اولین مسلمان: تفاوت میان نسخه‌ها

#{{متن قرآن|وَالَّذِي جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ}}<ref>«و آنان که راستی آورند و آن را باور دارند پرهیزگارند» سوره زمر، آیه ۳۳.</ref>. ابن [[طفیل]] از [[حضرت علی]]{{ع}} نقل کرده است: «آن کس که [[سخن راست]] آورد، رسول خدا{{صل}} بود، و آن کس که تصدیقش کرد من بودم، و دیگر [[مردمان]]، جز من، [[تکذیب]] کننده و [[کافر]] بودند»<ref>حاکم حسکانی، شواهد التنزیل، ج۲، ص۱۲۲.</ref>.

#{{متن قرآن|أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ}}<ref>«آیا آب دادن به حاجیان و آبادسازی مسجد الحرام را همگون کار آن کس قرار داده‌اید که به خداوند و روز واپسین ایمان آورده و در راه خداوند جهاد کرده است؟ (هرگز این دو) نزد خداوند برابر نیستند و خداوند گروه ستمگران را رهنمایی نمی‌کند» سوره توبه، آیه ۱۹.</ref>. از [[انس بن مالک]] در این باره چنین نقل شده است: عباس و [[شیبه]] نشستند و به یکدیگر [[فخرفروشی]] کردند. عباس گفت: «من از تو برترم. من عموی [[رسول الله]]، [[وصی]] پدرش و ساقی حاجیانم». شیبه گفت: «من از تو برترم. من [[امین خدا]] بر [[بیت الله]] و خزانه‌دار اویم. چرا آن‌گونه که مرا [[امین]] کرده تو را امین نکرده است؟». در این هنگام، علی{{ع}} بر آن دو وارد شد و آنان را از گفته‌های خود [[آگاه]] کرد. علی{{ع}} گفت: «من از شما برترم. من اولین کسی هستم که [[ایمان]] آورد و [[هجرت]] کرد». هر سه نفر نزد [[رسول خدا]]{{صل}} رفتند و ماجرا را بیان کردند. آن حضرت پاسخی به آنان نداد تا بازگشتند. پس از چند [[روز]] [[وحی]] نازل شد و [[پیامبر]] آنان را فراخواند و چنین [[تلاوت]] کرد: {{متن قرآن|أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ...}}<ref>سیوطی، عبدالرحمان، الدرالمنثور، در تفسیر آیه مذکور.</ref>.<ref>[[سید مرتضی عسکری|عسکری، سید مرتضی]]، [[امام علی در قرآن (مقاله)| مقاله «امام علی در قرآن»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۱۱۷.</ref>.