عدالت اجتماعی در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

در تعریف عدالت در کتب لغت آمده است: {{عربی|العدل و العدالة... انه الاستقامة و عدم الانحراف}}<ref>علی مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۳۶۹.</ref>: «[[عدل]] و عدالت... همانا به معنای [[اعتدال]] و عدم [[انحراف]] از آن است». [[فقها]] از عدالت معنای خاصی را بیان کرده‌اند و در ابوابی همچون [[قضا]]، [[شهادات]]، [[صلات]] و [[زکات]]، تعریف‌های بسیاری از آن طرح نموده‌اند؛ از جمله به مشهور فقهای متأخر منسوب است که عدالت [[ملکه]] ثابتی است که فرد را به [[انجام واجبات]] و [[ترک محرمات]] تحریک می‌کند و مراد از آن این است که باعث و برانگیزاننده به انجام فعلی است که به طوری که از فعلیت و انجام دادن بیفتد، عدالت نخواهد بود<ref>علی مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۳۶۹.</ref>. در تعریف [[فقهی]] دیگر، عدالت عبارت است از: {{عربی|فالعدالة هي الاستقامة عملا في طريق الشريعة و في سبيل فروع الدين}}<ref>علی مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۳۶۹.</ref>: «عدالت به معنای اعتدال و [[میانه‌روی]] بر اساس [[شریعت]] و در راه [[فروع دین]] است».