پرش به محتوا

عصمت حضرت یعقوب: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۹: خط ۵۹:


=== آیه ۸ سوره یوسف ===
=== آیه ۸ سوره یوسف ===
{{اصلی|آیا آیه ۸ سوره یوسف بر عدم عصمت حضرت یعقوب دلالت می‌کند؟ (پرسش)}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{وسط‌چین}}'''[[آیا آیه ۸ سوره یوسف بر عدم عصمت حضرت یعقوب دلالت می‌کند؟ (پرسش)| آیا آیه ۸ سوره یوسف بر عدم عصمت حضرت یعقوب دلالت می‌کند؟]]'''{{پایان}}
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[عصمت (پرسش)|(پرسمان عصمت)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F8FBF9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}
یکی از آیاتی که توهم عدم [[عصمت]] [[حضرت یعقوب]] را در اذهان برخی ایجاد کرده است، [[آیه]] ۸ [[سوره یوسف]] است که می‌فرماید: {{متن قرآن|إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که گفتند: یوسف و برادر (تنی)‌اش (بنیامین) برای پدرمان از ما دوست‌داشتنی‌ترند با آنکه ما گروهی توانمندیم؛ بی‌گمان پدر ما، در گمراهی آشکاری است» سوره یوسف، آیه ۸.</ref>. بر اساس این [[آیه]] [[حضرت یعقوب]] در [[رفتار]] با فرزندانش، [[یوسف]]{{ع}} را بر آنان [[برتری]] داد که همین امر سبب شد تا [[آتش]] [[حسد]] در وجودشان شعله‌ور گردد و به آن ماجراهای ناگوار بینجامد. (و حال آنکه [[وظیفه]] یک پدر، رفتار عادلانه و نگاه [[محبت]] آمیز به همه فرزندانش به صورت مساوی و عدم ترجیح یکی بر دیگری به صورت آشکار است) این مطلبی نبوده که حضرت از آن [[ناآگاه]] باشد. او می‌دانست که این گونه [[رفتار]]، [[آتش]] [[حسد]] را در [[انسان]] شعله‌ور می‌سازد. از این رو این [[رفتار]] نوعی [[لغزش]] و [[خطا]] به شمار آمده و با [[عصمت]] ناسازگار است.
یکی از آیاتی که توهم عدم [[عصمت]] [[حضرت یعقوب]] را در اذهان برخی ایجاد کرده است، [[آیه]] ۸ [[سوره یوسف]] است که می‌فرماید: {{متن قرآن|إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که گفتند: یوسف و برادر (تنی)‌اش (بنیامین) برای پدرمان از ما دوست‌داشتنی‌ترند با آنکه ما گروهی توانمندیم؛ بی‌گمان پدر ما، در گمراهی آشکاری است» سوره یوسف، آیه ۸.</ref>. بر اساس این [[آیه]] [[حضرت یعقوب]] در [[رفتار]] با فرزندانش، [[یوسف]]{{ع}} را بر آنان [[برتری]] داد که همین امر سبب شد تا [[آتش]] [[حسد]] در وجودشان شعله‌ور گردد و به آن ماجراهای ناگوار بینجامد. (و حال آنکه [[وظیفه]] یک پدر، رفتار عادلانه و نگاه [[محبت]] آمیز به همه فرزندانش به صورت مساوی و عدم ترجیح یکی بر دیگری به صورت آشکار است) این مطلبی نبوده که حضرت از آن [[ناآگاه]] باشد. او می‌دانست که این گونه [[رفتار]]، [[آتش]] [[حسد]] را در [[انسان]] شعله‌ور می‌سازد. از این رو این [[رفتار]] نوعی [[لغزش]] و [[خطا]] به شمار آمده و با [[عصمت]] ناسازگار است.


خط ۶۹: خط ۷۰:


=== آیه ۱۰۰ سوره یوسف ===
=== آیه ۱۰۰ سوره یوسف ===
{{اصلی|آیا آیه ۱۰۰ سوره یوسف بر عدم عصمت حضرت یعقوب دلالت می‌کند؟ (پرسش)}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{وسط‌چین}}'''[[آیا آیه ۱۰۰ سوره یوسف بر عدم عصمت حضرت یعقوب دلالت می‌کند؟ (پرسش)| آیا آیه ۱۰۰ سوره یوسف بر عدم عصمت حضرت یعقوب دلالت می‌کند؟]]'''{{پایان}}
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[عصمت (پرسش)|(پرسمان عصمت)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F8FBF9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}}
یکی از آیاتی که توهم عدم [[عصمت]] [[حضرت یعقوب]]{{ع}} را برای برخی ایجاد کرده، [[آیه]] ۱۰۰ [[سوره یوسف]] است که به [[نقل]] جریان [[ملاقات]] [[حضرت یعقوب]] با پسرش [[یوسف]] بعد از سال‌ها دوری و فراق و تحمل [[رنج]] آن پرداخته و می‌فرماید: {{متن قرآن|وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا...}}<ref>«و پدر و مادر خود را بر اورنگ (خویش) فرا برد و همه برای او به فروتنی در افتادند ...» سوره یوسف، آیه ۱۰۰.</ref>. [[پرسش]] اصلی این است که چرا [[حضرت یعقوب]]{{ع}} در برابر غیر [[خدا]] ([[حضرت یوسف]]{{ع}}) به [[سجده]] می‌افتد؟ [[پرسش]] فرعی آن است که چرا [[حضرت یوسف]]{{ع}} در برابر این [[رفتار]] هیچ‌گونه واکنشی از خود نشان نداد؟ سجده (نمونه روشن [[عبادت]]) در برابر غیر [[خداوند]]، با [[توحید در عبادت]] تضاد کامل دارد و [[شرک]] است و [[قرآن]] [[شرک به خداوند]] را [[گناه]] شمرده است: {{متن قرآن|وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا}}<ref>«و هر کس برای خداوند شریک بتراشد گناهی سترگ را بربافته است» سوره نساء، آیه ۴۸.</ref>.
یکی از آیاتی که توهم عدم [[عصمت]] [[حضرت یعقوب]]{{ع}} را برای برخی ایجاد کرده، [[آیه]] ۱۰۰ [[سوره یوسف]] است که به [[نقل]] جریان [[ملاقات]] [[حضرت یعقوب]] با پسرش [[یوسف]] بعد از سال‌ها دوری و فراق و تحمل [[رنج]] آن پرداخته و می‌فرماید: {{متن قرآن|وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا...}}<ref>«و پدر و مادر خود را بر اورنگ (خویش) فرا برد و همه برای او به فروتنی در افتادند ...» سوره یوسف، آیه ۱۰۰.</ref>. [[پرسش]] اصلی این است که چرا [[حضرت یعقوب]]{{ع}} در برابر غیر [[خدا]] ([[حضرت یوسف]]{{ع}}) به [[سجده]] می‌افتد؟ [[پرسش]] فرعی آن است که چرا [[حضرت یوسف]]{{ع}} در برابر این [[رفتار]] هیچ‌گونه واکنشی از خود نشان نداد؟ سجده (نمونه روشن [[عبادت]]) در برابر غیر [[خداوند]]، با [[توحید در عبادت]] تضاد کامل دارد و [[شرک]] است و [[قرآن]] [[شرک به خداوند]] را [[گناه]] شمرده است: {{متن قرآن|وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا}}<ref>«و هر کس برای خداوند شریک بتراشد گناهی سترگ را بربافته است» سوره نساء، آیه ۴۸.</ref>.


۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش