اثبات (حبس): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '“' به '«'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - '“' به '«') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
* اثبات: معنایش [[حبس]] است. چون کسی را که حبس میکنند در یکجا ثابت و ساکن نگه میدارند، [[عرب]] وقتی میگوید | * اثبات: معنایش [[حبس]] است. چون کسی را که حبس میکنند در یکجا ثابت و ساکن نگه میدارند، [[عرب]] وقتی میگوید «اثبت” یعنی حبس کن<ref>آشنایی با قرآن، جلد سوم، ص۳۱.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۵۶.</ref> | ||
* اثبات: زندانی کردن و دربند کشیدن<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۱۹۶. محمد طوسی، تبیان، ج۵، ص۱۰۹. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۶۶. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۶۹۹.</ref>، جراحتی وارد کردن که نتواند از جای برخیزد<ref>ابنمنظور، لسان العرب، ج۲، ص۲۰.</ref>، تحت فشار قرار دادن و منصرف کردن. اصل آن "ثَبات" به معنای [[استواری]] و [[پایداری]] ضد زوال<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۱.</ref>. | * اثبات: زندانی کردن و دربند کشیدن<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۱۹۶. محمد طوسی، تبیان، ج۵، ص۱۰۹. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۶۶. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۶۹۹.</ref>، جراحتی وارد کردن که نتواند از جای برخیزد<ref>ابنمنظور، لسان العرب، ج۲، ص۲۰.</ref>، تحت فشار قرار دادن و منصرف کردن. اصل آن "ثَبات" به معنای [[استواری]] و [[پایداری]] ضد زوال<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۷۱.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که کافران با تو نیرنگ میباختند تا تو را بازداشت کنند یا بکشند یا بیرون رانند، آنان نیرنگ میباختند و خداوند تدبیر میکرد و خداوند بهترین تدبیر کنندگان است» سوره انفال، آیه ۳۰.</ref>. | *{{متن قرآن|وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که کافران با تو نیرنگ میباختند تا تو را بازداشت کنند یا بکشند یا بیرون رانند، آنان نیرنگ میباختند و خداوند تدبیر میکرد و خداوند بهترین تدبیر کنندگان است» سوره انفال، آیه ۳۰.</ref>. |