بحث:حدیث غدیر: تفاوت میان نسخهها
←اسناد خبر غدیر
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
کتب مفصلی در زمینه بحثهای رجالی و تاریخی مربوط به [[سند حدیث غدیر]] تألیف شده است که نمونه آن [[کتاب الغدیر]] تألیف [[علامه]] شیخ [[عبدالحسین امینی]] نجفی است. در این کتابها، اسامی [[راویان حدیث غدیر]] از مرد و [[زن]] جمعآوری شده، درباره [[موثق]] بودن [[راویان]] آن بحث شده است و نیز تاریخچه مفصلی از [[اسناد]] و راویان حدیث غدیر تدوین، و جنبههای اعجابانگیز آن در زمینههای اسناد و [[رجال]] تبیین شده است. ذیلاً به دو نمونه اشاره میشود: | کتب مفصلی در زمینه بحثهای رجالی و تاریخی مربوط به [[سند حدیث غدیر]] تألیف شده است که نمونه آن [[کتاب الغدیر]] تألیف [[علامه]] شیخ [[عبدالحسین امینی]] نجفی است. در این کتابها، اسامی [[راویان حدیث غدیر]] از مرد و [[زن]] جمعآوری شده، درباره [[موثق]] بودن [[راویان]] آن بحث شده است و نیز تاریخچه مفصلی از [[اسناد]] و راویان حدیث غدیر تدوین، و جنبههای اعجابانگیز آن در زمینههای اسناد و [[رجال]] تبیین شده است. ذیلاً به دو نمونه اشاره میشود: | ||
[[ابوالمعالی جوینی]] میگوید: در [[بغداد]] در دست صحافی، یک جلد کتاب دیدم که بر پشت آن چنین نوشته بود: جلد بیست و هشتم از [[اسناد حدیث]] {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ}} و بعد از این جلد مجلد بیست و نهم خواهد بود<ref>ابن جبر، نخب المناقب، ص۹۲؛ قندوزی، ینابیع الموده، ص۳۶؛ قاضی شوشتری، احقاق الحق، ج۲، ص۴۸۶؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۳۷، ص۲۳۵.</ref>. | [[ابوالمعالی جوینی]] میگوید: در [[بغداد]] در دست صحافی، یک جلد کتاب دیدم که بر پشت آن چنین نوشته بود: جلد بیست و هشتم از [[اسناد حدیث]] {{متن حدیث|مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ}} و بعد از این جلد مجلد بیست و نهم خواهد بود<ref>ابن جبر، نخب المناقب، ص۹۲؛ قندوزی، ینابیع الموده، ص۳۶؛ قاضی شوشتری، احقاق الحق، ج۲، ص۴۸۶؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۳۷، ص۲۳۵.</ref>. | ||
[[ابن کثیر]] میگوید: کتابی در دو جلد ضخیم دیدم که [[طبری]] در آن، [[احادیث]] [[غدیرخم]] را جمعآوری کرده بود<ref>قاضی شوشتری، احقاق الحق، ج۲، ص۴۸۶؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۳۷، ص۲۳۶.</ref>. | [[ابن کثیر]] میگوید: کتابی در دو جلد ضخیم دیدم که [[طبری]] در آن، [[احادیث]] [[غدیرخم]] را جمعآوری کرده بود<ref>قاضی شوشتری، احقاق الحق، ج۲، ص۴۸۶؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۳۷، ص۲۳۶.</ref>. | ||