امام علی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

تو را شباهتی به [[عیسی]] هست که [[یهود]] با او [[دشمن]] شدند، چونان که به مادرش [[تهمت]] زدند، در حالی که [[نصارا]] دوستش می‌داشتند، چونان که در مقامی او را شمردند که جایش نبود<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج۱، ص۱۶۰؛ هیثمی، ابن حجر، الصواعق المحرقه، ص۷۴؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۱، ص۲۲۶؛ نسائی، خصائص امیر المؤمنین علی بن ابی طالب، ص۲۷.</ref>.<ref>[[محسن معینی|معینی، محسن]]، [[امام علی در نگاه پیامبر (مقاله)| مقاله «امام علی در نگاه پیامبر»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۲۷۶.</ref>.

[[پیامبر اکرم]]{{صل}} در احادیثی پرشمار به [[تکریم]] و [[بزرگداشت]] [[اهل بیت]]{{عم}} پرداخته است. از آنجا که علی{{ع}} نیز از اعضای اهل بیت{{عم}} است، [[احادیث پیامبر]] درباره اهل بیت را به اختصار می‌آوریم:

حدیث ثقلین، [[حدیثی]] صحیح، و نزد علمای همه [[مذاهب اسلام]] معتبر است. [[شیعیان]] این [[حدیث]] را از [[ادله امامت]] و خلافت بلافصل علی بن ابی طالب{{ع}} می‌شمارند. این حدیث را بیش‌تر [[محدثان اهل سنت]] [[روایت]] کرده‌اند. همچنین [[محدثان شیعه]] با ۸۲ طریق و با عبارت‌های گوناگون از [[رسول الله]]{{صل}} آن را روایت کرده‌اند و در [[تواتر حدیث]] [[اجماع]] دارند. نویسنده [[عبقات الانوار]]، در جلد دوازدهم از منهج دوم، همه طرق [[روایی]] آن را ذکر کرده است که برای نمونه یک حدیث نقل می‌شود:

[[زید بن حیان]] گوید: همراه با حصین بن سَبره و [[عمر بن مسلم]] نزد [[زید بن ارقم]] رفتم. پس از اینکه در کنارش نشستیم، حصین گفت: «ای زید، تو را خیر بسیار نصیب شده است. [[پیامبر]] را دیده‌ای و [[حدیث]] او را شنیده‌ای و همراهش [[جهاد]] کرده‌ای. ای زید، برای ما شمه‌ای از آن‌چه از [[رسول خدا]]{{صل}} شنیده‌ای، بازگوی». زید گفت: «ای برادرزاده، به [[خدا]] [[سوگند]] سن من بسیار است و عهدم با رسول خدا{{صل}} کهن است و بسیاری از آن‌چه شنیده‌ام فراموش کرده‌ام. پس آن‌چه برای شما می‌گویم بپذیرید و آن‌چه را نمی‌گویم واگذارید». آن‌گاه گفت: روزی [[پیامبر خدا]] در جایی میان [[مکه]] و [[مدینه]] (خُم) سخن گفت. پس از [[حمد]] و ثنای خدا به [[وعظ]] و ذکر پرداخت و آن‌گاه گفت: «بدانید ای [[مردم]] که من نیز بشرم و به زودی [[فرستاده خدا]] پیش من می‌آید و [[دعوت]] او را [[اجابت]] می‌کنم و از [[دنیا]] می‌روم. میان شما دو چیز گران‌بها بر جای می‌نهم. نخستین آنها [[کتاب خدا]] است که در آن [[هدایت]] و [[نور]] است. کتاب خدا را محکم در دست گیرید و رها نکنید». پیامبر درباره [[قرآن]] سفارش بسیار کرد و سپس گفت: «دومین آنها [[اهل بیت]] من است. درباره اهل بیت من همواره خدا را به یاد داشته باشید». سه بار این جمله را بر زبان آورد. حصین پرسید: اهل بیت کیانند؟ مگر [[زنان]] او اهل بیت نیستند؟» گفت: «زنان او [[اهل]] [[خانه]] او بودند، اما اهل بیت [[رسول الله]]{{صل}} کسانی‌اند که پس از پیامبر [[صدقه]] برایشان [[حرام]] است». حصین گفت: «آنان کیانند؟» گفت: «[[آل علی]] و [[عقیل]] و جعفر و عباس». حصین گفت: «آیا صدقه بر همه اینان حرام است؟» گفت: «آری»<ref>نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۲۲؛ احمد بن حنبل، مسند، ج۴، ص۳۶۶؛ بیهقی، سنن الکبری، ج۲، ص۱۴۸؛ دارمی، سنن، ج۲، ص۴۳۱؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۱، ح ۴۵؛ طحاوی، مشکل الآثار، ج۴، ص۳۶۸؛ دائرةالمعارف تشیع، ج۶، ص۱۵۸.</ref>.<ref>[[محسن معینی|معینی، محسن]]، [[امام علی در نگاه پیامبر (مقاله)| مقاله «امام علی در نگاه پیامبر»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۲۷۷.</ref>.

از احادیثی که بیش‌تر [[محدثان شیعه]] و [[سنی]] در کتاب‌های خود نقل کرده‌اند، [[حدیثی]] است که پیامبر اهل بیت{{عم}} را به [[کشتی نوح]] [[تشبیه]] کرده است. این [[حدیث]] نیز با الفاظ مختلف و طرق گوناگون نقل شده است. در اینجا به ذکر یک طریق از آن بسنده می‌کنیم. حَنَش کِنانی گوید: شنیدم [[ابوذر]] در حالی که باب [[کعبه]] را گرفته بود، می‌گفت:

ای [[مردم]]، هر کس مرا می‌شناسد، پس من همانم که می‌شناسد، و هر کس نمی‌شناسد، بداند که من ابوذرم. از [[رسول خدا]]{{صل}} شنیدم که فرمود: «مثل [[اهل بیت]] من، مثل کشتی نوح است؛ هر که بر آن سوار شود، [[نجات]] یابد، و هر که از آن بازماند، [[غرقه]] شود»<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۵۰؛ ج۲، ص۳۴۳؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۶، ص۲۱۶؛ ابونعیم اصفهانی، حلیة الاولیاء، ج۴، ص۳۰۶؛ امینی، الغدیر، ج۱۰، ص۳۸۰؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۱۹؛ دائرةالمعارف تشیع، ج۶، ص۱۷۵ - ۱۷۴.</ref>.<ref>[[محسن معینی|معینی، محسن]]، [[امام علی در نگاه پیامبر (مقاله)| مقاله «امام علی در نگاه پیامبر»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۲۷۹.</ref>.

از مشهورترین [[احادیث نبوی]] در میان [[اهل سنت]] و [[تشیع]] درباره [[اهل بیت پیامبر]]، حدیث کساء است. این حدیث در کتب [[شیعه]] و [[سنی]] با اسانید مختلف و با الفاظ گوناگون [[روایت]] شده است. [[محدثان]] از [[ام سلمه]]، [[همسر پیامبر]]، روایت کرده‌اند که گفت:

[[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref> در [[خانه]] من نازل شد. در آن هنگام، علی و [[فاطمه]] و حسن و حسین آنجا بودند. [[پیامبر]] ایشان را به زیر کسای خود برد و فرمود: «اینانند که اهل بیت من هستند و [[خدا]] هر [[پلیدی]] را از ایشان زدوده و آنان را از هر [[عیب]] و [[گناه]] [[پاک]] و [[مطهر]] ساخته است»<ref>احمد بن حنبل، مسند، ج۲، ص۲۹۲؛ سیوطی، الدر المنثور، ج۵، ص۱۹۹ - ۱۹۸؛ واحدی، اسباب النزول، ص۲۶۸؛ طبری، محب‌الدین، ذخائرالعقبی، ص۲۳؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۲۷۸؛ محمد بن جریر طبری، جامع البیان، ج۲۲، ص۷؛ فیروزآبادی، فضائل الخمسة من الصحاح السته، ج۱، ص۲۱۴؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۴۷؛ بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۱۴۹.</ref>.