مبارزه با اختلاس در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

از عوامل مهم تأمین کننده [[سلامت]] اقتصاد جامعه و استحکام آن، [[قاطعیت]] [[حاکمیت]] [[کشور]] در برابر کسانی است که از [[بیت المال]] سوء استفاده می‌کنند. حضرت علی{{ع}} در برابر اختلاس کنندگان کوچک‎ترین اغماضی روا نمی‌دیدند<ref>اکبری دستک، فیض الله؛ سعیدی، نرگس، «راهبردهای اصلاح رفتارهای اقتصادی با تأکید بر بازخوانی آموزه‌های اقتصاد اسلامی در حکومت علوی»، فصلنامه بصیرت و تربیت اسلامی، سال ۱۱، شماره ۳۰، ص۴۷.</ref>. علاوه بر بازگشت [[اموال]]، [[مجازات]] شدید و به گردن آویختن طوق بدنامی از دیگر اقدامات حضرت بود: اگر یکی از آنان دست به خیانتی گشود، و گزارش جاسوسان تو بر آن خیانت همداستان بود، بدین گواه بسنده کن، و کیفر او را با تنبیه بدنی بدو برسان و آنچه به‌دست آورده بستان. سپس او را خوار بدار، و خیانتکار شمار و طوق بدنامی را در گردنش در آر<ref>{{متن حدیث|فَإِنْ أَحَدٌ مِنْهُمْ بَسَطَ يَدَهُ إِلَى خِيَانَةٍ اجْتَمَعَتْ بِهَا عَلَيْهِ عِنْدَكَ أَخْبَارُ عُيُونِكَ اكْتَفَيْتَ بِذَلِكَ شَاهِداً فَبَسَطْتَ عَلَيْهِ الْعُقُوبَةَ فِي بَدَنِهِ وَ أَخَذْتَهُ بِمَا أَصَابَ مِنْ عَمَلِهِ ثُمَّ نَصَبْتَهُ بِمَقَامِ الْمَذَلَّةِ وَ وَسَمْتَهُ بِالْخِيَانَةِ وَ قَلَّدْتَهُ عَارَ التُّهَمَةِ}}، نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>.