عصمت پیامبر خاتم در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

=== آیه ۴۳ سوره توبه ===

در جریان یکی از [[جنگ‌ها]]، شماری از [[منافقان]] و [[مسلمانان]] سست ایمان با بهانه‌های واهی از [[پیامبر اسلام]]{{صل}} اجازه خواستند که در جنگ شرکت نکنند. آنها برای ظاهر‌سازی اجازه گرفتند تا اگر کسی ملامتشان کرد، بگویند خود [[رسول خدا]]{{صل}} اجازه داده است. پیامبر هم آنان را می‌شناخت، ولی برای [[حفظ]] ظاهر و اینکه [[پرده‌دری]] نشود و از سوی دیگر، موجب گستاخی دیگران نشود و [[سرپیچی]] از دستور فرمانده باب نشود، چنین اجازه‌ای را به آنان داد. در واقع، اجازه دادن پیامبر{{صل}} به این افراد، از یک نظر، نهایت [[عطوفت]] آن حضرت را می‌رساند. در چنین شرایطی [[آیه]] زیر نازل شد: {{متن قرآن|عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ}}<ref>«خداوند از تو در گذراد! چرا پیش‌تر از آنکه راستگویان بر تو آشکار گردند و دروغگویان را بشناسی به آنان اجازه دادی؟» سوره توبه، آیه ۴۳.</ref>.