ابوالحصین انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

در [[شأن نزول]] دو [[آیه]] از او نام برده شده:  

# به [[نقل]] سُدّی، ابوالحصین دو پسر داشت. وقتی گروهی از تاجران [[شام]] برای [[تجارت]] به مدینه آمده بودند، هنگام برگشت، [[فرزندان]] ابوالحصین که به [[دعوت]] آنان به [[مسیحیّت]] گرویده بودند، با آنان راهی شام شدند. ابوالحصین از [[پیامبر]] خواست تا فرزندانش را بازگرداند <ref> اسباب النزول، ص ۷۴.</ref> که آیه {{متن قرآن|لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در (کار) دین هیچ اکراهی نیست که رهیافت از گمراهی آشکار است پس، آنکه به طاغوت کفر ورزد و به خداوند ایمان آورد، بی‌گمان به دستاویز استوارتر چنگ زده است که هرگز گسستن ندارد و خداوند شنوای داناست» سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref> نازل شد. پیامبر درباره آنان فرمود: [[خداوند]] آنها را دور کند. آن دو، نخستین کسانی هستند که [[کافر]] شدند.<ref>جامع‌البیان، مج ۳، ج ۳، ص ۲۲؛ مجمع‌البیان، ج ۲، ص ۶۳۰.</ref> برپایه نقل دیگری از [[مسروق]]، [[پسران]] ابوالحصین، [[پیش از بعثت]] پیامبر [[نصرانی]] شده و به شام رفته بودند و وقتی پس از [[هجرت پیامبر]] با گروهی بازرگان نصرانی به مدینه بازگشتند، ابوالحصین [[سوگند]] یاد کرد که آنها را رها نکند، مگر [[مسلمان]] شوند. آنها سر باز زده، برای [[داوری]] نزد پیامبر رفتند که آیه پیشین نازل شد و پیامبر {{صل}} آنان را [[آزاد]] گذاشت.<ref>اسباب النزول، ص ۷۴.</ref>

== منابع ==

{{پانویس}}