سوره انفطار در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

در تقسیم‌بندی [[سوره‌ها]] در گروه سوره‌های مفصّل، یعنی سوره‌هایی که بسمله‌های فراوانی بین آنها فاصله انداخته است، قرار دارد. <ref>مجمع البیان، ج ۱، ص۸۳؛ تاریخ قرآن، ص۱۰۲ ـ ۱۰۳؛ معجم علوم قرآن، ص۲۷۲.</ref> درباره [[ارتباط]] این سوره با [[سوره تکویر]] گفته‌اند: چون [[خداوند]] در سوره تکویر به مباحث [[قیامت]] و رخدادهای مهم آستانه آن پرداخته در این سوره نیز همین مباحث را پی گرفته است،<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص۶۷۹. </ref> از این رو برخی [[مفسران]] از آن به عنوان «تمام»<ref>تفسیر بقاعی، ج ۸، ص۳۴۸.</ref> یا «نظیر»<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص۶۷۹. </ref>[[سوره]] پیشین یاد کرده‌اند.<ref>[[سید عبدالرسول حسینی‌زاده|حسینی‌زاده]]، [[سوره انفطار (مقاله)|مقاله «سوره انفطار»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref>

در آیات {{متن قرآن| كَلاَّ بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ كِرَامًا كَاتِبِينَ يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ إِنَّ الأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ }}<ref>«نه چنین است بلکه شما روز پاداش و کیفر را دروغ می‌شمارید. و بی‌گمان بر شما نگهبانی گمارده‌اند. که نویسندگانی بزرگوارند، آنچه انجام می‌دهید می‌دانند، بی‌گمان نیکان در ناز و نعمتی بی‌شمارند. و به راستی گنهکاران در دوزخ‌اند. که روز پاداش و کیفر به آن درمی‌آیند. و آنها از آن غائب (و در امان) نیستند» سوره انفطار، آیه ۹-۱۶.</ref> [[راز]] [[نافرمانی]] [[انسان]] را فراموش کردن قیامت می‌داند و برای [[بیداری]] او از [[خواب غفلت]] بر این نکته تأکید می‌ورزد که بر انسان نگهبانانی گمارده شده است که کارهای او را ثبت می‌کنند. سپس به [[سرنوشت]] [[نیکان]] و بدان اشاره می‌کند و در پایان، آیات {{متن قرآن| وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ }}<ref>«و تو چه دانی روز پاداش و کیفر چیست؟ آری، تو چه دانی روز پاداش و کیفر چیست؟ روزی که هیچ کس برای دیگری هیچ اختیاری ندارد و در این روز، کار یکسره با خداوند است» سوره انفطار، آیه ۱۷-۱۹.</ref> با اشاره به دشواریهای آن روز [[عظیم]] می‌گوید: روزی است که هیچ‌کس [[قادر]] بر کاری به سود دیگری نیست و این [[واقعیت]] که همه امور از آن خداست در آن روز آشکار می‌شود.<ref>[[سید عبدالرسول حسینی‌زاده|حسینی‌زاده]]، [[سوره انفطار (مقاله)|مقاله «سوره انفطار»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref>

بر پایه روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} کسی که همواره در نمازهای [[واجب]] و [[مستحب]]، سوره‌های انفطار و انشقاق را [[تلاوت]] کند، [[خداوند]] بین او و حاجتش فاصله نمی‌اندازد و مانعی میان او و خداوند نخواهد بود و پیوسته [[خدای سبحان]] به او می‌نگرد تا از حساب [[مردم]] فارغ شود. <ref>ثواب الاعمال، ص۲۶۰؛ البرهان، ج ۵، ص۵۹۹. </ref>.<ref>[[سید عبدالرسول حسینی‌زاده|حسینی‌زاده]]، [[سوره انفطار (مقاله)|مقاله «سوره انفطار»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۵.</ref>