پرش به محتوا

عدالت امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۹۷: خط ۹۷:
یعنی در صورتی می‌‌توانم به تو کمک کنم که از [[بیت المال]] [[مسلمانان]] چیزی بدزدم و به تو ببخشم. و این گونه اعلام کرد که [[حق]] برداشت اضافی از بیت المال مسلمانان را ندارم<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳ (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳]]، ص ۷۰۷ - ۷۰۸.</ref>.
یعنی در صورتی می‌‌توانم به تو کمک کنم که از [[بیت المال]] [[مسلمانان]] چیزی بدزدم و به تو ببخشم. و این گونه اعلام کرد که [[حق]] برداشت اضافی از بیت المال مسلمانان را ندارم<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳ (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۳]]، ص ۷۰۷ - ۷۰۸.</ref>.


===[[غلام علی]]{{ع}}===
===غلام علی{{ع}}===
[[عدالت خواهی]] و اجرای [[مساوات در تقسیم بیت المال]] از سوی حضرت، باعث شد که یکی از [[غلامان]] وی رنجیده شود و به [[معاویه]] ملحق شود. شاید وی جزو غلامانی بوده که حضرت [[آزاد کرده]] که دارای توقع زیاد بوده است. [[کلینی]] در [[روضه کافی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل می‌کند یکی از غلامان [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از وی درخواست [[مال]] کرد؟ حضرت فرمود: هنگامی که عطا و سهم خود را از بیت المال دریافت کنم با تو تقسیم می‌کنم. [[غلام]] گفت: به آن بسنده نمی‌کنم و به معاویه پیوست. معاویه به او [[کمک مالی]] کرد. او در نامه‌ای که به حضرت نوشت حضرت را از [[مالی]] که به دست آورده بود [[آگاه]] ساخت. [[امیرمؤمنان]] در پاسخ وی چنین نوشت: اما بعد، به [[درستی]] که آنچه در دست تو از [[مال]] می‌باشد، پیش از تو صاحبانی داشت و پس از تو به [[اهل]] آن می‌رسد و تنها برای تو آن چیزی است که برای خویش آماده ساخته‌ای. پس برگزین و مقدم بدار [[صلاح]] خویش را بر [[صلاح]] فرزندانت؛ زیرا تو مال را برای یکی از دو مرد گرد می‌آوری: یا مردی است که با آن مال، [[طاعت الهی]] را انجام می‌دهد، پس [[رستگار]] شده به واسطه آنچه تو [[بدبخت]] شده‌ای و مال را از راه [[حرام]] به دست آورده‌ای.
[[عدالت خواهی]] و اجرای مساوات در تقسیم بیت المال از سوی حضرت، باعث شد که یکی از [[غلامان]] وی رنجیده شود و به [[معاویه]] ملحق شود. شاید وی جزو غلامانی بوده که حضرت [[آزاد کرده]] که دارای توقع زیاد بوده است. [[کلینی]] در [[روضه کافی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل می‌کند یکی از غلامان [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از وی درخواست [[مال]] کرد؟ حضرت فرمود: هنگامی که عطا و سهم خود را از بیت المال دریافت کنم با تو تقسیم می‌کنم. [[غلام]] گفت: به آن بسنده نمی‌کنم و به معاویه پیوست. معاویه به او [[کمک مالی]] کرد. او در نامه‌ای که به حضرت نوشت حضرت را از [[مالی]] که به دست آورده بود [[آگاه]] ساخت. [[امیرمؤمنان]] در پاسخ وی چنین نوشت: اما بعد، به [[درستی]] که آنچه در دست تو از [[مال]] می‌باشد، پیش از تو صاحبانی داشت و پس از تو به [[اهل]] آن می‌رسد و تنها برای تو آن چیزی است که برای خویش آماده ساخته‌ای. پس برگزین و مقدم بدار [[صلاح]] خویش را بر [[صلاح]] فرزندانت؛ زیرا تو مال را برای یکی از دو مرد گرد می‌آوری: یا مردی است که با آن مال، [[طاعت الهی]] را انجام می‌دهد، پس [[رستگار]] شده به واسطه آنچه تو [[بدبخت]] شده‌ای و مال را از راه [[حرام]] به دست آورده‌ای.


یا مردی که آن را در [[نافرمانی خدا]] [[مصرف]] می‌کند، پس بدبخت شود به آنچه تو برای وی از مال حرام گرد آورده‌ای. و [[شایسته]] نیست که هیچ یک از این دو را بر خود برگزینی و نه بار [[مسئولیت]] آن را بر پشت خود ثابت (و حمل) نمایی؛ بنابراین برای آنکه رفته، [[آمرزش خدا]] را [[امید]] داشته باش و [[اطمینان]] نما به روزی [[پروردگار]] برای کسی که باقی مانده است.<ref>{{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَا فِي يَدِكَ مِنَ الْمَالِ قَدْ كَانَ لَهُ أَهْلٌ قَبْلَكَ وَ هُوَ صَائِرٌ إِلَى أَهْلِهِ بَعْدَكَ وَ إِنَّمَا لَكَ مِنْهُ مَا مَهَّدْتَ لِنَفْسِكَ فَآثِرْ نَفْسَكَ عَلَى صَلَاحِ وُلْدِكَ فَإِنَّمَا أَنْتَ جَامِعٌ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِيتَ وَ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ فَشَقِيَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ وَ لَيْسَ مِنْ هَذَيْنِ أَحَدٌ بِأَهْلٍ أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ وَ لَا تُبَرِّدَ لَهُ عَلَى ظَهْرِكَ فَارْجُ لِمَنْ مَضَى رَحْمَةَ اللَّهِ وَ ثِقْ لِمَنْ بَقِيَ بِرِزْقِ اللَّهِ}}؛ کافی، ج۸، ص۷۲، ح۲۸؛ بحار الأنوار، ج۳۳، ص۲۸۵، ج۴۱، ص۱۱۷؛ مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۱۱۱؛ نهج السعاده، ج۴، ص۱۴۶.</ref>
یا مردی که آن را در [[نافرمانی خدا]] [[مصرف]] می‌کند، پس بدبخت شود به آنچه تو برای وی از مال حرام گرد آورده‌ای. و [[شایسته]] نیست که هیچ یک از این دو را بر خود برگزینی و نه بار [[مسئولیت]] آن را بر پشت خود ثابت (و حمل) نمایی؛ بنابراین برای آنکه رفته، [[آمرزش خدا]] را [[امید]] داشته باش و [[اطمینان]] نما به روزی [[پروردگار]] برای کسی که باقی مانده است.<ref>{{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ مَا فِي يَدِكَ مِنَ الْمَالِ قَدْ كَانَ لَهُ أَهْلٌ قَبْلَكَ وَ هُوَ صَائِرٌ إِلَى أَهْلِهِ بَعْدَكَ وَ إِنَّمَا لَكَ مِنْهُ مَا مَهَّدْتَ لِنَفْسِكَ فَآثِرْ نَفْسَكَ عَلَى صَلَاحِ وُلْدِكَ فَإِنَّمَا أَنْتَ جَامِعٌ لِأَحَدِ رَجُلَيْنِ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ فَسَعِدَ بِمَا شَقِيتَ وَ إِمَّا رَجُلٌ عَمِلَ فِيهِ بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ فَشَقِيَ بِمَا جَمَعْتَ لَهُ وَ لَيْسَ مِنْ هَذَيْنِ أَحَدٌ بِأَهْلٍ أَنْ تُؤْثِرَهُ عَلَى نَفْسِكَ وَ لَا تُبَرِّدَ لَهُ عَلَى ظَهْرِكَ فَارْجُ لِمَنْ مَضَى رَحْمَةَ اللَّهِ وَ ثِقْ لِمَنْ بَقِيَ بِرِزْقِ اللَّهِ}}؛ کافی، ج۸، ص۷۲، ح۲۸؛ بحار الأنوار، ج۳۳، ص۲۸۵، ج۴۱، ص۱۱۷؛ مناقب آل ابی طالب، ج۲، ص۱۱۱؛ نهج السعاده، ج۴، ص۱۴۶.</ref>
۱۱۳٬۱۶۰

ویرایش