بکار بن ابیبکر حضرمی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن '
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
|||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==[[مذهب]] [[راوی]]== | ==[[مذهب]] [[راوی]]== | ||
از [[رجالیان]] قدما، تنها [[شیخ طوسی]] از راوی در [[رجال الطوسی]] نام برده بیآنکه به مذهب وی اشارهای کرده باشد<ref>ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۷۱، ش۱۹۹۸.</ref>؛ | از [[رجالیان]] قدما، تنها [[شیخ طوسی]] از راوی در [[رجال الطوسی]] نام برده بیآنکه به مذهب وی اشارهای کرده باشد<ref>ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۷۱، ش۱۹۹۸.</ref>؛ لکن از چند قرینه میتوان امامی بودن بکّار بن ابی بکر را استظهار کرد: | ||
#ذکر نام وی از سوی شیخ طوسی. (بر مبنای [[علامه مامقانی]])<ref>یادآور میشود که موضوع رجال الطوسی اعم از راویان شیعی و غیر شیعی است.</ref> | #ذکر نام وی از سوی شیخ طوسی. (بر مبنای [[علامه مامقانی]])<ref>یادآور میشود که موضوع رجال الطوسی اعم از راویان شیعی و غیر شیعی است.</ref> | ||
#جایگاه [[اعتقادی]] و ولایی پدرش [[ابو بکر الحضرمی]]<ref>{{متن حدیث|...، عن أبی بکر الحضرمی، قال: مرض رجل من أهل بیتی فأتیته عائدا. فقلت له: یا ابن أخی! إن لک عندی نصیحة أ تقبلها؟ فقال: نعم. فقلت: قل: أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شریک له. فشهد بذلک. فقلت: إن هذا لا تنتفع به إلا أن یکون منک علی یقین فذکر أنه منه علی یقین. فقلت: قل: أشهد أن محمدا عبده و رسوله. فشهد بذلک. فقلت: إن هذا لا تنتفع به حتی یکون منک علی یقین فذکر أنه منه علی یقین. فقلت: قل: أشهد أن علیا وصیه و هو الخلیفة من بعده و الإمام المفترض الطاعة من بعده. فشهد بذلک. فقلت له: إنک لن تنتفع بذلک حتی یکون منک علی یقین فذکر أنه منه علی یقین ثم سمیت الأئمة رجلا رجلا فأقر بذلک و ذکر أنه علی یقین فلم یلبث الرجل أن توفی فجزع أهله علیه جزعا شدیدا. قال: فغبت عنهم ثم أتیتهم بعد ذلک فرأیت عراء حسنا. فقلت: کیف تجدونکم کیف عزاؤک أیتها المرأة؟ فقالت: و الله! لقد أصبنا بمصیبة عظیمة بوفاة فلان رحمة الله کان مما سخا بنفسی لرؤیا رأیتها اللیلة. فقلت: و ما تلک الرؤیا؟ قالت: رأیت فلانا تعنی المیت حیا سلیما. فقلت: فلان. قال: نعم. فقلت له: أ ما کنت مت؟ فقال: بلی ولکن نجوت بکلمات لقنیها أبو بکر ولولا ذلک لکدت أهلک}}. ([[الکافی]]، ج۳، ص۱۲۳، ح۴). | #جایگاه [[اعتقادی]] و ولایی پدرش [[ابو بکر الحضرمی]]<ref>{{متن حدیث|...، عن أبی بکر الحضرمی، قال: مرض رجل من أهل بیتی فأتیته عائدا. فقلت له: یا ابن أخی! إن لک عندی نصیحة أ تقبلها؟ فقال: نعم. فقلت: قل: أشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شریک له. فشهد بذلک. فقلت: إن هذا لا تنتفع به إلا أن یکون منک علی یقین فذکر أنه منه علی یقین. فقلت: قل: أشهد أن محمدا عبده و رسوله. فشهد بذلک. فقلت: إن هذا لا تنتفع به حتی یکون منک علی یقین فذکر أنه منه علی یقین. فقلت: قل: أشهد أن علیا وصیه و هو الخلیفة من بعده و الإمام المفترض الطاعة من بعده. فشهد بذلک. فقلت له: إنک لن تنتفع بذلک حتی یکون منک علی یقین فذکر أنه منه علی یقین ثم سمیت الأئمة رجلا رجلا فأقر بذلک و ذکر أنه علی یقین فلم یلبث الرجل أن توفی فجزع أهله علیه جزعا شدیدا. قال: فغبت عنهم ثم أتیتهم بعد ذلک فرأیت عراء حسنا. فقلت: کیف تجدونکم کیف عزاؤک أیتها المرأة؟ فقالت: و الله! لقد أصبنا بمصیبة عظیمة بوفاة فلان رحمة الله کان مما سخا بنفسی لرؤیا رأیتها اللیلة. فقلت: و ما تلک الرؤیا؟ قالت: رأیت فلانا تعنی المیت حیا سلیما. فقلت: فلان. قال: نعم. فقلت له: أ ما کنت مت؟ فقال: بلی ولکن نجوت بکلمات لقنیها أبو بکر ولولا ذلک لکدت أهلک}}. ([[الکافی]]، ج۳، ص۱۲۳، ح۴). | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==جایگاه [[حدیثی]] [[راوی]]== | ==جایگاه [[حدیثی]] [[راوی]]== | ||
در [[کتابهای رجالی]]، از بکّار بن ابی بکر [[مدح]] و [[ذمی]] نشده است، در نتیجه از [[راویان]] مُهمل شمرده میشود؛ | در [[کتابهای رجالی]]، از بکّار بن ابی بکر [[مدح]] و [[ذمی]] نشده است، در نتیجه از [[راویان]] مُهمل شمرده میشود؛ لکن به دو قرینه، [[وثاقت]] یا دست کم [[حسن حال]] وی را میتوان ثابت کرد: | ||
#قرار گرفتن نام ایشان در [[سند روایت]] [[تفسیر القمی]]<ref>ر.ک: تفسیر القمی، ج۲، ص۳۵۴.</ref>. | #قرار گرفتن نام ایشان در [[سند روایت]] [[تفسیر القمی]]<ref>ر.ک: تفسیر القمی، ج۲، ص۳۵۴.</ref>. | ||
#روایت بیواسطه [[یونس بن عبدالرحمان]]<ref>الکافی، ج۳، ص۱۲، ح۶؛ علل الشرایع، ج۱، ص۱۵۰، ح۹.</ref> و روایت با واسطه [[صفوان بن یحیی]]<ref>ر.ک: الاستبصار، ج۳، ص۸۰، ح۲۶۸؛ تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۹، ح۲۱۰.</ref> از بکّار بن ابی بکر که هر دو از [[اصحاب اجماع]] هستند. | #روایت بیواسطه [[یونس بن عبدالرحمان]]<ref>الکافی، ج۳، ص۱۲، ح۶؛ علل الشرایع، ج۱، ص۱۵۰، ح۹.</ref> و روایت با واسطه [[صفوان بن یحیی]]<ref>ر.ک: الاستبصار، ج۳، ص۸۰، ح۲۶۸؛ تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۹، ح۲۱۰.</ref> از بکّار بن ابی بکر که هر دو از [[اصحاب اجماع]] هستند. |