پرش به محتوا

بنی حکم بن سعد العشیره: تفاوت میان نسخه‌ها

برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱۸: خط ۱۸:
==[[تاریخ]] [[جاهلی]] بنی حکم بن سعدالعشیره==
==[[تاریخ]] [[جاهلی]] بنی حکم بن سعدالعشیره==
از معدود خبرهای جاهلی این [[قوم]] می‌توان به [[پیکار]] بنی حکم بن سعد العشیره با [[ازدیان]] اشاره کرد. بر اساس برخی گزارشات، [[مردم]] [[ازد]] در راه [[هجرت]] خود به سرزمین‌های شمالی، به سرزمین حکم بن سعد العشیره رسیدند و پیکاری که بین آنها درگرفت، ازدیان [[پیروز]] میدان شدند<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ص۲۶؛ صحاری، الانساب، ج۲، ص۶۹۶.</ref>. [[غارت]] بنی حدأ بن نمرة بن سعدالعشیره بر بنی بندقة بن مظّه و [[کشتار جمعی]] از آنان هم از دیگر ایام جاهلی است که در برخی منابع بدان پرداخته شده است. این [[حمله]]، بلافاصله [[یورش]] تلافی‌جویانه بنی بندقه به بنی حدأ و نابودی آنها را در پی داشت<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۵؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۱۰۸.</ref>. عکس‌العمل سریع بنی بندقه در قبال این عمل و نابودی [[طایفه]] بنی حدأ، در [[عرب]] مثل شد چندان که گفتند: {{عربی|حدأ حدأ وراءك بندقة}}<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۰۱؛ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۱۸۱؛ فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۱.</ref>. از دیگر [[اخبار]] [[جاهلی]] این [[قوم]]، برقراری [[احلاف]] و پیمان‌هایی با برخی از [[قبایل]] و [[طوایف]] [[عرب جاهلی]] است که [[پیمان]] با [[بنی تیم بن مره]] قریش از جمله این احلاف است<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۰۲. نیز ر.ک: ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۴، ص۹۳.</ref>. علاوه بر این حلف‌ها، [[ازدواج]] هم می‌توانست زمینه‌های [[امنیت]] و [[آسایش]] خاطر آنان را، در دستیابی به اهداف مورد نظر فراهم سازد؛ از همین رو، آنان کوشیدند تا در جهت رفع نقصان جمعیتی و نیز پشتوانه قبیلگی خود ازدواج‌هایی را با برخی قبایل انجام دهند تا با برقراری پیوندهای سببی با دیگر تیره‌ها و قبایل از جمله قریش، به استوارسازی جایگاه خود در میان قبایل منطقه بپردازند. از جمله این ازدواج‌ها، ازدواج [[عبدالله بن سعد بن جابر بن عمیر]] با [[خواهر]] [[عثمان]] - از [[طایفه بنی امیه]] قریش - است<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۰۲؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۳۳؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ج۶، ص۱۵۳.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
از معدود خبرهای جاهلی این [[قوم]] می‌توان به [[پیکار]] بنی حکم بن سعد العشیره با [[ازدیان]] اشاره کرد. بر اساس برخی گزارشات، [[مردم]] [[ازد]] در راه [[هجرت]] خود به سرزمین‌های شمالی، به سرزمین حکم بن سعد العشیره رسیدند و پیکاری که بین آنها درگرفت، ازدیان [[پیروز]] میدان شدند<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ص۲۶؛ صحاری، الانساب، ج۲، ص۶۹۶.</ref>. [[غارت]] بنی حدأ بن نمرة بن سعدالعشیره بر بنی بندقة بن مظّه و [[کشتار جمعی]] از آنان هم از دیگر ایام جاهلی است که در برخی منابع بدان پرداخته شده است. این [[حمله]]، بلافاصله [[یورش]] تلافی‌جویانه بنی بندقه به بنی حدأ و نابودی آنها را در پی داشت<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۵؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۱۰۸.</ref>. عکس‌العمل سریع بنی بندقه در قبال این عمل و نابودی [[طایفه]] بنی حدأ، در [[عرب]] مثل شد چندان که گفتند: {{عربی|حدأ حدأ وراءك بندقة}}<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۰۱؛ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ج۱، ص۱۸۱؛ فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۱.</ref>. از دیگر [[اخبار]] [[جاهلی]] این [[قوم]]، برقراری [[احلاف]] و پیمان‌هایی با برخی از [[قبایل]] و [[طوایف]] [[عرب جاهلی]] است که [[پیمان]] با [[بنی تیم بن مره]] قریش از جمله این احلاف است<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۰۲. نیز ر.ک: ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۴، ص۹۳.</ref>. علاوه بر این حلف‌ها، [[ازدواج]] هم می‌توانست زمینه‌های [[امنیت]] و [[آسایش]] خاطر آنان را، در دستیابی به اهداف مورد نظر فراهم سازد؛ از همین رو، آنان کوشیدند تا در جهت رفع نقصان جمعیتی و نیز پشتوانه قبیلگی خود ازدواج‌هایی را با برخی قبایل انجام دهند تا با برقراری پیوندهای سببی با دیگر تیره‌ها و قبایل از جمله قریش، به استوارسازی جایگاه خود در میان قبایل منطقه بپردازند. از جمله این ازدواج‌ها، ازدواج [[عبدالله بن سعد بن جابر بن عمیر]] با [[خواهر]] [[عثمان]] - از [[طایفه بنی امیه]] قریش - است<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۰۲؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۳۳؛ مقریزی، امتاع الاسماع، ج۶، ص۱۵۳.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
==[[تاریخ]] [[اسلامی]] بنی حکم بن سعدالعشیره==
از نخستین وقایع و رخدادهای اسلامی که در آن، نامی از بنی حکم و طوایفش به میان آمده می‌توان از حضور [[عبدالجد بن ربیعة بن حجر]]<ref>او و فرزندانش از رؤسای یمن به شمار می‌رفتند. (ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۱، ص۳۰۲. نیز ر.ک: ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۰۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۲۳۶).</ref> و [[قدامة بن مالک بن خارجه]]<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ج۴، ۹۴؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۳۲۲.</ref> در جمع هیأت اعزامی [[مذحج]] به [[مدینه]]، نزد [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} یاد کرد. مشارکت در [[فتوحات اسلامی]] نیز از دیگر وقایع مهم [[تاریخ]] [[اسلامی]] این [[قوم]] است. حضور قدامة بن مالک بن خارجه در [[فتوحات]] [[مصر]]<ref>ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۴، ص۱۳۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۳۲۲.</ref> و نیز کشورگشایی‌ها و [[فتوحات اسلامی]] عصر [[خلافت امویان]] توسط [[جراح بن عبدالله حکمی]] - [[فرماندار]] [[امویان]] - در بلاد ارمنیه و فتح [[بلنجر]] در حدود [[سال ۱۰۵ هجری]]<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۷، ص۲۱؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۱۳؛ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۳، ص۱۰۵.</ref> از جمله نمونه‌های مشارکت بنی حکم بن سعدالعشیره در عرصه فتوحات است.
به نظر می‌رسد بنی حکم نیز بمانند [[قبایل]] [[مادری]] خود [[مذحج]] و سعدالعشیره، از همراهان [[امام علی]]{{ع}} در جنگ‌های ایشان بوده‌اند. این گمانه با گزارش برخی منابع از جمله «منقری» در کتاب «[[وقعة صفین]]» [[تأیید]] می‌شود. «منقری» در کتاب خود، در بیان اسامی شهدای برجسته این [[جنگ]]، در کنار ذکر نام جمعی دیگر از بنی سعدالعشیره‌ای‌ها از [[طوایف]] دیگر، از [[حارث بن جلاح حکمی]]، [[ابوایوب بن باکر حکمی]] و [[شرحبیل بن منصور حکمی]]<ref>نصر بن مزاحم منقری، وقعة صفین، ص۵۵۶.</ref> یاد کرده است.
در پی آغاز [[شورش]] زبیریان برخی از شخصیت‌های این قوم همچون [[عمرو بن یزید]] حکمی به هواداری از زبیریان پرداختند. وی در [[منازعات]] [[جانشینی]] بعد از [[مرگ یزید]]، جانب [[عبدالله بن زبیر]] را گرفت و او را مستحق جانشینی و امر [[خلافت]] دانست<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۵، ص۵۳۲؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۱۴۶.</ref>. از همین روی، [[مردم]] [[متعصب]] بنی‌کلب بر او تاختند و او را زدند و به [[آتش]] سوزاندند و جامه‌اش را دریدند<ref>طبری، تاریخ الطبری، ج۵، ص۵۳۳؛ ابن اثیر، الکامل، ج۴، ص۱۴۷.</ref>. عمرو پس از [[شکست]] و کشته شدن [[مصعب بن زبیر]]، با واسطه قرار دادن [[خالد بن یزید بن معاویه]] از [[عبدالملک بن مروان]] [[طلب]] گذشت نمود. با پذیرش این امر توسط [[عبدالملک]]، او به جرگه حامیان و [[امراء]] [[بنی امیه]] وارد شد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۷، ص۱۱۱؛ طبری، تاریخ الطبری، ج۶، ص۱۶۴.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
۷۳٬۳۴۳

ویرایش