پرش به محتوا

سیره امام مهدی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ')
خط ۶۸: خط ۶۸:
... چون [[مهدی]] به پاخیزد، در اعضای بی‌جان [[قرآن]]، [[روح]] [[حیات]] دمد و [[وحی الهی]] را رونقی تازه بخشد...<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.</ref>.
... چون [[مهدی]] به پاخیزد، در اعضای بی‌جان [[قرآن]]، [[روح]] [[حیات]] دمد و [[وحی الهی]] را رونقی تازه بخشد...<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.</ref>.


بدین ترتیب، [[تمدن]] شکوهمند [[قرآنی]] برای نخستین بار به دست معمار کبیر [[مدینه فاضله]] [[توحیدی]]، حضرت [[حجت بن الحسن العسکری]]{{ع}} پی‌ریزی می‌شود. [[رسول خدا]]{{صل}} و [[سنت]] او نیز - طبق [[نص]] خود [[قرآن کریم]] - برای همه [[انسان‌ها]]، [[سرمشق]] عمل و [[الگوی زندگی]] است<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا}} «بی‌گمان فرستاده خداوند برای شما نمونه‌ای نیکوست، برای آن کس (از شما) که به خداوند و به روز بازپسین امید دارد و خداوند را بسیار یاد می‌کند» سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref>، لیکن متأسفانه سنت نیز چون قرآن کریم، [[منزوی]] شد و تنها با گذشت نیم [[قرن]] از [[رحلت]] [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}}، فرزند برومندش [[حسین بن علی]]{{ع}} دردمندانه فریاد زد: «سنت میرانده شده و [[بدعت]] زنده داشته شده است»<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم والرسل والملوک، ج۳، ص۲۸۰.</ref>. در دولت کریمه، [[سیره نبوی]] الگوی [[مدیریت]] و [[حکمرانی]] و سرمشق [[معاشرت]] و [[مردم‌داری]] و [[اسوه]] [[پرستش]] و [[بندگی]] قرار می‌گیرد. [[امام علی]]{{ع}} در ادامه تبیین نقش [[احیاگری]] [[دینی]] [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}}، بر افراشته شدن [[پرچم]] سنت و سیره نبوی و ولوی به دست آن حضرت را مورد تأکید قرار می‌دهد. [[امیرمؤمنان]] - طبق نقل مقدسی [[شافعی]] - می‌فرماید: «هیچ سنت بر [[زمین]] مانده‌ای نیست مگر آن‌که مهدی آن را بر پا دارد»<ref>طبری، ابوجعفر محمد بن جریر بن رستم، دلائل الامامه، ص۲۵۱؛ مقدسی شافعی، یوسف بن یحیی، عقدالدرر، ص۲۸۳.</ref>. و دیگر جای از سنت‌مداری [[منجی موعود]] چنین یاد می‌کند: «[[قائم]] ما سنت‌های مرده را زنده خواهد ساخت»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.</ref>.<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[موعود جهانی (مقاله)| مقاله «موعود جهانی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۳]] ص ۳۱۸.</ref>
بدین ترتیب، [[تمدن]] شکوهمند [[قرآنی]] برای نخستین بار به دست معمار کبیر [[مدینه فاضله]] [[توحیدی]]، حضرت [[حجت بن الحسن العسکری]]{{ع}} پی‌ریزی می‌شود. [[رسول خدا]]{{صل}} و [[سنت]] او نیز - طبق [[نص]] خود [[قرآن کریم]] - برای همه [[انسان‌ها]]، [[سرمشق]] عمل و [[الگوی زندگی]] است<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا}} «بی‌گمان فرستاده خداوند برای شما نمونه‌ای نیکوست، برای آن کس (از شما) که به خداوند و به روز بازپسین امید دارد و خداوند را بسیار یاد می‌کند» سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref>، لکن متأسفانه سنت نیز چون قرآن کریم، [[منزوی]] شد و تنها با گذشت نیم [[قرن]] از [[رحلت]] [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}}، فرزند برومندش [[حسین بن علی]]{{ع}} دردمندانه فریاد زد: «سنت میرانده شده و [[بدعت]] زنده داشته شده است»<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم والرسل والملوک، ج۳، ص۲۸۰.</ref>. در دولت کریمه، [[سیره نبوی]] الگوی [[مدیریت]] و [[حکمرانی]] و سرمشق [[معاشرت]] و [[مردم‌داری]] و [[اسوه]] [[پرستش]] و [[بندگی]] قرار می‌گیرد. [[امام علی]]{{ع}} در ادامه تبیین نقش [[احیاگری]] [[دینی]] [[حضرت ولی‌عصر]]{{ع}}، بر افراشته شدن [[پرچم]] سنت و سیره نبوی و ولوی به دست آن حضرت را مورد تأکید قرار می‌دهد. [[امیرمؤمنان]] - طبق نقل مقدسی [[شافعی]] - می‌فرماید: «هیچ سنت بر [[زمین]] مانده‌ای نیست مگر آن‌که مهدی آن را بر پا دارد»<ref>طبری، ابوجعفر محمد بن جریر بن رستم، دلائل الامامه، ص۲۵۱؛ مقدسی شافعی، یوسف بن یحیی، عقدالدرر، ص۲۸۳.</ref>. و دیگر جای از سنت‌مداری [[منجی موعود]] چنین یاد می‌کند: «[[قائم]] ما سنت‌های مرده را زنده خواهد ساخت»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.</ref>.<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[موعود جهانی (مقاله)| مقاله «موعود جهانی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۳]] ص ۳۱۸.</ref>


==[[احیای اسلام]] و برقراری [[قسط]]==
==[[احیای اسلام]] و برقراری [[قسط]]==
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش