اثبات عصمت حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها
←اثبات عقلی عصمت حضرت فاطمه
(←پانویس) |
|||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== اثبات عقلی عصمت حضرت فاطمه == | == اثبات عقلی عصمت حضرت فاطمه == | ||
{{همچنین|دلیل عقلی عصمت امام}} | {{همچنین|دلیل عقلی عصمت امام}} | ||
از آنجا که در [[روایات]] [[اهل بیت]]{{ع}} عنوان {{متن حدیث|حجة الله علی الحجج}} یعنی [[حجت خدا]] بر سایر [[حجت‌ها]] که مراد همان [[امامان معصوم]]{{ع}} است، بر آن حضرت اطلاق شده<ref>در روایتی از امام عسكرى {{ع}} نقل شده كه آن حضرت فرمود:{{متن حدیث|نَحْنُ حُجَجُ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ وَ فاطمةُ حُجةٌ عَليَنا}}، «ما حجّتها و برگزيدگان خدا بر آفريدگانش هستیم و فاطمه، حجّت راستين و پُرشكوه خدا بر ما است»، طیب، تفسير أطيب البيان، ج ۱۳، ص ۲۳۶.</ref>، می‌توان در اثبات عقلی [[عصمت]] آن حضرت به برخی ادله عقلی [[لزوم عصمت]] [[حجج الهی]] اعم از پیامبران و امامان، استناد کرد. | از آنجا که در [[روایات]] [[اهل بیت]]{{ع}} عنوان {{متن حدیث|حجة الله علی الحجج}} یعنی [[حجت خدا]] بر سایر [[حجت‌ها]] که مراد همان [[امامان معصوم]]{{ع}} است، بر آن حضرت اطلاق شده<ref>در روایتی از امام عسكرى {{ع}} نقل شده كه آن حضرت فرمود: {{متن حدیث|نَحْنُ حُجَجُ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ وَ فاطمةُ حُجةٌ عَليَنا}}، «ما حجّتها و برگزيدگان خدا بر آفريدگانش هستیم و فاطمه، حجّت راستين و پُرشكوه خدا بر ما است»، طیب، تفسير أطيب البيان، ج ۱۳، ص ۲۳۶.</ref>، می‌توان در اثبات عقلی [[عصمت]] آن حضرت به برخی ادله عقلی [[لزوم عصمت]] [[حجج الهی]] اعم از پیامبران و امامان، استناد کرد. | ||
علاوه بر آن می‌توان از این [[روایت]] نیز استفاده کرد که می‌فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي}}<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص۵۱۲.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۱-۲۲۳؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۸.</ref>؛ با این دو مقدمه که به تصریح برخی [[روایات]]، حضرت [[فاطمه]]{{س}}، یکی از [[حجج الهی]] است، از طرفی در این روایت تصریح شده که عدم [[شناخت]] [[حجت الهی]] مساوی با [[گمراهی]] و [[ضلالت]] در [[دین]] است، نتیجه روشن است و آن اینکه خود حجت الهی قطعا [[معصوم]] از هر [[گناه]]، [[خطا]] و لغزشی خواهد بود؛ چراکه در غیر این صورت گمراهی دیگران از دین در صورت عدم شناخت و [[تبعیت]] از او، معنا نخواهد داشت. | علاوه بر آن می‌توان از این [[روایت]] نیز استفاده کرد که می‌فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي}}<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص۵۱۲.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۱-۲۲۳؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۸.</ref>؛ با این دو مقدمه که به تصریح برخی [[روایات]]، حضرت [[فاطمه]]{{س}}، یکی از [[حجج الهی]] است، از طرفی در این روایت تصریح شده که عدم [[شناخت]] [[حجت الهی]] مساوی با [[گمراهی]] و [[ضلالت]] در [[دین]] است، نتیجه روشن است و آن اینکه خود حجت الهی قطعا [[معصوم]] از هر [[گناه]]، [[خطا]] و لغزشی خواهد بود؛ چراکه در غیر این صورت گمراهی دیگران از دین در صورت عدم شناخت و [[تبعیت]] از او، معنا نخواهد داشت. | ||