تربیت فرزند در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدگاه‌های فاطمه {{س}}
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== دیدگاه‌های فاطمه {{س}} == | == دیدگاه‌های فاطمه {{س}} == | ||
قبل از تبیین | قبل از تبیین شیوه‌های تربیتی حضرت زهرا {{س}} لازم است اشاره‌ای به دیدگاه‌های آن حضرت درباره [[خانواده]]، فرزند و موضوع [[تربیت]] داشته باشیم. | ||
# '''خانواده''': از منظر فاطمه {{س}} [[ارزش]] کانون [[مقدس]] خانواده به حدی است که او [[دوست]] داشت تمام اوقات خود را در آن بگذراند، بی‌آنکه [[احساس]] خسارت و زیان کند. او چنان به کانون خانواده دل‌بسته بود که وقتی مسئله تقسیم کار بین آن حضرت و علی {{ع}} مطرح و معلوم شد که فاطمه {{س}} باید در محیط [[خانه]] به ایفای [[مسئولیت]] بپردازد، بسیار خوشحال گشت<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۸۱.</ref>. | # '''خانواده''': از منظر فاطمه {{س}} [[ارزش]] کانون [[مقدس]] خانواده به حدی است که او [[دوست]] داشت تمام اوقات خود را در آن بگذراند، بی‌آنکه [[احساس]] خسارت و زیان کند. او چنان به کانون خانواده دل‌بسته بود که وقتی مسئله تقسیم کار بین آن حضرت و علی {{ع}} مطرح و معلوم شد که فاطمه {{س}} باید در محیط [[خانه]] به ایفای [[مسئولیت]] بپردازد، بسیار خوشحال گشت<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۸۱.</ref>. | ||
# '''فرزند''': [[حضرت زهرا]] {{س}} فرزند را [[امانت الهی]] در دست | # '''فرزند''': [[حضرت زهرا]] {{س}} فرزند را [[امانت الهی]] در دست والدین و با [[الهام]] از فرمایش [[پیامبر]] {{صل}}، دسته گلی [[خوشبو]]<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۸۱.</ref> و پدر و مادر را [[مسئول]] تربیت و [[رشد]] فرزند می‌دانست. او فرزندداری را شأن کوچکی نمی‌دانست که امر اداره آن را به دیگری واگذارد و خود در پی مشاغل دیگر هر چند مهم و پر سر و صدا برود. از این رو، وقتی [[سلمان]] به [[دیدار]] او رفت و دید فاطمه {{س}} خود مشغول آسیاب کردن جو است و فرزندش حسین {{ع}} از [[گرسنگی]] بی‌تابی و [[گریه]] می‌کند. به آن حضرت گفت: «برای کمک به شما آسیاب کنم یا حسین {{ع}} را آرام نمایم؟» فاطمه {{س}} فرمود: «من به آرام کردن فرزندم سزاوارترم، شما جو را آسیاب کنید»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۸.</ref>. | ||
# '''تربیت''': حضرت زهرا {{س}} به موضوع تربیت به دید اهمیت می‌نگریست و [[غفلت]] از آن را موجب صدمه و خسارتی | # '''تربیت''': حضرت زهرا {{س}} به موضوع تربیت به دید اهمیت می‌نگریست و [[غفلت]] از آن را موجب صدمه و خسارتی عظیم برای فرد و [[جامعه]]. او این سخن را از [[پدر]] خویش شنیده بود که {{متن حدیث|أَكْرِمُوا أَوْلَادَكُمْ وَ أَحْسِنُوا آدَابَهُمْ}}<ref>کنزالعمال، ج۱۶، ص۴۵۶.</ref>؛ «به [[فرزندان]] خود [[احترام]] بگذارید و آنان را [[نیکو]] [[تربیت]] کنید». بدین جهت همه شرایط و عوامل تربیت تحول‌زا و سازنده را در محیط [[خانواده]] فراهم کرده بود. او با [[مدیریت]] صحیح [[تربیتی]] فضای [[خانه]] را به کلاس عالی تربیت تبدیل کرده بود؛ کلاسی پر از [[شور]] و مبحت، سرشار از [[ایمان]] و [[اخلاص]]، [[اخلاق]] و [[انضباط]]، [[همکاری]] و مشارکت، [[ایثار]] و [[فداکاری]] و ده‌ها [[اصول اخلاقی]] و [[انسانی]] دیگر که با [[هدایت]] و [[نظارت]] دقیق مربیانی [[معصوم]]، همچون [[رسول الله]] {{صل}}، [[حضرت علی]] {{ع}} و [[حضرت فاطمه]] {{س}} با محوریت [[قرآن]] به [[اجرا]] درآمد. | ||
این کلاس تربیتی از چنان اصالت و استحکامی برخوردار است که [[امام حسین]] {{ع}} پس از گذشت بیش از نیم قرن از تشکیل آن از ارزش‌های والایش یاد می‌کند. زمانی که [[عبیدالله بن زیاد]] به دستور [[یزید]]، [[حاکم]] [[مستبد]] [[شام]]، امام حسین {{ع}} را بین [[تسلیم]] در برابر [[حکومت]] شام و یا [[مرگ]] مخیر کرد، [[حضرت]] در رد این خواسته نابخردانه به [[تربیت خانوادگی]] خویش استناد کرده، می‌فرماید: {{متن حدیث|يَأْبَى اللَّهُ ذَلِكَ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ حُجُورٌ طَابَتْ وَ أُنُوفٌ حَمِيَّةٌ وَ نُفُوسٌ أَبِيَّةٌ}}<ref> «خدا و پیامبرش و مؤمنان و دامن‌های پاک و سرافرازان غیور و دلاوران با شرافت، ذلت را از ما نمی‌پذیرند» تحف العقول، ص۱۷۴.</ref>. | این کلاس تربیتی از چنان اصالت و استحکامی برخوردار است که [[امام حسین]] {{ع}} پس از گذشت بیش از نیم قرن از تشکیل آن از ارزش‌های والایش یاد می‌کند. زمانی که [[عبیدالله بن زیاد]] به دستور [[یزید]]، [[حاکم]] [[مستبد]] [[شام]]، امام حسین {{ع}} را بین [[تسلیم]] در برابر [[حکومت]] شام و یا [[مرگ]] مخیر کرد، [[حضرت]] در رد این خواسته نابخردانه به [[تربیت خانوادگی]] خویش استناد کرده، می‌فرماید: {{متن حدیث|يَأْبَى اللَّهُ ذَلِكَ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ حُجُورٌ طَابَتْ وَ أُنُوفٌ حَمِيَّةٌ وَ نُفُوسٌ أَبِيَّةٌ}}<ref> «خدا و پیامبرش و مؤمنان و دامن‌های پاک و سرافرازان غیور و دلاوران با شرافت، ذلت را از ما نمی‌پذیرند» تحف العقول، ص۱۷۴.</ref>. | ||