نیایش چهاردهم: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[نیایش]] [[امام سجاد]] {{ع}} است هرگاه که از [[ستمکاران]] ستمی می‌دید. از اهداف بلند [[پیامبران]] [[مبارزه با ظلم]] و [[ظالم]] و برداشتن موانع [[راه رشد]] و [[سعادت]] انسان‌هاست. [[جهان‌بینی توحیدی]] به ما می‌گوید [[خداوند]] [[عادل]] است و از [[ظالمان]] [[بیزاری]] می‌جوید. [[قرآن کریم]] در توصیف خداوند می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ}}<ref>«خداوند همسنگ ذرّه‌ای ستم نمی‌ورزد» سوره نساء، آیه ۴۰.</ref>؛ و می‌فرماید: {{متن قرآن|وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و خداوند گروه ستمکاران را رهنمون نمی‌گردد» سوره بقره، آیه ۲۵۸.</ref>؛ و {{متن قرآن|لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}<ref>«پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد» سوره بقره، آیه ۱۲۴.</ref>؛ {{متن قرآن|وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و خداوند ستمکاران را دوست نمی‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۵۷.</ref>؛ {{متن قرآن|فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«پس از یادآوری با گروه ستمگران منشین» سوره انعام، آیه ۶۸.</ref> و در [[روز قیامت]] گوینده‌ای صدا می‌زند: {{متن قرآن|لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ}}<ref>«لعنت خداوند بر ستمکاران!» سوره اعراف، آیه ۴۴.</ref>.

 

[[امام]] سپس با صلوات‌های پی در پی بر [[پیامبر]] {{صل}} و آلش از [[خداوند]] مدد می‌خواهد: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و به نیروی خود آن را که بر من [[ستم]] می‌کند یا [[دشمنی]] می‌ورزد فرو گیر و به [[قدرت]] خود از تیزی سطوتش بکاه و به درماندگی‌های خود مشغولش نمای و در [[پیکار]] با آنکه به خلافش برخاسته است عاجزش گردان». «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و [[خصم]] مرا [[رخصت]] مده که بر من ستم روا دارد. [[نیک]] یاریم کن که در برابرش [[پایداری]] کنم. و مرا از ارتکاب اعمالی چون [[اعمال]] او و گرفتار آمدن به حالتی چون حال او، نگه دار». «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و در هر حال مرا بر ضد او چنان [[یاوری]] کن که [[خشم]] مرا فرو نشاند و [[انتقام]] من بفرست از او بستاند». «بارخدایا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و به جای ستمی که آن [[ستمکار]] بر من روا داشته است تو [[عفو]] و [[بخشایش]] خود بر من ارزانی دار و به جای سوءرفتار او [[رحمت]] خود بر من [[عطا]] فرمای، که هر مکروهی در برابر خشم تو ناچیز است و هر مصیبتی در برابر [[غضب]] تو [[سهل]]».

«ای خداوند، آن‌سان که در [[دل]] من ستمدیدگی را نکوهیده داشته‌ای مرا نیز [[توفیق]] ده که به کس ستم نکنم». «ای خداوند، [[شکایت]] جز تو به دیگر کس نبرم و از دیگری جز تو [[داوری]] نجویم. هرگز مباد که چنین کنم. پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و دعای مرا به [[اجابت]] پیوند و [[دادخواهی]] مرا با دگرگون ساختن [[ستمگر]] قرین فرمای».

از نکات مهمی که [[امام]] به ما می‌آموزد این است که اگر [[مجازات]] [[ظالم]] به تأخیر افتاد [[ناامید]] نشویم و در همه حال [[راضی]] به [[قضای الهی]] باشیم‌: «ای [[خداوند]] مرا به [[نومیدی]] از [[انصاف]] دادن خویش میازمای و آن را که بر من [[ستم]] روا می‌دارد چنان ایمن مگردان که [[کیفر]] تو را از یاد برد... ای خداوند بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] فرست و مرا [[توفیق]] ده که هرچه بر من مقدر نموده‌ای، خواه مرا سودمند افتد یا زیانمند، به آسانی بپذیرم و به هرچه مرا داده‌ای یا از من گرفته‌ای [[خرسند]] گردان»<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵. قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش چهاردهم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۵۵.</ref>

[[رده:صحیفه سجادیه]]