فترت وحی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی گزارش‌های [[نادرست]]، این شدت [[اندوه]] و [[نگرانی]] [[رسول خدا]] {{صل}} را تا آنجا دانسته‌اند که گفته‌اند آن حضرت [[تصمیم]] گرفت خود را از [[کوه]] پرتاب کند<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص۳۰۵؛ بلاذری، أنساب، ج۱، ص۱۲۱؛ مقدسی، ج۲، ص۵۱.</ref>. نیز گفته‌اند آن حضرت از سوی [[دشمنان]] مورد [[شماتت]] قرار گرفت و آنان گفتند [[خداوند]] وی را رها کرده است. از این‌رو، با [[نزول]] دوباره [[وحی]]، [[سوره]] "ضحی" نازل شد و آن حضرت را از نگرانی بیرون آورد<ref>بلاذری، انساب، ج۱، ص۱۲۱؛ بیهقی، دلائل، ج۷، ۵۹-۵۸؛ طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۸۱.</ref>. بنا بر [[نقلی]]، آن حضرت پس از [[انقطاع وحی]] نزد حضرت خدیجه {{ع}} رفته، اظهار نگرانی کرد و از ایشان خواست جامه‌ای بر او بپوشاند و حضرت خدیجه {{ع}} ایشان را [[دلداری]] داد<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص۳۰۵؛ بیهقی، دلائل، ج۲، ص۱۳۸.</ref>. [[اخبار]] مربوط به انقطاع وحی، به ویژه خبر یاد شده، با برخی گزارش‌های ابتدای [[نزول وحی]] شباهت دارند که احتمال خلط این اخبار و تردید در آنها را افزایش می‌دهد<ref>برای اطلاع بیشتر، رک: یوسفی غروی، ج۱، ص۴۰۱-۳۹۶.</ref>. از آنجا که بحث انقطاع وحی در بسیاری از منابع [[شیعی]] نیامده است، به نظر می‌رسد این مسئله مورد پذیرش همگان نیست. بسیاری از منابعی که به انقطاع وحی اشاره کرده‌اند نیز با "[[فترت وحی]]" از آن سخن گفته‌اند و چنین می‌نماید که مفهوم [[فترت]] را با [[انقطاع]] یکی نمی‌دانند<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی (کتاب)|مقاله «محمد رسول الله»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص۴۵-۴۶.</ref>.