امنیت سیاسی در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[دارالاسلام]]''': دارالاسلام [[کشور]] و [[سرزمین]] [[امت اسلامی]] و آن قسمت از [[جهان]] است که در [[قلمرو اسلام]] است و [[زندگی]] در آن تحت [[نفوذ]] [[احکام اسلام]] است. در [[فقه اسلامی]]، در ابوابی چون جهاد، مرابطه، محاربه و [[بغی]] به مبحث دارالاسلام توجه شد و [[تأمین امنیت]] آن از [[واجبات]] شمرده شده است<ref>سید محمود هاشمی شاهرودی، بایسته‌های فقه جزاء، ص۲۱۰؛ محمد حسین نائینی، تنبیه الامه و تنزیه المله، ص۳۹؛ سید روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام، ج۱۱، ص۱۰۸؛ ج۱۹، صص ۱۵۳ و ۱۷۳؛ حسینعلی منتظری، دراسات فی الولایه الفقیه، ج۱، ص۳۱۰.</ref>. با عنایت به توجه فقها به مبحث «دار»‌ها در [[فقه]]، بر بحث «دار»‌ها آثار [[حقوقی]] و [[فقهی]] بسیاری بار می‌شود؛ از این رو [[اختلاف]] نظر [[فقها]] در تعریف [[دارالاسلام]] اهمیت می‌یابد<ref>سید محمود هاشمی شاهرودی، بایسته‌های فقه جزا، ص۲۳۳-۲۳۴.</ref>. اما نکته درخور توجه و [[تأمل]] در خصوص دارالاسلام این است که بر اساس تعاریف فوق از دارالاسلام، عملاً دولت‌های مدرن امروزی را نمی‌توان در قالب دارالاسلام با آن ویژگی‌های یاد شده تعریف کرد و [[امنیت]] برخی را بر برخی دیگر ترجیح داد؛ ولی در شرایط موجود اگر در میان [[امت اسلامی]] یا [[ملت]] [[مسلمان]]، پایگاه حقی (مانند [[نظام جمهوری اسلامی]]) شکل گیرد که می‌تواند به عنوان ام‌القرای امت اسلامی - با [[قدرتمند]] شدن - از [[حقوق]] امت اسلامی در برابر [[دارالحرب]] یا هر [[دشمن]] دیگری [[دفاع]] کند، به [[اعتقاد]] بعضی از فقهای بزرگ، امنیت این پایگاه در [[اولویت]] قرار می‌گیرد. از جمله [[فقیه]] سترگ، [[امام خمینی]] ضمن اعتقاد به همین نظر می‌نویسد: «الآن [[جمهوری اسلامی]] یعنی [[اسلام]] و این امانتی است بزرگ که باید از آن [[حفاظت]] کرد»<ref>سید روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام، ج۱۹، ص۱۷۳.</ref>؛ زیرا «اگر [[ایران]] [[شکست]] بخورد، [[مستضعفین]] شکست خورده‌اند»<ref>سید روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام، ج۱۱، ص۱۰۸.</ref>. ایشان در ادامه می‌نویسد: «مسئله [[حفظ]] نظام جمهوری اسلامی در این عصر و با وضعی که در [[دنیا]] [[مشاهده]] می‌شود و با این نشانه گیری‌هایی که از [[چپ و راست]] و دور و نزدیک نسبت به این مولود [[شریف]] می‌شود، از اهم [[واجبات عقلی]] و [[شرعی]] است. حفظ نظام جمهوری اسلامی یک [[واجب عینی]] است... از [[نماز]] اهمیتش بیشتر است»<ref>سید روح الله موسوی خمینی، صحیفه امام، ج۱۹، ص۱۵۳.</ref>. [[میرزای نائینی]] نیز درباره حفظ [[کیان اسلامی]] و دارالاسلام [[معتقد]] است: «در [[شریعت]] [[مطهره]]، حفظ [[بیضه اسلام]] را از اهم جمیع [[تکالیف]] و [[سلطنت]] اسلامیه را از [[وظایف]] و شنون [[امامت]] مقرر فرموده‌اند»<ref>محمد حسین نائینی، تنبیه الامه و تنزیه المله، ص۳۹.</ref>. برخی دیگر از فقهای معاصر نیز دیدگاه امام خمینی را در خصوص [[حفظ نظام اسلامی]] مطرح می‌کنند و می‌گویند: «[[حفظ نظام اسلامی]] از اوجب [[واجبات]] است و [[هرج و مرج]] و [[اختلال امور]] [[مسلمانان]] در پیشگاه [[خداوند]] از مبغوض‌ترین امور است و هرگز [[نظام الهی]] [[حفظ]] و [[حراست]] نخواهد شد، مگر با [[تشکیل حکومت]]»<ref>حسینعلی منتظری، مبانی فقهی حکومت اسلامی، ج۱، ص۳۱۰.</ref>.