نقش ایرانیان در دوران غیبت و ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

# حمایت همه جانبه از [[اسلام]] در زمان [[غربت]]: در [[روایات]] آمده است: "[[ایرانیان]] تنها گروهی هستند که در زمان غربت [[اسلام]]، از [[دین]] و [[قرآن]] پاسداری می‌کنند"<ref>سفینة البحار، ج ۲، ص ۶۹۳.</ref>. عبایة بن [[عبدالله]] [[اسدی]] می‌‌گوید: "روز جمعه‌ای در محضر [[علی]] {{ع}} نشسته بودم و ایشان بر فراز [[منبر]] نشسته بود و [[خطبه]] می‌خواند، ابن صوحان نیز حضور داشت. [[اشعث]] آمد و گفت: ‌ای [[امیر مؤمنان]]! این سرخ پوستان ـ مقصودش ایرانیانی بود که ساکن [[کوفه]] بودند و به حمراء شهرت داشتند ـ از توجه ویژه‌ای که به آنها می‌کنی، بر ما مسلط گشته‌اند. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} که از سخنان [[اشعث]] به [[خشم]] آمده بود، فرمود: «امروز درباره [[عرب]] چیزی را روشن کنم که پیش از این پنهان بود». سپس فرمود: «چه کسی سخن ما را درباره [[ظلم]] این انسان‌های راحت طلب و سبک مغز، منصفانه می‌پذیرد که شب‌ها را تا صبح روی فرش‌های خود می‌غلتند، آنگاه پیش من آمده و درباره گروهی که پیوسته به [[یاد خدا]] بوده و هستند، طعنه می‌زنند و [[دستور]] داده تا آنها را از کنار خود برانم و بدین وسیله در صف ظالمین قرار گیرم. قسم به آنکه دانه را شکافت و [[بنده]] را آفرید، از [[پیامبر]] {{صل}} شنیدم که فرمود: به [[خدا]] قسم! اینان در [[آینده]] به خاطر پذیرش [[دین]]، بر سر شما خواهند کوبید! چنانکه در روزهای نخست برای پذیرش [[اسلام]] با آنها به مقابله پرداختید».

# [[زمینه‌سازی برای ظهور]] و [[حکومت امام زمان]] {{ع}}: بر اساس [[روایات]] [[معصومین]] {{عم}} [[ایرانیان]] از [[زمینه‌سازان]] [[حکومت مهدی]] {{ع}} هستند. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: «گروهی از [[مشرق]] [[قیام]] می‌کنند و زمینه [[حکومت]] [[مهدی]] {{ع}} را فراهم می‌کنند.» <ref>ر.ک: سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۲۴؛ التذکرة فی احوال الموتی و الآخرة، ص ۵۳؛ فوائد السمطین ج ۲ ص ۹۱: {{متن حدیث|«يَخْرُجُ نَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَيُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِيِّ، يَعْنِي سُلْطَانَهُ»}}.</ref> بنابر نظر بسیاری از محققان، منظور از اهل مشرق، [[مردم ایران]] هستند<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۷۸ ـ ۸۲.</ref> در [[روایت]] دیگری از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: «گوئی هم اکنون من گروهی را با چشم خود می‌بینم که از مشرق قیام کرده‌اند و خواستار حقند ولی آن را به آنها نمی‌دهند، سپس باز حقشان را می‌طلبند ولی به آنان داده نمی‌شود و چون چنان دیدند اسلحه‌های خود را بر می‌گیرند و بر گردن‌هایشان می‌گذارند، این وقت آنچه را که می‌خواستند به آنها داده می‌شود ولی آن طایفه دیگر نمی‌پذیرند تا اینکه قیام می‌کنند و کارشان رونق می‌گیرد، و آنان آن را به کسی نخواهند داد مگر به صاحب شما(یعنی امام زمان {{ع}} و کشته‌شدگان شان شهیدند. آگاه باش اگر من آن روز را درک می‌نمودم خود را برای صاحب این امر نگه می‌داشتم»<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۷۳، حدیث ۵۰ و بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۳، حدیث ۱۱۶: {{متن حدیث|کَأَنِّی بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ یَطْلُبُونَ اَلْحَقَّ فَلاَ یُعْطَوْنَهُ ثُمَّ یَطْلُبُونَهُ فَلاَ یُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِکَ وَضَعُوا سُیُوفَهُمْ عَلَی عَوَاتِقِهِمْ فَیُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلاَ یَقْبَلُونَهُ حَتَّی یَقُومُوا وَ لاَ یَدْفَعُونَهَا إِلاَّ إِلَی صَاحِبِکُمْ قَتْلاَهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّی لَوْ أَدْرَکْتُ ذَلِکَ لاَسْتَبْقَیْتُ نَفْسِی لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْر}}.</ref>.<ref>ر.ک: [[سید اسدالله هاشمی شهیدی|هاشمی شهیدی، سید اسدالله]]، [[زمینه‌سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|زمینه‌سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی]]، ص ۳۰۳ ـ ۳۰۴.</ref> تلاش [[زمینه سازان]] ایرانی به وسیله [[نهضت]] و [[قیام]] [[مردی از قم]] آغاز می‌شود<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۷۸ ـ ۸۲؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۲۱۵؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۶۳۵؛ [[سید حسن زمانی|زمانی، سید حسن]]، [[نشانه‌های قیام حضرت مهدی (کتاب)|نشانه‌های قیام حضرت مهدی]]، ص ۵۹ـ ۶۶.</ref>، سپس با [[قیام]] [[مردم]] [[خراسان]] با [[پرچم‌های سیاه]] به [[رهبری]] [[خراسانی]] و با [[فرماندهی]] [[شعیب بن صالح]]<ref>ر.ک: [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۲۱۵.</ref> به [[جنگ]] با [[سفیانی]] خواهند پرداخت، و فعالیت آنها برای فراهم کردن [[مقدمات ظهور]] تا [[ظهور امام زمان]] ادامه خواهد داشت<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۷۸ ـ ۸۲؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۲۱۵.</ref>.

# سپاهیان لشکر امام زمان ([[یاران پا در رکاب امام زمان]] {{ع}}): در برخی [[روایات]] از حضور فعال [[عجم]] ([[غیر عرب]] که احتمالا بیشترین مصادیق آن در عصر ظهور [[ایرانیان]] هستند) در سپاه امام زمان اشاره شده است.<ref>ر.ک: [[علی رضا رجالی تهرانی|رجالی تهرانی، علی رضا]]، [[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]] ص ۲۰۶.</ref> چنانچه بسیاری از [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} از اهالی مرو، طوس، مغان، [[طالقان]]، [[نیشابور]]، [[طبرستان]]، [[قم]]، گرگان، [[اهواز]]، [[ری]] و [[کرمان]] و ... هستند<ref>ر.ک: طبری آملی، محمد بن جریر، دلائل الإمامة ص ۳۱۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۷۸ ـ ۸۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۱۴۷.</ref> از [[امام صادق]] {{ع}} سؤال شد: منظور از [[آیه]] {{متن قرآن|بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ}}<ref>سوره اسراء آیه ۵.</ref> چه کسانی هستند؟ آن حضرت فرمود:<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۶۰، ۲۱۶.</ref> {{متن حدیث|هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَّ، هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَّ، هُمْ وَ اللَّهِ أَهْلُ قُمَ}}.

# آموزگاران قرآن در [[دولت کریمه]]: [[اصبغ بن نباته]] گوید: [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} فرمود: «گویا چادرهای [[عجم]] را می‌بینم که در [[مسجد کوفه]] برپا شده و در ایام [[حکومت امام مهدی]] {{ع}} [[قرآن]] را همان گونه که نازل شده است، به [[مردم]] یاد می‌دهند»<ref>ر.ک: قمی، عباس، سفینة البحار، ج ۲، ص ۱۶۵.</ref>.<ref>ر.ک [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۷۸ ـ ۸۲.</ref>