نیایش سی و چهارم: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
این [[نیایش]] [[حضرت سجاد]] است که هرگاه به مشکلی [[مبتلا]] می‌شد یا کسی را می‌دید که به | این [[نیایش]] [[حضرت سجاد]] است که هرگاه به مشکلی [[مبتلا]] می‌شد یا کسی را می‌دید که به رسوایی [[گناه]] گرفتار شده است می‌خواند. | ||
[[ابتلا]] و [[آزمایش]] [[سنت]] همگانی [[خداوند]] است: {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بی‌گمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی دارایی‌ها و کسان و فرآورده‌ها می‌آزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.</ref>. | [[ابتلا]] و [[آزمایش]] [[سنت]] همگانی [[خداوند]] است: {{متن قرآن|وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بی‌گمان شما را با چیزی از بیم و گرسنگی و کاستی دارایی‌ها و کسان و فرآورده‌ها می‌آزماییم، و شکیبایان را نوید بخش!» سوره بقره، آیه ۱۵۵.</ref>. | ||
ای بسا در این امتحانات ما گرفتار گناه و [[لغزش]] شویم ولی مهم این است که به خود آییم، از شکست‌ها درس بگیریم و از [[گناهان]] [[توبه]] کنیم. | ای بسا در این امتحانات ما گرفتار گناه و [[لغزش]] شویم ولی مهم این است که به خود آییم، از شکست‌ها درس بگیریم و از [[گناهان]] [[توبه]] کنیم. | ||
[[امام سجاد]] {{ع}} در این [[دعا]] نحوه برخورد صحیح با این [[ابتلائات]] را به ما یاد می‌دهد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ...}}؛ «ای خداوند، [[حمد]] باد تو را که گناهان را می‌دانی و می‌پوشانی. حمد باد تو را که بر حال درون ما [[آگاهی]] و ما را | [[امام سجاد]] {{ع}} در این [[دعا]] نحوه برخورد صحیح با این [[ابتلائات]] را به ما یاد می‌دهد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ...}}؛ «ای خداوند، [[حمد]] باد تو را که گناهان را می‌دانی و می‌پوشانی. حمد باد تو را که بر حال درون ما [[آگاهی]] و ما را عافیت عطا می‌کنی». | ||
«ای خداوند، ما همگان در پی [[عیب]] و [[عار]] بوده‌ایم و حال آنکه تو ما را بر زبان‌ها نیفکنده‌ای، مرتکب [[گناهان بزرگ]] شده‌ایم و حال آنکه تو رسوایمان نساخته‌ای. در [[نهان]] [[بدی‌ها]] کرده‌ایم و حال آنکه تو کسی را بر بدی‌های ما [[راه]] ننموده‌ای. ای خداوند، چنان کن که هر عیب ما که پوشیده داشته‌ای و هر گناه که نهان کرده‌ای، ما را [[اندرز]] دهنده‌ای شود که از [[اخلاق]] بد و ارتکاب خطاها بازمان دارد و به سوی توبه‌ای محوکننده گناهان براند و به آن راه که پسند توست بکشاند». «ای خداوند، [[زمان]] توبه ما نزدیک گردان و به [[غفلت]] گرفتارمان مساز، که ما به تو می‌گراییم و از گناهان توبه می‌کنیم». | «ای خداوند، ما همگان در پی [[عیب]] و [[عار]] بوده‌ایم و حال آنکه تو ما را بر زبان‌ها نیفکنده‌ای، مرتکب [[گناهان بزرگ]] شده‌ایم و حال آنکه تو رسوایمان نساخته‌ای. در [[نهان]] [[بدی‌ها]] کرده‌ایم و حال آنکه تو کسی را بر بدی‌های ما [[راه]] ننموده‌ای. ای خداوند، چنان کن که هر عیب ما که پوشیده داشته‌ای و هر گناه که نهان کرده‌ای، ما را [[اندرز]] دهنده‌ای شود که از [[اخلاق]] بد و ارتکاب خطاها بازمان دارد و به سوی توبه‌ای محوکننده گناهان براند و به آن راه که پسند توست بکشاند». «ای خداوند، [[زمان]] توبه ما نزدیک گردان و به [[غفلت]] گرفتارمان مساز، که ما به تو می‌گراییم و از گناهان توبه می‌کنیم». | ||