بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'خداوند عزیز' به 'خداوند عزیز') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مسلمانان در قرآن | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اسلام | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مسلمانان در قرآن]] - [[مسلمانان در معارف دعا و زیارات]] - [[مسلمانان در معارف و سیره سجادی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
در [[شریعت اسلام]] کسی که به [[یگانگی خدا]] و [[رسالت پیامبر]] {{صل}} [[گواهی]] دهد، مسلمان خوانده می‌شود و | در [[شریعت اسلام]] کسی که به [[یگانگی خدا]] و [[رسالت پیامبر]] {{صل}} [[گواهی]] دهد، مسلمان خوانده می‌شود و حقوقی برای او مقرر است. [[قرآن کریم]] پذیرش اسلام را مقدمه [[هدایت]] شمرده است<ref>{{متن قرآن|فَإِنْ حَاجُّوكَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ اتَّبَعَنِ وَقُلْ لِلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْأُمِّيِّينَ أَأَسْلَمْتُمْ فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ}} «پس اگر با تو، به چون و چرا برخاستند بگو: من روی تسلیم به خداوند آورده‌ام و (نیز) هر کس از من پیروی کرده است (چنین است) و به اهل کتاب و درس ناخواندگان (مشرک) بگو: آیا اسلام می‌آورید؟ آنگاه اگر اسلام آوردند که رهیاب شده‌اند و اگر رو گرداندند، بی‌گمان بر تو جز پیام‌رسانی نیست و خداوند به (حال) بندگان بیناست» سوره آل عمران، آیه ۲۰.</ref>. [[خداوند عزیز]] هم بر [[انسان]] [[منت]] گذاشته و [[دین اسلام]] را به عنوان [[برترین]] و کامل‌ترین دین به او عرضه کرده است<ref>{{متن قرآن|الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا}} «امروز دینتان را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و اسلام را (به عنوان) آیین شما پسندیدم» سوره مائده، آیه ۳.</ref>. | ||
[[پیامبر]] {{صل}} فرمود: مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و [[زبان]] او در [[امان]] باشند<ref>بحارالانوار، ج۷۴، ص۵۳.</ref>. [[امام زین‌العابدین]] این معنا را در قالب [[دعا]] چنین بیان کرده است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ امْنَعْنِي عَنْ أَذَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ، وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ}}<ref>دعای ۳۹.</ref>؛ «بار خدایا! بر | [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و [[زبان]] او در [[امان]] باشند<ref>بحارالانوار، ج۷۴، ص۵۳.</ref>. [[امام زین‌العابدین]] این معنا را در قالب [[دعا]] چنین بیان کرده است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ امْنَعْنِي عَنْ أَذَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ، وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ}}<ref>دعای ۳۹.</ref>؛ «بار خدایا! بر محمد و خاندان او [[درود]] فرست... و مرا از آزردن هر مرد و [[زن]] [[مؤمن]] و هر مرد و [[زن]] مسلمان بازدار. آن [[حضرت]] [[مراقبت]] از [[اسلام]] را [[توفیق الهی]] خوانده و فرموده است: بار خدایا! بر محمد و خاندانش [[درود]] فرست و ما را در [[پاسداری از اسلام]] [[توفیق]] ده»<ref>نیایش ششم.</ref>. | ||
[[امام سجاد]] {{ع}} همچنین [[ضرورت]] [[استواری]] | |||
[[امام سجاد]] {{ع}} همچنین [[ضرورت]] [[استواری]] مرزهای جامعه اسلامی و نیرومندی و افزونی [[اموال]] [[مرزداران]] مسلمان را یادآور شده است: «بار خدایا! بر محمد و خاندان او [[درود]] بفرست و مرزهای مسلمانان را به پیروزمندی خویش [[استوار]] گردان و مرزبانان را به نیروی خود [[یاری]] ده و از [[خزانه]] [[فضل]] خویش، عطایشان را فراوان گردان»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. و نیز: «بار خدایا! بدین [[نیایش]]، بلاد مسلمانان را نیرومند و شهرشان را [[استوار]] گردان و اموالشان را فزونی ده»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. | |||
[[امام زین‌العابدین]] {{ع}} از درگاه [[خداوند بزرگ]] درخواست می‌کند که [[مشرکان]] را آن‌چنان درگیر مسائل درونی و [[مشکلات]] ساختاری و شخصی خودشان کند که [[فرصت]] [[تجاوز]] و [[ستم]] به مسلمانان را نیابند: «بار الها! [[مشرکان]] را به خودشان گرفتار کن؛ از شمار ایشان بکاه؛ میانشان جدایی افکن... بار خدایا، [[آرامش]] را از دلشان، [[نیرومندی]] را از تنشان و [[اندیشه]] [[حیله]] و [[نیرنگ]] را از قلبشان دور کن... و همانند [[جنگ بدر]]، لشکری از [[ملائکه]] خود، همراه با [[خشم]] و [[عذاب]] بر آنان فرو فرست، تا رگ حیاتشان [[قطع]] کنی و [[جاه]] و جلالشان از میان ببری و جمعشان پراکنده سازی»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. | [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} از درگاه [[خداوند بزرگ]] درخواست می‌کند که [[مشرکان]] را آن‌چنان درگیر مسائل درونی و [[مشکلات]] ساختاری و شخصی خودشان کند که [[فرصت]] [[تجاوز]] و [[ستم]] به مسلمانان را نیابند: «بار الها! [[مشرکان]] را به خودشان گرفتار کن؛ از شمار ایشان بکاه؛ میانشان جدایی افکن... بار خدایا، [[آرامش]] را از دلشان، [[نیرومندی]] را از تنشان و [[اندیشه]] [[حیله]] و [[نیرنگ]] را از قلبشان دور کن... و همانند [[جنگ بدر]]، لشکری از [[ملائکه]] خود، همراه با [[خشم]] و [[عذاب]] بر آنان فرو فرست، تا رگ حیاتشان [[قطع]] کنی و [[جاه]] و جلالشان از میان ببری و جمعشان پراکنده سازی»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. | ||
[[امام سجاد]] {{ع}}، اهتمام مسلمانان به امور هم‌کیشان خود را امری مهم تلقی کرده و از [[خداوند بزرگ]] درخواست می‌کند که چنین افرادی را از عبادت‌کنندگان قرار دهد: «بار خدایا! هر [[مسلمانی]] را که امر [[اسلام]] [[دل]] مشغولش دارد، نامش را در زمره [[عابدان]] بنگار»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. | [[امام سجاد]] {{ع}}، اهتمام مسلمانان به امور هم‌کیشان خود را امری مهم تلقی کرده و از [[خداوند بزرگ]] درخواست می‌کند که چنین افرادی را از عبادت‌کنندگان قرار دهد: «بار خدایا! هر [[مسلمانی]] را که امر [[اسلام]] [[دل]] مشغولش دارد، نامش را در زمره [[عابدان]] بنگار»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. | ||
از منظر [[امام سجاد]] {{ع}}، [[مشرکان]] و [[کافران]] پیوسته می‌کوشند تا مسلمانان را مورد [[ستم]] و [[تجاوز]] قرار دهند. از این رو از [[خداوند عزیز]] درخواست می‌کند که با | از منظر [[امام سجاد]] {{ع}}، [[مشرکان]] و [[کافران]] پیوسته می‌کوشند تا مسلمانان را مورد [[ستم]] و [[تجاوز]] قرار دهند. از این رو از [[خداوند عزیز]] درخواست می‌کند که با حمایت خود، توان [[دفاعی]] مسلمانان را بر آنان [[برتری]] بخشید: «بار خدایا، مسلمانان هر سرزمینی را برای [[نبرد]] با مشرکانی که در برابر ایشان بایستند، [[بسیج]] فرمای و آنان را با گروه‌هایی از [[ملائکه]] که پی‌در‌پی فرود می‌آیند [[یاری]] فرمای»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. | ||
[[امام]]، به عنوان [[برترین]] [[مفسر قرآن]]، با اقتباس از [[آیه نفی سبیل]]<ref>{{متن قرآن|...وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}} «...و هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمی‌گشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref>، [[سلطه]] افراد [[کافر]] و [[فاجر]] بر مسلمانان را در هیچ یک از عرصه‌های [[فرهنگی]]، [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[هنری]] و... روا نداشته به [[خدا]] عرض می‌کند: «بار خدایا، بار منّت هیچ [[گنهکار]] و [[کافر]] را بر دوش من مگذار و برای هیچ یک از آنان در نزد من [[نعمت]] و بهر‌ه‌ای قرار مده و مرا نیز به آنان محتاج مکن»<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>. | [[امام]]، به عنوان [[برترین]] [[مفسر قرآن]]، با اقتباس از [[آیه نفی سبیل]]<ref>{{متن قرآن|...وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا}} «...و هرگز خداوند برای کافران به زیان مؤمنان راهی نمی‌گشاید» سوره نساء، آیه ۱۴۱.</ref>، [[سلطه]] افراد [[کافر]] و [[فاجر]] بر مسلمانان را در هیچ یک از عرصه‌های [[فرهنگی]]، [[سیاسی]]، [[اقتصادی]]، [[هنری]] و... روا نداشته به [[خدا]] عرض می‌کند: «بار خدایا، بار منّت هیچ [[گنهکار]] و [[کافر]] را بر دوش من مگذار و برای هیچ یک از آنان در نزد من [[نعمت]] و بهر‌ه‌ای قرار مده و مرا نیز به آنان محتاج مکن»<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>. | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اسلام]] | ||