پرش به محتوا

جنادة بن عوف کنانی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۶: خط ۶:
بنابر قول [[ابن اسحاق]]، نخستین‌بار [[حذیفه‌ بن عبد بن فقیم]] از [[قبیله]] [[کنانه]] که به دلیل سخاوتش، قَلَمَّس (دریا) خوانده می‌شد، اِنساء کرد و پس از وی، این کار به فرزندانش که آنها نیز به دلیل [[ارث]] بردنِ سِمَت انساء، قلمّس خوانده می‌شدند،<ref> المحبّر، ص ۱۵۷؛ تاریخ طبری، ج ۱، ص ۵۲۴.</ref> منتقل شد و ابوثمامه، واپسین فرد از آنها بود.<ref>سیره ابن هشام، ج ۱، ص ۴۴.</ref>
بنابر قول [[ابن اسحاق]]، نخستین‌بار [[حذیفه‌ بن عبد بن فقیم]] از [[قبیله]] [[کنانه]] که به دلیل سخاوتش، قَلَمَّس (دریا) خوانده می‌شد، اِنساء کرد و پس از وی، این کار به فرزندانش که آنها نیز به دلیل [[ارث]] بردنِ سِمَت انساء، قلمّس خوانده می‌شدند،<ref> المحبّر، ص ۱۵۷؛ تاریخ طبری، ج ۱، ص ۵۲۴.</ref> منتقل شد و ابوثمامه، واپسین فرد از آنها بود.<ref>سیره ابن هشام، ج ۱، ص ۴۴.</ref>


از نقل‌های [[تاریخی]] برمی‌آید که انساء برای [[بنی کنانه]] که به [[فقه]] و [[فتوا]] دادن مشهور بودند، <ref>المحبّر، ص ۱۵۷.</ref> سِمَتی بود. در کنار [[سرپرستی]] [[خانه خدا]] که متولّی آن بنی‌قصی بودند، سه سِمَت مربوط به مراسم حج، به قبایل [[مضر]] اختصاص داشت<ref>تاریخ طبری، ج ۱، ص ۵۲۴.</ref> که در این میان، بنی‌فقیم عهده‌دار انساء در ماه ذی‌حجّه هنگام حضور مردم در مراسم حج بودند.<ref>التبیان، ج ۵، ص ۲۱۶.</ref> ابوثمامه هر سال در موسم [[حج]] به [[مسجدالحرام]] می‌آمد و با صدای بلند اعلام‌می‌کرد که بر او [[گناه]] و عیبی نیست؛ سپس ماه [[محرّم]] را [[حلال]] و ماه صفر را [[حرام]] اعلام می‌کرد و در سال بعد، [[محرّم]] را حرام و صفر را [[حلال]] می‌شمرد.<ref>جامع‌ البیان، مج ۶، ج ۱۰، ص ۱۶۸.</ref> این [[اقدام]] [[ابوثمامه]] به درخواست ‌قبایلی بود که [[حرمت]] [[جنگ]] در سه ماه متوالی [[ذی‌قعده]]، ذی‌حجّه و [[محرم]] مانع از ادامه جنگ و غارتشان بود.<ref> المحبّر، ص۱۵۷؛ جامع‌البیان، مج۶، ج۱۰، ص۱۶۸.</ref> [[نقل]] شده که وی [[چهل]] سال به این کار مشغول بود <ref>الاصابه، ج ۱، ص ۶۱۰.</ref> تا [[خداوند]] با [[نزول آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«بی‌گمان واپس افکندن (ماه‌های حرام) افزایشی در کفر است؛ با آن، کافران به گمراهی کشیده می‌شوند، یک سال آن (ماه) را حلال و یک سال دیگر حرام می‌شمارند تا با شمار ماه‌هایی که خداوند حرام کرده است هماهنگی کنند از این رو آنچه را خداوند حرام کرده است حلال می‌گردانند؛ زشتی کارهایشان برای آنان آرایش داده شده است و خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره توبه، آیه ۳۷.</ref> در سال [[فتح مکّه]]، ضمن اشاره به این عملِ [[مشرکان]]، آن را برابر با افزودن بر [[کفر]] و [[ممنوع]] اعلام کرد.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[ابوثمامه (مقاله)|مقاله «ابوثمامه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
از نقل‌های [[تاریخی]] برمی‌آید که انساء برای [[بنی کنانه]] که به [[فقه]] و [[فتوا]] دادن مشهور بودند، <ref>المحبّر، ص ۱۵۷.</ref> سِمَتی بود. در کنار [[سرپرستی]] [[خانه خدا]] که متولّی آن بنی‌قصی بودند، سه سِمَت مربوط به مراسم حج، به قبایل [[مضر]] اختصاص داشت<ref>تاریخ طبری، ج ۱، ص ۵۲۴.</ref> که در این میان، بنی‌فقیم عهده‌دار انساء در ماه ذی‌حجّه هنگام حضور مردم در مراسم حج بودند.<ref>التبیان، ج ۵، ص ۲۱۶.</ref> ابوثمامه هر سال در موسم [[حج]] به [[مسجدالحرام]] می‌آمد و با صدای بلند اعلام‌می‌کرد که بر او [[گناه]] و عیبی نیست؛ سپس ماه [[محرّم]] را [[حلال]] و ماه صفر را [[حرام]] اعلام می‌کرد و در سال بعد، [[محرّم]] را حرام و صفر را [[حلال]] می‌شمرد.<ref>جامع‌ البیان، مج ۶، ج ۱۰، ص ۱۶۸.</ref> این [[اقدام]] [[ابوثمامه]] به درخواست ‌قبایلی بود که [[حرمت]] [[جنگ]] در سه ماه متوالی [[ذی‌قعده]]، ذی‌حجّه و [[محرم]] مانع از ادامه جنگ و غارتشان بود.<ref> المحبّر، ص۱۵۷؛ جامع‌البیان، مج۶، ج۱۰، ص۱۶۸.</ref> [[نقل]] شده که وی [[چهل]] سال به این کار مشغول بود <ref>الاصابه، ج ۱، ص ۶۱۰.</ref> تا [[خداوند]] با [[نزول آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«بی‌گمان واپس افکندن (ماه‌های حرام) افزایشی در کفر است؛ با آن، کافران به گمراهی کشیده می‌شوند، یک سال آن (ماه) را حلال و یک سال دیگر حرام می‌شمارند تا با شمار ماه‌هایی که خداوند حرام کرده است هماهنگی کنند از این رو آنچه را خداوند حرام کرده است حلال می‌گردانند؛ زشتی کارهایشان برای آنان آرایش داده شده است و خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره توبه، آیه ۳۷.</ref> در سال [[فتح مکّه]]، ضمن اشاره به این عملِ [[مشرکان]]، آن را برابر با افزودن بر [[کفر]] و [[ممنوع]] اعلام کرد.<ref>[[سید محمود دشتی|دشتی، سید محمود]]، [[ابوثمامه (مقاله)|مقاله «ابوثمامه»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص 635-636.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش