نیایش چهلم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
مرگ نابودی نیست بلکه بازگشت به سوی خداست: {{متن قرآن|كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ}}<ref>«هر کسی مرگ را می‌چشد سپس به سوی ما باز گردانده خواهید شد» سوره عنکبوت، آیه ۵۷.</ref>. [[ادب]] [[اسلامی]] این است که وقتی خبر مرگ کسی را شنیدیم کلمه [[استرجاع]] را بخوانیم؛ یعنی بگوییم: {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref>. سپس با [[خانواده]] مصیبت‌زده اظهار [[همدردی]] کنیم. | مرگ نابودی نیست بلکه بازگشت به سوی خداست: {{متن قرآن|كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ}}<ref>«هر کسی مرگ را می‌چشد سپس به سوی ما باز گردانده خواهید شد» سوره عنکبوت، آیه ۵۷.</ref>. [[ادب]] [[اسلامی]] این است که وقتی خبر مرگ کسی را شنیدیم کلمه [[استرجاع]] را بخوانیم؛ یعنی بگوییم: {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref>. سپس با [[خانواده]] مصیبت‌زده اظهار [[همدردی]] کنیم. | ||
[[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} زمانی که خبر مرگ کسی را می‌شنید یا خود به یاد مرگ می‌افتاد این [[دعا]] را می‌خواند. در این دعا ابتدا امام از آرزوهای خیال‌پردازانه که ما را از [[واقعیت]] [[زندگی]] دور می‌کند و باعث می‌شود برای [[آخرت]] مهیا نباشیم سخن می‌گوید. آن‌گاه [[توفیق]] [[عمل صالح]] را، که [[بهترین]] توشه | [[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} زمانی که خبر مرگ کسی را می‌شنید یا خود به یاد مرگ می‌افتاد این [[دعا]] را می‌خواند. در این دعا ابتدا امام از آرزوهای خیال‌پردازانه که ما را از [[واقعیت]] [[زندگی]] دور می‌کند و باعث می‌شود برای [[آخرت]] مهیا نباشیم سخن می‌گوید. آن‌گاه [[توفیق]] [[عمل صالح]] را، که [[بهترین]] توشه راه است، طلب می‌کند و در پایان از [[خداوند]] [[مهربان]] مرگی همراه با نیکبختی و [[آرامش]] تمنا می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ...}}؛ «ای خداوند، بر محمد و خاندان او [[درود]] بفرست و ما را از آرزوهای دور و دراز در [[امان]] دار و به [[صدق]] عمل آرزوهای ما تنگ میدان ساز، آن‌سان که ما را آرزوی آن نبود که به سر آوریم ساعتی را پس از ساعت دیگر و به پایان بریم روزی را پس از [[روز]] دیگر و بپیوندیم نَفَسی را به نَفَس دیگر و برداریم گامی را از پی گام دیگر». | ||
«ای خداوند، ما را از [[فریب]] سراب [[آرزوها]] به [[سلامت]] دار و از [[شر]] و [[فساد]] آن [[ایمنی]] بخش و مرگ را در برابر ما بدار و روزی مباد که از [[یاد مرگ]] [[غافل]] شویم». «ای [[خداوند]]، در این [[جهان]]، آن‌چنان از [[عمل صالح]] برخوردارمان فرمای که [[وعده]] [[دیدار]] تو را با همه نزدیکی‌اش دیر شماریم و [[آتش]] [[اشتیاق]] ما در پیوستن به تو در [[دل]] زبانه کشد، آن‌سان که [[مرگ]] سرای [[انس]] ما شود که بدان دل بربندیم و آشیانه [[الفت]] ما که به سوی آن پر گشاییم و [[خویشاوند]] ما که نزدیک شدن به او را [[دوست]] بداریم. چون مرگ را بر سر ما آوری و بر ما فرود آری، ما را به چنان مهمانی نیکبخت گردان. و چون بیامد، [[آرامش]] [[جان]] ما بدو قرار ده. مهمان ما را سبب شوربختی ما مگردان و از دیدار او ما را به [[خواری]] میفکن. او را دری از درهای [[آمرزش]] و کلیدی از کلیدهای [[رحمت]] خویش قرار ده». | «ای خداوند، ما را از [[فریب]] سراب [[آرزوها]] به [[سلامت]] دار و از [[شر]] و [[فساد]] آن [[ایمنی]] بخش و مرگ را در برابر ما بدار و روزی مباد که از [[یاد مرگ]] [[غافل]] شویم». «ای [[خداوند]]، در این [[جهان]]، آن‌چنان از [[عمل صالح]] برخوردارمان فرمای که [[وعده]] [[دیدار]] تو را با همه نزدیکی‌اش دیر شماریم و [[آتش]] [[اشتیاق]] ما در پیوستن به تو در [[دل]] زبانه کشد، آن‌سان که [[مرگ]] سرای [[انس]] ما شود که بدان دل بربندیم و آشیانه [[الفت]] ما که به سوی آن پر گشاییم و [[خویشاوند]] ما که نزدیک شدن به او را [[دوست]] بداریم. چون مرگ را بر سر ما آوری و بر ما فرود آری، ما را به چنان مهمانی نیکبخت گردان. و چون بیامد، [[آرامش]] [[جان]] ما بدو قرار ده. مهمان ما را سبب شوربختی ما مگردان و از دیدار او ما را به [[خواری]] میفکن. او را دری از درهای [[آمرزش]] و کلیدی از کلیدهای [[رحمت]] خویش قرار ده». | ||