پرش به محتوا

اقتصاد در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


== معناشناسی ==
== معناشناسی ==
اقتصاد از ریشه «قَصد»، به معنای [[میانه‌روی]] در [[کارها]] است،<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۳/۳۵۴؛ دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۲/۲۶۶۷.</ref> چنان‌که در [[قرآن کریم]] هم به این معنا به‌کار رفته‌ است.{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا می‌داشتند از نعمت‌های آسمانی و زمینی برخوردار می‌شدند ؛ برخی از ایشان امتی میانه‌رو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام می‌دهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>، {{متن قرآن|وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ}}<ref>«و در راه رفتنت میانه‌رو باش و از آوایت فرو کاه که ناپسندترین بانگ‌ها بانگ درازگوشان است» سوره لقمان، آیه ۱۹.</ref>،  {{متن قرآن|وَإِذَا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ}}<ref>«و چون موجی سایه‌بان‌آسا  آنان را فراگیرد خداوند را در حالی که دین (خود) را برای وی ناب داشته‌اند می‌خوانند امّا همین که آنان را رهانید و به خشکی رسانید آنگاه (تنها) برخی از ایشان میانه‌رو هستند و نشانه‌های ما را جز هر فریبکار ناسپاس انکار نمی‌کند» سوره لقمان، آیه ۳۲.</ref>
اقتصاد از ریشه «قَصد»، به معنای [[میانه‌روی]] در [[کارها]] است،<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۳/۳۵۴؛ دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۲/۲۶۶۷.</ref> چنان‌که در [[قرآن کریم]] هم به این معنا به‌کار رفته‌ است.{{متن قرآن|وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر آنان تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوی آنها فرو فرستاده شده است، بر پا می‌داشتند از نعمت‌های آسمانی و زمینی برخوردار می‌شدند ؛ برخی از ایشان امتی میانه‌رو هستند و بسیاری از آنان آنچه انجام می‌دهند زشت است» سوره مائده، آیه ۶۶.</ref>، {{متن قرآن|وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ}}<ref>«و در راه رفتنت میانه‌رو باش و از آوایت فرو کاه که ناپسندترین بانگ‌ها بانگ درازگوشان است» سوره لقمان، آیه ۱۹.</ref>،  {{متن قرآن|وَإِذَا غَشِيَهُمْ مَوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ}}<ref>«و چون موجی سایه‌بان‌آسا  آنان را فراگیرد خداوند را در حالی که دین (خود) را برای وی ناب داشته‌اند می‌خوانند امّا همین که آنان را رهانید و به خشکی رسانید آنگاه (تنها) برخی از ایشان میانه‌رو هستند و نشانه‌های ما را جز هر فریبکار ناسپاس انکار نمی‌کند» سوره لقمان، آیه ۳۲.</ref>.


این واژه در اصطلاح، رعایت [[حد وسط]] و [[پرهیز از افراط و تفریط]] در استفاده از [[اموال]] است،<ref>معین، فرهنگ فارسی، ۱/۳۲۲؛ میرمعزی، نظام اقتصادی اسلام، مبانی، ۴۹۷.</ref> و [[علم]] اقتصاد به [[دانش]] چگونگی [[تولید]]، [[توزیع]] و [[مصرف]] کالاها و نتایج آن، تعریف شده‌است.<ref>محتشم دولت‌شاهی، مبانی علم اقتصاد، ۱۹–۲۰.</ref>
این واژه در اصطلاح، رعایت [[حد وسط]] و [[پرهیز از افراط و تفریط]] در استفاده از [[اموال]] است،<ref>معین، فرهنگ فارسی، ۱/۳۲۲؛ میرمعزی، نظام اقتصادی اسلام، مبانی، ۴۹۷.</ref> و [[علم]] اقتصاد به [[دانش]] چگونگی [[تولید]]، توزیع و [[مصرف]] کالاها و نتایج آن، تعریف شده‌است<ref>محتشم دولت‌شاهی، مبانی علم اقتصاد، ۱۹–۲۰.</ref>.


علم اقتصاد را تخصیص بهینه منابع و علم [[انتخاب]] و چگونگی بهره‌برداری حداکثری از منابع محدود نیز، تعریف کرده‌اند.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۳۸.</ref> برخی از کارشناسان، موضوع علم اقتصاد را فعالیت‌هایی شمرده‌اند که بر کسب [[پول]] و [[خرج]] آن، متمرکز شده باشد و برخی دیگر آن را، [[شناخت]] و بررسی پدیده‌های اقتصادی و [[روابط]] میان آنها می‌دانند که بر اثر [[رفتار انسان]] برای تأمین [[نیازهای مادی]] به وجود می‌آیند.<ref>آقانظری، نظریه‌پردازی اقتصاد اسلامی، ۸۶–۸۷.</ref>
علم اقتصاد را تخصیص بهینه منابع و علم [[انتخاب]] و چگونگی بهره‌برداری حداکثری از منابع محدود نیز، تعریف کرده‌اند.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۳۸.</ref> برخی از کارشناسان، موضوع علم اقتصاد را فعالیت‌هایی شمرده‌اند که بر کسب [[پول]] و [[خرج]] آن، متمرکز شده باشد و برخی دیگر آن را، [[شناخت]] و بررسی پدیده‌های اقتصادی و [[روابط]] میان آنها می‌دانند که بر اثر [[رفتار انسان]] برای تأمین [[نیازهای مادی]] به وجود می‌آیند<ref>آقانظری، نظریه‌پردازی اقتصاد اسلامی، ۸۶–۸۷.</ref>.


علم اقتصاد به دو دسته [[خرد]] و کلان تقسیم می‌شود. اقتصاد خرد دربارهٔ [[رفتار]] گروه‌های انفرادی است و اقتصاد کلان رفتارهای اقتصادی را در سطح کلان بررسی می‌کند.<ref>آقانظری، نظریه‌پردازی اقتصاد اسلامی، ۸۷؛ محتشم دولت‌شاهی، مبانی علم اقتصاد، ۹.</ref>
علم اقتصاد به دو دسته [[خرد]] و کلان تقسیم می‌شود. اقتصاد خرد دربارهٔ [[رفتار]] گروه‌های انفرادی است و اقتصاد کلان رفتارهای اقتصادی را در سطح کلان بررسی می‌کند<ref>آقانظری، نظریه‌پردازی اقتصاد اسلامی، ۸۷؛ محتشم دولت‌شاهی، مبانی علم اقتصاد، ص۹.</ref>.


در علم اقتصاد به مطالعه موضوعات می‌پردازند نه [[بیان احکام]] آنها، اما دیدگاه‌های امام‌ خمینی و نیز بیشتر کسانی که به اقتصاد از [[زاویه]] [[اسلامی]] می‌نگرند، ناظر به بیان [[هنجارها]]، خط مشی‌ها و گرایش‌های مکتبی است نه [[قوانین]] [[علمی]] اقتصاد<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۹۲.</ref> چنان‌که در نگاه امام‌ خمینی اقتصاد به‌تنهایی مورد توجه نیست. ایشان با سرایت‌دادن مسائل [[اجتماعی]] به حوزه‌های دیگر ازجمله اقتصاد، [[معتقد]] بود تنها با عملکرد همسوی حوزه‌های مختلف [[سیاسی]]، [[فرهنگی]] و اقتصادی است که یک [[نظام اجتماعی]] به عنوان [[نظام اجتماعی اسلام]] شکل می‌گیرد و در این [[نظام]]، اقتصاد وسیله‌ای است برای رسیدن به [[رشد]] و [[تعالی انسان]].<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۹۲–۹۳.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
در علم اقتصاد به مطالعه موضوعات می‌پردازند نه [[بیان احکام]] آنها، اما دیدگاه‌های امام‌ خمینی و نیز بیشتر کسانی که به اقتصاد از [[زاویه]] [[اسلامی]] می‌نگرند، ناظر به بیان [[هنجارها]]، خط مشی‌ها و گرایش‌های مکتبی است نه [[قوانین]] [[علمی]] اقتصاد<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ص۹۲.</ref> چنان‌که در نگاه امام‌ خمینی اقتصاد به‌تنهایی مورد توجه نیست. ایشان با سرایت‌دادن مسائل [[اجتماعی]] به حوزه‌های دیگر ازجمله اقتصاد، [[معتقد]] بود تنها با عملکرد همسوی حوزه‌های مختلف [[سیاسی]]، [[فرهنگی]] و اقتصادی است که یک [[نظام اجتماعی]] به عنوان [[نظام اجتماعی اسلام]] شکل می‌گیرد و در این [[نظام]]، اقتصاد وسیله‌ای است برای رسیدن به [[رشد]] و [[تعالی انسان]]<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۹۲–۹۳.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


== [[نظام‌های اقتصادی]] ==
== [[نظام‌های اقتصادی]] ==
[[نظام اقتصادی]] روشی است که [[جامعه]] در [[حیات]] [[اقتصادی]] و حل عملی معضلات خویش از آن [[پیروی]] می‌کند و از آنجایی‌که هر [[اجتماعی]] با [[تولید]]، [[ثروت]] و [[توزیع]] آن سر و کار دارد، مجبور است شیوه‌ای برگزیند تا عملیات اقتصادی را تنظیم کند.<ref>صدر، اقتصادنا، ۴۸.</ref>
[[نظام اقتصادی]] روشی است که [[جامعه]] در [[حیات]] [[اقتصادی]] و حل عملی معضلات خویش از آن [[پیروی]] می‌کند و از آنجایی‌که هر [[اجتماعی]] با [[تولید]]، [[ثروت]] و توزیع آن سر و کار دارد، مجبور است شیوه‌ای برگزیند تا عملیات اقتصادی را تنظیم کند<ref>صدر، اقتصادنا، ۴۸.</ref>.


نظام اقتصادی دربردارنده سه رکنِ اجزا، اهداف و [[ارتباط]] میان آن دو است. [[اختلاف]] میان نظام‌های اقتصادی به‌طور عمده، به تعیین اجزا و اهداف مورد نظر بر می‌گردد.<ref>میرمعزی، ساختار کلان نظام اقتصادی، ۱۵.</ref>
نظام اقتصادی دربردارنده سه رکنِ اجزا، اهداف و ارتباط میان آن دو است. [[اختلاف]] میان نظام‌های اقتصادی به‌طور عمده، به تعیین اجزا و اهداف مورد نظر بر می‌گردد<ref>میرمعزی، ساختار کلان نظام اقتصادی، ۱۵.</ref>.


به‌طور کلی سه رویکرد به نوع نظام اقتصادی وجود دارد:
به‌طور کلی سه رویکرد به نوع نظام اقتصادی وجود دارد:
خط ۲۶: خط ۲۶:
#[[سوسیالیستی]]؛
#[[سوسیالیستی]]؛
#مختلط.
#مختلط.
در هریک بر اساس دو نهاد [[مالکیت]] و مکانیسم تخصیص منابع، [[سازماندهی]] اقتصادی صورت می‌گیرد.
در هریک بر اساس دو نهاد [[مالکیت]] و مکانیسم تخصیص منابع، سازماندهی اقتصادی صورت می‌گیرد.


در [[نظام سرمایه‌داری]]، منابع تولید به‌ خصوص [[سرمایه]]، در تملک بخش خصوصی است و تخصیص منابع نیز به وسیله بازار صورت می‌گیرد.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۴–۴۵.</ref> مبانی نظام سرمایه‌داری را [[آزادی]]، [[دولت]] محدود، [[مالکیت خصوصی]]، [[رقابت]] با [[انگیزه]] [[منافع شخصی]]، [[حاکمیت]] مصرف‌کننده، تجویز بهره و توزیع درآمد و [[ثروت]] تشکیل می‌دهد.<ref>میرمعزی، نظام اقتصادی اسلام، دفتر سوم، ۱۷.</ref>
در [[نظام سرمایه‌داری]]، منابع تولید به‌ خصوص [[سرمایه]]، در تملک بخش خصوصی است و تخصیص منابع نیز به وسیله بازار صورت می‌گیرد.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۴–۴۵.</ref> مبانی نظام سرمایه‌داری را [[آزادی]]، [[دولت]] محدود، [[مالکیت خصوصی]]، [[رقابت]] با [[انگیزه]] [[منافع شخصی]]، [[حاکمیت]] مصرف‌کننده، تجویز بهره و توزیع درآمد و [[ثروت]] تشکیل می‌دهد<ref>میرمعزی، نظام اقتصادی اسلام، دفتر سوم، ۱۷.</ref>.


در [[نظام]] سوسیالیستی برخلاف سرمایه‌داری، هم مالکیت منابع (به‌ویژه سرمایه) در دست دولت است و هم تخصیص منابع را دولت انجام می‌دهد.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۵.</ref> اصول مشترک نظام‌های سوسیالیستی، اصالت جمع، [[مالکیت عمومی]] و [[هدایت]] [[اقتصاد]] به دست دولت است.<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۷۵–۷۶.</ref> این دو نظام اقتصادی (اگر هم وجود خارجی داشته باشند) برای یک [[اقتصاد سالم]] (به‌ویژه برای کشورهای [[جهان]] سوم) الگوهای مناسبی نیستند؛ زیرا یکی در مورد دخالت بازار و بخش خصوصی راه [[افراط]] را در پیش می‌گیرد و دیگری در [[مخالفت]] با بخش خصوصی برخوردی تفریط‌آمیز از خود نشان می‌دهد؛ از این‌رو مناسب است سازماندهی‌های اقتصادی متعادل‌تری را [[انتخاب]] کرد.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۵.</ref>
در [[نظام]] سوسیالیستی برخلاف سرمایه‌داری، هم مالکیت منابع (به‌ویژه سرمایه) در دست دولت است و هم تخصیص منابع را دولت انجام می‌دهد.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۵.</ref> اصول مشترک نظام‌های سوسیالیستی، اصالت جمع، [[مالکیت عمومی]] و [[هدایت]] [[اقتصاد]] به دست دولت است.<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۷۵–۷۶.</ref> این دو نظام اقتصادی (اگر هم وجود خارجی داشته باشند) برای یک [[اقتصاد سالم]] (به‌ویژه برای کشورهای [[جهان]] سوم) الگوهای مناسبی نیستند؛ زیرا یکی در مورد دخالت بازار و بخش خصوصی راه [[افراط]] را در پیش می‌گیرد و دیگری در [[مخالفت]] با بخش خصوصی برخوردی تفریط‌آمیز از خود نشان می‌دهد؛ از این‌رو مناسب است سازماندهی‌های اقتصادی متعادل‌تری را [[انتخاب]] کرد<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۵.</ref>.


در نظام مختلط اقتصادی و [[سازماندهی]] آن، [[دولت]] و بخش خصوصی، هر دو مؤثرند. امروزه تمامی سازمان‌دهی‌های [[اقتصادی]] [[دنیا]] با درجات مختلف، از نوع مختلط است و این نوع سازماندهی اقتصادی بر اساس [[میزان]] حضور نسبی دولت و بخش خصوصی، به [[نظام]] مختلط [[سرمایه‌داری]] و [[سوسیالیستی]] نام‌گذاری می‌شود.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۶.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
در نظام مختلط اقتصادی و [[سازماندهی]] آن، [[دولت]] و بخش خصوصی، هر دو مؤثرند. امروزه تمامی سازمان‌دهی‌های [[اقتصادی]] [[دنیا]] با درجات مختلف، از نوع مختلط است و این نوع سازماندهی اقتصادی بر اساس [[میزان]] حضور نسبی دولت و بخش خصوصی، به [[نظام]] مختلط [[سرمایه‌داری]] و [[سوسیالیستی]] نام‌گذاری می‌شود<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۶.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


== [[اقتصاد اسلامی]] ==
== اقتصاد اسلامی ==
در [[اسلام]]، [[مال]] و [[مالکیت]] و دیگر عناوین مرتبط با آن، جایگاه ویژه‌ای دارد. [[قرآن کریم]] [[اموال]] را ستون و مایه قوام [[زندگی]] دانسته {{متن قرآن|وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا}}<ref>«و دارایی‌هایتان را که خداوند (مایه) پایداری (زندگی) شما گردانیده است به کم‌خردان نسپارید و از در آمد آن، آنان را روزی و پوشاک رسانید و با آنان با زبانی شایسته سخن گویید» سوره نساء، آیه ۵.</ref> از بهره‌مندی هر کس به مقدار تلاش خود {{متن قرآن|وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.</ref> و به‌رسمیت‌ شناختن [[مالکیت خصوصی]] برای همه افراد [[جامعه]] اعم از [[زن]] و مرد {{متن قرآن|وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا}}<ref>«و آنچه را که خداوند با آن برخی از شما را بر برخی دیگر برتری داده است آرزو نکنید؛ مردان را از آنچه برای خود به دست می‌آورند  بهره‌ای است و زنان را (هم) از آنچه برای خویش به کف می‌آورند بهره‌ای؛ و بخشش خداوند را درخواست کنید  که خداوند به هر چیزی داناست» سوره نساء، آیه ۳۲.</ref> سخن گفته‌است و در زمینه مبادلات اقتصادی دو معیار کلی یعنی [[تجارت]] ([[داد و ستد]]) و [[رضایت]] [[باطنی]] طرفین [[معامله]] را مبنا قرار داده‌است،{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! دارایی‌های یکدیگر را میان خود به نادرستی  نخورید مگر داد و ستدی با رضای خودتان باشد و یکدیگر را نکشید  بی‌گمان خداوند نسبت به شما بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۲۹.</ref> همچنین [[آزادی اقتصادی]] در اسلام در چارچوب [[بندگی خدا]] و [[احترام]] به [[حلال‌ها]] و [[حرام‌ها]] قابل [[تفسیر]] است.<ref>جوادی آملی، فلسفه حقوق بشر، ۱۹۳.</ref> اسلام درآمد حاصل از [[ربا]]، {{متن قرآن|الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَنْ جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهَى فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«آنان که ربا می‌خورند جز به گونه کسی که شیطان او را با برخورد، آشفته سر  کرده باشد (به انجام کارها) بر نمی‌خیزند؛ این (آشفته سری) از آن روست که آنان می‌گویند خرید و فروش هم مانند رباست در حالی که خداوند خرید و فروش را حلال و ربا را حرام کرده است پس کسانی که اندرزی از پروردگارشان به آنان برسد و (از رباخواری) باز ایستند ، آنچه گذشته، از آن آنهاست و کارشان با خداوند است و کسانی که (بدین کار) باز گردند دمساز آتشند و در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۲۷۵.</ref>،  {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و اگر مؤمنید آنچه از ربا که باز مانده است رها کنید» سوره بقره، آیه ۲۷۸.</ref>،  {{متن قرآن|فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«و اگر (رها) نکردید پس، از پیکاری از سوی خداوند و فرستاده وی (با خویش) آگاه باشید و اگر توبه کنید سرمایه‌هایتان از آن شماست، نه ستم می‌ورزید و نه بر شما ستم می‌رود» سوره بقره، آیه ۲۷۹.</ref> [[رشوه]]، {{متن قرآن|وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«و دارایی‌های همدیگر را میان خود به نادرستی مخورید و آنها را (با رشوه) به سوی داوران سرازیر نکنید  تا بخشی از دارایی‌های مردم را آگاهانه به حرام بخورید» سوره بقره، آیه ۱۸۸.</ref><ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، ۱۷/۹۲.</ref> قمار<ref>طیب، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱/۲۱۴.</ref> و مانند آن را [[مشروع]] نمی‌داند.
در [[اسلام]]، [[مال]] و [[مالکیت]] و دیگر عناوین مرتبط با آن، جایگاه ویژه‌ای دارد. [[قرآن کریم]] [[اموال]] را ستون و مایه قوام [[زندگی]] دانسته {{متن قرآن|وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا}}<ref>«و دارایی‌هایتان را که خداوند (مایه) پایداری (زندگی) شما گردانیده است به کم‌خردان نسپارید و از در آمد آن، آنان را روزی و پوشاک رسانید و با آنان با زبانی شایسته سخن گویید» سوره نساء، آیه ۵.</ref> از بهره‌مندی هر کس به مقدار تلاش خود {{متن قرآن|وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.</ref> و به‌رسمیت‌ شناختن [[مالکیت خصوصی]] برای همه افراد [[جامعه]] اعم از [[زن]] و مرد {{متن قرآن|وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا}}<ref>«و آنچه را که خداوند با آن برخی از شما را بر برخی دیگر برتری داده است آرزو نکنید؛ مردان را از آنچه برای خود به دست می‌آورند  بهره‌ای است و زنان را (هم) از آنچه برای خویش به کف می‌آورند بهره‌ای؛ و بخشش خداوند را درخواست کنید  که خداوند به هر چیزی داناست» سوره نساء، آیه ۳۲.</ref> سخن گفته‌است و در زمینه مبادلات اقتصادی دو معیار کلی یعنی [[تجارت]] ([[داد و ستد]]) و [[رضایت]] [[باطنی]] طرفین [[معامله]] را مبنا قرار داده‌است،{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاضٍ مِنْكُمْ وَلَا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا}}<ref>«ای مؤمنان! دارایی‌های یکدیگر را میان خود به نادرستی  نخورید مگر داد و ستدی با رضای خودتان باشد و یکدیگر را نکشید  بی‌گمان خداوند نسبت به شما بخشاینده است» سوره نساء، آیه ۲۹.</ref> همچنین [[آزادی اقتصادی]] در اسلام در چارچوب [[بندگی خدا]] و [[احترام]] به [[حلال‌ها]] و [[حرام‌ها]] قابل [[تفسیر]] است.<ref>جوادی آملی، فلسفه حقوق بشر، ۱۹۳.</ref> اسلام درآمد حاصل از [[ربا]]، {{متن قرآن|الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَنْ جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهَى فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«آنان که ربا می‌خورند جز به گونه کسی که شیطان او را با برخورد، آشفته سر  کرده باشد (به انجام کارها) بر نمی‌خیزند؛ این (آشفته سری) از آن روست که آنان می‌گویند خرید و فروش هم مانند رباست در حالی که خداوند خرید و فروش را حلال و ربا را حرام کرده است پس کسانی که اندرزی از پروردگارشان به آنان برسد و (از رباخواری) باز ایستند ، آنچه گذشته، از آن آنهاست و کارشان با خداوند است و کسانی که (بدین کار) باز گردند دمساز آتشند و در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۲۷۵.</ref>،  {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و اگر مؤمنید آنچه از ربا که باز مانده است رها کنید» سوره بقره، آیه ۲۷۸.</ref>،  {{متن قرآن|فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«و اگر (رها) نکردید پس، از پیکاری از سوی خداوند و فرستاده وی (با خویش) آگاه باشید و اگر توبه کنید سرمایه‌هایتان از آن شماست، نه ستم می‌ورزید و نه بر شما ستم می‌رود» سوره بقره، آیه ۲۷۹.</ref> [[رشوه]]، {{متن قرآن|وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«و دارایی‌های همدیگر را میان خود به نادرستی مخورید و آنها را (با رشوه) به سوی داوران سرازیر نکنید  تا بخشی از دارایی‌های مردم را آگاهانه به حرام بخورید» سوره بقره، آیه ۱۸۸.</ref><ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، ۱۷/۹۲.</ref> قمار<ref>طیب، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱/۲۱۴.</ref> و مانند آن را [[مشروع]] نمی‌داند.


اسلام [[دین]] [[عدالت اجتماعی]] و [[اعتدال]] در همه امور است و در [[امور مالی]] و داد و ستد قوانینی بر اساس [[جهان‌بینی الهی]] مقرر کرده، تا از هر گونه [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]]، افراط و تفریط و [[اسراف]] و [[بخل]] جلوگیری کند. نظام [[اقتصاد]] اسلام دربردارنده همه [[قواعد]] اساسی در زندگی اقتصادی است که به عدالت اجتماعی مربوط می‌شود. اسلام و اقتصاد، از دو راه با یکدیگر در ارتباط‌اند: یکی [[راه مستقیم]] که شامل مسائل [[فقه]] اقتصادی نظیر مالکیت، [[تولید]]، مبادله و [[مالیات]] است و دیگری راه غیر مستقیم که شامل [[قوانین]] [[اخلاقی]] ـ اقتصادی است.<ref>بی‌آزار شیرازی، رساله نوین، ۲/۲۲–۲۳.</ref>
اسلام [[دین]] [[عدالت اجتماعی]] و [[اعتدال]] در همه امور است و در [[امور مالی]] و داد و ستد قوانینی بر اساس [[جهان‌بینی الهی]] مقرر کرده، تا از هر گونه [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]]، افراط و تفریط و [[اسراف]] و [[بخل]] جلوگیری کند. نظام [[اقتصاد]] اسلام دربردارنده همه [[قواعد]] اساسی در زندگی اقتصادی است که به عدالت اجتماعی مربوط می‌شود. اسلام و اقتصاد، از دو راه با یکدیگر در ارتباط‌اند: یکی [[راه مستقیم]] که شامل مسائل [[فقه]] اقتصادی نظیر مالکیت، [[تولید]]، مبادله و [[مالیات]] است و دیگری راه غیر مستقیم که شامل [[قوانین]] [[اخلاقی]] ـ اقتصادی است<ref>بی‌آزار شیرازی، رساله نوین، ۲/۲۲–۲۳.</ref>.


در [[نظام اقتصادی اسلام]] به درآمد و مخارج نیز پرداخته شده‌است که راه‌های صرف درآمد باید همراه با دوری از [[اسراف]] باشد.<ref>میرمعزی، نظام اقتصادی اسلام، مبانی، ۴۶۵–۴۶۶.</ref> [[اقتصاد اسلامی]] از نظر اجرایی، دارای [[سازماندهی]] مختلط است؛ یعنی [[دولت]] و بخش خصوصی هر دو به صورتی قانون‌مند در [[اقتصاد]] حضور دارند.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۶.</ref> امام‌ خمینی این [[نظام اقتصادی]] را [[معتدل]] و در برابر دو [[نظام سرمایه‌داری]] و [[سوسیالیستی]] می‌دانست.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴.</ref> از دیدگاه ایشان اجراشدن [[قوانین]] اقتصاد اسلامی در همه [[شئون زندگی فردی]] و [[اجتماعی]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۳۷.</ref> [[حفظ منافع محرومان]] و [[مستمندان]]، گسترش مشارکت عموم [[مردم]]، [[مبارزه با زراندوزی]]، وابستگی‌نداشتن، نفع [[اقتصادی]] همگانی و [[تأمین رفاه]] همگانی،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۴۳ و ۲۰/۳۴۰.</ref> از خطوط اصلی اقتصاد اسلامی است. در این [[نظام]]، [[پیشرفت]] اقتصادی بخشی از [[اهداف]] [[جامعه اسلامی]] در [[سیر]] تکاملی خود برای رسیدن به [[سعادت]] به‌شمار می‌آید،<ref>عزتی، توسعه و عدالت از دیدگاه امام‌ خمینی، ۸۶–۸۷.</ref> همچنین اهداف اجتماعی و [[انسانی]] [[توسعه]] که شامل [[شرافت انسانی]]، [[استقلال اقتصادی]]، [[عدالت اجتماعی]] و محرومیت‌زدایی است، بر پیشرفت صرف اقتصادی [[اولویت]] دارد،<ref>عزتی، توسعه و عدالت از دیدگاه امام‌ خمینی، ۸۹.</ref> زیرا چنان‌که امام‌ خمینی تأکید کرده‌است، [[اسلام]] [[مادیت]] را در [[پناه]] [[معنویت]] می‌پذیرد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۷/۵۳۱.</ref>  
در [[نظام اقتصادی اسلام]] به درآمد و مخارج نیز پرداخته شده‌است که راه‌های صرف درآمد باید همراه با دوری از [[اسراف]] باشد.<ref>میرمعزی، نظام اقتصادی اسلام، مبانی، ۴۶۵–۴۶۶.</ref> [[اقتصاد اسلامی]] از نظر اجرایی، دارای [[سازماندهی]] مختلط است؛ یعنی [[دولت]] و بخش خصوصی هر دو به صورتی قانون‌مند در [[اقتصاد]] حضور دارند.<ref>دادگر و رحمانی، مبانی و اصول علم اقتصاد، ۴۶.</ref> امام‌ خمینی این [[نظام اقتصادی]] را [[معتدل]] و در برابر دو [[نظام سرمایه‌داری]] و [[سوسیالیستی]] می‌دانست.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴.</ref> از دیدگاه ایشان اجراشدن [[قوانین]] اقتصاد اسلامی در همه [[شئون زندگی فردی]] و [[اجتماعی]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۳۷.</ref> [[حفظ منافع محرومان]] و [[مستمندان]]، گسترش مشارکت عموم [[مردم]]، [[مبارزه با زراندوزی]]، وابستگی‌نداشتن، نفع [[اقتصادی]] همگانی و [[تأمین رفاه]] همگانی،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۴۳ و ۲۰/۳۴۰.</ref> از خطوط اصلی اقتصاد اسلامی است. در این [[نظام]]، [[پیشرفت]] اقتصادی بخشی از [[اهداف]] [[جامعه اسلامی]] در [[سیر]] تکاملی خود برای رسیدن به [[سعادت]] به‌شمار می‌آید،<ref>عزتی، توسعه و عدالت از دیدگاه امام‌ خمینی، ۸۶–۸۷.</ref> همچنین اهداف اجتماعی و [[انسانی]] [[توسعه]] که شامل [[شرافت انسانی]]، [[استقلال اقتصادی]]، [[عدالت اجتماعی]] و محرومیت‌زدایی است، بر پیشرفت صرف اقتصادی [[اولویت]] دارد،<ref>عزتی، توسعه و عدالت از دیدگاه امام‌ خمینی، ۸۹.</ref> زیرا چنان‌که امام‌ خمینی تأکید کرده‌است، [[اسلام]] [[مادیت]] را در [[پناه]] [[معنویت]] می‌پذیرد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۷/۵۳۱.</ref>.


[[نظام اقتصادی اسلام]] از نظر امام‌ خمینی مبتنی بر اصول و مبانی [[اسلامی]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۰۲–۳۰۳.</ref> مخالف با [[اختلاف طبقاتی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۱۷.</ref> و برخوردار از [[سلامت]] است که در صورت اجرای درست، موجب رفع نابرابری‌ها،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۳۷.</ref> کمک به پیشرفت و توسعه [[کشور]]، <ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۲.</ref> و ایجاد عدالت اجتماعی<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴.</ref> می‌شود. ایشان نتیجه [[اقتصاد سالم]] را عدالت اجتماعی که مهم‌ترین [[هدف پیامبران]]{{ع}}، است، می‌دانست و ابزارهای تحقق این [[عدالت]] از نظر ایشان [[حکومت اسلامی]]، [[شیوه]] مناسب برخورد با [[مالکیت خصوصی]]، مشارکت مردم در اقتصاد، گسترش معنویت و [[فرهنگ اسلامی]] در [[جامعه]] و شیوه مواجهه با اقتصاد[[جهانی]] است،<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۹۵.</ref> لازمه تحقق همه‌جانبه اقتصاد اسلامی، [[پای‌بندی]] [[پایدار]] جامعه به رفتارهای مطلوب اسلامی در زمینه اقتصاد است و این پای‌بندی تنها با [[فرهنگ‌سازی]] به دست می‌آید،<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۰۲.</ref> از این‌رو امام‌ خمینی با تکیه بر [[لزوم]] گسترش [[فرهنگ]] کار،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۷/۳۱۶ و ۸/۲۸۸.</ref> [[مبارزه]] با [[دنیاپرستی]] و زراندوزی<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴۰.</ref> [[حمایت]] از [[مستمندان]] و انجام [[امور اقتصادی]] به عنوان [[جهاد]]، [[عبادت]] و عمل [[معنوی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۲۹ و ۱۸/۱۹۰.</ref> به [[تشویق]] انگیزه‌های [[انسانی]] برای حمایت از [[دولت اسلامی]]، افزایش [[تولید]] و [[گسترش عدالت]] می‌پرداخت.<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۰۲.</ref>
[[نظام اقتصادی اسلام]] از نظر امام‌ خمینی مبتنی بر اصول و مبانی [[اسلامی]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۰۲–۳۰۳.</ref> مخالف با [[اختلاف طبقاتی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۱۷.</ref> و برخوردار از [[سلامت]] است که در صورت اجرای درست، موجب رفع نابرابری‌ها،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۳۷.</ref> کمک به پیشرفت و توسعه [[کشور]]، <ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۲.</ref> و ایجاد عدالت اجتماعی<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴.</ref> می‌شود. ایشان نتیجه [[اقتصاد سالم]] را عدالت اجتماعی که مهم‌ترین [[هدف پیامبران]]{{ع}}، است، می‌دانست و ابزارهای تحقق این [[عدالت]] از نظر ایشان [[حکومت اسلامی]]، [[شیوه]] مناسب برخورد با [[مالکیت خصوصی]]، مشارکت مردم در اقتصاد، گسترش معنویت و [[فرهنگ اسلامی]] در [[جامعه]] و شیوه مواجهه با اقتصاد[[جهانی]] است،<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۹۵.</ref> لازمه تحقق همه‌جانبه اقتصاد اسلامی، [[پای‌بندی]] [[پایدار]] جامعه به رفتارهای مطلوب اسلامی در زمینه اقتصاد است و این پای‌بندی تنها با [[فرهنگ‌سازی]] به دست می‌آید،<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۰۲.</ref> از این‌رو امام‌ خمینی با تکیه بر [[لزوم]] گسترش [[فرهنگ]] کار،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۷/۳۱۶ و ۸/۲۸۸.</ref> [[مبارزه]] با [[دنیاپرستی]] و زراندوزی<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴۰.</ref> [[حمایت]] از [[مستمندان]] و انجام [[امور اقتصادی]] به عنوان [[جهاد]]، [[عبادت]] و عمل [[معنوی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۲۹ و ۱۸/۱۹۰.</ref> به [[تشویق]] انگیزه‌های [[انسانی]] برای حمایت از [[دولت اسلامی]]، افزایش [[تولید]] و [[گسترش عدالت]] می‌پرداخت<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۰۲.</ref>.


امام‌ خمینی که [[هدف]] اصلی [[اسلام]] را [[تشکیل حکومت]] برای گسترش عدالت و [[اجرای احکام]] می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، البیع، ۲/۶۱۸.</ref> و [[حکومت]] را شعبه‌ای از [[ولایت خدا]] و [[پیامبر]]{{صل}}، به‌شمار می‌آورد، [[حق]] دخالت دولت اسلامی در [[لغو]] یکجانبه قراردادهای [[شرعی]] یا هر نوع امری را که مخالف با [[مصالح]] [[کشور]] و اسلام باشد، به رسمیت می‌شناخت<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۴۵۲.</ref> بر این اساس [[مالکیت]] و [[حاکمیت]] بخش خصوصی، در طول مالکیت و حاکمیت و [[اختیارات دولت اسلامی]] است.<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۹۹.</ref>
امام‌ خمینی که [[هدف]] اصلی [[اسلام]] را [[تشکیل حکومت]] برای گسترش عدالت و [[اجرای احکام]] می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، البیع، ۲/۶۱۸.</ref> و [[حکومت]] را شعبه‌ای از [[ولایت خدا]] و [[پیامبر]]{{صل}}، به‌شمار می‌آورد، [[حق]] دخالت دولت اسلامی در [[لغو]] یکجانبه قراردادهای [[شرعی]] یا هر نوع امری را که مخالف با [[مصالح]] [[کشور]] و اسلام باشد، به رسمیت می‌شناخت<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۴۵۲.</ref> بر این اساس [[مالکیت]] و [[حاکمیت]] بخش خصوصی، در طول مالکیت و حاکمیت و [[اختیارات دولت اسلامی]] است<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۹۹.</ref>.


ایشان با اشاره به نقش تعدیل‌کنندگی اسلام دربارهٔ [[سرمایه]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۸/۴۷۰.</ref> اجرای درست [[احکام]] و [[قوانین]] [[اقتصادی]] اسلام را موجب [[رشد]] و [[ترقی]] [[اقتصاد جامعه]] می‌دانست.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۲.</ref> از نگاه ایشان حکومت و افزایش [[قدرت]] آن در راستای [[مصالح اجتماعی]] با [[پیشگیری]] از انباشت سرمایه نزد گروهی خاص، نقش مهمی در تعدیل [[ثروت]] و [[توزیع مجدد]] آن خواهد داشت، <ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۳۲۳ و ۸/۴۷۰.</ref> از این‌رو ایشان با تأکید بر مالکیت [[مشروع]] و مشروط، مالکیت بی‌حد و مرز از طریق مشروع را نیز نمی‌پذیرفت.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۴۷۶–۴۷۷، ۴۸۱ و ۲۱/۴۴۴.</ref>
ایشان با اشاره به نقش تعدیل‌کنندگی اسلام دربارهٔ [[سرمایه]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۸/۴۷۰.</ref> اجرای درست [[احکام]] و [[قوانین]] [[اقتصادی]] اسلام را موجب [[رشد]] و [[ترقی]] [[اقتصاد جامعه]] می‌دانست.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۲.</ref> از نگاه ایشان حکومت و افزایش [[قدرت]] آن در راستای [[مصالح اجتماعی]] با [[پیشگیری]] از انباشت سرمایه نزد گروهی خاص، نقش مهمی در تعدیل [[ثروت]] و [[توزیع مجدد]] آن خواهد داشت، <ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۳۲۳ و ۸/۴۷۰.</ref> از این‌رو ایشان با تأکید بر مالکیت [[مشروع]] و مشروط، مالکیت بی‌حد و مرز از طریق مشروع را نیز نمی‌پذیرفت<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۴۷۶–۴۷۷، ۴۸۱ و ۲۱/۴۴۴.</ref>.
امام‌ خمینی با تأکید بر نقش [[زمان]] و مکان در [[اجتهاد]]، [[علمای اسلام]] را موظف به ارائه طرح‌ها و برنامه‌های سازنده و دربرگیرنده [[منافع]] [[محرومان]] می‌دانست و البته این امر را بدون حاکمیت دولت اسلامی ممکن نمی‌دید،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴۰.</ref> اگرچه در [[اندیشه]] ایشان زیربنای [[فکری]] افراد [[جامعه]]، [[توحید]] و [[عقاید]] [[حق الهی]] است نه [[اقتصاد]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۹/۴۵۱.</ref> اما اقتصاد نیز از جایگاه مهمی برخوردار است و ایشان به این مفهوم از منظر [[حفظ استقلال]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱/۱۲۲–۱۲۳، ۱۴۸ و ۱۰/۳۳۳، ۳۷۳، ۳۸۴.</ref> تأمین [[عدالت اجتماعی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۱۸۲، ۲۰۱ و ۵۰۵.</ref> و زمینه‌ساز [[سعادت بشر]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۳۲۷.</ref> می‌پرداخت. از نگاه ایشان اگر [[اسلام]] با مجموعه [[قواعد]] خود به صورت یک [[مکتب]] منسجم به [[اجرا]] درآید، علاوه بر [[فقرزدایی]] و جلوگیری از [[فساد]] صاحبان ثروت‌های [[نامشروع]]، موجب [[شکوفایی استعدادها]] و [[قدرت]] [[خلاقیت]] افراد [[جامعه]] نیز می‌شود.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۳۸۲–۳۸۳.</ref> این [[نظام اقتصادی]]، [[حافظ]] [[منافع]] [[محرومان]] است و مشارکت عموم [[مردم]] را در عرصه [[اقتصاد]] گسترش می‌دهد،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴۰.</ref> همچنین با معیارهای دو نظام اقتصادی [[جهانی]]، یعنی [[سرمایه‌داری]] غرب و [[سوسیالیستی]] شرق، همخوانی ندارد؛ زیرا سرمایه‌داری بی‌حد و مرز، امری [[افراطی]] و مخالف عدالت اجتماعی است. همچنان که نپذیرفتن [[مالکیت خصوصی]] و تن‌دادن به اشتراک در همه چیز، پذیرفتنی نیست.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴.</ref>


امام‌ خمینی مکتب‌های [[اقتصادی]] وارداتی مانند اقتصاد [[مارکسیستی]] را شکست‌ خورده می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۸۱.</ref> و [[معتقد]] بود [[نظام]] سوسیالیستی طی هفتاد سال [[حاکمیت]] خود نشان داد که نه تنها برنامه‌ای راهگشا برای [[مشکلات]] اقتصادی [[جوامع بشری]] ندارد، بلکه خود نیز دچار گره‌های [[کور]] اقتصادی شده و به‌اشتباه راه حل را در [[نظام سرمایه‌داری]] می‌جوید.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۲۰–۲۲۱.</ref>
امام‌ خمینی با تأکید بر نقش [[زمان]] و مکان در [[اجتهاد]]، [[علمای اسلام]] را موظف به ارائه طرح‌ها و برنامه‌های سازنده و دربرگیرنده [[منافع]] [[محرومان]] می‌دانست و البته این امر را بدون حاکمیت دولت اسلامی ممکن نمی‌دید،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴۰.</ref> اگرچه در [[اندیشه]] ایشان زیربنای [[فکری]] افراد [[جامعه]]، [[توحید]] و [[عقاید]] [[حق الهی]] است نه [[اقتصاد]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۹/۴۵۱.</ref> اما اقتصاد نیز از جایگاه مهمی برخوردار است و ایشان به این مفهوم از منظر [[حفظ استقلال]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱/۱۲۲–۱۲۳، ۱۴۸ و ۱۰/۳۳۳، ۳۷۳، ۳۸۴.</ref> تأمین [[عدالت اجتماعی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۱۸۲، ۲۰۱ و ۵۰۵.</ref> و زمینه‌ساز [[سعادت بشر]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۳۲۷.</ref> می‌پرداخت. از نگاه ایشان اگر [[اسلام]] با مجموعه [[قواعد]] خود به صورت یک [[مکتب]] منسجم به [[اجرا]] درآید، علاوه بر [[فقرزدایی]] و جلوگیری از [[فساد]] صاحبان ثروت‌های [[نامشروع]]، موجب [[شکوفایی استعدادها]] و [[قدرت]] [[خلاقیت]] افراد [[جامعه]] نیز می‌شود.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۳۸۲–۳۸۳.</ref> این [[نظام اقتصادی]]، [[حافظ]] [[منافع]] [[محرومان]] است و مشارکت عموم [[مردم]] را در عرصه [[اقتصاد]] گسترش می‌دهد،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴۰.</ref> همچنین با معیارهای دو نظام اقتصادی [[جهانی]]، یعنی [[سرمایه‌داری]] غرب و [[سوسیالیستی]] شرق، همخوانی ندارد؛ زیرا سرمایه‌داری بی‌حد و مرز، امری [[افراطی]] و مخالف عدالت اجتماعی است. همچنان که نپذیرفتن [[مالکیت خصوصی]] و تن‌دادن به اشتراک در همه چیز، پذیرفتنی نیست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴.</ref>.


ایشان اقتصاد مطلوب و سالم را [[اقتصاد مستقل]] و غیر وابسته<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۷۲ و ۱۳/۲۱۰.</ref> به‌ویژه در زمینه [[کشاورزی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۷۳.</ref> می‌دید؛ چنین اقتصادی توان تأمین اساسی‌ترین نیازهای مردم [[محروم]] و ستمدیده را دارد و مصرف‌کننده صرف نیست.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۷۳.</ref> ایشان که معتقد بود [[ملت ایران]] یک لحظه [[استقلال]] و [[عزت]] خود را با هزار سال [[رفاه]] وابسته به [[بیگانگان]] عوض نمی‌کند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۰۰–۲۰۱.</ref> [[رشد]] [[پایدار]] اقتصادی را در گرو [[استقلال اقتصادی]] می‌دانست و بر این [[باور]] بود که با استقلال اقتصادی، [[کشور]] بیمه می‌شود.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۴۶.</ref> [[پایداری]] و [[تحمل]] مشکلات، وجود [[اعتماد به نفس]] در عرصه‌های تولیدی و اقتصادی، از نظر ایشان زمینه‌ساز خودکفایی و اقتصاد مستقل بوده<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۰۸ و ۱۷/۲۴۳–۲۴۴.</ref> و پذیرش و محترم‌شمردن [[مالکیت خصوصی]] به شکل محدود و تلاش در جهت تحقق [[عدالت اجتماعی]] نیز، از ویژگی‌های [[نظام اقتصادی]] [[معتدل]] [[اسلامی]] است.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴؛ فوزی، نگرش امام‌ خمینی به اقتصاد اسلامی به عنوان یک راهکار بی‌بدیل، ۱۱۹–۱۲۰.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
امام‌ خمینی مکتب‌های [[اقتصادی]] وارداتی مانند اقتصاد [[مارکسیستی]] را شکست‌ خورده می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۸۱.</ref> و [[معتقد]] بود [[نظام]] سوسیالیستی طی هفتاد سال [[حاکمیت]] خود نشان داد که نه تنها برنامه‌ای راهگشا برای [[مشکلات]] اقتصادی [[جوامع بشری]] ندارد، بلکه خود نیز دچار گره‌های [[کور]] اقتصادی شده و به‌اشتباه راه حل را در [[نظام سرمایه‌داری]] می‌جوید<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۲۰–۲۲۱.</ref>.
 
ایشان اقتصاد مطلوب و سالم را [[اقتصاد مستقل]] و غیر وابسته<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۷۲ و ۱۳/۲۱۰.</ref> به‌ویژه در زمینه [[کشاورزی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۷۳.</ref> می‌دید؛ چنین اقتصادی توان تأمین اساسی‌ترین نیازهای مردم [[محروم]] و ستمدیده را دارد و مصرف‌کننده صرف نیست.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۴۷۳.</ref> ایشان که معتقد بود [[ملت ایران]] یک لحظه [[استقلال]] و [[عزت]] خود را با هزار سال [[رفاه]] وابسته به [[بیگانگان]] عوض نمی‌کند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۰۰–۲۰۱.</ref> [[رشد]] [[پایدار]] اقتصادی را در گرو [[استقلال اقتصادی]] می‌دانست و بر این [[باور]] بود که با استقلال اقتصادی، [[کشور]] بیمه می‌شود.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۴۶.</ref> [[پایداری]] و [[تحمل]] مشکلات، وجود [[اعتماد به نفس]] در عرصه‌های تولیدی و اقتصادی، از نظر ایشان زمینه‌ساز خودکفایی و اقتصاد مستقل بوده<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۰۸ و ۱۷/۲۴۳–۲۴۴.</ref> و پذیرش و محترم‌شمردن [[مالکیت خصوصی]] به شکل محدود و تلاش در جهت تحقق [[عدالت اجتماعی]] نیز، از ویژگی‌های [[نظام اقتصادی]] [[معتدل]] [[اسلامی]] است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۴؛ فوزی، نگرش امام‌ خمینی به اقتصاد اسلامی به عنوان یک راهکار بی‌بدیل، ۱۱۹–۱۲۰.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


== [[اقتصاد]] دوران پهلوی ==
== [[اقتصاد]] دوران پهلوی ==
اوضاع و شرایط [[اجتماعی]] و [[اقتصادی]] می‌تواند بر تصمیم‌گیری‌های سیاست‌گذاران [[کشور]] تأثیر بسزایی بگذارد. شرایط اجتماعی دوره پیش از [[انقلاب اسلامی]] نیز موجب به‌کارگیری [[خط مشی]] و [[راهبرد]] ویژه‌ای شد که آثار و نتایج آن، کشور را به سوی شرایطی خاص بُرد. راهبرد [[توسعه]] نظامی، مدرنیزاسیون شتابان با [[شعار]] کمیت، کیفیت و سرعت، صنعتی‌شدن بی‌قید و شرط، صدور نفت و افزایش درآمدهای نفتی، اقتصاد تک‌محصولی و خط مشی ژاندارمی منطقه آثار و نتایجی بر سطح [[رفاه مردم]] و [[میزان]] [[وابستگی]] در ابعاد مختلف بر جای گذاشت.<ref>دادگر، اقتصاد ایران ـ قبل و بعد از انقلاب اسلامی، ۲۷–۲۸.</ref>
اوضاع و شرایط [[اجتماعی]] و [[اقتصادی]] می‌تواند بر تصمیم‌گیری‌های سیاست‌گذاران [[کشور]] تأثیر بسزایی بگذارد. شرایط اجتماعی دوره پیش از انقلاب اسلامی نیز موجب به‌کارگیری [[خط مشی]] و [[راهبرد]] ویژه‌ای شد که آثار و نتایج آن، کشور را به سوی شرایطی خاص بُرد. راهبرد [[توسعه]] نظامی، مدرنیزاسیون شتابان با [[شعار]] کمیت، کیفیت و سرعت، صنعتی‌شدن بی‌قید و شرط، صدور نفت و افزایش درآمدهای نفتی، اقتصاد تک‌محصولی و خط مشی ژاندارمی منطقه آثار و نتایجی بر سطح [[رفاه مردم]] و [[میزان]] [[وابستگی]] در ابعاد مختلف بر جای گذاشت<ref>دادگر، اقتصاد ایران ـ قبل و بعد از انقلاب اسلامی، ۲۷–۲۸.</ref>.


در دوران پهلوی برنامه‌های متعددی در حوزه اقتصادی به [[اجرا]] درآمد که امام‌ خمینی [[معتقد]] بود این برنامه‌ها سبب وابستگی کشور به [[بیگانگان]] و ورشکستگی اقتصاد ملی شده‌است برنامه [[اصلاحات]] ارضی ازجمله این طرح‌ها بود که با [[هدف]] تقسیم [[زمین]] میان کشاورزان آغاز شد؛ ولی به سوی ایجاد شرکت‌های زراعی کشت و [[صنعت]] [[تغییر]] جهت داد و در نهایت موجب رکود [[کشاورزی]]، [[فقر]] و [[ناامنی]] دهقانان و [[مهاجرت]] فزاینده به [[شهرها]] شد.<ref>کاتوزیان، اقتصاد سیاسی ایران، ۳۵۷–۳۵۸.</ref> به‌رغم اجرای پنج برنامه هفت‌ساله و پنج‌ ساله در طول دوران پهلوی، اقتصاد [[ایران]]، اقتصادی وابسته به نفت بود که زمینه‌ای برای [[شکوفایی]] و [[بالندگی]] اقتصادی نداشت و اجرای برنامه‌های مذکور نیز زمینه‌های وابستگی را بیشتر می‌کرد.<ref>ناظمی اردکانی، اقتصاد ملی و آفت‌های آن، ۲۵۹.</ref>
در دوران پهلوی برنامه‌های متعددی در حوزه اقتصادی به [[اجرا]] درآمد که امام‌ خمینی [[معتقد]] بود این برنامه‌ها سبب وابستگی کشور به [[بیگانگان]] و ورشکستگی اقتصاد ملی شده‌است برنامه [[اصلاحات]] ارضی ازجمله این طرح‌ها بود که با [[هدف]] تقسیم [[زمین]] میان کشاورزان آغاز شد؛ ولی به سوی ایجاد شرکت‌های زراعی کشت و [[صنعت]] [[تغییر]] جهت داد و در نهایت موجب رکود [[کشاورزی]]، [[فقر]] و [[ناامنی]] دهقانان و [[مهاجرت]] فزاینده به [[شهرها]] شد.<ref>کاتوزیان، اقتصاد سیاسی ایران، ۳۵۷–۳۵۸.</ref> به‌رغم اجرای پنج برنامه هفت‌ساله و پنج‌ ساله در طول دوران پهلوی، اقتصاد [[ایران]]، اقتصادی وابسته به نفت بود که زمینه‌ای برای [[شکوفایی]] و [[بالندگی]] اقتصادی نداشت و اجرای برنامه‌های مذکور نیز زمینه‌های وابستگی را بیشتر می‌کرد<ref>ناظمی اردکانی، اقتصاد ملی و آفت‌های آن، ۲۵۹.</ref>.


امام‌ خمینی با ارزیابی اقتصاد [[رژیم پهلوی]] به اقتصادی وابسته، تک‌ محصولی و ورشکسته<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۵۰۶ و ۶/۳۷۷، ۴۶۰.</ref> برنامه اصلاحات ارضی پهلوی را موجب از میان‌رفتن کشاورزی ایران و ایجاد بازار برای [[آمریکا]] و دیگر کشورها می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۲۵۰، ۲۵۵ و ۳۰۵.</ref> و وابستگی و نیاز همه‌جانبه [[کشور]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۷۴.</ref> [[فقر]] و [[مهاجرت]] کشاورزان را از پیامدهای آن می‌خواند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۶۷–۶۸.</ref>
امام‌ خمینی با ارزیابی اقتصاد [[رژیم پهلوی]] به اقتصادی وابسته، تک‌ محصولی و ورشکسته<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۵۰۶ و ۶/۳۷۷، ۴۶۰.</ref> برنامه اصلاحات ارضی پهلوی را موجب از میان‌رفتن کشاورزی ایران و ایجاد بازار برای [[آمریکا]] و دیگر کشورها می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۲۵۰، ۲۵۵ و ۳۰۵.</ref> و وابستگی و نیاز همه‌جانبه [[کشور]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۷۴.</ref> [[فقر]] و [[مهاجرت]] کشاورزان را از پیامدهای آن می‌خواند<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۶۷–۶۸.</ref>.


در این دوره، نفت محور [[اقتصاد]] [[ایران]] بود و به جای آنکه صرف [[شکوفایی]] کشور شود، به خرید [[اسلحه]] و ساخت پایگاه برای [[آمریکا]] اختصاص داشت.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴–۲۵.</ref> تشکیل [[ارتش]] جدید ایران در [[زمان]] رضاشاه پهلوی و سپس گسترش و [[تجهیز]] آن در دوران [[محمدرضا پهلوی]]، متکی به درآمد نفت بود<ref> حشمت‌زاده، ایران و نفت، ۱۵۱.</ref> و درآمدهای هنگفت نفتی به‌طور عمده در راه خرید مقدارهای شگفت‌انگیز اسلحه و مهمات صرف می‌شد،<ref>هلیدی، دیکتاتوری و توسعه سرمایه‌داری در ایران، ۷۲.</ref> به گونه‌ای که اولویت‌های نظامی، بخش‌های دیگر [[جامعه]] را تحت تأثیر قرار داده بود،<ref>رزاقی، آشنایی با اقتصاد ایران، ۲۳.</ref> علاوه بر این، [[رشد]] درآمدهای نفتی موجب [[افزایش فساد]] [[مالی]] و تجمیع [[سرمایه]] در دست طبقه‌ای خاص و پس از آن خروج سرمایه از ایران شد که همین امر از [[دلایل]] مهم افزایش [[نارضایتی مردم]] از [[رژیم]] بود.<ref>کدی، ریشه‌های انقلاب ایران، ۲۵۹–۲۶۰.</ref>
در این دوره، نفت محور [[اقتصاد]] [[ایران]] بود و به جای آنکه صرف [[شکوفایی]] کشور شود، به خرید [[اسلحه]] و ساخت پایگاه برای [[آمریکا]] اختصاص داشت.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴–۲۵.</ref> تشکیل [[ارتش]] جدید ایران در [[زمان]] رضاشاه پهلوی و سپس گسترش و [[تجهیز]] آن در دوران [[محمدرضا پهلوی]]، متکی به درآمد نفت بود<ref> حشمت‌زاده، ایران و نفت، ۱۵۱.</ref> و درآمدهای هنگفت نفتی به‌طور عمده در راه خرید مقدارهای شگفت‌انگیز اسلحه و مهمات صرف می‌شد،<ref>هلیدی، دیکتاتوری و توسعه سرمایه‌داری در ایران، ۷۲.</ref> به گونه‌ای که اولویت‌های نظامی، بخش‌های دیگر [[جامعه]] را تحت تأثیر قرار داده بود،<ref>رزاقی، آشنایی با اقتصاد ایران، ۲۳.</ref> علاوه بر این، [[رشد]] درآمدهای نفتی موجب [[افزایش فساد]] [[مالی]] و تجمیع [[سرمایه]] در دست طبقه‌ای خاص و پس از آن خروج سرمایه از ایران شد که همین امر از [[دلایل]] مهم افزایش [[نارضایتی مردم]] از [[رژیم]] بود<ref>کدی، ریشه‌های انقلاب ایران، ۲۵۹–۲۶۰.</ref>.


امام‌ خمینی به سیاست‌های صنعتی [[رژیم پهلوی]] نیز که به [[توسعه]] صنایع مصرفی و مونتاژ و وابسته‌ شدن به صنایع خارجی منجر شده بود، [[انتقاد]] می‌کرد و [[معتقد]] بود این [[سیاست]] رژیم نیز [[وابستگی]] کشور را افزایش می‌دهد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۵۰۶ و ۶/۳۷۷.</ref> ایشان با انتقاد از [[غارت]] منابع و ذخایر کشور به دست [[حکومت]] پهلوی<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴.</ref> معتقد بود در برابر [[چپاول]] نفت کشور به دست چند کشور [[بیگانه]]، بهای ناچیزی پرداخت می‌شود که آن هم به خود آنان بر می‌گردد.<ref>امام‌ خمینی، ولایت فقیه، ۱۱۵.</ref> افزون بر این ایشان حضور [[سرمایه‌داران]] بزرگ آمریکایی در ایران را نه برای [[سرمایه‌گذاری]]، بلکه برای [[سودجویی]] [[سیاسی]] و [[اقتصادی]] می‌دانست و آن را [[نشانه]] [[خودباختگی]] رژیم ایران در برابر [[استعمار]] [[چپ و راست]] و موجب بدبختی‌های [[ملت]] ارزیابی می‌کرد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲/۲۷۷–۲۷۹.</ref> ایشان معتقد بود دستگاه [[حاکم]] از هر موقعیتی حتی وقوع [[زلزله]] در نقطه‌ای از کشور، برای [[کسب درآمد]] بهره می‌گیرد و در قراردادهایی که با [[دولت‌ها]] یا شرکت‌های خارجی می‌بندد، میلیون‌ها تومان از [[پول]] [[ملت]] را به‌ یغما می‌برد.<ref>امام‌ خمینی، ولایت فقیه، ۱۱۵.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
امام‌ خمینی به سیاست‌های صنعتی [[رژیم پهلوی]] نیز که به [[توسعه]] صنایع مصرفی و مونتاژ و وابسته‌ شدن به صنایع خارجی منجر شده بود، [[انتقاد]] می‌کرد و [[معتقد]] بود این [[سیاست]] رژیم نیز [[وابستگی]] کشور را افزایش می‌دهد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۵۰۶ و ۶/۳۷۷.</ref> ایشان با انتقاد از [[غارت]] منابع و ذخایر کشور به دست [[حکومت]] پهلوی<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴.</ref> معتقد بود در برابر [[چپاول]] نفت کشور به دست چند کشور [[بیگانه]]، بهای ناچیزی پرداخت می‌شود که آن هم به خود آنان بر می‌گردد.<ref>امام‌ خمینی، ولایت فقیه، ۱۱۵.</ref> افزون بر این ایشان حضور [[سرمایه‌داران]] بزرگ آمریکایی در ایران را نه برای [[سرمایه‌گذاری]]، بلکه برای [[سودجویی]] [[سیاسی]] و [[اقتصادی]] می‌دانست و آن را [[نشانه]] [[خودباختگی]] رژیم ایران در برابر [[استعمار]] [[چپ و راست]] و موجب بدبختی‌های [[ملت]] ارزیابی می‌کرد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲/۲۷۷–۲۷۹.</ref> ایشان معتقد بود دستگاه [[حاکم]] از هر موقعیتی حتی وقوع [[زلزله]] در نقطه‌ای از کشور، برای [[کسب درآمد]] بهره می‌گیرد و در قراردادهایی که با [[دولت‌ها]] یا شرکت‌های خارجی می‌بندد، میلیون‌ها تومان از [[پول]] [[ملت]] را به‌ یغما می‌برد<ref>امام‌ خمینی، ولایت فقیه، ۱۱۵.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


== [[نظام اقتصادی]] [[جمهوری اسلامی ایران]] ==
== [[نظام اقتصادی]] جمهوری اسلامی ایران ==
[[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]]، به منظور پی‌ریزی [[اقتصاد]] صحیح و عادلانه طبق [[ضوابط اسلامی]]<ref>قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل۳، بند۱۲.</ref> در فصل چهارم از اصول ۴۳–۵۵ به مباحث [[اقتصادی]] پرداخته‌است. در اصل ۴۳ راه‌های رسیدن به [[استقلال اقتصادی]] و ضوابط آن، اصل ۴۴ نظام اقتصادی [[اسلامی]] بر مبنای دولتی، تعاونی و خصوصی، اصول ۴۶ و ۴۷ [[مالکیت شخصی]] و حدود آن و اصل ۴۹ ضبط ثروت‌های [[نامشروع]] و مانند آن توجه شده‌است و در [[اندیشه]] اقتصادی امام‌ خمینی نیز به نقش نظارتی [[دولت]] و عاملیت [[مردم]] اعم از بخش خصوصی و تعاونی تأکید شده‌است.<ref>حسنی، نوسازی جامعه از دیدگاه امام‌ خمینی، ۱۷۶.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
[[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران]]، به منظور پی‌ریزی [[اقتصاد]] صحیح و عادلانه طبق ضوابط اسلامی<ref>قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل۳، بند۱۲.</ref> در فصل چهارم از اصول ۴۳–۵۵ به مباحث [[اقتصادی]] پرداخته‌است. در اصل ۴۳ راه‌های رسیدن به [[استقلال اقتصادی]] و ضوابط آن، اصل ۴۴ نظام اقتصادی [[اسلامی]] بر مبنای دولتی، تعاونی و خصوصی، اصول ۴۶ و ۴۷ [[مالکیت شخصی]] و حدود آن و اصل ۴۹ ضبط ثروت‌های [[نامشروع]] و مانند آن توجه شده‌است و در [[اندیشه]] اقتصادی امام‌ خمینی نیز به نقش نظارتی [[دولت]] و عاملیت [[مردم]] اعم از بخش خصوصی و تعاونی تأکید شده‌است<ref>حسنی، نوسازی جامعه از دیدگاه امام‌ خمینی، ۱۷۶.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


=== بخش دولتی ===
=== بخش دولتی ===
بر پایه اصل ۴۴ [[قانون اساسی]]، حوزه [[فعالیت‌های اقتصادی]] دولت همه صنایع بزرگ و مادر، [[بازرگانی]] خارجی، [[معادن]] بزرگ، بانکداری، بیمه ومانند آن است؛ البته این اصل به معنای دخالت‌نکردن بخش خصوصی در این بخش‌ها نیست و امکان واگذاری فعالیت‌های اقتصادی دولت به بخش خصوصی از طریق [[قوانین]] و ضوابط مشخص وجود دارد.<ref>صادقی نشاط، معرفی نظام جمهوری اسلامی ایران، ۱۴۵–۱۴۶.</ref>
بر پایه اصل ۴۴ [[قانون اساسی]]، حوزه فعالیت‌های اقتصادی دولت همه صنایع بزرگ و مادر، [[بازرگانی]] خارجی، [[معادن]] بزرگ، بانکداری، بیمه ومانند آن است؛ البته این اصل به معنای دخالت‌نکردن بخش خصوصی در این بخش‌ها نیست و امکان واگذاری فعالیت‌های اقتصادی دولت به بخش خصوصی از طریق [[قوانین]] و ضوابط مشخص وجود دارد<ref>صادقی نشاط، معرفی نظام جمهوری اسلامی ایران، ۱۴۵–۱۴۶.</ref>.


امام‌ خمینی محدوده فعالیت اقتصادی دولت را در حوزه صنایع و اموری می‌دانست که مردم از انجام آن ناتوان‌اند و از دولت می‌خواست [[امور اقتصادی]] را در حد امکان به مردم واگذار کند و خود تنها [[نظارت]] کند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۵.</ref> از نظر ایشان گسترش [[مالکیت]] دولت و کنارگذاشتن ملت، [[بیماری]] مهلکی است که باید از آن [[پرهیز]] شود<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۸.</ref> همچنین از آنجاکه ایشان [[معتقد]] بود دولت بدون مشارکت مردم موفق به اداره درست امور نمی‌شود، خواهان مشارکت مردم و بازار در اقتصاد و مشخص‌شدن حدود فعالیت دولت در این بخش طبق [[قانون]] بود.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۴ و ۴۰۸–۴۰۹.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
امام‌ خمینی محدوده فعالیت اقتصادی دولت را در حوزه صنایع و اموری می‌دانست که مردم از انجام آن ناتوان‌اند و از دولت می‌خواست [[امور اقتصادی]] را در حد امکان به مردم واگذار کند و خود تنها [[نظارت]] کند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۵.</ref> از نظر ایشان گسترش [[مالکیت]] دولت و کنارگذاشتن ملت، [[بیماری]] مهلکی است که باید از آن [[پرهیز]] شود<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۸.</ref> همچنین از آنجاکه ایشان [[معتقد]] بود دولت بدون مشارکت مردم موفق به اداره درست امور نمی‌شود، خواهان مشارکت مردم و بازار در اقتصاد و مشخص‌شدن حدود فعالیت دولت در این بخش طبق [[قانون]] بود<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۴ و ۴۰۸–۴۰۹.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


=== بخش تعاونی ===
=== بخش تعاونی ===
این بخش شامل شرکت‌ها و مؤسسات تعاونی [[تولید]] و [[توزیع]] است که در [[شهر]] و روستا مطابق ضوابط اسلامی تشکیل می‌شوند. تعاونی‌ها بر اساس [[تولید]] و [[مصرف]]، به دو نوع تعاونی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان تقسیم می‌شوند که [[هدف]] از تشکیل آنها حذف واسطه‌ها و [[همکاری]] اعضا برای رسیدن به اهداف مشترک است.<ref>صادقی نشاط، معرفی نظام جمهوری اسلامی ایران، ۱۴۷.</ref> این تعاونی‌ها دارای ویژگی‌هایی هستند، نظیر [[جایگزینی]] همکاری با [[رقابت]]، ارائه کمک از سوی [[دولت]] و بخش‌های [[سرمایه‌داری]] [[جامعه]] بدون محدودیت‌های [[سیاسی]] و [[اجتماعی]]، حذف واسطه‌های غیر ضروری از زنجیره مبادلات، انسانی‌کردن [[روابط اقتصادی]]، به گونه‌ای که در تعاونی‌ها [[حق]] [[رأی]] تابع [[میزان]] [[سرمایه]] نیست و نیز صاحب سهم بودن در تعاونی‌های تولید، شرط [[اشتغال]] در آن است.<ref>حسینی بهشتی، بررسی ویژگی‌های مسائل اسلامی، ۱۴۲–۱۴۴.</ref>
این بخش شامل شرکت‌ها و مؤسسات تعاونی [[تولید]] و توزیع است که در [[شهر]] و روستا مطابق ضوابط اسلامی تشکیل می‌شوند. تعاونی‌ها بر اساس [[تولید]] و [[مصرف]]، به دو نوع تعاونی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان تقسیم می‌شوند که [[هدف]] از تشکیل آنها حذف واسطه‌ها و [[همکاری]] اعضا برای رسیدن به اهداف مشترک است.<ref>صادقی نشاط، معرفی نظام جمهوری اسلامی ایران، ۱۴۷.</ref> این تعاونی‌ها دارای ویژگی‌هایی هستند، نظیر [[جایگزینی]] همکاری با [[رقابت]]، ارائه کمک از سوی [[دولت]] و بخش‌های [[سرمایه‌داری]] [[جامعه]] بدون محدودیت‌های [[سیاسی]] و [[اجتماعی]]، حذف واسطه‌های غیر ضروری از زنجیره مبادلات، انسانی‌کردن [[روابط اقتصادی]]، به گونه‌ای که در تعاونی‌ها [[حق]] [[رأی]] تابع [[میزان]] [[سرمایه]] نیست و نیز صاحب سهم بودن در تعاونی‌های تولید، شرط [[اشتغال]] در آن است<ref>حسینی بهشتی، بررسی ویژگی‌های مسائل اسلامی، ۱۴۲–۱۴۴.</ref>.


امام‌ خمینی گرچه اصول [[قانون اساسی]] را به‌صورت کلی [[تأیید]] کرده‌است اما سخنی در خصوص تعاونی‌ها از ایشان دیده نشد.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
امام‌ خمینی گرچه اصول [[قانون اساسی]] را به‌صورت کلی [[تأیید]] کرده‌است اما سخنی در خصوص تعاونی‌ها از ایشان دیده نشد<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>.


=== بخش خصوصی ===
=== بخش خصوصی ===
بخش خصوصی طبق اصل ۴۴ قانون اساسی شامل آن قسمت از [[کشاورزی]]، [[دامداری]]، [[صنعت]]، [[تجارت]] و خدمات می‌شود که مکمل [[فعالیت‌های اقتصادی]] دولتی و تعاونی است. از نظر امام‌ خمینی بخش خصوصی تنها به معنای [[سرمایه‌داران]] بزرگ و صاحبان [[قدرت اقتصادی]] نیست، بلکه شامل اقشار [[محروم]] فاقد سرمایه، اقشار متوسط با سرمایه کم و همه افرادی که از راه‌های [[مشروع]]، سرمایه‌هایی را کسب‌کرده و خواهان به‌کارگیری آن در امور مفیدند<ref>آژینی، امام و اقتصاد اسلامی، ۱۰۸.</ref> نیز می‌شود که امام‌ خمینی از آن به عنوان بخش‌های خصوصی جوشیده از طبقات محروم و [[مردم]] یاد می‌کند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۸.</ref>
بخش خصوصی طبق اصل ۴۴ قانون اساسی شامل آن قسمت از [[کشاورزی]]، دامداری، صنعت، [[تجارت]] و خدمات می‌شود که مکمل فعالیت‌های اقتصادی دولتی و تعاونی است. از نظر امام‌ خمینی بخش خصوصی تنها به معنای [[سرمایه‌داران]] بزرگ و صاحبان قدرت اقتصادی نیست، بلکه شامل اقشار [[محروم]] فاقد سرمایه، اقشار متوسط با سرمایه کم و همه افرادی که از راه‌های [[مشروع]]، سرمایه‌هایی را کسب‌کرده و خواهان به‌کارگیری آن در امور مفیدند<ref>آژینی، امام و اقتصاد اسلامی، ۱۰۸.</ref> نیز می‌شود که امام‌ خمینی از آن به عنوان بخش‌های خصوصی جوشیده از طبقات محروم و [[مردم]] یاد می‌کند<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۸.</ref>.


ایشان [[معتقد]] است در فعالیت‌هایی نظیر صنایع کوچک، [[بازرگانی]] و کشاورزی، دولت باید امکانات لازم را برای فعالیت بخش خصوصی فراهم کند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۳ و ۱۹/۴۰۹.</ref> ایشان از یک سو به صاحبان سرمایه توصیه می‌کرد تا [[ثروت]] خود را در راه [[سازندگی]] [[کشور]] به کار اندازند و این کار را عبادتی بزرگ می‌دانست و از سوی دیگر، از دولت می‌خواست برای [[اطمینان]] مردم به [[سرمایه‌گذاری]] و رساندن کشور به خودکفایی، به [[مالکیت]] و سرمایه‌های مشروع آنها [[احترام]] بگذارد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۵.</ref>
ایشان [[معتقد]] است در فعالیت‌هایی نظیر صنایع کوچک، [[بازرگانی]] و کشاورزی، دولت باید امکانات لازم را برای فعالیت بخش خصوصی فراهم کند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۳ و ۱۹/۴۰۹.</ref> ایشان از یک سو به صاحبان سرمایه توصیه می‌کرد تا [[ثروت]] خود را در راه سازندگی [[کشور]] به کار اندازند و این کار را عبادتی بزرگ می‌دانست و از سوی دیگر، از دولت می‌خواست برای [[اطمینان]] مردم به [[سرمایه‌گذاری]] و رساندن کشور به خودکفایی، به [[مالکیت]] و سرمایه‌های مشروع آنها [[احترام]] بگذارد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۴۴۵.</ref>.


آزادی‌بخش خصوصی از نظر امام‌ خمینی تنها در حدی که به نفع طبقه [[محروم]] و [[مستضعف]] باشد، مجاز شمرده می‌شد و اینکه عده‌ای بر تمام [[امور مالی]] و [[تجاری]] [[مردم]] مسلط شوند، پذیرفته نبود؛ در عین حال ایشان [[معتقد]] بود کسانی که وارد این عرصه می‌شوند باید دارای ویژگی‌هایی نظیر [[تخصص]] و [[تعهد]] باشند و [[رنج]] [[محرومیت]] را [[درک]] کرده باشند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۸.</ref> ایشان تأکید داشت که آزادی‌بخش خصوصی، مطلق نیست و متکی بر [[نظارت]] [[دولت]] بر آن است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۱۶.</ref> و این نظارت باید در این موارد باشد: جلوگیری از ورود کالاهای تجملی و ایجاد کننده [[فساد]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۵ و ۲۱/۱۱۶.</ref> تضادنداشتنِ فعالیت بخش خصوصی با [[مصالح]] [[کشور]] و [[احکام شرعی]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۴–۳۵.</ref> و [[اجحاف]] نکردن در [[حق]] [[کارگران]] و کارمندان و مانند آنها<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۰۹–۴۱۰.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
آزادی‌بخش خصوصی از نظر امام‌ خمینی تنها در حدی که به نفع طبقه [[محروم]] و [[مستضعف]] باشد، مجاز شمرده می‌شد و اینکه عده‌ای بر تمام امور مالی و [[تجاری]] [[مردم]] مسلط شوند، پذیرفته نبود؛ در عین حال ایشان [[معتقد]] بود کسانی که وارد این عرصه می‌شوند باید دارای ویژگی‌هایی نظیر تخصص و [[تعهد]] باشند و [[رنج]] [[محرومیت]] را [[درک]] کرده باشند.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۸.</ref> ایشان تأکید داشت که آزادی‌بخش خصوصی، مطلق نیست و متکی بر [[نظارت]] [[دولت]] بر آن است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۱۶.</ref> و این نظارت باید در این موارد باشد: جلوگیری از ورود کالاهای تجملی و ایجاد کننده [[فساد]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۵ و ۲۱/۱۱۶.</ref> تضادنداشتنِ فعالیت بخش خصوصی با [[مصالح]] [[کشور]] و [[احکام شرعی]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۴–۳۵.</ref> و [[اجحاف]] نکردن در [[حق]] [[کارگران]] و کارمندان و مانند آنها<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۰۹–۴۱۰.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


=== [[روابط اقتصادی]] با دیگر کشورها ===
=== روابط اقتصادی با دیگر کشورها ===
امروزه [[وابستگی اقتصادی]] از زمینه‌های مهم [[سلطه سیاسی]] است. [[اقتصاد اسلامی]] همواره به [[حفظ]] [[حاکمیت سیاسی]] [[اسلام]]، در [[روابط]] با [[بیگانگان]] تأکید کرده‌است. [[بدیهی]] است [[اهداف اقتصاد اسلامی]] مانند [[رفع فقر]]، ایجاد [[رفاه عمومی]] و [[رشد]] و [[توسعه]] باید در چارچوب اهداف مهم‌تر حفظ [[حاکمیت اسلام]]، [[تحکیم]] [[ارزش‌های اخلاقی]] و ایجاد [[عدالت اجتماعی]] در نظر گرفته شوند.<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۲۶–۱۲۷.</ref> امام‌ خمینی ضمن تأکید بر روابط سالم [[اقتصادی]] با دیگر کشورها<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۳۸۴.</ref> روابطی را که باعث ایجاد [[وابستگی سیاسی]] [[مسلمانان]] شود، [[حرام]] و قطع آن را [[واجب]] می‌شمرد.<ref>امام‌ خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۶۱–۴۶۲.</ref> ایشان اهدافی نظیر [[رفاه]] و [[آسایش]] [[ملت]] را در کنار [[حکومت عدل اسلامی]] و [[استقلال]] و حفظ ذخایر کشور دنبال می‌کرد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۲/۵۸.</ref> و برای کاهش آسیب‌پذیری در مقابل [[نظام جهانی]]، با تأکید بر [[استقلال اقتصادی]] به منزله [[محافظ]] و [[پشتیبان]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۴۱۳–۴۱۴؛ موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۰۶–۱۰۷.</ref> روابط [[نظام اسلامی]] با دیگر کشورها را بر اساس [[احترام متقابل]] تعریف می‌کرد و معتقد بود انعقاد [[قرارداد]] در نظام اسلامی، تنها بر مبنای مصالح [[نظام]] است،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۸.</ref> برهمین اساس ادعای [[دوستی]] [[آمریکا]] با [[کشورهای اسلامی]] را فریب‌کارانه می‌شمرد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۷۳.</ref> و دربارهٔ خطر [[تسلط]] [[صهیونیسم]] بر [[اقتصاد]] کشورهای اسلامی هشدار می‌داد،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۲.</ref> همچنین ایشان تنها راه [[بی‌نیازی]] از دولت‌های شرق و غرب را [[اتحاد]] [[دولت‌های اسلامی]] می‌دانست که از ذخایر سرشار برخوردارند،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۵/۴۵۱–۴۵۲.</ref> پیش از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] نیز امام‌ خمینی با بیان این نکته که با فروش نفت مخالف نیست، بلکه با [[غارتگری]] مخالف است، [[سیاست]] فروش نفت را مشخص و اعلام کرد که فروش نفت به غرب با [[اصلاح]] [[وضع اقتصادی]] [[کشور]] و با قیمتی عادلانه، ادامه خواهد یافت.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۳۴۶.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
امروزه [[وابستگی اقتصادی]] از زمینه‌های مهم سلطه سیاسی است. اقتصاد اسلامی همواره به [[حفظ]] حاکمیت سیاسی [[اسلام]]، در روابط با [[بیگانگان]] تأکید کرده‌است. بدیهی است اهداف اقتصاد اسلامی مانند رفع فقر، ایجاد [[رفاه عمومی]] و [[رشد]] و [[توسعه]] باید در چارچوب اهداف مهم‌تر حفظ حاکمیت اسلام، تحکیم [[ارزش‌های اخلاقی]] و ایجاد [[عدالت اجتماعی]] در نظر گرفته شوند.<ref>موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۲۶–۱۲۷.</ref> امام‌ خمینی ضمن تأکید بر روابط سالم [[اقتصادی]] با دیگر کشورها<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۳۸۴.</ref> روابطی را که باعث ایجاد وابستگی سیاسی [[مسلمانان]] شود، [[حرام]] و قطع آن را [[واجب]] می‌شمرد.<ref>امام‌ خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۶۱–۴۶۲.</ref> ایشان اهدافی نظیر [[رفاه]] و [[آسایش]] [[ملت]] را در کنار [[حکومت عدل اسلامی]] و [[استقلال]] و حفظ ذخایر کشور دنبال می‌کرد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۲/۵۸.</ref> و برای کاهش آسیب‌پذیری در مقابل [[نظام جهانی]]، با تأکید بر [[استقلال اقتصادی]] به منزله [[محافظ]] و [[پشتیبان]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۴۱۳–۴۱۴؛ موسایی، امام‌ خمینی، دولت و اقتصاد، ۱۰۶–۱۰۷.</ref> روابط [[نظام اسلامی]] با دیگر کشورها را بر اساس [[احترام متقابل]] تعریف می‌کرد و معتقد بود انعقاد [[قرارداد]] در نظام اسلامی، تنها بر مبنای مصالح [[نظام]] است،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۸.</ref> برهمین اساس ادعای [[دوستی]] [[آمریکا]] با [[کشورهای اسلامی]] را فریب‌کارانه می‌شمرد<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۷۳.</ref> و دربارهٔ خطر [[تسلط]] [[صهیونیسم]] بر [[اقتصاد]] کشورهای اسلامی هشدار می‌داد،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۳/۲.</ref> همچنین ایشان تنها راه [[بی‌نیازی]] از دولت‌های شرق و غرب را [[اتحاد]] دولت‌های اسلامی می‌دانست که از ذخایر سرشار برخوردارند،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۵/۴۵۱–۴۵۲.</ref> پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نیز امام‌ خمینی با بیان این نکته که با فروش نفت مخالف نیست، بلکه با [[غارتگری]] مخالف است، [[سیاست]] فروش نفت را مشخص و اعلام کرد که فروش نفت به غرب با [[اصلاح]] وضع اقتصادی [[کشور]] و با قیمتی عادلانه، ادامه خواهد یافت<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۳۴۶.</ref>.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>


== توصیه‌ها و رهنمودها ==
== توصیه‌ها و رهنمودها ==
امام‌ خمینی [[هدف]] از تشکیل [[نظام اسلامی]] را [[تهذیب نفس]]، [[معنویات]] و [[اخلاق]] می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۷/۴۶۳ و ۵۳۱.</ref> و اقتصاد را نیز ابزاری برای دستیابی به این اهداف ارزیابی می‌کرد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۸/۸۵.</ref> توصیه‌های ایشان به [[مسئولان]] در امر اقتصاد، [[صرفه‌جویی]] و توجه به [[بیت‌المال]]، تلف‌نکردن منابع عمومی [[جامعه]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۷۴–۳۷۵ و ۲۱/۱۵۸.</ref> [[مبارزه]] با تورم و حل مسئله [[مسکن]]، رسیدگی به امور قشرهای کم‌درآمد و [[ضعیف]] جامعه<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۶۳–۴۶۴؛ امام‌ خمینی، کشف اسرار، ۲۵۸–۲۵۹.</ref> و [[مسئولیت]] اولویت‌بندی مسائل در دوران [[سازندگی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۵۶.</ref> بود. همچنین کمک به ترمیم ویرانی‌های به‌جامانده از [[رژیم پهلوی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۵۲۵ و ۶/۱۱۴.</ref> کمک و [[پشتیبانی]] از [[دولت]] برای دستیابی به [[اقتصاد سالم]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۶/۳۷۷.</ref> [[پرهیز]] از کم‌کاری،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۴۲۵.</ref> دوری از [[اسراف]]، [[تبذیر]] و [[تجملات]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۸۸.</ref> و به‌میدان‌ آمدن افراد متخصص هر رشته برای اصلاح اقتصاد کشور<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۱۴–۱۱۵.</ref> نیز از توصیه‌های مهم امام‌ خمینی به [[مردم]] بود.<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص ۱۶۱ ۱۶۸..</ref>
امام‌ خمینی [[هدف]] از تشکیل [[نظام اسلامی]] را [[تهذیب نفس]]، [[معنویات]] و [[اخلاق]] می‌دانست<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۷/۴۶۳ و ۵۳۱.</ref> و اقتصاد را نیز ابزاری برای دستیابی به این اهداف ارزیابی می‌کرد.<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۸/۸۵.</ref> توصیه‌های ایشان به [[مسئولان]] در امر اقتصاد، [[صرفه‌جویی]] و توجه به [[بیت‌المال]]، تلف‌نکردن منابع عمومی [[جامعه]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۷۴–۳۷۵ و ۲۱/۱۵۸.</ref> [[مبارزه]] با تورم و حل مسئله [[مسکن]]، رسیدگی به امور قشرهای کم‌درآمد و [[ضعیف]] جامعه<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۶۳–۴۶۴؛ امام‌ خمینی، کشف اسرار، ۲۵۸–۲۵۹.</ref> و [[مسئولیت]] اولویت‌بندی مسائل در دوران [[سازندگی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۵۶.</ref> بود. همچنین کمک به ترمیم ویرانی‌های به‌جامانده از [[رژیم پهلوی]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۵/۵۲۵ و ۶/۱۱۴.</ref> کمک و [[پشتیبانی]] از [[دولت]] برای دستیابی به [[اقتصاد سالم]]،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۶/۳۷۷.</ref> [[پرهیز]] از کم‌کاری،<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۱/۴۲۵.</ref> دوری از [[اسراف]]، [[تبذیر]] و [[تجملات]]<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۸۸.</ref> و به‌میدان‌ آمدن افراد متخصص هر رشته برای اصلاح اقتصاد کشور<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۱۴–۱۱۵.</ref> نیز از توصیه‌های مهم امام‌ خمینی به [[مردم]] بود<ref>[[نسرین آقابیک|آقابیک]] و [[حسن |حسنی]]، [[اقتصاد - آقابیک و حسنی (مقاله)|مقاله «اقتصاد»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۱۶۱ ـ ۱۶۸.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۲٬۶۹۲

ویرایش