ص ۲۱۸.</ref>
سومین گروه مخالف [[امام علی]] {{ع}}، [[معاویه]] و [[یاران]] او بودند که قاسطین (ستم‌گران) نام گرفته‌اند. اینان از آغاز، [[حکومت]] [[امیرمؤمنان]] را به رسمیت نشناختند و [[جنگ]] پر حادثه و طولانی [[صفین]] را پدید آوردند. این جنگ حدود چهار ماه پس از [[واقعه جمل]] آغاز گردید<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۲، ص۳۸۶؛ ابن مزاحم، نصر، وقعة صفین، ص۱۳۱؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۵۶.</ref> و به کشته شدن شمار فراوانی از [[سپاهیان]] دو طرف انجامید. این [[نبرد]] طولانی، [[شهادت]] ۲۵ هزار نفر از سپاهیان امام علی {{ع}} و کشته شدن ۴۵ هزار تن از [[لشکریان معاویه]] را در پی داشت<ref>البلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج۳، ص۹۸؛ المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۲، ص۴۰۵ – ۴۰۶؛ همچنین ر. ک: ابن عبد ربه، العقد الفرید، ج۴، ص۳۱۹.</ref> و در حالی که بیش از چند [[ساعت]] به [[پیروزی]] نهایی [[سپاه امام]] باقی نمانده بود، با [[حیله‌گری]] [[عمرو بن عاص]] و [[ساده‌لوحی]] و [[خیانت]] برخی از [[لشکریان امام علی]] {{ع}}، به [[سود]] معاویه پایان یافت و با پدید آوردن ماجرای [[حکمیت]]، خود، سرآغاز فتنه‌ای دیگر گشت.<ref>[[حسن یوسفیان|یوسفیان]] و [[احمد حسین شریفی|شریفی]]، [[امام علی و مخالفان (مقاله)| مقاله «امام علی و مخالفان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۶]]، ص ۲۱۸.</ref>
==[[قاسطین]] چه کسانی بودند؟==
قاسطین از واژه‌هایی است که دو مفهوم ضد هم دارد و به این‌گونه واژه‌ها که در [[زبان عربی]] کم نیست، «اضداد» گفته می‌شود؛ مانند واژه «عجمه» که به معنای گنگی است، ولی «اعجام» به معنای رفع گنگی است، و «نفق» که به معنای شکاف است، ولی «[[انفاق]]» به معنای پر کردن شکاف است، و «[[تحکیم]]» که به معنای قبول [[حکمیت]] است، ولی «[[محکمه]]» به معنای گروهی است که تحکیم را قبول ندارند. در اینجا نیز «[[قسط]]» به معنای [[عدل]] است، ولی «[[قاسط]]» کسی را می‌گویند که مخالف عدل و [[ستم‌گر]] است<ref>ر.ک: جوهری، الصحاح، ج۳، ص۱۱۵۲؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۱۶۰.</ref>.
[[قرآن کریم]] از ستم‌گرانی که مخالف قسط و عدلند، به «[[قاسطون]]» یاد کرده و آنان را [[وعده]] [[جهنم]] داده است: {{متن قرآن|وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا}}<ref>«و اما رویگردانان از راه درست، هیزم دوزخ‌اند» سوره جن، آیه ۱۵.</ref>.
بنابراین، گروهی از [[دشمنان]] و مخالفان [[حکومت امیرالمؤمنین]] که با [[ستم‌گری]] و [[زورگویی]] در برابر [[حکومت عادلانه]] [[علوی]] ایستادند و به قصد دست‌اندازی به [[حکومت]]، با او از سر [[جنگ]] درآمدند، مصادیق قاسطین به شمار می‌آیند. در [[پیش‌بینی‌های پیامبر]]، گاهی از این گروه به عنوان قاسطین یاد شده و گاهی هم به آنان «فئةٌ باغیه» (گروه ستم‌گر) اطلاق شده است. همچنین در اظهارات [[امام]] نیز [[معاویه]] و [[یاران]] او «قاسطین» نامیده شده‌اند:
من [[مأمور]] شده‌ام که با [[ناکثین]] و قاسطین و [[مارقین]] جنگ کنم، و [[مأموریت]] خود را انجام دادم. ناکثین همان [[اهل بصره]] و جز آنها از یاران [[جمل]] بودند، و مارقین همان [[خوارج]] بودند و قاسطین [[اهل شام]] و جز آنها از هواخواهان معاویه‌اند<ref>قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۸۸؛ ابن کثیر، البدایة والنهایه، ج۷، ص۳۰۵.</ref>.
در جای دیگر، امام [[اصحاب]] معاویه را [[اهل]] «[[بغی]]» و یاران جمل را اهل «[[نکث]]» و خوارج را «[[اهل فساد]]» می‌خواند:
[[آگاه]] باشید که [[خداوند]] مرا به جنگ با اهل [[ستم]] و [[پیمان‌شکنی]] و [[فساد در زمین]] [[فرمان]] داد<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲.</ref>.
همچنین [[امام]] در برخی از اظهاراتِ خود، [[اصحاب]] [[معاویه]] یا همان [[قاسطین]] را، [[فاسق]] خوانده است:
چون به امر [[حکومت]] برخاستم، گروهی [[پیمان‌شکنی]] کردند و گروهی از [[دین]] خارج شدند و دیگرانی هم فاسق شدند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۳.</ref>.
قاسطین، که همان معاویه و [[یاران]] او هستند، سرسخت‌ترین [[دشمنان]] [[حکومت علوی]] بودند و برای [[براندازی]] آن، توطئه‌های بسیاری کردند که از همه مهم‌تر، جریان [[جنگ صفین]] بود که تفصیل آن خواهد آمد. این [[جنگ]] باعث کشته شدن حدود هفتاد هزار نفر از [[سپاه امیرالمؤمنین]]{{ع}} شد<ref>مسعودی، التنبیه والاشراف، ص۲۵۶.</ref> و زخمی عمیق بر پیکر [[اسلام]] نشاند و پیامدهای [[ناگواری]] برای [[جهان اسلام]] داشت که از جمله آنها پیدایی گروه [[خوارج]] و [[شهادت امیرالمؤمنین]] و به حکومت رسیدن معاویه است.<ref>[[یعقوب جعفری|جعفری، یعقوب]]، [[قاسطین (مقاله)| مقاله «قاسطین»]]، [[دانشنامه امام علی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۹]] ص ۱۴۲.</ref>
==سران قاسطین==
گفتیم که «قاسطین» همان [[دشمنان امیرالمؤمنین]] بودند که در کنار معاویه قرار داشتند و با [[حکومت علی]]{{ع}} [[مخالفت]] می‌کردند. در اینجا برخی از چهره‌های شاخص و سرشناس [[حزب]] قاسطین را که در [[جریانات سیاسی]] - نظامی نقش مهمی داشتند، به [[اجمال]] معرفی می‌کنیم تا ماهیت اصلی آنان روشن‌تر شود:
# [[معاویة بن ابی‌سفیان]]
# [[عمرو بن عاص]]
# [[عبیدالله بن عمر]]
# [[عبدالرحمان بن خالد بن ولید]]
# [[عبدالله بن عمرو بن عاص]]
# [[مروان بن حکم]]
# [[معاویة بن حدیج]]
# [[ضحاک بن قیس]]
# [[بسر بن ارطاة]]
# [[ابوالاعور سلمی]]
# [[حبیب بن مسلمه]]
# [[شرحبیل بن سمط کندی]].<ref>[[یعقوب جعفری|جعفری، یعقوب]]، [[قاسطین (مقاله)| مقاله «قاسطین»]]، [[دانشنامه امام علی ج۹ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۹]] ص ۱۴۳.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۷۳٬۴۱۸

ویرایش